ผู้แปล: Silavin และ Danny
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
การเคลื่อนย้ายทางไกลไม่ได้ผลที่นี่ เนื่องจากหลักการของโลกได้รับความเสียหายอย่างรุนแรงและบิดเบี้ยวโดย Black Brilliance ดังนั้นอวกาศจึงไม่เสถียรอย่างมาก ตราบใดที่หยางไค่สามารถหาทางออกจากหลุมนี้ได้ เขาก็สามารถใช้ทักษะที่เชี่ยวชาญที่สุดของเขาได้ตามต้องการ
หลุมขนาดใหญ่ที่มีรัศมีหนึ่งร้อยกิโลเมตรเป็นอุปสรรคที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในเส้นทางของเขา
หยางไค่พยายามที่จะรีบออกจากสนามรบโดยไม่มีใครสังเกตเห็นในตอนแรก
แต่เขาก็ยังถูกพบอย่างรวดเร็ว
หนึ่งในราชาปีศาจที่มีปีกคู่หนึ่งดูเหมือนจะไม่สนใจที่จะปิดล้อม Shaman Dang และแทนที่จะยืนกอดอกอยู่กลางอากาศ เฝ้าดูสถานการณ์อย่างเย็นชา
พฤติกรรมที่ผิดปกติของ Yang Kai ดึงดูดความสนใจของชายคนนี้ในไม่ช้า ในตอนแรกเขาเฝ้าดูหยางไค่พยายามหลบหนีออกจากสถานที่นี้ด้วยความสนใจอย่างมาก แต่ไม่นานนักเขาก็เริ่มรู้สึกกระสับกระส่ายเล็กน้อย เพราะพบว่าฝรั่งคนนี้เก่งกาจไม่มีใครหยุดฝีเท้าเขาได้ ผู้คนหลายร้อยคนเสียชีวิตด้วยน้ำมือของเขาตลอดเส้นทางการหลบหนีของเขา
เมื่อเห็นว่าคนต่างด้าวกำลังจะฆ่าอีกครั้ง ราชาปีศาจมีปีกก็ทนไม่ได้อีกต่อไป ด้วยการกระพือปีก เขาพุ่งลงมาและขวางทางของหยางไค่ด้วยหอกในมือ ลูกบอลพลังงานมืดขนาดเท่ากำปั้นรวมตัวกันอย่างรวดเร็วที่ปลายหอกในขณะที่เขาแทงไปที่หยางไค่
หยางไค่เอนตัวไปด้านข้างเล็กน้อยและรีบยกดาบหมื่นดาบขึ้น ดูกระวนกระวายมาก
ความตื่นตระหนกของเขาทำให้ Demon King หัวเราะ ใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความยินดี ดูเหมือนว่าเขาจะมองเห็นฉากที่หยางไค่ถูกแทงจนตาย
แต่ผลที่ได้ทำให้เขาประหลาดใจ ไม่เพียงแต่ชาวต่างชาติคนนั้นไม่ตายจากการถูกแทงเท่านั้น เขายังใช้พลังของการโจมตีเพื่อดีดตัวออกห่างจากเขาเล็กน้อย และหลบหนีออกไปทันที
ราชาปีศาจขมวดคิ้วและพึมพำ “โชคดีจัง!”
เขาถือว่าทั้งหมดนี้เป็นความโชคดีของหยางไค่ ไม่เคยสงสัยเลยสักครั้งว่าทั้งหมดนี้เป็นการวางแผนโดยอีกฝ่าย
เมื่อพูดจบ เขาก็เริ่มไล่ตามหยางไค่ แม้ว่าเขาจะล้มเหลวในการฆ่าคนต่างชาติในการโจมตีครั้งเดียว แต่เขาก็ไม่สามารถปล่อยให้เหยื่อหลบหนีภายใต้การดูแลของเขาได้ เพราะเขาคือราชาปีศาจ ผู้อาวุโส Mo Duo เป็นผู้ดูแลการสังหารหมู่ครั้งนี้เป็นการส่วนตัว ดังนั้นสมาชิกเผ่าปีศาจทั้งหมดจึงแสดงอย่างดีที่สุด ถ้าเขาไม่สามารถแม้แต่จะกำจัดเด็กเหลือขอตัวเล็ก ๆ เขากลัวว่าเขาจะถูกลงโทษ
ไม่รั้งรออีกต่อไป ปีศาจกระพือปีกอย่างแรงและมาถึงเหนือหยางไค่ในพริบตา เขาเหวี่ยงหอกอีกครั้งและพุ่งลงมาอย่างรุนแรง แต่คราวนี้ลูกบอลพลังงานความมืดบนปลายหอกไม่ได้มีขนาดเท่ากำปั้นอีกต่อไป แต่มีขนาดเท่าอ่างล้างหน้า
รัศมีของลูกบอลพลังงานก็กลายเป็นความน่ากลัวอย่างยิ่ง ซึ่งไม่ใช่การโจมตีที่แม้แต่ราชาปีศาจก็สามารถอยู่รอดได้อย่างง่ายดาย
ชาวต่างชาติที่กำลังยุ่งอยู่กับการฝ่าด่าน ดูเหมือนจะไม่รู้ถึงอันตรายที่ใกล้เข้ามา เพียงแค่มุ่งความสนใจไปที่ปีศาจที่อยู่รอบๆ และไม่สนใจราชาปีศาจที่อยู่เหนือเขา แต่ก่อนที่การโจมตีจะมาถึง ในที่สุดชาวต่างชาติก็ดูเหมือนจะรู้สึกถึงอันตรายและยกดาบขึ้นเพื่อปัดป้องปลายหอกโดยตรง
ลูกบอลพลังงานระเบิดเสียงดังโครมคราม
ราชาปีศาจไม่ทันตั้งตัวและถอยหลังไปสองสามก้าวทันที เมื่อเขาทรงตัวและมองดูอีกครั้ง ชาวต่างชาติคนนั้นได้หนีไปอีกพันเมตรแล้ว เขาวิ่งเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ในขณะที่ไม่มีปีศาจตนใดสามารถขัดขวางเขาได้แม้แต่วินาทีเดียว ดาบกว้างยาวในมือของเขาเป็นเหมือนเคียวมรณะ และใครก็ตามที่สัมผัสมันจะได้รับบาดแผลฉกรรจ์หรือเสียชีวิตโดยตรง
ไอ้สารเลวต่างชาติคนนี้ตอบโต้การโจมตีสองครั้งของเขาอย่างอธิบายไม่ได้ และหนีไปได้ไกลขึ้นด้วยความช่วยเหลือจากแรงดีดกลับ ซึ่งไม่สามารถอธิบายได้ด้วยโชคอีกต่อไป
ใบหน้าของราชาปีศาจเปลี่ยนไปในขณะที่เขาตะโกนด้วยความโกรธ “ให้ตายเถอะ ฉันจะฉีกเธอเป็นชิ้นๆ!”
เขารู้สึกว่าเขากำลังถูกเยาะเย้ยและล้อเลียนโดยชาวต่างชาติที่มีพละกำลังต่ำกว่าเขา และเขาอดไม่ได้ที่จะอายเกี่ยวกับเรื่องนี้ ด้วยการกระทุ้งด้วยความโกรธ ความเร็วของเขาพุ่งขึ้นอย่างรวดเร็ว และเขาก็ตามทันหยางไค่ทันที
เขาเคลื่อนไหวครั้งที่สาม แต่คราวนี้เขาออกไปทั้งหมด โดยไม่ต้องมีการจองใดๆ พลังปีศาจของเขาพุ่งสูงขึ้นและพลังของหอกที่เขาแทงนั้นน่ากลัวอย่างแท้จริง
ครั้งนี้หยางไค่ต้องหันกลับมาเผชิญหน้ากับเขา เหวี่ยงดาบหมื่นลี้ด้วยมือข้างหนึ่งในขณะที่ทำผนึกมือหลายๆ แบบร่วมกับอีกมือหนึ่ง ประสานกับคาถาที่เปล่งออกมาจากปากของเขา ส่งผลให้เกิดประกายแวววาวของคาถาชามานิคอันทรงพลัง
ทั้งสองปะทะกัน
การต่อสู้ครั้งนี้ยากมากสำหรับหยางไค่ แต่ไม่ใช่เพราะคู่ต่อสู้แข็งแกร่ง เพราะตอนนี้เขาคือปรมาจารย์ชาแมนระดับสูงสุดแล้ว แม้ว่าเขาจะอยู่ห่างจาก Shaman King เพียงก้าวเดียว แต่เขาก็มีประสบการณ์และรากฐานของ Emperor Realm Master และมีความสามารถและทักษะอันศักดิ์สิทธิ์มากมายที่ Shaman Grandmaster ไม่ควรครอบครอง
เขายังมีความสามารถในการฆ่าราชาปีศาจมีปีกที่ไล่ตามเขาตลอดเวลาเหมือนเงา
แต่การฆ่า Demon King นี้จะดึงดูดความสนใจของ Demon Saint อย่างไม่ต้องสงสัย
ดังนั้น หยางไค่จึงต้องใช้พละกำลังในปริมาณที่พอเหมาะและแสร้งทำเหมือนว่ากำลังออกไปทั้งหมดในขณะที่ 'โชคดี' จัดการเพื่อเอาตัวรอดภายใต้การโจมตีของคู่ต่อสู้ของเขาในขณะที่ต้องเสี่ยงกับความตายอยู่ตลอดเวลา อย่างไรก็ตาม การทำเช่นนี้ท่ามกลางสมรภูมิอันวุ่นวายภายใต้แรงกดดันมหาศาลนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย
โชคดีที่หยางไค่ไม่ใช่คนธรรมดาและสามารถดึงการแสดงเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้ออกมาได้อย่างมีประสิทธิภาพ Demon Saint ยังคงให้ความสนใจกับเขา แต่เขาไม่ได้สนใจมากเกินไป เขายังคงถอยหนีในขณะที่ต่อสู้กับคู่ต่อสู้ของเขาและจงใจถอยกลับไปที่ขอบหลุมขนาดใหญ่
ในทางกลับกัน คู่ต่อสู้ของหยางไค่เริ่มรำคาญมากขึ้นเรื่อยๆ ในขณะที่ความรู้สึกขัดแย้งแปลกๆ เกิดขึ้นในใจของเขา
ไอ้สารเลวต่างถิ่นนี้เป็นเหมือนแมลงสาบอมตะที่สามารถเอาตัวรอดจากการโจมตีอันเกรี้ยวกราดของมันได้เสมอ แม้ว่าเขาจะต่อสู้อย่างเขินอายและดูเหมือนจะตกอยู่ในอันตรายตลอดเวลา แต่เขาก็สามารถหลบหนีได้เสมอในช่วงเวลาวิกฤต
ราชาปีศาจมีปีกเริ่มโจมตีหยางไค่อย่างดุเดือดมากขึ้นเรื่อย ๆ แต่เขาไม่สามารถฆ่าเขาได้ตามต้องการ ผลที่ตามมาจากการปะทะกันจบลงด้วยการสังหารปีศาจจำนวนมากแทน
เขารู้สึกได้ว่าเพื่อนร่วมงานของเขากำลังชี้มาที่เขาข้างๆ Demon Saint ในระยะไกล ราวกับว่าพวกเขากำลังเยาะเย้ยความไร้ความสามารถของเขา
ในที่สุดเขาก็มาถึงขีดสุดของความอดทน
ดวงตาของเขาฉายแววชั่วร้าย และเขาแทงหยางไค่ด้วยหอกอีกครั้ง หยางไค่แก้ไขการโจมตีด้วยความยากลำบาก แต่ราชาปีศาจเผยรอยยิ้มเย็นชาและตะโกนอย่างดุร้าย “ไปลงนรก!”
ในเวลาเดียวกัน ขนนกจำนวนหนึ่งบนปีกขวาของเขาก็เปลี่ยนเป็นสีแดงและพุ่งออกมา พุ่งเข้าใส่หน้าอกของหยางไค่ราวกับหอกที่อยู่ยงคงกระพันในทันที
นี่คือความสามารถโดยกำเนิดของราชาปีศาจ เมื่อเทียบกับการใช้แสงแห่งความลุ่มหลงของ Sha Ya อย่างไม่จำกัดแล้ว ความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์โดยกำเนิดของเขาอาศัยขนนกของเขาเอง ซึ่งได้รับการขัดเกลาอย่างระมัดระวังและจะหายไปหลังจากใช้งาน ขนของเขาเป็นวัสดุสิ้นเปลืองที่จำเป็นต่อความสามารถเทวะโดยกำเนิดของเขา
อย่างไรก็ตาม ความสามารถนี้มีความอันตรายสูง
ราชาปีศาจจะไม่ใช้ความสามารถนี้ในสถานการณ์ปกติ แต่ไอ้สารเลวต่างชาติคนนี้ทำให้เขาอับอายเกินจะรับไหว ดังนั้นเขาจึงต้องการฆ่าเขาอย่างเร่งด่วนเพื่อรักษาหน้าของเขาไว้
ผมของหยางไค่ตั้งขึ้นในขณะที่เขาถูกปกคลุมด้วยความรู้สึกวิกฤตที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน สัญญาณเตือนภัยในหัวใจของเขาดังขึ้นอย่างดุเดือด
เขาไม่เคยเจอวิกฤตแบบนี้มานานแล้ว และมีโอกาสที่เขาจะไม่สามารถแก้ไขการโจมตีนี้ได้ง่ายๆ แม้ว่าเขาจะมีพละกำลังเต็มเปี่ยมก็ตาม
เขายื่นมือออกไปตามสัญชาตญาณ แต่คราวนี้เขาไม่ได้ใช้ Shamanic Spell…
“เนรเทศ!”
หลุมดำที่ดูเหมือนจะสามารถกลืนกินทุกสิ่งในโลกได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าเขา
เมื่อเห็นฉากนี้ ใบหน้าของราชาปีศาจมีปีกเปลี่ยนไปอย่างมากในขณะที่เขาจ้องไปที่หลุมดำและเกือบจะหันหลังวิ่งหนี
เพราะหลุมดำดูสะดุดตาคล้ายกับ Black Brilliance ที่ระเบิดออกมาก่อนหน้านี้ เมื่อ Demon Saint Mo Duo ใช้ความสามารถอันน่าเกรงขามของเขาเพื่อถ่ายโอน Black Brilliance ไปยังดินแดนนี้ก่อนหน้านี้ เขาได้เห็นการทำลายล้างทันทีต่อเผ่าพันธุ์ต่างชาติด้วยตาของเขา เขาเป็นเพียงราชาปีศาจเอง ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาสำหรับเขาที่จะกลัว Black Brilliance
แต่ในไม่ช้าเขาก็รู้ว่าเขาคิดผิด
นี่ไม่ใช่ Black Brilliance เพราะขนของเขาสามารถทำลายทรงกลมสีดำนี้ได้โดยตรง แม้ว่าแรงของขนนกจะลดลงอย่างมาก แต่พวกมันก็ยังคงยิงตรงไปที่เจ้าเด็กเหลือขอ
ทุกอย่างเกิดขึ้นในพริบตา และเมื่อขนนกทะลวงผ่านเทคนิคอวกาศของหยางไค่ เขาก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากคำราม “แปลงร่างมังกร!”
ข้างหลังเขา ภาพลวงตาของมังกรทองขนาดใหญ่ปรากฏขึ้นและคำรามกึกก้องไปบนท้องฟ้า กลบเสียงอื่นๆ ในสนามรบ สั่นสะเทือนทั้งโลก
Demon Saint Mo Duo ที่ให้ความสนใจกับสนามรบที่อยู่ห่างไกล ในที่สุดก็มีสีหน้าเปลี่ยนไป ดวงตาที่เฉียบคมคู่หนึ่งซึ่งดูเหมือนจะสามารถทะลุผ่านสิ่งกีดขวางของอวกาศได้จับจ้องไปที่หยางไค่ในทันที
ภาพลวงตาของมังกรศักดิ์สิทธิ์ทองคำหายไปในร่างของหยางไค่ในชั่วพริบตา
*คชา…*
ร่างกายที่ดูผอมแห้งของเขาก็ขยายใหญ่ขึ้นเป็นสองเท่าของขนาดปกติในขณะที่ผิวหนังที่เปลือยเปล่าของเขาถูกปกคลุมด้วยเกล็ด มือทั้งสองของหยางไค่กลายเป็นกรงเล็บมังกรอันแหลมคมที่สามารถบดขยี้โลหะและหินได้ ในขณะที่เขามังกรสั้นสองอันโผล่ออกมาจากหน้าผากของเขา
ดาบนับไม่ถ้วนซึ่งค่อนข้างใหญ่สำหรับดาบ ตอนนี้ดูเหมือนของเล่นเด็กในมือของหยางไค่
ขนนกสีแดงพุ่งเข้าใส่หน้าอกของหยางไค่อย่างแรง แต่พวกมันไม่ได้คร่าชีวิตเขาอย่างที่ราชาปีศาจจินตนาการไว้
หลังจากดำเนินการแปลงร่างมังกร ร่างกายของหยางไค่ก็ดีขึ้นอย่างมาก และผิวหนังของเขาก็ปกคลุมไปด้วยเกล็ดมังกรที่แข็งแกร่ง แม้ว่าความสามารถโดยกำเนิดของพระเจ้าของราชาปีศาจมีปีกนั้นอันตรายถึงชีวิตมาก แต่ขนของเขาสามารถเจาะเข้าไปในเนื้อของหยางไค่ได้เพียงแค่นิ้วเดียวก่อนจะสูญเสียพลังทั้งหมดไป ซึ่งแทบจะไม่มีผลใดๆ ต่อสิ่งหลังเลย
ราชาปีศาจมีปีกตกตะลึงกับการเปลี่ยนแปลงนี้ เนื่องจากเขาไม่ได้คาดหวังว่าคนต่างด้าวจะมีความสามารถเช่นนี้ ในเวลาเดียวกัน ออร่าของชาวต่างชาติทำให้เขารู้สึกไม่สบายใจอย่างน่ากลัว
เขารู้สึกโดยสัญชาตญาณว่าเขาไม่คู่ควรกับเด็กหนุ่มหน้าตาประหลาดตรงหน้านี้ ตามด้วยเสียงร้องประหลาด เขาแทงหอกยาวไปข้างหน้าอีกครั้งขณะเตรียมหลบหนีหลังจากใช้กลอุบาย
อย่างไรก็ตาม หยางไค่จับหอกยาวแน่นด้วยกรงเล็บมังกรของเขาและกระชากมันอย่างรุนแรง
ราชาปีศาจมีปีกถูกดึงเข้าหาเขาโดยไม่ตั้งใจ
หยางไค่ก้าวไปข้างหน้า โยนดาบนับหมื่นของเขา จากนั้นตะปบราชาปีศาจด้วยมือข้างที่ว่าง
กรงเล็บมังกรเจาะเข้าที่หน้าอกของราชาปีศาจมีปีกราวกับว่ามันทำจากกระดาษ หยางไค่ดึงกรงเล็บนั้นออกมาในชั่วครู่ นำหัวใจปีศาจสีดำสนิทที่เต้นระรัวมาด้วย
เมื่อสายตาของพวกเขาสบกันอย่างใกล้ชิด ราชาปีศาจมีท่าทางหวาดกลัวในขณะที่ใบหน้าของหยางไค่เย็นชา
ด้วยการกำหมัดของเขา หยางไค่บดขยี้หัวใจปีศาจในกำมือของเขา และราชาปีศาจมีปีกก็ส่งเสียงร้องโหยหวนออกมา ในเวลาเดียวกัน เขาถูกระเบิดเป็นหมอกเลือดโดยออร่ามังกรที่น่าสะพรึงกลัว หัวใจปีศาจอีกดวงหนึ่งในสามดวงในร่างกายของเขาถูกบดขยี้ในทันที เหลือเพียงดวงสุดท้ายที่หนีไปราวกับมีวิญญาณ ภายใน Demon Heart มี Qi สีดำที่มีสติสัมปชัญญะ เห็นได้ชัดว่าวิญญาณของราชาปีศาจมีปีกซึ่งถูกลดขนาดลงนับครั้งไม่ถ้วน ซ่อนอยู่ภายในหัวใจปีศาจดวงสุดท้ายของเขา
หยางไค่ไม่ได้ไล่ตามหัวใจดวงนี้ ไม่ใช่เพราะเขาไม่ต้องการ แต่เพราะเขาไม่มีเวลา
แม้ว่าราชาปีศาจผู้มีปีกองค์นี้จะทำลาย Demon Heart ไปแล้วสองดวง เขายังสามารถฟื้นคืนชีพได้ด้วยความช่วยเหลือจาก Demon Heart อันสุดท้ายของเขา แม้ว่าความแข็งแกร่งของเขาจะลดลงอย่างมากก็ตาม ดังนั้นเขาจะไม่กังวลในอนาคตอันใกล้นี้
หยางไค่รีบหันหลังกลับและรีบออกจากหลุมขนาดใหญ่
เขาใกล้จะถึงขอบแล้ว และหลังจากผ่านไปเพียงสิบลมหายใจ หยางไค่ก็มาถึงยอดปากปล่องภูเขาไฟ เพียงเพื่อจะพบว่าตัวเองถูกขวางไว้ด้วยร่างที่ไม่สูงหรือกำยำ อย่างไรก็ตาม เงาของชายผู้นี้ดูเหมือนจะครอบคลุมท้องฟ้าทั้งหมด