ตอนที่ 2680 ตัวหนา
ผู้แปล: Silavin และ Danny
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
เนื่องจากศัตรูที่ไม่รู้จักได้คำนึงถึงการปรากฏตัวของ Ying Fei แผนของเขาจึงต้องผ่านการคิดมาอย่างดี อย่างไรก็ตาม ไม่ว่าผู้บงการรายนี้จะคำนึงถึงสิ่งต่างๆ มากมายเพียงใด เขาก็จะไม่รู้ถึงการมีอยู่ของซีเล่ยและเซี่ยอู๋เหว่ย
หยางไค่เพียงแค่ต้องตั้งค่า Space Array และอัญเชิญราชาสัตว์ประหลาดทั้งสองจากดินแดนทางเหนือ แผนการและเล่ห์เหลี่ยมทั้งหมดจะไร้ประโยชน์เมื่อเผชิญกับความแข็งแกร่งอย่างแท้จริง
นอกจากนี้ หยางไค่ยังสามารถทำเช่นนี้ได้อย่างสมบูรณ์ ตอนนี้ยังมีเวลาอีกระยะหนึ่งก่อนการประมูล หยางไค่สามารถจัด Space Array ในสถานที่แยกกันและนำ Monsters Kings ทั้งสองมาที่นี่โดยไม่มีใครรู้
หลังจากครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง หยางไค่ก็ส่ายหัวช้าๆ “ไม่จำเป็น”
ประการแรก เขาไม่มีผลึกวิญญาณอวกาศและหยกวิญญาณอวกาศอยู่ในมือ ดังนั้นเขาจึงไม่ต้องการเสียมันไป อย่างที่สอง ถ้าเขาอัญเชิญราชาสัตว์ประหลาดสองตัวมาจริงๆ มันอาจทำให้ศัตรูตื่นตระหนก ท้ายที่สุด พวกเขาเข้าไปใน Flowing Shadow City ในกลุ่มสี่คน ดังนั้นหากกลุ่มของพวกเขาเพิ่มขึ้นเป็นสองคนในทันใด ทุกคนก็จะพบว่ามันน่าสงสัย
หยางไค่คิดจะซ่อนซีเล่ยและซีหวู่เหว่ยไว้ในลูกปัดโลกปิดผนึกของเขา แต่เป็นการดีกว่าที่จะไม่เปิดเผยการมีอยู่ของมันให้คนจำนวนมากเกินไป
เนื่องจากหยางไค่ได้ตัดสินใจแล้ว หยิงเฟยก็ไม่ได้พยายามเกลี้ยกล่อมเขาแต่อย่างใด เขาแค่แอบตัดสินใจว่าจะรักษาหยางไค่ให้ปลอดภัยไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
“มาตามฉันไปเดินเล่น!” Yang Kai ทิ้ง Source Crystals สองสามอันเพื่อจ่ายค่าอาหารและเครื่องดื่ม จากนั้นเดินออกจากโรงแรมพร้อมกับ Ying Fei
ก่อนที่จะมาถึง Flowing Shadow City หยางไค่รู้สึกว่าการประมูลเป็นการสมรู้ร่วมคิด ดูเหมือนว่ามีคนจงใจวางกับดักและกำลังรอให้เป้าหมายจับเหยื่อ
หลังจากที่เขามาถึง Flowing Shadow City และได้พบกับ Sect Master of Flowing Shadow Sword Sect หยางไค่รู้สึกมั่นใจมากขึ้นว่าการเดาของเขาน่าจะเป็นจริง
และตอนนี้ เขาได้รับคำเชิญให้เข้าร่วมการประมูลอย่างกะทันหัน ซึ่งทำให้เขาสงสัยว่าเขาคือเป้าหมายของการสมรู้ร่วมคิดนี้ตั้งแต่เริ่มต้นหรือไม่
หยางไค่ไม่เข้าใจว่าทำไมสิ่งนี้ถึงเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้วางแผนที่จะทำตามสคริปต์ของอีกฝ่าย
เนื่องจากการประมูลจะจัดขึ้นในเมืองเงาไหล มันสมเหตุสมผลที่รายการที่จะประมูลจะอยู่ในเมืองเงาไหล ดังนั้นเขาจึงต้องการตรวจสอบว่าอ้ายอูและคนที่เหลืออยู่ที่นี่หรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น เขาสามารถคว้าพวกมันกลับมาได้โดยตรง
ขณะที่เดินไปรอบๆ หยางไค่ได้ปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ที่ทรงพลังของเขาเพื่อปกคลุมรอบๆ ราวกับกระแสน้ำ ในขณะที่รักษาโปรไฟล์ให้ต่ำที่สุดเท่าที่จะทำได้
เขาคุ้นเคยกับออร่าของ Ai Ou และคนอื่นๆ เป็นอย่างดี ดังนั้นเขาจะสังเกตเห็นพวกเขาอย่างแน่นอนหากพวกเขาอยู่ใน Flowing Shadow City จริงๆ
แต่หลังจากผ่านไปครึ่งวัน หยางไค่ได้แต่ถอนหายใจ แน่นอน ศัตรูไม่ได้โง่เขลาพอที่จะเปิดเผยชิปต่อรองของเขา
หยางไค่พาหยิงเฟยกลับมาที่โรงแรมที่อบอุ่นและเชื้อเชิญ
ผู้ดูแลโรงแรมมาหาหยางไค่และแจ้งว่า “ท่านครับ แขกกำลังรอท่านอยู่”
"WHO?" หยางไค่รู้สึกประหลาดใจ
เขาไม่รู้จักใครเลยใน Flowing Shadow City ดังนั้นเขาจึงสับสนไปหมด
“มันเป็นผู้หญิง” ผู้ดูแลแสดงใบหน้าที่พอใจ “ตอนนี้เธอกำลังรออยู่หน้าห้องของคุณ”
หยางไค่ขมวดคิ้วและปล่อยสัมผัสศักดิ์สิทธิ์เพื่อตรวจสอบ ค้นพบทันทีว่าใครกำลังรอเขาอยู่ เขาพึมพำกับตัวเองในขณะที่เขาอดไม่ได้ที่จะรู้สึกตกใจเล็กน้อย “จะเป็นเธอได้อย่างไร”
ไม่ต้องสงสัย Ying Fei ก็ตระหนักเช่นกันและกระซิบว่า “นายน้อยหยาง ระวังตัวด้วย ผู้หญิงคนนี้ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะรับมือ”
“อืม ฉันรู้” หยางไค่พยักหน้า ก่อนหน้านี้เขาไม่มีเงื่อนงำเกี่ยวกับภูมิหลังของเธอ แต่หลังจากเรียนรู้ที่มาและตัวตนของเธอแล้ว หยางไค่ก็ไม่กล้าที่จะประเมินเธอต่ำไปอีกแล้ว
หลังจากให้ทิปแก่ผู้ดูแลด้วยคริสตัลต้นกำเนิดแล้ว หยางไค่ก็เดินขึ้นไปชั้นบน
หญิงสาวตัวเล็กและงดงามกำลังเดินไปมานอกห้องพึมพำกับตัวเองไม่หยุดหย่อนด้วยท่าทางกระวนกระวายใจ ดูเหมือนว่าเธอจะฟุ้งซ่านเล็กน้อยและไม่รู้ด้วยซ้ำว่าสัมผัสศักดิ์สิทธิ์ของ Yang Kai และ Ying Fei ได้สแกนเธอในตอนนี้
ยังไม่ทันมีเสียงฝีเท้าดังมาจากใกล้ๆ ผู้หญิงคนนั้นก็ชะงักกึกและเงยหน้าขึ้นมอง
เมื่อมองแวบแรก ใบหน้าหนึ่งก็ดึงดูดสายตาของเธอ เป็นใบหน้าที่แสดงความเกลียดชังจนสิ่งที่เธอต้องการจะทำคือทุบมันด้วยกำปั้นของเธอ
“ชิงเอ๋อ เจ้ามาที่นี่เพื่อตามหาข้าใช่หรือไม่” Yang Kai มองไปที่ Zhu Qing ด้วยรอยยิ้มและเดินไปหาเธอทีละก้าว
ใบหน้าของ Zhu Qing มืดลงขณะที่เธอถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น “คุณเรียกฉันว่าอะไร”
[ทะลึ่ง! มนุษย์ตัวเล็กๆ กล้าดียังไงมาพูดกับฉันอย่างไม่เป็นทางการ!]
หยิงเฟยพูดไม่ออกเช่นกัน แอบชื่นชมความกล้าหาญของหยางไค่ที่ยั่วยุเธอแม้จะรู้ว่าเธอมาจากเผ่ามังกร ถึงกระนั้น เขาก็ไหลเวียน Monster Qi อย่างเงียบ ๆ และเตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ได้ทุกเมื่อ แม้ว่าเขาจะไม่ต้องการสร้างศัตรูกับสมาชิกของเผ่ามังกร แต่ความปลอดภัยของหยางไค่ก็เป็นสิ่งสำคัญที่สุดของเขาในตอนนี้
“ทำไมหนาวจัง? ฉันชอบแบบที่คุณมองเมื่อก่อนมากกว่า” หยางไค่ยืนอยู่ข้างหน้าเธอและมองเธอด้วยรอยยิ้ม ดวงตาของเขากวาดไปทั่วส่วนนูนของชุดของเธอ
เมื่อถูกมองด้วยสายตาลามกของเขา จูชิงก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ความรู้สึกว่าถูกเอาเปรียบก่อนจะจู่โจมเธออีกครั้ง เธอรู้สึกอายและรำคาญ ชูกำปั้นขึ้นชกหน้าหยางไค่ทันที
อย่างไรก็ตาม เธอรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเธอในทันที ผู้อาวุโสของเธอสั่งให้เธอสร้างความสัมพันธ์ที่ดีกับหยางไค่ จากนั้นเชิญเขาไปเที่ยวเกาะ ไม่ใช่เหตุผลที่เดินทางมาที่นี่เพื่อยุติสงครามและสร้างสันติภาพ? เธอจะลืมจุดประสงค์ของเธออย่างง่ายดายและทำอะไรโดยประมาทได้อย่างไร
เธอถอนกำลังเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์อย่างรวดเร็ว
กำปั้นของเธอถูกมือใหญ่จับไว้ มือหนึ่งเริ่มลูบไล้นิ้วอันนุ่มนวลของเธอทันที
รู้สึกเสียวซ่าแปลก ๆ คลานไปทั่วร่างกายของเธอขณะที่ Zhu Qing ตะโกนด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ปล่อย!”
[ฉันไม่ควรฝืนพละกำลังของฉัน ฉันควรจะทุบใบหน้าที่เกลียดชังนี้ด้วยหมัดนี้เดี๋ยวนี้!] ขณะที่บ่นกับตัวเอง เธอเหวี่ยงกำปั้นเล็กๆ อีกอันเข้าหาหยางไค่ ราวกับว่าเธอต้องการต่อสู้กับเขาให้ตาย
“ดี ดี ดี ฉันจะปล่อย อย่าอ่อนไหวนัก” หยางไค่พูดทั้งที่ยังคงถูมือต่อไปอีกหน่อย ดูเหมือนไม่เต็มใจที่จะปล่อยมือ
Zhu Qing กระโดดถอยหลังอย่างรวดเร็วเพื่อรักษาระยะห่างจาก Yang Kai ระยะหนึ่ง ยอดเขาคู่ของเธอกระเด้งอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอลงสู่พื้น เธอสะบัดมือเล็ก ๆ ของเธอที่สัมผัสโดยหยางไค่อย่างโกรธเกรี้ยว ราวกับว่าเธอกำลังพยายามสลัดสิ่งที่ไม่สะอาดออก
Ying Fei ที่ยืนอยู่ด้านข้างตอนนี้เปียกโชกไปด้วยเหงื่อเย็น เขาเกือบจะเคลื่อนไหวเมื่อ Zhu Qing โจมตี แต่โชคดีที่เขาตระหนักว่า Zhu Qing ได้ถอนกำลังบางส่วนของเธอในวินาทีสุดท้าย อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกสับสนกับการกระทำของ Zhu Qing
[เธอกำลังทำอะไรอยู่?]
[เธอตกหลุมรักนายน้อยหยางจริงๆ เหรอ? มิฉะนั้น เหตุใดนางจึงถอนกำลังออกทั้งที่นางโกรธมาก ดูเหมือนว่าเธอจะไม่ชอบนายน้อยหยาง อันที่จริง จากท่าทีของเธอ ดูเหมือนว่าเธอแทบรอไม่ไหวแล้วที่จะฆ่าเขา]
Ying Fei รู้สึกงุนงง
ในทางกลับกัน หยางไค่กำลังหัวเราะเยาะ เสียงหัวเราะของเขาฟังดูน่ากลัวและลามก เขาหยิบโทเค็นห้องออกมาเพื่อปลดล็อคก่อนจะผลักประตูและพิงกรอบ “เข้าไปคุยกันข้างใน ถ้าคุณมีอะไรจะพูด”
เขาไม่รู้ว่าทำไม Zhu Qing ถึงมาหาเขา แต่เมื่อเธออยู่ที่นี่ มันต้องมีบางสิ่งที่สำคัญ หยางไค่ไม่กลัวว่าเธอจะเท้าเย็น เพราะเธอเป็นมังกรที่น่าภาคภูมิใจ
ดวงตาที่สวยงามคู่หนึ่งจับจ้องไปที่หยางไค่ด้วยความเกลียดชัง สายตาที่แหลมคมของพวกเขาดูเหมือนจะต้องการจะฟันหยางไค่เป็นพันครั้ง แต่เธอยังคงตัวแข็งอยู่ตรงนั้น
หยางไค่ยังคงยิ้มจากหูถึงหูโดยไม่กระตุ้นเธอ
รอยยิ้มที่เหยียดหยามนั้นกระตุ้นความภาคภูมิใจของ Zhu Qing อย่างไม่ต้องสงสัย และในไม่ช้าเธอก็กัดฟันและเข้าไปในห้องอย่างรวดเร็ว
“กล้าแน่นอน!” หยางไค่ยิ้มกว้าง เมื่อคิดว่านางได้เข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของเขาแล้ว นางจึงไม่สามารถกล่าวโทษเขาได้หากเขาทำอะไรนาง
หยางไค่หันกลับมาและต้องการปิดประตู
Ying Fei ปิดกั้นไม่ให้ปิดในขณะที่เขาดูเหมือนจะต้องการตามเข้าไปข้างใน “นายน้อยหยาง ฉัน…” เขาจ้องมองที่ Yang Kai ด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง
"ออกไป!" หยางไค่เม้มริมฝีปากแล้วกระแทกประตู จมูกของหยิงเฟยเกือบแบน
“นายน้อยหยาง คุณ…” หยิงเฟยกังวลอย่างมากและตะโกนว่า “การตามใจตัณหาของคุณเทียบเท่ากับการเอามีดจ่อหัว! นายน้อยหยาง อย่าถูกความงามล่อลวง!”
ไม่มีการตอบสนองจากห้อง ทำให้หยิงเฟยรู้สึกเหมือนแมวบนหลังคาสังกะสีร้อน Du Xian ได้ยินการเคลื่อนไหวของพวกเขาจากข้างนอกและโผล่หัวออกมาจากห้องของเขาและถามว่า "ท่านครับ เกิดอะไรขึ้น"
"ไม่มีอะไร!" Ying Fei ตอบอย่างโกรธเคือง เขากระวนกระวายแต่ไม่กล้าบุกเข้าไป
แต่ในความคิดที่สอง เนื่องจากหยางไค่สามารถปราบจู้ชิงในครั้งที่แล้วได้ ตามหลักเหตุผลแล้ว เขาจะไม่ตกอยู่ในอันตรายครั้งใหญ่ในครั้งนี้ นอกจากนี้ Zhu Qing ไม่ได้ปลดปล่อยเจตนาฆ่าคนตั้งแต่ต้น ทำให้ Ying Fei รู้สึกเหมือนเขากำลังหวาดระแวง
ภายในห้อง หยางไค่หันกลับมาและกอดเอวของจู้ชิง เขาพิงศีรษะลงบนไหล่ของเธอ ค่อยๆ สูดดมกลิ่นหอมที่ทำให้มึนเมาของเธอ ขณะที่เขาจูบที่คอขาวของเธอและกระซิบว่า “ชิงเอ๋อ คุณคิดถึงฉันเร็วขนาดนี้เลยหรือ”
ร่างกายของ Zhu Qing แข็งทื่อในทันที เธอไม่คาดคิดว่าหยางไค่จะกล้าหาญพอที่จะเอาเปรียบเธอทันทีที่พวกเขาอยู่กันตามลำพัง ทำให้เธอไม่มีเวลาตอบโต้ เธอโกรธจัด “เอามือสกปรกของคุณออกไปจากฉัน!”
Yang Kai เพิกเฉยต่อเธอและค่อยๆ กัดติ่งหูของ Zhu Qing
หัวใจภายในร่างกายที่อ่อนโยนของเธอกระโดดตามด้วยการโขกหัวกลับ
หยางไค่ล้มลงกับพื้นเสียงดังโครมคราม ดวงดาวลอยอยู่ต่อหน้าต่อตาของเขาในขณะที่เลือดสีทองสองสายไหลออกมาจากรูจมูกของเขา
ใช้ประโยชน์จากโอกาสนี้ Zhu Qing กระโจนออกไปทันทีและยืนอยู่ที่มุมห้อง เธอจ้องมองเขาพร้อมกับกัดฟันและดุว่า “ได้โปรดแสดงความเหมาะสมด้วย!”
หยางไค่เหยียดแขนออกและเช็ดเลือดออกจากใบหน้า ความเจ็บปวดที่เขารู้สึกได้ทำให้อารมณ์ปั่นป่วนของเขาสงบลงเล็กน้อย เขามองไปที่ Zhu Qing และเย้ยหยัน “ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าคนจากเผ่ามังกรผู้สูงศักดิ์จะฝึกฝนเทคนิคเสน่ห์ได้จริงๆ!”
Zhu Qing ขมวดคิ้ว “คุณกำลังพูดถึงอะไร? ฉันฝึกฝนเทคนิคเสน่ห์ตั้งแต่เมื่อไหร่”
หยางไค่ตะคอก “ถ้าคุณไม่ได้ใช้วิชาล่อลวงบางอย่างกับผม ทำไมนายน้อยคนนี้ถึงควบคุมตัวเองไม่ได้ทันทีที่เห็นคุณ”
“คุณเกิดมาเพียงอนาจาร คุณตำหนิฉันในเรื่องนั้นได้ไหม” Zhu Qing รู้สึกผิดอย่างมากจากข้อกล่าวหาของเขา [หมากินขี้แล้วโทษว่าขี้เย้ายวนเพราะมันเหม็นดี? ไร้สาระ! เดี๋ยวนะ ฉันคิดแบบนี้ได้ยังไง การอ้างอิงนี้ไม่ใช่แค่ทำให้ตัวเองเสื่อมเสียเหรอ!?]
“พล่าม!” หยางไค่เม้มริมฝีปาก “แม้ว่านายน้อยคนนี้จะไม่ใช่สุภาพบุรุษ แต่เขายังสามารถสงบสติอารมณ์ได้อย่างสมบูรณ์แม้ว่าผู้หญิงจะนั่งบนตักของเขาก็ตาม ฉันลามกตั้งแต่เมื่อไหร่”
Zhu Qing เย้ยหยัน “การกระทำของคุณไร้สาระและไร้สาระ คุณจะเป็นอะไรได้ถ้าไม่หยาบคาย”
หยางไค่จ้องมองเธออยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็โบกมือ “ลืมไป ผู้ชายที่ดีไม่ทะเลาะกับผู้หญิง”
เขาหายใจเข้าลึก ๆ และไหลเวียนศาสตร์ลับของเขาอย่างเงียบ ๆ เพื่อดับไฟในใจ จากนั้นเขาก็เงยหน้าขึ้นและถามว่า “แล้วทำไมคุณถึงพบฉัน อย่าบอกนะว่าตกหลุมรักฉันตั้งแต่แรกเห็น! แม้ว่าฉันจะเป็นคนที่มีความรับผิดชอบ แต่ฉันจะไม่บังคับถ้าคุณไม่ต้องการ”
Zhu Qing หัวเราะเยาะ “คุณเป็นตัวของตัวเองอยู่เสมอหรือเปล่า?”
หยางไค่ตอบอย่างไม่ใส่ใจว่า “ข้าสงสัยว่าใครกันที่โอบกอดนายน้อยผู้นี้ไว้แน่นในครั้งสุดท้าย ความแข็งแกร่งของเธอแข็งแกร่งมากจนรอยเล็บที่เธอทิ้งไว้บนหลังของคุณชายยังอยู่ที่นี่ ใช่แล้ว นั่นเป็นเพราะเธอคือนางมังกรตัวจริง… “
"หุบปาก!" Zhu Qing อดไม่ได้ที่จะโกรธเพราะความอับอาย เธอกระทืบเท้าอย่างแรงทำให้ทั้งโรงแรมสั่นราวกับว่ามันกำลังจะพังทลายจากความแข็งแกร่งอันดุร้ายของเธอ
เหตุการณ์ก่อนหน้านี้เป็นเพียงความอัปยศอดสูครั้งใหญ่ในชีวิตของเธอ และหยางไค่ก็ไม่สามารถหยุดสัมผัสไกปืนได้
หลังจากหายใจเข้าลึก ๆ จูชิงก็ร้องกับตัวเองว่า [อย่าโกรธ อย่าโกรธ โฟกัสไปที่ภาพใหญ่ สำหรับกลุ่มของฉัน การเสียสละของฉันไม่มีค่าพอที่จะพูดถึง…]
เธอใช้เวลาสักพักกว่าจะสงบสติอารมณ์และมองไปที่หยางไค่ “แล้วตอนนี้คุณรู้หรือยังว่าฉันมาจากเผ่ามังกร”
หยางไค่มองเธอด้วยรอยยิ้มที่สงบ แต่แท้จริงแล้วมีพายุลูกใหญ่หมุนวนอยู่ในหัวของเขา ก่อนหน้านี้เมื่อเขาพูดคุยเรื่องนี้กับ Ying Fei แม้ว่าพวกเขาจะเดาว่า Zhu Qing อาจมาจากเผ่ามังกร แต่ก็ยังเป็นเพียงการคาดเดา