ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ลมทะเลพัดผ่าน เมื่อเผชิญกับคำถามของ Madam Hua Lu Yu Qin ก็สะดุ้งและมองไปทางอื่น ดูเหมือนจะรู้สึกผิด
มาดามฮัวตะคอก “คุณคิดว่าคุณจะหนีไปได้ด้วยการนิ่งเฉยอย่างนั้นหรือ? เกาะนี้มีคนไม่มากนัก ดังนั้นจึงไม่ยากที่จะหาตัวคนร้าย ฉันอาจพิจารณาให้โทษเบากว่านี้ถ้าคุณออกมาเอง มิฉะนั้น…"
หยวนหวู่พูดทันที "ท่านผู้หญิง ต้องเป็นทั้งแม่และลูกสาวที่ทำร้ายเสี่ยวหง"
มาดามฮัวเย้ยหยัน “คุณรู้ได้อย่างไร”
Yuan Wu อธิบายว่า “ก็เหมือนกับที่ฉันพูดไป พวกเขามีหน้าที่รับผิดชอบในการได้รับ Luminous Pearls ปลาคาร์ฟแดงของคุณคงได้รับบาดเจ็บตอนที่มันเล่นสนุกอยู่ในทะเล ฉันสาบานว่านอกจากสองคนนั้นแล้ว ยังไม่มีใครลงไปในน่านน้ำโดยรอบเลย”
เมื่อสายตาของเธอเปลี่ยนเป็นน้ำแข็ง มาดามฮัวก็จ้องมองหลู่ซานเนียงและถามว่า “ซานเนียง คุณจะอธิบายตัวเองอย่างไร”
หลู่ซานเนียงก้มหน้าลง “พี่สาว โปรดยกโทษให้ฉันด้วย ฉันไม่รู้ว่าปลาคาร์พสีแดงเป็นสัตว์เลี้ยงของคุณ ถ้าฉันรู้ ฉันคงไม่กล้าทำร้ายมันแน่”
มาดามฮัวพูดด้วยสีหน้าโกรธเคืองว่า “คุณคือคนที่ทำร้ายเซียวฮงจริงๆ ซานเนียง ฉันผิดหวังในตัวคุณมาก!”
ทันใดนั้น Lu Yu Qin ก็ก้าวไปข้างหน้าและคำรามว่า “แม่ของฉันไม่ได้ทำ! มันคือฉัน! ทันใดนั้นปลาก็เข้ามาหาเราและทำให้ฉันประหลาดใจ ฉันจึงชนเข้าโดยไม่ได้ตั้งใจ ฉันไม่คิดว่าปลาจะได้รับบาดเจ็บรุนแรงอยู่แล้ว”
หลูซานเนียงตกใจกับท่าทีของลูกสาว รีบดึงเธอกลับมาและดุว่า “หยุดพูด!”
มาดามฮัวจ้องมองภาพนั้นแล้วยิ้มอย่างเย็นชา “ช่างเป็นมารดาและบุตรสาวที่รักยิ่ง! ฉันย้ายแล้ว!” แม้ว่าเธอจะเพิ่งพูดอะไรไป สีหน้าของเธอเย็นชาราวกับว่าเธอแทบรอไม่ไหวที่จะฆ่าผู้คนต่อหน้าต่อตาเธอ
ผู้หญิงที่ถือตู้ปลาตะโกน “หมายความว่าไงเซียวหงไม่บาดเจ็บสาหัส? เปิดตาของคุณและมองใกล้ เกล็ดบนหลังของ Xiao Hong ได้รับความเสียหาย! คุณรู้ไหมว่ามาดามรักเซียวฮงมากแค่ไหน? คุณจะชดเชยให้นายหญิงอย่างไร”
หลู่ซานเนียงรู้นิสัยใจคอของมาดามฮัว จึงเข้าใจว่าปัญหานี้ไม่สามารถแก้ไขได้ง่ายๆ มาดามฮัวแค้นเธอมาตลอด ดังนั้นเธอจะไม่ละทิ้งโอกาสนี้ที่จะสอนบทเรียนให้เธอ ดังนั้น หลู่ซานเนียงจึงรีบวิงวอนว่า “พี่สาว ฉันเองที่ทำร้ายปลาคาร์ปแดง ดังนั้นโปรดลงโทษฉันเพียงคนเดียว”
“ซานเนียง เจ้าคิดว่าข้างี่เง่าหรือ?” มาดามฮัวจ้องมองเธออย่างโหดเหี้ยมและแยกริมฝีปากออก “คุณอยู่ในอาณาจักรจักรพรรดิ แต่เซียวหงเป็นเพียงสัตว์อสูรลำดับที่ห้า หากคุณเคลื่อนไหว Xiao Hong คงไม่รอด”
“เป็นฉันจริงๆ!”
“หยุดพูดไร้สาระได้แล้ว! ฉันรู้แล้วว่าใครทำร้ายสัตว์เลี้ยงที่มีค่าของฉัน!” มาดามฮัวเปลี่ยนความสนใจไปที่หลู่ยู่ฉิน “เนื่องจากคุณล้มเหลวในฐานะแม่ในการลงโทษลูกสาวของคุณเอง ดังนั้นฉันจะสอนบทเรียนให้เธอในนามของคุณ นี่เป็นสิ่งที่ฉันควรทำในฐานะผู้อาวุโสของเธอ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน!”
"พี่สาว!" หลู่ซานเนียงรู้สึกงุนงง รีบไปยืนต่อหน้าลูกสาวของเธอ
Lu Yu Qin รู้ว่าเธอทำผิดพลาดครั้งใหญ่ ดังนั้นใบหน้าที่สวยงามของเธอจึงซีดลงในทันที อย่างไรก็ตาม เธอไม่ได้ตั้งใจทำร้ายปลา ขณะที่เธอกำลังรวบรวม Luminous Pearl กับแม่ของเธอ จู่ๆ ก็มีปลาคาร์พสีแดงตัวใหญ่เข้ามาหาพวกเขา ด้วยความตกใจ เธอใช้ฝ่ามือแตะปลาตัวนั้นเพื่อไล่มันออกไป แต่เธอไม่คาดคิดว่าการกระทำของเธอจะทำให้เธอเดือดร้อนในภายหลัง ถ้าเธอรู้ว่ามันจะเป็นแบบนี้ เธอจะไม่ทำร้ายปลาคาร์ปแดงไม่ว่ายังไงก็ตาม แม้ว่าเธอจะหวาดกลัว แต่เธอก็ยังตะโกนว่า “อย่ารังแกแม่ของฉัน!”
“คุณหมายความว่ายังไง ฉันรังแกแม่ของคุณ” มาดามฮัวตะคอก “สาวน้อยอย่างคุณไม่ควรหยาบคายขนาดนี้ ตบเธอให้ฉัน!”
“ครับนายหญิง!” ผู้หญิงที่เงียบมาตลอด ก้าวไปข้างหน้าและจ้องไปที่หลู่ซานเนียง “ขยับ!”
แน่นอนว่าหลู่ซานเนียงจะไม่ยืนเฉยๆ ขณะที่เธอเอาแต่ส่ายหน้าไปมาดามฮัวเพื่ออ้อนวอนขอความเมตตาจากเธอ
มาดามฮัวพูดต่อ “ซานเนียง คุณรู้จักนิสัยใจคอของฉันดี ถ้าคุณถอยออกมาตอนนี้ มันจะเป็นเพียงบทเรียนเล็กน้อย อย่างไรก็ตาม หากคุณกล้าที่จะหยุดฉัน ฉันจะไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากลงโทษเธออย่างสาสม”
สีหน้าของหลู่ซานเนียงเปลี่ยนไปเมื่อได้ยินเช่นนั้น
"ออกจากทาง!" ขณะที่ผู้หญิงพูด เธอก็ผลักหลู่ซานเนียงออกไป เธอเป็นเพียงอาณาจักรต้นกำเนิด Dao ลำดับที่สามซึ่งต่ำกว่า Lu San Niang มาก อย่างไรก็ตาม เห็นได้ชัดว่าหลู่ซานเนียงไม่กล้าที่จะต่อต้านเธอ ดังนั้นเธอจึงเซไปด้านข้างจากแรงกระแทกขณะที่เธอมองลูกสาวของเธอด้วยน้ำตา เมื่อรู้ว่าลูกสาวของเธอไม่สามารถรอดพ้นจากการลงโทษได้ เธอได้แต่หวังว่ามาดามฮัวจะไม่ทำอะไรเกินเลยไป
"แม่!" Lu Yu Qin เรียกเธอ
ด้วยรอยยิ้มที่ไร้ความปรานี ผู้หญิงคนนั้นยกมือขึ้น พร้อมที่จะตบหน้าของ Lu Yu Qin ซึ่งคล้ายกับของ Lu San Niang เห็นได้ชัดว่าผู้หญิงคนนั้นไม่ได้ตั้งใจจะทำเรื่องง่ายๆ กับ Lu Yu Qin ขณะที่เธอหมุน Source Qi ของเธอไปรอบๆ ฝ่ามือของเธอ การฝึกฝนของ Lu Yu Qin ต่ำมากจนเธอไม่สามารถปัดป้องการโจมตีได้ หากเธอถูกตบ ใบหน้าของเธอคงบาดเจ็บสาหัส
หลู่ซานเนียงจิกเล็บของเธอที่ฝ่ามือ แต่เธอไม่รู้สึกเจ็บปวดเลย ด้วยดวงตาของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงเลือด เธอบังคับตัวเองให้อยู่ในจุดเดิม เธอรู้ว่าถ้าเธอพยายามช่วยลูกสาวของเธอ ทั้งสองคนจะต้องเสียชีวิตที่นี่ในวันนี้ เพราะมาดามฮัวจะไม่ยอมปล่อยพวกเขาไป อย่างไรก็ตาม หากเธออยู่เฉยๆ ก็มีโอกาสที่ลูกสาวของเธอจะรอดชีวิต ไม่มีใจที่จะเห็นลูกสาวของเธอถูกลงโทษ เธอมองไปทางอื่นขณะที่น้ำตาของเธอไหลลงบนใบหน้าของเธอ
*ปะ…*
ได้ยินเสียงตบดังตามมาด้วยเสียงกรีดร้องของผู้หญิง ในขณะนั้น โลกทั้งใบดูเหมือนจะตกอยู่ในความเงียบ
หลู่ซานเนียงรู้สึกว่าหัวใจของเธอเจ็บปวดอย่างมาก แม้ว่าลูกสาวของเธอจะประสบอุบัติเหตุ แต่เธอก็ยังให้กำเนิดเธอหลังจากตั้งท้องนานถึง 10 เดือน ในช่วงหลายปีที่ผ่านมา เธอมีลูกสาวเพียงคนเดียว ดังนั้นลูกสาวของเธอจึงกลายเป็นคนที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธอ
เธอไม่เคยมีใจจะดุด่าว่ากล่าวหรือตบลูกสาวของเธอมาก่อน แต่ในวันนี้ เธอไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้คนอื่นตบลูกสาวของเธอต่อหน้าเธอ เธอเกลียดตัวเองที่ไร้ประโยชน์ เช่นเดียวกับความโหดเหี้ยมของมาดามฮัว เมื่อคิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของเธอ เธอก็เริ่มน้ำตาไหล ในขณะนั้นเอง น้ำตาของเธอก็หยดลงบนพื้นราวกับไข่มุกที่ไร้เชือก
จากนั้น ด้วยความกังวลว่าใบหน้าของ Lu Yu Qin อาจจะผิดรูปไป เธอจึงหันไปมองลูกสาวของเธอ อย่างไรก็ตาม ในวินาทีถัดมา หลู่ซานเนียงก็ต้องตกตะลึง เนื่องจากใบหน้าของลูกสาวยังคงไร้ที่ติ
แม้ว่า Lu Yu Qin จะดูหวาดกลัว แต่ก็ไม่มีร่องรอยของการบาดเจ็บบนใบหน้าของเธอ ในทางกลับกัน มีรอยตบสีแดงอย่างเห็นได้ชัดบนใบหน้าของผู้หญิงที่กำลังจะวางมือบนตัวเธอ ในขณะเดียวกัน เลือดก็ไหลออกจากปากของเธอ ผู้หญิงคนนั้นถูกตบอย่างแรงจนหน้าบวม
[ลูกสาวของฉันสบายดีไหม? ผู้หญิงคนนั้นโดนตบแทน?] หลู่ซานเนียงประหลาดใจเพราะเธอไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
ผู้หญิงที่ถูกตบ ฝังรากลึกอยู่กับที่เพราะเธอไม่เข้าใจว่าทำไมเธอถึงถูกตบแทนที่จะเป็นคนที่ควรจะตบ Lu Yu Qin
ในขณะนั้น Yuan Wu, Madam Hua และผู้หญิงที่ถือตู้ปลาก็ตกตะลึงเช่นกัน อย่างไรก็ตาม ในไม่ช้า สีหน้าของมาดามฮัวก็มืดลงเมื่อมีประกายร้ายกาจฉายผ่านดวงตาที่สวยงามของเธอ เมื่อจ้องมองไปที่ชายหนุ่มซึ่งยืนอยู่หน้าหลูหยูฉิน เธอถามว่า “คุณเป็นคนทำใช่ไหม”
ที่นี่มีเพียง Yang Kai, Lu San Niang และ Lu Yu Qin เท่านั้นที่กล้าต่อต้านเธอ คู่แม่ลูกไม่มีความกล้าที่จะขัดคำสั่งมาดามฮัว ดังนั้นคนที่กล้าเคลื่อนไหวต้องเป็นหยางไค่
ตั้งแต่เธอมาถึงสถานที่แห่งนี้ เธอไม่เคยละสายตาจากหยางไค่เลย เพราะคนหลังเป็นเพียงจักรพรรดิลำดับที่หนึ่งเท่านั้น แม้ว่าการฝึกฝนของเธอจะอยู่ในอาณาจักรเดียวกัน แต่การฝึกฝนไม่ใช่สิ่งที่สำคัญที่สุดบนเกาะมังกร
เธอได้รับการสนับสนุนจากมังกรสายฟ้าลำดับที่แปด ดังนั้นจึงไม่มีใครนอกจากเผ่ามังกรที่มีความกล้าที่จะรุกรานเธอ ดังนั้น เธอไม่คาดคิดว่าชายหนุ่มหน้าตาธรรมดาคนนี้จะหน้าด้านพอที่จะตบลูกน้องของเธอ ซึ่งคล้ายกับการตบเธอ
[อุกอาจ!] มาดามฮัวโกรธจัดขณะที่เธอเปล่งประกายไปที่หยางไค่
“ดี ฉันเป็นคนทำ” Yang Kai รับโทษแทน Lu Yu Qin
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลู่ซานเนียงรู้สึกขอบคุณสำหรับสิ่งที่เขาทำให้เธอ แต่ในขณะเดียวกันเธอก็เป็นห่วงเขา เธอรู้ว่าหยางไค่เป็นคนที่มีอำนาจซึ่งเคยสอนบทเรียนให้หยวนหวู่มาก่อน แต่สถานะของหยวนหวู่นั้นเทียบไม่ได้กับมาดามฮัว
การลงโทษหยวน หวู่ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร แต่มันคล้ายกับการประจานความตายที่ทำร้ายมาดามฮัว หลู่ซานเนียงเป็นกังวลอย่างมาก เช็ดน้ำตาของเธอและบอกเป็นนัยไปที่หยางไค่ด้วยสายตาของเธอ
หยางไค่ไม่สนใจเธอ โบกมือของเขาและพูดอย่างเหยียดหยามว่า “ฉันไม่เคยต้องการจับมือกับผู้หญิง แต่พวกคุณทุกคนช่างน่าขายหน้าเกินไป น่าเสียดายที่มือของฉันสกปรก”
“เมื่อกี้คุณพูดว่าอะไรนะ” มาดามฮัวหรี่ตาและจ้องมองเขา
หยางไค่ยืดตัวขึ้นถาม “คุณหูหนวกหรืออะไร? นั่นคือเหตุผลที่คุณไม่ได้ยินฉันเหรอ”
มาดามฮัวโกรธจนไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยิน [เขากล้าดียังไงมาพูดกับฉันแบบนี้!? เขาจะกล้าทำให้ฉันขุ่นเคืองได้อย่างไร ฉันเป็นนายหญิงของเกาะนี้ นอกจากสมาชิกจากเผ่ามังกรแล้ว ไม่มีใครกล้าเย่อหยิ่งต่อหน้าฉัน!]
ด้วยร่างกายของเธอที่สั่นเทาด้วยความโกรธ เธอพูดพร้อมกัดฟันว่า “เจ้าสารเลว เจ้าต้องเบื่อที่จะมีชีวิตอยู่!”
หยางไค่ตะคอก “มาดูกันว่าเจ้ามีความสามารถในการฆ่าข้าหรือไม่ คุณเป็นแค่ของเล่นสำหรับมังกรบางตัว ฉันเลยไม่เข้าใจว่าทำไมคุณถึงเอาแต่ใจได้ขนาดนั้น ทำไมคุณถึงวุ่นวายกับปัญหาเล็กน้อย? คุณรู้ไหมว่าคุณน่ารำคาญ? ถ้าเจ้ากล้าจับผิดพวกเราอีก ข้าจะตบเจ้าเช่นกัน ฉันไม่สนุกกับการวางมือกับผู้หญิง แต่นั่นไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่ทำ”
[ฉันเป็นแค่ของเล่น? ปัญหาเล็กน้อย?] มาดามฮัวเบิกตากว้างด้วยความไม่เชื่อและเริ่มหัวเราะด้วยความโกรธ “เสี่ยวหงได้รับบาดเจ็บ ดังนั้นฉันมาที่นี่เพื่อขอรับความยุติธรรม! คุณยังกล้าที่จะรุกรานฉันและทำร้ายผู้ใต้บังคับบัญชาของฉัน? คุณเสียสติไปแล้วเหรอ?”
“แล้วถ้าฉันเรียกคุณว่าของเล่นแล้วทำร้ายลูกน้องล่ะ? Elder Sister Lu ขอโทษคุณ ดังนั้นคุณไม่ควรพยายามทำร้ายลูกสาวของเธอ”
“คำขอโทษมีประโยชน์ไหม” การแสดงออกของมาดามฮัวมืดมน “ไม่ว่าเซียวหงจะได้รับบาดเจ็บอะไรก็ตาม ฉันจะให้ไอ้สารเลวนั่นได้รับการรักษาแบบเดียวกัน!”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น Lu Yu Qin ก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น ปลาคาร์พแดงสูญเสียเกล็ดไปบางส่วนเท่านั้น แต่ถ้าเธอได้รับการรักษาแบบเดียวกัน หมายความว่าชั้นผิวหนังของเธอจะต้องถูกลอกออก เธอเป็นเพียงเด็กสาว ดังนั้นเธอจึงไม่สามารถทนต่อความเจ็บปวดแบบนี้ได้ ทันใดนั้นใบหน้าของเธอก็ซีดลง
“คุณต้องการจะจัดการเรื่องนี้อย่างไร?” หยางไค่เย้ยหยัน
“ตาต่อตาฟันต่อฟัน นั่นเป็นวิธีที่โลกทำงาน!” มาดามฮัวประกาศอย่างเย็นชาขณะที่หน้าอกของเธอกำลังสั่นเทา เห็นได้ชัดว่าเธอทนไม่ได้กับท่าทีของหยางไค่อีกต่อไป
หยางไค่ขมวดคิ้วเล็กน้อยและตอบว่า “คุณพูดถูก ตาต่อตายุติธรรมจริงๆ”
ใบหน้าที่สวยงามของ Lu San Niang เปลี่ยนเป็นสีซีดเมื่อได้ยินเช่นนั้น เธอคิดว่าหยางไค่ไม่สามารถทนต่อแรงกดดันได้อีกต่อไปและยอมจำนนต่อมาดามฮัว อย่างไรก็ตาม เธอจะไม่โทษเขาในเรื่องนี้เพราะเขาเพิ่งปกป้องลูกสาวของเธอจากการบาดเจ็บที่อาจเกิดขึ้น มันเป็นการเคลื่อนไหวที่ถูกต้องที่จะยอมแพ้ ณ จุดนี้ แต่เธอก็กังวลว่ามาดามฮัวจะไม่ปล่อยเขาเช่นกัน
ดังนั้นเธอจึงแอบตัดสินใจ ไม่ว่ามาดามฮัวจะลงโทษลูกสาวอย่างไร นางก็จะทนรับความเจ็บปวดแทนเพื่อไม่ให้ลูกสาวของนางได้รับอันตราย