ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
หากพวกเขาอนุญาตให้หยางไค่ใช้แรงกดดันมังกรของเขา สมาชิกเผ่ามังกรทั้งหมดที่นี่จะไม่เหมาะกับเขา ดังนั้น ก่อนที่การต่อสู้จะเริ่มขึ้น ผู้อาวุโสที่สี่ต้องแก้ปัญหาการปราบปรามสายเลือด และเทคนิคพรเป็นหนทางเดียวของเขา
ขณะที่พวกเขาพูดภาษามังกรพร้อมกัน เสียงคำรามของมังกรก็ได้ยินจากวิหารมังกรที่ซ่อนอยู่ในระยะไกล หลังจากนั้น ลำแสงจำนวนมากก็พุ่งขึ้นไปบนท้องฟ้าราวกับว่ามังกรจำนวนนับไม่ถ้วนโผล่ออกมาในขณะที่พวกมันซิกแซกข้ามขอบฟ้าและมาถึงเหนือเกาะวิญญาณในพริบตา หลังจากนั้นพวกเขาก็พุ่งไปที่เกาะ
สมาชิกตระกูลมังกรรู้สึกยินดีเมื่อเห็นเช่นนั้น พวกเขาจึงก้าวไปข้างหน้าเพื่อต้อนรับแสงสว่าง
*ชิ ชิ ชิ ชิ…*
แสงเหล่านั้นจาก Dragon Temple เข้าไปในร่างของสมาชิก Dragon Clan ทีละคน แม้ว่าแสงไฟจะไม่สามารถช่วยเพิ่มพลังให้กับพวกเขาได้ แต่พวกเขาก็เพิ่มความมั่นใจให้กับพวกเขา ในขณะนั้น สมาชิกเผ่ามังกรรู้สึกราวกับว่าพวกเขาได้เกิดใหม่ และพวกเขาไม่ได้ระวังหยางไค่อีกต่อไป
"มา!" หยางไค่คำราม จากนั้นลำแสงเปลี่ยนทิศทางและหลีกเลี่ยงสมาชิกเผ่ามังกรซึ่งกำลังบินเข้าหาแสง หลังจากนั้น มันก็ลงมาข้างๆ หยางไค่ และพุ่งเข้าใส่ร่างของหลี่เจียว
Li Jiao ตัวสั่นในขณะที่เขายังไม่สามารถเข้าใจได้ว่าเกิดอะไรขึ้น อย่างไรก็ตาม หลังจากที่ลำแสงส่องเข้าไปในหน้าอกของเขา เขารู้สึกได้ว่าร่างกายของเขากำลังผ่านการเปลี่ยนแปลงหลายอย่าง การเปลี่ยนแปลงที่เห็นได้ชัดเจนที่สุดคือแรงกดดันจากมังกรจากสมาชิกเผ่ามังกรรอบตัวเขาดูเหมือนจะส่งผลกระทบต่อเขาน้อยลง ดังนั้นสายเลือดของเขาซึ่งถูกกดขี่จึงถูกปล่อยให้เป็นอิสระ จักรพรรดิฉีก็เริ่มไหลเวียนภายในร่างกายของเขาโดยไม่เผชิญกับอุปสรรคใด ๆ
"นี่คืออะไร?" Li Jiao หายไปในขณะที่เขากางฝ่ามือออกและมองดู เขายังคงไม่อยากเชื่อในสิ่งที่เกิดขึ้น
“เป็นพรของวัดมังกร” หยางไค่ตอบอย่างเมินเฉยและส่ายหัว ดูเหมือนจะไม่พอใจ
ความตั้งใจเดิมของเขาคือการขัดขวางพรทั้งหมดจากวัดมังกร ถ้าเขาทำได้ เขาไม่จำเป็นต้องขยับกล้ามเนื้อเลยแม้แต่น้อยเพื่อชนะการต่อสู้ครั้งนี้ แหล่งกำเนิดมังกรศักดิ์สิทธิ์ทองคำของเขาเพียงอย่างเดียวก็เพียงพอแล้วที่จะปราบปรามสมาชิกเผ่ามังกรทั้งหมด และเขาไม่จำเป็นต้องใช้พลังเพียงครึ่งเดียวเพื่อเอาชนะพวกเขา
อย่างไรก็ตาม เขาได้ประเมิน Zhu Kong ต่ำเกินไปในขณะที่เขาแพ้ให้กับคนหลังเมื่อคว้าพร ในท้ายที่สุด Zhu Kong เป็นผู้อาวุโสคนที่สี่ของ Dragon Clan ดังนั้นเขาจึงมีทักษะในการสื่อสารกับ Dragon Temple มากขึ้น
แววตาของ Li Jiao เป็นประกายหลังจากที่เขาได้ยินคำตอบของ Yang Kai เนื่องจากเขาเผชิญหน้ากับเผ่ามังกร เขาจึงถูกปราบปรามโดยสายเลือด เหตุผลที่เขาสามารถก้าวออกมาจากฝูงชนและอยู่เคียงข้างหยางไค่อย่างแน่วแน่ก่อนหน้านี้ก็คือ เขาต้องการทำบางสิ่งเพื่อหลู่ซานเนียง ถ้าเขาต้องการแก้แค้นเธอ เขาต้องการความช่วยเหลือจากหยางไค่
แต่ถึงอย่างไร. เขาไม่คิดว่าตัวเองจะสามารถมีส่วนร่วมในการต่อสู้ครั้งนี้ได้มากนัก อย่างไรก็ตาม เขามีเพียงเส้นโลหิตมังกรระดับกลางลำดับที่สามเท่านั้น ดังนั้นเขาจึงไม่มีโอกาสที่จะเอาชนะสมาชิกเผ่ามังกรสายเลือดบริสุทธิ์ได้
อย่างไรก็ตาม ตอนนี้ การปราบปรามสายเลือดได้รับการชดเชยอย่างมาก ราวกับว่าสายเลือดของพวกเขากลับไปสู่จุดเริ่มต้นเดียวกันและไม่สามารถข่มกันได้
ด้วยสีหน้าเคร่งขรึม Li Jiao มองไปในทิศทางที่ Fu Chi ออกไปในขณะที่ดวงตาของเขาฉายแสงที่ดุร้าย เขาพูดด้วยน้ำเสียงที่เบาลง “พี่หยาง ขอบคุณสำหรับความช่วยเหลือของคุณ ฉันต้องการ…”
“เอาเลย” หยางไค่รู้ว่าหลี่เจียวต้องการทำอะไร ดังนั้นเขาจึงตอบตกลงก่อนที่อีกฝ่ายจะพูดจบ
"ฉันจะกลับมา!" หลังจาก Li Jiao พูดจบ เขาก็ถอยกลับและหายไปจากสายตาของฝูงชนที่งงงวย
ขณะที่หยางไค่และหลี่เจียวกำลังคุยกันสั้นๆ พื้นที่รอบๆ ผู้อาวุโสคนที่สี่เริ่มบิดเบี้ยว ราวกับว่ามันจะพังทลายลงได้ทุกเมื่อ หลังจากต่อต้านอยู่พักหนึ่ง เขาก็ยังไม่สามารถทำลายความสามารถศักดิ์สิทธิ์แห่งมิตินี้ได้ ดังนั้นเขาจึงถอนหายใจและคำราม “ในเมื่อเจ้าต้องการต่อสู้ ข้าจะให้ความปรารถนาของเจ้า!”
หลี่หวู่ยี่ตะคอก “มาเถิด ผู้อาวุโสที่สี่!”
ในขณะที่เขาพูด มือของเขาซึ่งติดอยู่กลางอากาศก็พุ่งเข้ามาทันที
ผู้อาวุโสคนที่สี่หายตัวไปโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า ราวกับว่าเขาไม่ได้อยู่ที่นั่นตั้งแต่ต้น ในเวลาเดียวกัน หลี่หวู่ยี่ก็หายไปในอากาศเช่นกัน ในขณะที่พื้นผิวของพื้นที่ที่เขายืนอยู่ก็กระเพื่อม
หยางไค่ขมวดคิ้วเมื่อเขาตระหนักว่านี่คือการเคลื่อนไหวโดยใช้หลักการอวกาศ ดูเหมือนว่า Li Wu Yi ได้ลากผู้อาวุโสที่สี่ไปยังพื้นที่ที่ไม่รู้จัก
Li Wu Yi ดำเนินชีวิตตามชื่อของเขาในฐานะปรมาจารย์ที่แข็งแกร่งที่สุดภายใต้จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่ แม้ว่าหยางไค่จะไม่เคยต่อสู้กับผู้อาวุโสที่สี่มาก่อน แต่เขาเดาได้ว่าผู้อาวุโสคนหลังจะต้องแข็งแกร่งกว่าปรมาจารย์แห่งอาณาจักรจักรพรรดิลำดับสามทั่วไปมาก แต่ถึงอย่างนั้น ผู้อาวุโสที่สี่ก็ยังไม่สามารถทำลายความสามารถอันศักดิ์สิทธิ์ของหลี่หวู่ยี่ได้
เห็นได้ชัดว่า Li Wu Yi ต้องการต่อสู้แบบตัวต่อตัวกับผู้อาวุโสคนที่สี่ ซึ่ง Yang Kai ก็ดีใจที่ได้เห็น เมื่อมีผู้อาวุโสคนที่สี่ที่น่าเกรงขามหลีกทาง เขาก็ไม่กลัวสมาชิก Dragon Clan คนอื่น ๆ ที่เหลืออยู่ในที่แห่งนี้ นอกจากนี้ เขาไม่ได้อยู่คนเดียว
“ฉันประสบกับความพ่ายแพ้เมื่อจัดการกับเจ้าสารเลวครั้งก่อน ดังนั้นวันนี้ฉันจะแก้แค้น!” Jiu Feng กวาดสายตามองมังกรด้วยความเย้ยหยัน
เมื่อได้ยินเช่นนั้น สมาชิก Dragon Clan ทุกคนต่างโกรธแค้น เผ่ามังกรเป็นผู้นำของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมด เช่นเดียวกับเผ่าพันธุ์ที่แข็งแกร่งที่สุดในโลกนี้ ดังนั้นจึงไม่มีใครกล้าเรียกพวกเขาว่า 'ไอ้สารเลว' มาก่อน
แม้แต่ Zhu Lie ก็ขมวดคิ้วหลังจากได้ยินเช่นนั้น ด้วยการสาปแช่งเผ่ามังกร Jiu Feng ก็ดุ Zhu Qing และเขาด้วยเช่นกัน อย่างไรก็ตาม เขาและ Zhu Qing เคยเผชิญหน้ากับ Jiu Feng และ Li Wu Yi ในเหตุการณ์นั้นเมื่อสิบกว่าปีที่แล้ว ดังนั้นพวกเขาจึงรู้ว่าผู้หญิงคนนี้ไม่มีการควบคุมอย่างไร
ด้วยสีหน้าที่มืดมน มังกรทั้งหมดยังคงนิ่งเงียบ แต่การจ้องมองของพวกเขาบ่งบอกถึงอารมณ์ของพวกเขา
หยางไค่กวาดสายตามองมังกรทั้งหมดและพูดว่า “ปล่อย Qing'er กับฉันไป แล้วฉันจะไม่ทำให้เรื่องยุ่งยากสำหรับคุณ”
เขาไม่ต้องการตกลงกับเผ่ามังกรโดยสิ้นเชิง ดังนั้น มันจะดีมากถ้าพวกเขาสามารถแยกความแตกต่างไว้ก่อนแล้วปล่อย Zhu Qing และเขาไป
“สารเลว นั่นไม่ใช่สิ่งที่เพื่อนควรทำ!” Jiu Feng จ้องมองเขาเพราะเธอไม่คาดคิดว่าเขาจะให้คำแนะนำเช่นนี้ในจุดนี้
ถ้าหยางไค่จากไป เธอจะต้องเผชิญหน้ากับเผ่ามังกรตามลำพัง แม้ว่าเธอจะมีพลังพอสมควร แต่เธอก็ไม่สามารถเอาชนะสมาชิก Dragon Clan กว่าสิบคนต่อหน้าต่อตาได้
“ผู้อาวุโส คุณสามารถไปกับพวกเราได้” หยางไค่มองลงมาที่เธอ
Jiu Feng ตอบว่า “ฉันมาที่นี่ตลอดทางจากเกาะ Spirit Beast เพราะมีภารกิจที่ต้องทำ ถ้าฉันไปคนอื่นจะรับมือยังไง”
หยางไค่กล่าวว่า “จักรพรรดิผู้ยิ่งใหญ่นั้นมีอำนาจมาก ดังนั้นคุณไม่ต้องกังวลเกี่ยวกับเขา สำหรับผู้อาวุโสหลี่ เขามีความเชี่ยวชาญใน Dao of Space มากกว่าฉันด้วยซ้ำ ถ้าเขาต้องการหนี ไม่มีใครใน Dragon Island สามารถหยุดเขาได้”
Jiu Feng ระเบิดเสียงหัวเราะ “คุณพูดถูก; อย่างไรก็ตาม คนพวกนี้ดูเหมือนจะไม่เต็มใจปล่อยคุณไป”
หยางไค่หันศีรษะของเขาและตระหนักว่าสมาชิกตระกูลมังกรทุกคนยังคงเงียบด้วยสีหน้าเคร่งขรึม
เมื่อเห็นเช่นนั้น เขารู้ว่าเป็นไปไม่ได้ที่จะยุติปัญหาอย่างสันติในวันนี้ ดังนั้น เขาจึงพยักหน้าเล็กน้อย “ในการต่อสู้ทุกครั้ง ย่อมมีการบาดเจ็บและเสียชีวิต เมื่อเป็นเช่นนี้ เจ้าอย่าบ่นเลย!”
หลังจากที่เขาพูดจบ ร่างสูง 80 เมตรของเขาก็หายไปในอากาศอย่างกะทันหัน
หยางไค่กระโจนเข้าใส่กลุ่มมังกร ด้วยการแสดงออกที่ไร้ความปรานี เขายื่นฝ่ามือขนาดมหึมาและกรงเล็บที่หนึ่งในสมาชิกของ Dragon Clan ในลักษณะที่ประมาทและเย่อหยิ่ง
แม้จะถูกโจมตีอย่างกะทันหัน แต่มังกรก็ไม่ได้ตื่นตระหนกในขณะที่พวกเขาเตรียมการป้องกันไว้ เมื่อเห็นเขาพวกเขาก็แยกย้ายกันไปทุกทิศทุกทางทันที
อย่างไรก็ตาม จู่ๆ สมาชิกเผ่ามังกรที่หยางไค่ตกเป็นเป้าหมายก็รู้สึกว่าพื้นที่รอบตัวเขาเหนียวเหนอะหนะ เหมือนกับว่าเขากำลังลุยโคลน เห็นอย่างนั้นก็สะดุ้ง
เป็นเพราะความล่าช้าสั้นๆ นี้ หยางไค่จึงจับเขาด้วยกรงเล็บ ไม่แน่ใจว่าสมาชิก Dragon Clan คนนี้มาจาก Zhu Clan หรือ Fu Clan แต่เมื่อพิจารณาจากระดับความบริสุทธิ์ของ Dragon Aura หยางไค่รู้ว่าเขาต้องเป็นลำดับที่แปด
มังกรลำดับที่แปดค่อนข้างหายากบนเกาะมังกร มีสมาชิก Dragon Clan ทั้งหมดประมาณสองสามโหล โดยห้าในจำนวนนี้เป็นลำดับที่แปด ยกเว้น Zhu Lie และ Fu Chi มีเพียงสามคนเท่านั้นที่อยู่ในลำดับที่แปด และมังกรในมือของ Yang Kai ก็เป็นหนึ่งในนั้น
หยางไค่จับตัวไป สมาชิกกลุ่มมังกรรู้สึกงุนงง เขายังคงรู้สึกตกใจที่หยางไค่สามารถฉีกแขนของ Fu Chi ได้อย่างง่ายดาย เมื่ออยู่ในมือของหยางไค่ เขารู้ว่าเขาจะจบลงในสภาพที่น่าสังเวชยิ่งกว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับฝูฉี
ทันใดนั้น เสียงคำรามของมังกรก็ดังสนั่นไปทั่วท้องฟ้า
สมาชิกเผ่ามังกรกลายร่างเป็นมังกรยาว 200 เมตรในขณะที่แรงกดดันมังกรอันยิ่งใหญ่ของเขาแผ่กระจายไปทั่วเกาะ สร้างแรงกดดันที่รุนแรงให้กับคนอื่นๆ
เมื่อเปลี่ยนร่างเป็นร่างที่แท้จริง เขาก็สามารถใช้พลังเต็มที่ได้ ไม่ว่าหยางไค่จะทรงพลังเพียงใด เขาก็ไม่สามารถบีบเขาให้ตายได้ด้วยมือข้างเดียว ท้ายที่สุดแล้ว ขนาดของมังกรผู้ยิ่งใหญ่นั้นใหญ่โตจริงๆ
ตามที่คาดไว้ หลังจากที่สมาชิกเผ่ามังกรเปลี่ยนร่างเป็นมังกรที่แท้จริง กรงเล็บของหยางไค่ก็แยกออกจากกัน และเขาไม่สามารถยึดเกาะไว้ได้อีกต่อไป จากนั้นสมาชิกเผ่ามังกรก็ดิ้นและพยายามดิ้นรนให้หลุดจากเงื้อมมือของหยางไค่
อย่างไรก็ตาม หยางไค่คำรามและยื่นมือทั้งสองข้างออกไปก่อนจะคว้าหางมังกรของคู่ต่อสู้ กล้ามเนื้อบนแขนของเขาพองขึ้น ราวกับว่าแขนของเขากลายเป็นสองเท่าของขนาดเดิม
ด้วยหางมังกรในมือของเขา หยางไค่ออกแรงมากขึ้นและดึงมังกรกลับลงมา
ภายใต้การจ้องมองของผู้คนที่ตกตะลึง มังกรผู้ยิ่งใหญ่ซึ่งกำลังจะบินขึ้นไปบนท้องฟ้าก็หยุดลงแล้วโยนลงมาบนพื้นเหมือนงูที่ตายแล้ว
เสียงดังลั่น พื้นด้านหน้าพระราชวังแยกออกและเกิดรอยร้าวเหมือนใยแมงมุม ในเวลาเดียวกัน เสียงคำรามของมังกรที่เศร้าสร้อยก็ดังขึ้น
หลังจากกลายร่างเป็นครึ่งมังกรสูง 80 เมตร หยางไค่ก็แข็งแกร่งขึ้นอย่างมาก ดังนั้นแม้แต่มังกรผู้ยิ่งใหญ่ก็ไม่อาจยืนหยัดได้เมื่อเขาถูกทุบลงกับพื้น ขณะที่มังกรผู้เคราะห์ร้ายคำราม เขาก็พ่นเลือดมังกรออกมา เห็นได้ชัดว่าได้รับบาดเจ็บภายใน
หยางไค่ก้าวขึ้นไปบนมังกรผู้ยิ่งใหญ่และสแกนเกล็ดมังกรของเขาด้วยดวงตาที่เบิกกว้าง เพียงชั่วครู่เขาก็พบเป้าหมายของเขา
มันเป็นเกล็ดมังกรที่มีขนาดใหญ่เท่ากับอ่างล้างหน้า ซึ่งดูไม่แตกต่างจากเกล็ดมังกรอื่นๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อตรวจสอบอย่างใกล้ชิด หยางไค่สามารถเห็นประกายแสงวาบผ่านเกล็ดมังกรนั้นเป็นระยะๆ
มันคือเทคนิคพรจากวิหารมังกร!
จากประสบการณ์ก่อนหน้านี้ของเขาในการจัดการกับ Zhu Lie หยางไค่รู้ว่ามีเพียงเกล็ดมังกรเท่านั้นที่จะได้รับพรจากเทคนิคการอวยพร แค่ถอดเกล็ดมังกรออก พรจากวิหารมังกรก็จะสูญเสียผลของมันไป
หยางไค่สอดกรงเล็บของเขาไว้ใต้เกล็ดมังกรพิเศษในขณะที่เส้นเลือดบนหน้าผากของเขาปูดออกมา ดึงตราชั่งออกมาโดยใช้พลังทั้งหมดที่มีอยู่
เมื่อรู้สึกถึงความเจ็บปวดอย่างแสนสาหัส มังกรผู้ยิ่งใหญ่ก็คำรามและหันศีรษะของเขาก่อนที่จะพ่นลมหายใจมังกรไปที่หยางไค่ ลมหายใจเย็นมาก ราวกับว่ากำลังจะแช่แข็งหยางไค่
ในชั่วพริบตา ร่างที่สูงตระหง่านของหยางไค่ก็ปกคลุมไปด้วยน้ำแข็ง และผมของเขาก็กลายเป็นสีขาวราวกับหิมะ แต่เขาก็ยังคงไม่สะทกสะท้าน
*จิ…*
เลือดมังกรพุ่งออกมาจากบาดแผลขณะที่หยางไค่ดึงเกล็ดมังกรพราวออกมา
หากปราศจากคำอวยพรจากวิหารมังกร มังกรผู้ยิ่งใหญ่ลำดับที่แปดก็ไร้ชีวิตชีวาเนื่องจากการปราบปรามสายเลือดของหยางไค่ทำให้เขาไม่สามารถใช้พละกำลังได้ ในชั่วพริบตา ร่างที่ยาว 200 เมตรของเขาได้หดตัวลงหลายสิบเมตร ราวกับว่าเขาไม่สามารถรักษาร่างมังกรได้นานกว่านี้มากนัก
หลังจากก้าวออกจากมังกรผู้ยิ่งใหญ่ หยางไค่ก็เตะเขา ซึ่งลูกเตะนั้นพุ่งขึ้นไปในอากาศและกระโจนลงทะเลพร้อมกับกระเซ็น
จากนั้น หยางไค่ก็เขย่าร่างกายของเขาเล็กน้อยเพื่อสลัดน้ำแข็ง ด้วยเกล็ดมังกรที่เปื้อนเลือดอยู่ในมือ เขากวาดสายตามองไปยังสมาชิกเผ่ามังกรคนอื่นๆ และพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาที่จะทำให้พวกเขาหนาวสะท้านไปถึงสันหลัง “เขาเป็นคนแรก ใครจะเป็นคนต่อไป”