ตอนที่ 2115 ต้นไม้นภา
ผู้แปล: ศิลาวินและลอร์ดโจ๊กเกอร์
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
หลังจากที่เขาได้กลั่นกรองเลือดของมังกรที่แท้จริงแล้ว รูปแบบของวิชาลับการแปลงร่างของมังกรก็เปลี่ยนไปจากเดิมมาก
ความแตกต่างแรกคือมือของเขา ก่อนหน้านี้ มือข้างหนึ่งของเขากลายเป็นกรงเล็บมังกร แต่ตอนนี้กลายเป็นทั้งสองมือ และไม่ต้องบอกก็รู้ว่ากรงเล็บมังกรสองตัวนั้นแข็งแกร่งกว่าตัวเดียว ในขณะที่พลังของกรงเล็บมังกรเหล่านั้นไม่ย่อท้อและสามารถต่อกรกับมันได้ สิ่งประดิษฐ์ที่เหมาะสมกับฐานการบ่มเพาะของเขา
ในอดีต แขนของเขายังถูกปกคลุมด้วยเกล็ดมังกรที่สร้างขึ้นจากพลังงานของเขา แต่พวกมันไม่มีสีแดงเข้มหรือกลิ่นอายของมังกรไฟ เห็นได้ชัดว่าตอนนี้พวกมันหนักขึ้นและแข็งแกร่งขึ้นกว่าเดิม ในขณะที่เกราะเกล็ดมังกรที่สร้างขึ้นจากเกล็ดมังกรของแท้ที่หน้าอกของเขาทำให้หยางไค่มีการป้องกันที่ค่อนข้างดี
การปรับแต่งเลือดของมังกรแท้เพียงหยดเดียวมีผลที่น่าทึ่งมากมาย และเขาอดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าจะได้อะไรหากเขาขัดเกลาและหลอมรวมดาบกระดูกมังกรเข้ากับร่างกายของเขา
เมื่อความคิดนี้ผุดขึ้นในใจของเขา เขาก็ค่อนข้างกระตือรือร้น และเขาปัดเป่าวิชาลับการแปลงร่างมังกร จากนั้นนั่งลงไขว่ห้างอีกครั้ง
การปรับแต่งเลือดมังกรนั้นค่อนข้างง่าย เพราะเขาเพียงแค่ต้องกลืนมันลงไป แต่ดาบกระดูกมังกรนั้นแตกต่างออกไป นี่เป็นชิ้นส่วนของกระดูกสันหลังของมังกร และเขาไม่สามารถใช้วิธีเดียวกันกับมันได้
แต่เขาได้กลั่นมันมาแล้วครั้งหนึ่ง และเขาสามารถรวบรวมมันเข้าไปในร่างกายของเขาได้ และตราบใดที่เขาใช้เวลากับมัน เขาก็จะสามารถหลอมรวมเข้ากับมันได้
หยางไค่ไม่ลังเลและเขาแบ่งวัสดุสองอย่างของดาบกระดูกมังกรทันที ได้แก่ กระดูกสันหลังมังกรและลูกปัดมังกร จากนั้นหลอมรวมกับร่างกายของเขาและเริ่มปรับแต่งมัน
…
ใน Small Sealed World อันเงียบสงบ หนึ่งเดือนผ่านไปอย่างรวดเร็ว
ในเดือนที่ผ่านมา ผู้คนจำนวนมากในเมืองเมเปิลวูดมาเยี่ยมเยียนหยางไค่ ในหมู่พวกเขา จำนวนการมาเยี่ยมของ Mo Xiao Qi นั้นสูงที่สุด ตามมาด้วย Kang Si Ran และคนของคฤหาสน์ของผู้ครองเมือง เช่นเดียวกับบรรพบุรุษ Dao Source Realm ของครอบครัวต่างๆ
แต่ผู้นำตระกูล Zhang ได้รับข้อความสัมผัสอันศักดิ์สิทธิ์จากหยางไค่แล้ว และเธอรู้ว่าเขาจะไม่ยอมรับการเยี่ยมชมใด ๆ ในระหว่างการฝึกฝนอย่างสันโดษ เธอจึงได้แต่รั้งตัวและกันแขกไว้ข้างนอก
ไม่ใช่เรื่องยากสำหรับเธอที่จะจัดการกับ Mo Xiao Qi, Kang Si Ran, Duan Yuan Shan, Qin Zhao Yang และคนอื่นๆ เนื่องจากพวกเขาไม่ได้ทำให้เธออับอายหลังจากได้ยินเกี่ยวกับการฝึกฝนอย่างสันโดษของ Yang Kai พวกเขาเพียงแต่ตั้งคำถามเกี่ยวกับสถานการณ์ปัจจุบันของหยางไค่ด้วยความกังวล
ตระกูล Zhang ได้ใกล้ชิดกับ Dao Source Realm Masters เพียงไม่กี่คนผ่านสิ่งนี้และพวกเขาได้รับความช่วยเหลือมากมายจากพวกเขา
แต่บรรพบุรุษของ Dao Source Realm Realm ของครอบครัวอื่น ๆ ไม่ได้ปฏิบัติต่อพวกเขาอย่างอ่อนโยน พวกเขาต่างมาอย่างตื่นเต้นเพื่อรับสมัครหยางไค่และเชิญให้เขารับตำแหน่งผู้อาวุโสในครอบครัวของพวกเขา แต่พวกเขาถูกขัดขวางโดยย่าของราชาต้นกำเนิดลำดับที่หนึ่ง และพวกเขาทั้งหมดรู้สึกเหมือนมีไหล่เย็นชา
ในระหว่างการทดสอบนี้ คุณย่าและมาดามคนสวยของตระกูลจางค่อนข้างประหม่าและหวาดกลัว พวกเขาทำได้เพียงยิ้มอย่างขอโทษและอธิบายให้พวกเขาฟัง
หลังจากการเข้าชมที่คล้ายกันหลายครั้ง ผู้คนก็หยุดแวะ
แม้ว่าบรรพบุรุษของ Dao Source Realm จะไม่พอใจกับการปฏิบัติของตระกูล Zhang แต่พวกเขาก็ยังไม่กล้าสร้างปัญหาให้กับเด็กกำพร้าและหญิงม่ายเหล่านั้นเพียงเพราะพวกเขาอยู่ภายใต้การคุ้มครองของคฤหาสน์ของผู้ครองเมือง ตระกูลจางได้ผ่านการทดสอบนี้โดยไม่ประสบอันตรายใด ๆ ต้องขอบคุณพวกเขา
…
หลังจากผ่านไปหนึ่งเดือน หยางไค่ก็ออกจากความสันโดษอย่างปลอดภัย และเมื่อได้ข่าว สมาชิกทุกคนในครอบครัวจางก็พากันมาเยี่ยมเขา
ย่าสอบถามความเป็นอยู่ของเขาอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดว่า “ท่านครับ ผมมีเรื่องจะบอกคุณ มีคนมากมายมาหาคุณในความสันโดษของคุณ”
“เอ็น” หยางไค่ไม่ได้สอบถามเกี่ยวกับพวกเขา เพียงเพราะเขาเดาได้ง่ายว่าใครมา
“นอกจากนี้ เจ้าของร้านยาเม็ดแห่งวิญญาณคังและคุณโม่เสี่ยวฉีต่างก็ฝากใบหยกไว้ให้คุณ” ขณะที่คุณย่าพูด เธอเหลือบมองจางลั่วซีอย่างมีความหมาย
Zhang Ruo Xi เข้าใจถึงความตั้งใจของเธอ และเธอยื่นใบหยกสองใบให้ Yang Kai ด้วยความเคารพ จากนั้นยืนถัดจากเขาพร้อมกับก้มหัวลง
เมื่อได้รับใบหยก หยางไค่กวาดหนึ่งในนั้นด้วยสัมผัสแห่งสวรรค์ จากนั้นจึงกล่าวด้วยรอยยิ้ม “ตามที่คาดไว้ พี่คังถูกย้ายแล้ว…”
เมื่อได้ยินเขา คุณย่าของตระกูล Zhang ก็พยักหน้าและพูดว่า "ถูกต้อง ดูเหมือนว่าเจ้าของร้าน Kang จะได้รับคำสั่งเคลื่อนย้ายจากสำนักงานใหญ่ของ Violet Source Chamber of Commerce และเขาได้ออกจาก Maplewood City เมื่อครึ่งเดือนก่อน ในวันสุดท้ายของเขา เขาอยู่ในคฤหาสน์ของเราโดยหวังว่าจะได้พบคุณอีกสักครั้งก่อนจะจากไป แต่ก็น่าเสียดายที่คุณไม่ได้จากไปอย่างสันโดษทันเวลา”
“ฉันหวังว่าเราจะได้พบกันอีกครั้ง” หยางไค่เผยรอยยิ้มจางๆ
เขาเดามานานแล้วว่าคังซีรันจะถูกย้าย
ท้ายที่สุดแล้ว เมืองเมเปิลวู้ดค่อนข้างเล็ก ในขณะที่คังซีรันได้ก้าวเข้าสู่อาณาจักรต้นกำเนิดเต๋าแล้ว และมันอยู่ใต้เขาเพื่อจัดการร้านค้าที่นี่ เห็นได้ชัดว่า Violet Source Chamber of Commerce จะเลือกสถานที่ที่ดีกว่าซึ่งต้องการพรสวรรค์ของเขา
คังซีรันเป็นสมาชิกของหอการค้าและไม่สามารถทำตามที่เขาต้องการได้ เขาไม่สามารถต่อต้านคำสั่งที่ส่งมาจากสำนักงานใหญ่ได้ เว้นแต่ว่าเขาวางแผนที่จะทรยศต่อมัน แต่ถ้าเขาทำเช่นนั้น เขาจะไม่มีที่สำหรับเขาในดินแดนทางตอนใต้ทั้งหมด
“ก่อนออกเดินทาง เจ้าของร้านคังบอกว่าเขาไม่รู้ว่าเขาจะถูกย้ายไปที่ใด แต่เขาบอกว่าเขาจะส่งข้อความถึงคุณหลังจากยืนยันจุดหมายปลายทางใหม่แล้ว และเขาบอกว่าเขาจะโทรหาคุณทุกเมื่อ คุณต้องการเขา นอกจากนี้ เขาบอกว่าเขารู้สึกละอายใจที่ไม่สามารถบอกลาคุณได้ และเขาหวังว่าคุณจะให้อภัยเขาได้” ย่าของตระกูลจางรายงานอย่างเคร่งขรึม
หยางไค่พยักหน้าตอบ คังซีรันค่อนข้างเกรงใจ เขาได้รับฐานการบ่มเพาะในปัจจุบันของเขาเพียงเพราะเม็ดยา Dao Source ที่หยางไค่มอบให้เขา และเห็นได้ชัดว่าเขารู้สึกขอบคุณเขามาก
หยางไค่ไม่ได้แสดงความคิดเห็น เขาเพียงสแกนใบหยกอีกใบ เมื่อเขาตรวจสอบเนื้อหา ใบหน้าของเขาดูประหลาดใจ “เสี่ยวฉีก็จากไปเช่นกัน?”
ข้อความของใบหยกนั้นค่อนข้างเรียบง่ายและมีเพียงประโยคไม่กี่ประโยค
“พี่ชายผู้เกลียดชังหยาง ทำไมคุณถึงยังโดดเดี่ยวอยู่? ฉันไม่สามารถพบคุณเป็นครั้งสุดท้าย ป้าเฟิงมาหาฉันแล้ว ฉันต้องไปแล้ว ถ้าไม่ออกไปตอนนี้คงไม่ทัน…”
ต้นกำเนิดของ Mo Xiao Qi ค่อนข้างลึกลับ แต่ Yang Kai ยังสามารถแยกแยะภูมิหลังของครอบครัวที่โดดเด่นของเธอได้อย่างง่ายดาย และจากข้อความที่เธอทิ้งไว้ในใบหยก ดูเหมือนว่าญาติของเธอจะมารับเธอ
หยางไค่อดไม่ได้ที่จะจินตนาการถึงฉากนี้ เด็กสาวที่ดื้อรั้นออกจากบ้านของเธอเพื่อเดินทางไปทั่วโลก แต่พวกเขาก็จับร่องรอยของเธอได้และส่งเจ้านายตามเธอไป ในที่สุดเธอก็ถูกพวกเขาขัดขวางและจับตัวกลับบ้าน
“ชะตากรรมของเสี่ยวฉีช่างน่าสมเพชยิ่งนัก…” หยางไค่ถอนหายใจ เขาเห็นใจเธอ แต่เขาไม่ได้เป็นห่วงเธอ เธอบอกเพียงว่าญาติคนหนึ่งของเธอมาจับเธอและพาเธอกลับบ้านแล้ว และไม่น่าจะเป็นไปได้ที่พวกเขาจะทำร้ายเธอ
นอกจากนี้ หยางไค่ยังเคยได้ยิน Mo Xiao Qi พูดถึงป้า Feng และดูเหมือนว่าพวกเขาค่อนข้างสนิทกัน เมื่อ Mo Xiao Qi บอกว่าป้า Feng ของเธอได้เล่าเรื่องดีๆ ให้เธอฟังมากมาย
เขาอยู่ในความสันโดษเพียงหนึ่งเดือน แต่เพื่อนสองคนของเขาออกจากเมืองเมเปิลวูดไปแล้ว และพวกเขาถูกบังคับให้ออกไป เขาอดไม่ได้ที่จะคร่ำครวญถึงโลกที่เปลี่ยนแปลงตลอดเวลานี้
หยางไค่ขยี้แผ่นหยกแล้วพูด มองไปที่ย่า "มีอะไรอย่างอื่นอีกไหม"
คุณยายตอบว่า “ตระกูล Qin ได้ส่งคนส่งข้อความถึงคุณ ขอให้คุณไปที่บ้านของพวกเขาเมื่อคุณเสร็จสิ้นการบ่มเพาะอย่างสันโดษ พวกเขาบอกว่ามีคำตอบสำหรับคำถามของคุณ”
"ฮะ?" ดวงตาของหยางไค่เป็นประกายและเขาพูดด้วยความยินดีว่า “เยี่ยมมาก ตอนนี้ฉันกำลังจะไปตระกูลฉินแล้ว”
พอสิ้นเสียงก็ลุกขึ้นยืน
Zhang Ruo Xi พูดอย่างกระวนกระวาย “ท่าน… คุณต้องการให้ฉันไปกับคุณหรือไม่”
หยางไค่ตอบว่า “ไม่จำเป็น อยู่บ้านและมุ่งเน้นไปที่การบ่มเพาะของคุณ”
“ถ้าอย่างนั้น… ดูแลด้วย” ประกายเศร้าฉายผ่านดวงตาของ Zhang Ruo Xi แต่เธอก็นึกถึงการทดสอบครั้งก่อนด้วย Space Spirit Jade อย่างรวดเร็วและได้วิธีแก้ปัญหาใหม่
เธอยังคงไม่สามารถให้ความช่วยเหลือใด ๆ กับหยางไค่ด้วยฐานการบ่มเพาะของเธอที่ขาดอยู่ในปัจจุบัน และเธอต้องปรับปรุงการบ่มเพาะของเธอเพื่อเปิดเผยความลับของหยกวิญญาณอวกาศและช่วยเหลือหยางไค่
หยางไค่ก้าวไปข้างหน้าภายในห้องโถง ในขณะที่ร่างกายของเขาสั่นไหวและหายไปก่อนที่เท้าของเขาจะถึงพื้น
…
หลังจากนั้นไม่นาน หยางไค่ก็มาถึงบ้านของตระกูลฉินในเมืองเมเปิลวู้ด
ครั้งนี้ เขาไม่ได้เข้าไปข้างในทันที เขายืนอยู่ข้างนอกและปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของเขา
ในช่วงเวลาต่อมา เสียงหัวเราะของ Qin Zhao Yang ดังก้องอยู่ในบ้านของตระกูล Qin เขาพูดว่า “พี่ชายหยาง ในที่สุดคุณก็ได้ออกจากความสันโดษแล้ว”
เมื่อสิ้นเสียง ฉินจ้าวหยางก็ปรากฏตัวขึ้นในสายตาของหยางไค่แล้ว เขารวดเร็วราวกับสายฟ้าแลบ และไปถึงหยางไค่อย่างรวดเร็ว จากนั้นจึงเริ่มตรวจสอบเขากลับไปกลับมาด้วยสายตาของเขา หลังจากนั้นไม่นาน รูม่านตาของเขาก็หดตัวและเขาโพล่งออกมาว่า “พี่หยาง ดูเหมือนว่าคุณจะก้าวหน้าไปมากในการปลีกวิเวก”
Qin Zhao Yang ไม่สามารถอธิบายได้ว่าเขารู้สึกอย่างไร พื้นฐานการบ่มเพาะของหยางไค่ไม่ดีขึ้นเลย แต่เขาดูแข็งแกร่งกว่าเมื่อก่อน และแม้แต่ออร่าของเขาก็แข็งแกร่งขึ้น
แต่เขาเข้าใจอย่างรวดเร็วว่าหยางไค่ควรฝึกฝนเทคนิคลับบางอย่างในการปลีกตัวของเขาซึ่งกินเวลาตลอดทั้งเดือน
เขาไม่ยุ่งกับเรื่องนี้ และไม่รอคำตอบจากหยางไค่ด้วยซ้ำ เขาเพียงแค่พูดอย่างอบอุ่นว่า “มาเถอะ ได้โปรดเข้ามา”
หยางไค่เผยรอยยิ้มและเดินตามฉินจ้าวหยางเข้าไปในบ้านของครอบครัวฉิน
ระหว่างทาง สมาชิกทุกคนในตระกูล Qin ทักทายเขาอย่างสุภาพด้วยสีหน้าเคร่งขรึม และพวกเขาทั้งหมดก็ไม่กล้าเมินเขา
น่าแปลกที่ Qin Zhao Yang ไม่ได้พาเขาเข้าไปในโถงต้อนรับ แต่เขาไปที่ห้องๆ หนึ่งแทน
หลังจากที่พวกเขาไปถึงห้องแล้ว ฉินจ้าวหยางก็พูดด้วยรอยยิ้มว่า “พี่หยาง ฉันรู้ว่าคุณได้ฝากคำถามไว้กับหยูเอ๋อ และดูเหมือนว่าเธอจะได้คำตอบแล้ว ตอนนี้เธออยู่ข้างใน โปรดเข้าไปคุยกับเธอ เสร็จแล้วฉันจะกลับมาคุยกับคุณ อย่างไรก็ตาม หยูเอ๋อไม่ได้พูดอะไรเกี่ยวกับคำถามของคุณ และเธอก็ไม่ได้บอกอะไรฉันเลย”
“ฉันเชื่อใจมิสฉิน” หยางไค่พยักหน้าและผลักประตูเข้าไปข้างใน
มันเป็นห้องเดียวกับเมื่อก่อนและ Qin Yu รอเขาอยู่ที่นี่มานานแล้ว เมื่อเห็นเขา เธอรีบยืนขึ้นและทักทายเขา
“ คุณฉินคุณสุภาพมากไม่มีคนแปลกหน้าที่นี่” หยางไค่โบกมือตอบเธอ
“เราต้องเคารพมารยาทพื้นฐาน” ฉินหยูกล่าวด้วยรอยยิ้ม
หยางไค่เหลือบไปมองเธอด้วยรอยยิ้ม แต่จู่ๆ สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนไปแปลกๆ และสายตาของเขาจับจ้องไปที่ใบหน้าของเธอเป็นเวลาหลายวินาที ในท้ายที่สุด เขาก็อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้วราวกับว่าเขาตรวจพบสิ่งผิดปกติ
Qin Yu เปิดปากของเธอและพูดโดยไม่สนใจทุกสิ่ง "ท่านเคยถามฉันเกี่ยวกับต้นไม้แปลกใหม่สีเงินสีทองและฉันได้พลิกดูหนังสือบางเล่มที่บรรพบุรุษของเราทิ้งไว้ในวันที่ผ่านมาและในที่สุดฉันก็พบความเฉลียวฉลาด"
“ทำต่อไปและอธิบายให้ละเอียดยิ่งขึ้น” หยางไค่ระงับความตื่นเต้นของเขาและพูดอย่างใจเย็น
“ก่อนหน้านี้ ฉันมีคำถามจะถามคุณ” Qin Yu กล่าว
"มันคืออะไร?"
“ต้นไม้สีทองอร่ามสีทองในฉากที่คุณเห็นแสดงความสามารถพิเศษหรือไม่?”
“ทำไมคุณถึงถามเรื่องนี้” หยางไค่ขมวดคิ้ว
Qin Yu กล่าวว่า "ในตอนเริ่มต้นของโลก ทุกสิ่งทุกอย่างล้วนเป็นความสับสนวุ่นวาย แม้แต่เวลาและสถานที่ก็ไม่แน่นอน ในเวลานั้น ต้นไม้นภาก็โผล่ออกมาและผนึกโลกด้วยพลังหยิน-หยางโกลาหล ระงับความว่างเปล่า ล็อคโลกทั้งใบ และกักขังทะเลทั้งสี่…”
เสียงของ Qin Yu ต่ำและไม่ชัดเจน ในขณะที่ดวงตาของเธอเปล่งประกายสีเงินขณะที่เธอพูดคำเหล่านั้น ดูลึกซึ้งและลึกลับทีเดียว!
“มันเป็นเช่นนี้เรื่อยมาจนกระทั่งผู้ยิ่งใหญ่ร่ายความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์อันยอดเยี่ยมเพื่อทำลายผนึกแห่งความว่างเปล่า ทำลายกรงขังและสังหารนภา… ในที่สุดพลังแห่งสวรรค์และโลกก็ระเบิดออกมาเป็นครั้งแรกและนักรบผู้ยิ่งใหญ่จำนวนนับไม่ถ้วน เกิดขึ้นทีละคนในยุคบรรพกาลเหล่านั้น พวกเขาทั้งหมดแสดงและแสดงความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์ของพวกเขาและต่อสู้เพื่ออำนาจสูงสุด”