เมื่อ Terrence ยอมรับสัญญา หน้าต่างก็ปรากฏขึ้นตรงหน้า Noah...
[ผู้ใช้: เทอเรนซ์
ชื่อเรื่อง: Lucifer's Descendant's Companion
ระดับ: 01, 00/200 ประสบการณ์
HP: 8/8
ความแข็งแกร่ง: 7
ความคล่องตัว: 13
ความแข็งแกร่ง: 12
ทักษะ:
(ล็อค ????)]
"ไม่มีทางหรอก..." โนอาห์พูดเสียงดัง ตกใจกับหน้าจอที่ปรากฏตรงหน้าเขา เขาจินตนาการไว้แล้วว่าเนื่องจากระบบขึ้นอยู่กับจินตนาการของเขาในการทำสัญญา ตราบใดที่เขาต้องการ เขาสามารถทำสิ่งต่างๆ เช่น มอบระบบให้กับสัตว์ประหลาดของเขา แต่โนอาห์ไม่คิดว่าระบบที่เทอเรนซ์จะได้รับ สมบูรณ์เหมือนของลิลิธจริงๆ
"นี่คือข่าวดี!" เขาพูดด้วยรอยยิ้มกว้างบนใบหน้าขณะมองไปที่เทอร์เรนซ์ซึ่งกำลังตรวจสอบหน้าต่างระบบด้วยความอยากรู้อยากเห็น อาจเข้าใจว่ามันหมายถึงอะไรแม้ว่าโนอาห์จะไม่ได้อธิบายก็ตาม เนื่องจากการทำงานของระบบที่มีตัวแปลสากลสำหรับภาษาใดๆ .
นี่คือสิ่งที่ช่วยให้โนอาห์สื่อสารกับเทอเรนซ์ได้มากที่สุดตอนที่เขาเพิ่งเกิดและยังไม่เข้าใจสิ่งต่างๆ ดีนัก โนอาห์สามารถสื่อสารกับเขาได้ตั้งแต่เกิด ทำให้เทอเรนซ์ใช้สมองน้อยลง ดังนั้นสมองของเขาจึงพัฒนาได้ดีขึ้นและเร็วขึ้น ทำให้เขาฉลาดกว่าเพื่อนรุ่นเดียวกันมาก
โนอาห์คิดว่าตอนนี้ นอกจากลิลิธแล้ว เขายังต้องพาเทอร์เรนซ์ไปที่ป้อมปราการด้วย เนื่องจากสัตว์ประหลาดก็ต้องการประสบการณ์เพื่อเพิ่มเลเวลเช่นกัน แต่มันทำให้โนอาห์นึกถึงบางสิ่งที่สำคัญมาก
'ถ้าเทอเรนซ์มีเลเวลในตอนนี้ด้วย ก็หมายความว่าเขาไม่ได้ถูกจำกัดอยู่แค่ชาติกำเนิดอีกต่อไป? หมายความว่าตราบใดที่เขาเลเวลอัพ Terrence จะสามารถเข้าถึงความแข็งแกร่งของมอนสเตอร์ระดับสูงได้ เช่น มอนสเตอร์แรงค์ A หรือแม้แต่แรงค์ S?! นั่นจะเหลือเชื่อมาก! หากเป็นเช่นนั้นจริง โอกาสที่รูปร่างหน้าตาของเขาจะพัฒนาไปพร้อมกับความแข็งแกร่งก็เป็นไปได้มากเช่นกัน ฉันหวังว่ามันจะยังดูดีอยู่ และเขาจะไม่กลายเป็นนกยักษ์ที่ไม่เข้ากับห้องนั่งเล่นของฉันด้วยซ้ำ...' โนอาห์เริ่มมีความคิดหลายอย่าง จินตนาการถึงอนาคตของเทอเรนซ์และสิ่งที่พวกเขาสามารถทำได้เมื่อเขามีพลังมากขึ้น . แผนการของโนอาห์ที่จะสามารถบุกป้อมปราการด้วยตัวคนเดียวและเลื่อนระดับเร็วขึ้นนั้นใกล้เข้ามาทุกที ภาพที่มีเพียงแค่เขา ลิลิธ และเทอเรนซ์ในป้อมปราการที่สังหารสัตว์ประหลาดทั้งหมดและไม่ถูกจำกัดไว้เพียงสิ่งอื่นใด เป็นสิ่งที่เหลือเชื่อที่โนอาห์ปรารถนาอย่างแท้จริง
แต่โนอาห์ก็เปลี่ยนเสื้อผ้าที่เขาสวมอยู่ เนื่องจากชุดนั้นยังคงเป็นชุดที่เขาซื้อมาจากป้อมปราการ เนื่องจากเทอร์เรนซ์เฝ้ารอการเดินของพวกเขา เขาจึงไม่มีเวลาแม้แต่จะอาบน้ำและเปลี่ยนเสื้อผ้า และด้วยเสื้อผ้าที่สะอาด โนอาห์จึงส่งสัญญาณให้เทอร์เรนซ์ ซึ่งนกก็เข้าใจอย่างรวดเร็วและปีนขึ้นไปบนไหล่ของโนอาห์
Noah ได้ทำข้อตกลงกับ Terrence ว่าเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาไปเดินเล่น Terrence ควรอยู่บนไหล่ของ Noah โดยไม่เป็นอันตรายจนกว่า Noah จะอนุญาตให้เขาบินไปรอบ ๆ ได้อย่างอิสระ แต่ไม่ก่อให้เกิดความวุ่นวายที่ไม่จำเป็น เทอร์เรนซ์ลังเลที่จะยอมรับข้อตกลงนี้ในตอนแรก แต่เนื่องจากนี่เป็นทางเดียวที่เขาจะออกจากบ้านได้โดยไม่ต้องหนี ในที่สุดเขาจึงยอมจำนนและยอมรับ
โนอาห์ได้เสนอข้อตกลงนี้เพื่อไม่ให้เทอร์เรนซ์ถูกจับหรือถูกสังหาร เนื่องจากโนอาห์ไม่มีสัญญากับเขา เขาจึงไม่สามารถอ้างว่าเป็นเจ้าของ Terrence และบอกว่าการมีสัตว์ประหลาดอยู่ในเมืองนั้นปลอดภัย
โชคดีที่เทอร์เรนซ์ฉลาดมากและเข้าใจอย่างถ่องแท้ว่าโนอาห์หมายถึงอะไร โดยปฏิบัติตามสิ่งที่พวกเขาตกลงกันอย่างเคร่งครัด แม้ว่าตอนนี้เขามีสัญญาแล้ว แต่สัญญานั้นก็มีค่าเท่ากัน ซึ่งแตกต่างจากสัตว์ประหลาดทำสัญญาตัวอื่น ๆ ซึ่งถูกบังคับให้เชื่อฟังคำสั่งของมนุษย์อย่างเคร่งครัด สัญญาของโนอาห์กับเทอร์เรนซ์ไม่ได้บังคับให้ใครก็ตามต้องเชื่อฟังใคร เทอร์เรนซ์ไม่จำเป็นต้องทำอะไรขัดต่อความประสงค์ของเขา เนื่องจากโนอาห์ถือว่านกเป็นมากกว่าเครื่องมือ
ด้วยนกตัวใหญ่บนไหล่ของเขาและงูตัวเล็กบนข้อมือของเขา โนอาห์ออกจากบ้านไปเดินเล่นกับสัตว์ประหลาดของเขา
เทอร์เรนซ์นั้นใหญ่พอแม้ว่าเขาจะยังเด็กมาก เมื่อเขานั่งบนไหล่ของโนอาห์ เขาก็ยังสูง 70 ซม. ปีกของมันมีปีกยาว 2 เมตรจากปลายด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งเมื่อกางออกจนสุด
ด้วยขนนกสีแดงสด จึงหลีกเลี่ยงไม่ได้ที่โนอาห์จะดึงดูดความสนใจเมื่อเดินบนถนนพร้อมกับนกที่สง่างามเช่นนี้ และโชคไม่ดีสำหรับโนอาห์ เทอเรนซ์รู้ว่าเขาหล่อและสูงส่งเพียงใดสำหรับมนุษย์ เขาจึงพองหน้าอกและแสดงความภาคภูมิใจ บางครั้งถึงกับกางปีกเพื่อแสดงให้มนุษย์เห็นว่าเขาน่าทึ่งเพียงใด
โนอาห์รู้สึกเขินอายอยู่สองสามครั้ง แต่ในขณะที่เขาเรียนรู้ที่จะเพิกเฉยต่อผู้คนที่ให้ความสนใจเขาตั้งแต่เขาได้รับพร ในเวลาไม่นาน เขาก็เพิ่มคนเหล่านี้ที่ให้ความสนใจเขาและเทอร์เรนซ์ในกลุ่มเดียวกันและไป เพิกเฉยต่อพวกเขาด้วย
Noah ไม่ได้ออกไปเดินเล่นกับ Terrence เพราะเขาต้องการดึงดูดความสนใจหรือแสดงให้คนอื่นเห็นว่าเขาน่าทึ่งแค่ไหนที่มีนกแบบนี้ ไม่สิ สิ่งที่ Noah ต้องการจริงๆ คือให้ Terrence พักผ่อนเพื่อที่เขาจะได้ไม่อยู่กับที่ บ้านติดกับบรรยากาศทั้งหมด
เมื่อพวกเขามาถึงสวนสาธารณะก็เริ่มมืดแล้ว นี่เป็นเวลาที่สมบูรณ์แบบสำหรับโนอาห์ ด้วยวิธีนี้ Terrence จะดึงดูดความสนใจได้น้อยลง เนื่องจากแสงน้อยจึงยากที่จะให้ความสนใจกับนกสีแดงตัวใหญ่
ทันทีที่โนอาห์นั่งบนม้านั่งที่เขาเคยนั่งตามปกติ เทอเรนซ์ก็เริ่มกางปีกออกแล้ว และกำลังรอคำอนุญาตจากโนอาห์ให้บินออกไปในที่โล่ง โนอาห์ไม่กังวล เทอเรนซ์ผงกศีรษะง่ายๆ แล้วบินไปในอากาศ และบางครั้งก็ร้องด้วยเสียงร้องที่ฟังดูเหมือนนกอินทรี แต่ที่โนอาห์อาจเป็นเพราะเขาอยู่กับเทอร์เรนซ์ตั้งแต่เกิดหรืออาจเป็นเพราะระบบก็เป็นได้ อย่างน้อยก็เข้าใจถึงเจตนาของเสียงร้องไห้นั่นคือความสุขที่แท้จริง เขาไม่ได้ตะโกนแบบนั้นเพื่อให้คนอื่นสนใจเขา เพราะเขาชอบเรียกร้องความสนใจ เสียงตะโกนนั้นราวกับเป็นการระเบิดขึ้นสู่สวรรค์เพื่อบอกว่าเขาได้รับการปล่อยตัวอีกครั้งพร้อมการเฉลิมฉลอง
โนอาห์นั่งอย่างผ่อนคลายมองดูเทอเรนซ์บินจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งขณะสูดลมเย็นยะเยือกที่มีเพียงคืนเดียวเท่านั้นที่สามารถให้ได้ในช่วงเวลานี้ของปี ขณะที่เขาเริ่มฟื้นฟูพลังที่เขาใช้ไปในป้อมปราการ ในการต่อสู้กับชาด และ ในการจัดทำสัญญา
หนึ่งชั่วโมงผ่านไปโดยที่เขาไม่ทันรู้ตัว ท้องฟ้าซึ่งครั้งหนึ่งเคยเป็นสีส้มเพราะดวงอาทิตย์ตกดิน บัดนี้กลายเป็นสีดำสนิท มีดวงดาวสวยงามและดาวเคราะห์ส่องสว่างบนความเวิ้งว้างอันมืดมิด
ความคิดของโนอาห์ล่องลอยไปไกลจนกระทั่งเขารู้สึกว่ามีคนนั่งอยู่ข้างๆ เขาบนม้านั่ง
ออร่าไม่ได้แสดงความแข็งแกร่งมากนัก แต่โนอาห์สามารถสัมผัสได้ว่าบุคคลนี้เป็นอันตรายอย่างแน่นอน เขาไม่เข้าใจว่าทำไมอีกฝ่ายถึงแสดงภาพลักษณ์ที่อ่อนแอ แต่นั่นจะไม่ทำให้เขาหยุดระมัดระวังมากขึ้นและปล่อยให้การป้องกันของเขาตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้
ก่อนที่โนอาห์จะทันได้วิเคราะห์คนที่นั่งข้างเขา เสียงหวานก็พูดอย่างผ่อนคลาย “สวยใช่ไหมล่ะ”
โนอาห์สังเกตเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงที่อายุไล่เลี่ยกัน น่าจะประมาณ 20 อาจจะแก่กว่าเล็กน้อย หรืออาจจะเด็กกว่าเล็กน้อย แต่นั่นไม่สำคัญสำหรับโนอาห์จริงๆ ผู้หญิงคนนี้มีผมสีดำสั้นยาวถึงบ่าเท่านั้น ซึ่งบวกกับผิวที่ขาวของเธอทำให้ตัดกันอย่างไม่น่าเชื่อจนทำให้แม้แต่โนอาห์ก็ต้องเหลียวมองอีกครั้ง
นอกจากผิวและผมของเธอจะสวยแล้ว ใบหน้าของผู้หญิงคนนี้ก็ไม่สามารถอธิบายอะไรได้น้อยกว่าคำว่า "น่าอิจฉา" คำนั้นน่าจะเป็นคำในอุดมคติอย่างแน่นอน เพราะไม่ว่าผู้หญิงคนนี้จะไปที่ไหน โนอาห์มั่นใจว่าผู้หญิงคนอื่นๆ ในพื้นที่จะต้องอิจฉาเธอ เขารู้ความรู้สึกนี้ดีเพราะตัวเขาเองก็เป็นคน "น่าอิจฉา" เหมือนกัน เพราะไปที่ไหนก็มีแต่คนอิจฉาอยากเป็นเขา อยากได้ทรงผม หน้านิ่งๆ อิจฉาตลอดเวลา บางอย่างที่เขามี บางอย่างที่โนอาห์เชื่อว่าก็เกิดขึ้นกับผู้หญิงคนนี้เช่นกัน
ไม่ต้องพูดถึงว่านอกจากรูปร่างหน้าตาของเธอแล้ว โนอาห์ในฐานะผู้อ่านภาษากายที่ดี ยังตระหนักได้ว่านอกจากผู้หญิงจะแสดงท่าทางผ่อนคลายและสงบนิ่งอย่างเห็นได้ชัด โดยดูจากตำแหน่งของกล้ามเนื้อและตำแหน่งที่เธอตัดสินใจ วางมือบนขาขณะนั่ง เธอเตรียมพร้อมที่จะโจมตีใครซักคนได้ทุกเมื่อ - นักสู้หญิงตัวจริง
กระบวนการวิเคราะห์ทั้งหมดของโนอาห์อาจดูเหมือนยาวนาน แต่จริงๆ แล้วเขาไม่ต้องการอะไรมากไปกว่าสองวินาทีในการวิเคราะห์ทุกรายละเอียดและสร้างข้อสันนิษฐานเกี่ยวกับเธอ
เช่นเดียวกับเธอ โนอาห์ก็มีสีหน้าผ่อนคลายนอกเหนือไปจากการแสดงอารมณ์สบายๆ ซึ่งใช้ได้ดีเมื่อเขาตอบว่า "ใช่ สวยจริงๆ"
เมื่อได้ยินสิ่งที่โนอาห์พูด ด้วยความจริงใจและตรงไปตรงมา ผู้หญิงคนนั้นเลิกคิ้วและถามว่า "คุณคิดว่าอะไรที่สวยที่สุดที่นี่" เธอพูดสิ่งนี้ในขณะที่เธอชี้ไปที่ท้องฟ้า พยายามค้นหาว่าโนอาห์กำลังพูดถึงอะไรเมื่อเขาพูดเช่นนั้น
โนอาห์ไม่มองเธอและตอบอย่างเรียบง่าย "ชีวิต ทั้งของฉัน และชีวิตอันไร้ขอบเขตที่อยู่ในมุมมองของฉัน รวมทั้งของดาวเคราะห์ที่อยู่ด้านหลัง และแน่นอนว่าเป็นของนก"
เมื่อได้ยินคำตอบของโนอาห์ ผู้หญิงคนนั้นก็เลิกคิ้วขึ้นและมองเขาอย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
โปรดอ่านบันทึกของผู้เขียนที่นี่! :3 ↓↓↓