ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
ความจริงที่ว่าผู้อาวุโสคนที่สองไปที่สุสานมังกรก็น่าตกใจพอสมควร แต่ตอนนี้แม้แต่ผู้อาวุโสที่ยิ่งใหญ่ก็กำลังมุ่งหน้าไปยังสถานที่เดียวกัน เกิดอะไรขึ้นในสุสานมังกรที่ต้องการความสนใจในทันทีจากปรมาจารย์สองคน ผู้มีพลังเทียบเท่าจักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่
หยางไค่ครุ่นคิดในขณะที่เขาเกาคาง ทันใดนั้นมุมปากของเขากระตุกขณะที่เขาพูดอย่างเสียใจว่า “เราถูกหลอกแล้ว”
"คุณหมายความว่าอย่างไร?" Zhu Qing มองเขาอย่างสงสัย
หยางไค่พูดพร้อมกัดฟันว่า “ขิงแก่นั้นเผ็ดกว่าจริงๆ!”
เมื่อพิจารณาจากสถานการณ์ในตอนนี้ ต้องมีบางอย่างร้ายแรงเกิดขึ้นในสุสานมังกร และแม้แต่ผู้อาวุโสคนที่สองก็ไม่สามารถจัดการได้ด้วยตัวเอง ซึ่งเป็นสาเหตุที่ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ต้องรีบไปช่วย กล่าวอีกนัยหนึ่ง ไม่ว่าหยางไค่จะปล่อยฟู่ฉีหรือไม่ ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่สามารถอยู่ที่นั่นได้นาน
หากเขาหยุดเดินต่อไปอีกสักหน่อย เขาก็ไม่จำเป็นต้องเจรจากับผู้อาวุโสใหญ่ เมื่อ Fu Chi ยังอยู่ในมือ เขาและ Zhu Qing ก็สามารถออกจากเกาะมังกรได้อย่างง่ายดาย เมื่อผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสคนที่สองหลีกทาง เขาเดาว่าผู้อาวุโสที่สี่จะไม่สามารถหยุดพวกเขาได้
อย่างไรก็ตาม หยางไค่ถูกผู้อาวุโสใหญ่หลอก เมื่อตัวประกันของเขาหายไปแล้ว เขาก็สูญเสียความได้เปรียบเสียเปรียบไป อย่างไรก็ตาม หลังจากเปลี่ยนความคิด เขารู้สึกว่านี่อาจเป็นผลลัพธ์ที่ดีที่สุด
หากเขาไม่ตกลงตามคำเรียกร้องของผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่ ผู้อาวุโสผู้ยิ่งใหญ่อาจถูกบังคับให้ต่อสู้กับเขา เมื่อถึงตอนนั้น ทั้ง Fu Chi และเขาก็จะจบลงในสภาพที่น่าสังเวช เมื่อคิดเช่นนี้ หยางไค่ก็สงบลงมาก แม้ว่าเขาจะถูกผู้อาวุโสใหญ่หลอก แต่ผลลัพธ์ก็ยังยอมรับได้
เมื่อผู้อาวุโสที่แข็งแกร่งที่สุดสองคนจากไป มีเพียงผู้อาวุโสคนที่สี่ Zhu Kong และสมาชิก Dragon Clan คนอื่น ๆ เท่านั้นที่ยืนอยู่หน้าวัง
ด้วยรอยยิ้มจาง ๆ หยางไค่หันไปมองจู้กง “ผู้อาวุโสคนที่สี่ ท่านคิดว่าอย่างไร? คุณจะปล่อยเราไปไหม หรือจะสู้กับฉันจนกว่าจะเจอผู้ชนะ?”
จนถึงตอนนี้เป็นวันที่เต็มไปด้วยความประหลาดใจ แต่สิ่งต่างๆ ก็เป็นไปในทางที่ดีของเขา เมื่อผู้อาวุโสใหญ่และผู้อาวุโสคนที่สองหลีกทางให้ หยางไค่รู้สึกมั่นใจเมื่อต้องรับมือกับสมาชิกเผ่ามังกรคนอื่นๆ
หลังจากถอนหายใจ จูคงก็พูดว่า “เป็นวันที่มีความสำคัญบนเกาะมังกรจริงๆ ถ้าเป็นไปได้ โปรดอยู่ที่นี่อีกสองสามวัน แล้วเราจะคุยกัน”
หยางไค่ตอบด้วยรอยยิ้ม “ผู้อาวุโสสี่ เจ้าคิดว่าจะหลอกข้าได้เพียงเพราะข้ายังเด็กหรือ? ถ้าฉันไม่ออกจากเกาะมังกรในวันนี้ ฉันก็จะไม่มีโอกาสทำแบบนั้นอีกในอนาคต ดังนั้นฉันจึงไม่สามารถตกลงตาม 'คำขอ' ของคุณได้”
"คุณถูก." Zhu Kong พยักหน้าเล็กน้อย “คำขอของฉันยอมรับไม่ได้จริงๆ”
ด้วยการแสดงออกที่จริงใจ Zhu Qing ก้าวไปข้างหน้าและจ้องมองที่ Zhu Kong “ผู้อาวุโสที่สี่ Yang Kai และฉันไม่เต็มใจที่จะต่อต้านเผ่ามังกร เราแค่อยากออกจากที่นี่ โปรดประทานความปรารถนาของเรา”
จู้คงส่ายหัวด้วยท่าทางจริงจัง “คุณเคยได้ยินสิ่งที่ผู้เฒ่าผู้ยิ่งใหญ่พูด จะไม่มีตอนจบที่ดีเว้นแต่คุณทั้งคู่จะยอมจำนนโดยไม่ขัดขืน”
“งั้นก็มาสู้กับฉันสิ” หยางไค่ก้าวไปข้างหน้า ร่างของเขาแข็งแกร่งพอๆ กับหอคอยเหล็ก และแรงกดดันจากมังกรก็หมุนรอบตัวเขา
ผู้อาวุโสที่สี่หรี่ตาของเขา “มีเพียงคุณสองคน ดังนั้นคุณจะไม่มีโอกาสชนะ ฉันขอแนะนำให้คุณหยุดต่อต้าน”
หลังจากที่เขาพูดจบ ร่างหนึ่งก็ปรากฏขึ้นและยืนอยู่ข้าง Zhu Qing
Zhu Qing หันมามองเขาและขมวดคิ้ว จากนั้นเธอก็แยกริมฝีปากออกเพื่อพยายามจะพูดอะไรบางอย่าง แต่สุดท้ายเธอก็ไม่ได้พูดอะไรสักคำ
ในทางกลับกัน Zhu Lie กำหมัดของเขาและพูดว่า "ผู้อาวุโสที่สี่ ฉันขอโทษ แต่ฉันต้องเข้าข้าง Zhu Qing"
บุคคลที่ปรากฏตัวไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Zhu Lie
เมื่อเห็นเช่นนั้น สมาชิก Dragon Clan ทุกคนก็หน้าซีดในทันที แม้ว่า Zhu Lie และ Zhu Qing จะเป็นพี่น้องกัน แต่สิ่งที่ Zhu Lie กำลังทำอยู่นั้นเป็นกบฏต่อเกาะมังกรและเผ่ามังกร นอกจากความผูกพันทางครอบครัวแล้ว การตัดสินใจเช่นนี้ต้องใช้ความละเอียดอย่างมาก
อย่างไรก็ตาม Zhu Kong ดูไม่กระวนกระวายใจ ราวกับว่ามันอยู่ในความคาดหมายของเขา หลังจากพยักหน้า เขาก็พูดว่า “ดี ทุกการตัดสินใจมาพร้อมกับผลที่ตามมา ฉันหวังว่าคุณจะไม่เสียใจกับการตัดสินใจของคุณในวันนี้”
Zhu Lie ตอบว่า “ฉันไม่ทำ”
หยางไค่พึมพำ “ในฐานะครอบครัว เราควรเข้าร่วมสงครามและต่อสู้เพื่ออนาคตร่วมกัน น้องเขยคุณไม่เลวเลยจริงๆ!”
มุมปากของ Zhu Lie กระตุก ทุกครั้งที่เขาได้ยินหยางไค่เรียกเขาว่า 'น้องเขย' เขาก็อยากจะทุบตีเขา
ทันใดนั้น มีคนก้าวออกมาจากฝูงชนและยืนอยู่ข้าง Zhu Lie อย่างมั่นคง อย่างไรก็ตาม วิธีที่เขาอุ้มตัวเองนั้นแตกต่างจาก Zhu Lie อย่างสิ้นเชิง เขาดูขี้อายและร่างกายของเขาสั่นเล็กน้อย เห็นได้ชัดว่าเขาค่อนข้างกลัว
“คุณอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ” Zhu Lie มองไปที่ Li Jiao ด้วยความตกใจ
มุมปากของ Li Jiao กระตุก “นายน้อยจู เราไม่ได้พบกันครั้งสุดท้ายนานพอสมควร”
Zhu Lie ยื่นมือออกไปและตบไหล่ของ Li Jiao โดยไม่พูดอะไรสักคำ
ทันใดนั้น Li Jiao ก็แสดงอาการตกใจกับท่าทางดังกล่าว แม้ว่าเขาจะเคยติดต่อกับ Zhu Lie มาก่อน และพวกเขาเคยผ่านช่วงเวลาความเป็นความตายมาบ้างในโลกที่หมุนเวียนมาด้วยกัน Zhu Lie ก็ไม่เคยละสายตาจากเขาตั้งแต่ต้น
Li Jiao รู้สึกได้อย่างชัดเจนว่า Zhu Lie ดูถูกเหยียดหยามเขา เนื่องจากเขาเป็นเพียง Dragonborn เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้สำหรับเขาที่จะให้สมาชิก Dragon Clan จริงจังกับเขา… จนถึงวันนี้!
แม้ว่าจะเป็นเพียงท่าทางง่ายๆ จาก Zhu Lie แต่ก็แสดงถึงการยอมรับและความเป็นมิตรของเขา
Li Jiao ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่าเขาควรจะรู้สึกดีใจหรือเสียใจดี เขาเพิ่งได้รับการยอมรับจาก Zhu Lie โดยการก้าวไปข้างหน้าเพื่อเคียงข้างเขา หากเขาสามารถอยู่รอดได้ในวันนี้ เขาจะได้รับผลประโยชน์มากมายจากเขาในอนาคต อย่างไรก็ตาม โอกาสที่จะรอดชีวิตในวันนี้มีน้อยมากที่จะพูดน้อยที่สุด Li Jiao สงสัยอย่างจริงจังว่าเขาจะมีโอกาสกลับไปที่ Fire Dragon Palace หรือไม่
“ดราก้อนบอร์น?” ผู้อาวุโสคนที่สี่จ้องมองหลี่เจียวด้วยความขมวดคิ้วขณะที่เขาสังเกตเห็นเขาในแวบแรก Dragonborn นั้นจำได้ง่ายเพราะ Dragon Blood ของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ สมาชิกของ Dragon Clan ทุกคนดูถูก Dragonborn เพราะพวกเขาไม่ชอบออร่ามืดมนที่ปกคลุมร่างกายของพวกเขา
Dragonborn ไม่สามารถเชิดหน้าต่อหน้าสมาชิกของ Dragon Clan ได้เนื่องจากพวกเขารู้สึกด้อยกว่า พวกเขาไม่กล้าแม้แต่จะมองเข้าไปในดวงตาของมังกร นับประสาอะไรกับพวกเขา
อย่างไรก็ตาม การกระทำของ Dragonborn นี้ช่างน่าประหลาดใจ Zhu Kong มองที่ Yang Kai อย่างมีความหมาย เพราะเขารู้ว่าต้องมีบางอย่างเกี่ยวข้องกับเด็กคนนี้ ซึ่ง Dragonborn คนนี้มีความกล้าที่จะก้าวไปข้างหน้า
[เด็กคนนี้มีเสน่ห์มากขนาดที่แม้แต่ Dragonborn ยังยอมเสี่ยงชีวิตเพื่อเขา? อย่างไรก็ตามมันไม่มีประโยชน์ แม้ว่าการฝึกฝนของ Dragonborn จะแข็งแกร่ง แต่สายเลือดของเขาไม่บริสุทธิ์เกินไป ดังนั้นเขาจึงไม่เหมาะกับเผ่ามังกรเลย]
“ผู้อาวุโสสี่ ตอนนี้พวกเราสี่คน!” Yang Kai ขมวดคิ้วและจ้องมองที่ Zhu Kong
แม้ว่าจำนวนคนที่อยู่ข้างเขายังคงเทียบไม่ได้กับเผ่ามังกร แต่จริง ๆ แล้วเพิ่มขึ้นสองเท่า เนื่องจากในตอนแรกมีเพียงสองคนเท่านั้น
Zhu Kong ยิ้มจาง ๆ “สี่ยังไม่เพียงพอ”
“จริงสิ สี่คนไม่เยอะ แต่ถ้ารวมพวกเราด้วยล่ะ”
ทันใดนั้น เสียงที่ชัดเจนก็ดังขึ้นข้างหูของทุกคน พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเพราะดูเหมือนจะไม่มีร่างใด ๆ ปรากฏขึ้น แต่พวกเขาได้ยินเสียงที่ดังและชัดเจน
"ฮะ?" หยางไค่ขมวดคิ้วและมองไปที่ความว่างเปล่า
เมื่อสังเกตเห็นบางอย่างเช่นกัน จูคงหรี่ตาและพึมพำ “เสียงนี้…”
จุดหนึ่งบนท้องฟ้าบริเวณใกล้เคียงเริ่มบิดเบี้ยวก่อนที่อวกาศจะพังทลายลงและมีน้ำตาสีดำปรากฏขึ้น ดูเหมือนปากของสัตว์ร้ายที่สามารถกลืนทุกสิ่งที่มีอยู่ได้
“ทางเดินว่างเปล่า!” มีคนตะโกนด้วยความประหลาดใจ
เป็นไปไม่ได้ที่ Void Corridor จะปรากฏขึ้นโดยไม่มีเหตุผล และเมื่อพิจารณาจากเสียงของบุคคลนั้นแล้ว ทุกคนก็ตระหนักได้ทันทีว่า Master กำลังเข้ามาจากรอยฉีกในอวกาศนี้ อย่างไรก็ตาม ใครคือคนบ้าบิ่นคนนี้ที่มีความกล้าที่จะยั่วยุเผ่ามังกรก่อนที่จะปรากฏตัว? คนๆ นั้นต้องเหน็ดเหนื่อยกับการใช้ชีวิต เพราะแทบจะไม่มีใครทนรับความโกรธเกรี้ยวของเผ่ามังกรได้
ต่อหน้าต่อตาทุกคน ร่างเล็กเดินออกมาจากทางเดินแห่งความว่างเปล่า พวกเขาทั้งหมดตกตะลึงเมื่อเห็นภาพเพราะบุคคลนั้นตัวเล็กเกินไป เธอเป็นแค่เด็กผู้หญิงตัวเล็กๆ!
เธอดูเหมือนจะเป็นเด็กผู้หญิงอายุเจ็ดหรือแปดขวบที่สวมชุดตัวโคร่ง แขนยาวถึงข้อเท้าของเธอ ผมของเธอมัดเป็นหางม้าสองข้าง ใบหน้าของเธอดูนุ่มนวลและน่ารัก
นอกจากมนุษย์หลายร้อยคนแล้ว สมาชิกของ Dragon Clan ก็อดไม่ได้ที่จะปรับขนาดของเธอ
หลังจากที่เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ปรากฏตัวขึ้น เธอก็กวาดสายตามองไปรอบ ๆ และกวาดสายตาไปทั่วทุกคนเพื่อพยายามมองหาใครบางคน ความตื่นเต้นและความคาดหวังถูกเขียนขึ้นทั่วใบหน้าของเธอ
"อา!?" หยางไค่อุทานก่อนที่จะยิ้มกว้าง
ในที่สุดสายตาของเด็กหญิงตัวน้อยก็จับจ้องมาที่เขา หลังจากที่เธอตกใจเล็กน้อย เธอพุ่งไปข้างหน้าและปรากฏตัวต่อหน้าหยางไค่ในพริบตา
พวกเขาทั้งหมดอดไม่ได้ที่จะรู้สึกเป็นห่วงเธอเพราะมีความแตกต่างอย่างชัดเจนระหว่างรูปร่างสูงตระหง่านของหยางไค่กับร่างเล็กของเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ แม้ว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ จะยืนด้วยปลายเท้าของเธอ แต่เธอก็มีขนาดใหญ่เท่ากับจมูกของหยางไค่เท่านั้น
ในขณะนั้น หยางไค่ยิ้มกว้าง ราวกับว่าเขากำลังจะกลืนสาวน้อยด้วยปากอันมหึมาของเขา
เมื่อทุกคนกระวนกระวายถึงขีดสุด เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ก็พูดด้วยเสียงที่ชัดเจน “อาจารย์ ทำไมคุณตัวใหญ่จัง”
[M-Master?] พวกเขาทั้งหมดตกตะลึง คิดว่าพวกเขาได้ยินผิดไป
การแสดงออกของ Zhu Kong กลายเป็นเรื่องงุ่มง่ามในขณะที่เขาสัมผัสได้ว่าแม้ว่าเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้จะดูเด็กและไร้เดียงสา แต่ก็มีพลังมหาศาลอยู่ในร่างกายของเธอ ยิ่งไปกว่านั้น นั่นคือพลังของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ที่เทียบได้กับพลังของเผ่ามังกร
อย่างไรก็ตาม เขาไม่เคยได้ยินเกี่ยวกับอาจารย์ที่แปลกประหลาดและน่าเกรงขามเช่นนี้มาก่อน สิ่งที่ทำให้เขางงก็คือเด็กหญิงตัวเล็ก ๆ คนนี้ถึงกับเรียกหยางไค่ว่า 'อาจารย์' [พวกเขาเป็นเจ้านายและคนรับใช้? เป็นไปได้อย่างไร?]
วันนี้เป็นครั้งแรกที่ Zhu Kong เริ่มรู้สึกไม่สบายใจ เขาสัมผัสได้ว่าวันนี้จะเกิดการเปลี่ยนแปลงอย่างลึกซึ้งกับเกาะมังกร และการเปิดเผยนั้นทำให้หัวใจของเขาหนักอึ้ง
นอกจากนี้ เสียงที่โผล่มาจากไหนไม่รู้ตอนนี้ไม่ใช่เสียงของสาวน้อยคนนี้ เสียงนั้นฟังดูเหมือน...
“กล้าดียังไงมาแตะก้นฉัน!”
ในขณะที่ทุกคนอยู่ในอาการงุนงง ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงคนหนึ่งตะโกน ต่อจากนั้น หญิงงามในชุดของจักรพรรดิก็เดินออกจากทางเดินแห่งความว่างเปล่า จากนั้นด้วยท่าทางโกรธจัด เธอหันไปจ้องไปยังความว่างเปล่าสีดำ
บรรยากาศค่อนข้างรุนแรงเมื่อได้ยินคำพูดดังกล่าวในทันที ซึ่งทำให้สีหน้าของทุกคนดูเคอะเขิน หลังจากการหยุดชะงักดังกล่าว ความกังวลในใจของพวกเขาก็หายไปในอากาศ
“ฉันไม่ได้ตั้งใจ! คุณเป็นคนขวางทาง…” ได้ยินเสียงบุคคลที่สามพูด ทุกคนได้ยินอย่างชัดเจนว่าเป็นเสียงของชายคนนั้นเมื่อก่อนหน้านี้
ทางเข้าของ Void Corridor สั่นไหวเล็กน้อย ซึ่งมีชายรูปหล่อและสง่างามโผล่ออกมา ด้วยรอยยิ้มอันขมขื่น เขาดูเขินอายเล็กน้อย เมื่อปรากฏตัวขึ้น Void Corridor ก็หดตัวและหายไปอย่างสมบูรณ์