ตอนที่ 3262 – กับดัก
ผู้แปล: ศิลาวินและเตี้ย
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
เมื่อผู้อาวุโสได้รับการถ่ายทอดความรู้สึกศักดิ์สิทธิ์ที่หยางไค่ส่งถึงเขา สีหน้าของเขาเปลี่ยนไป และเขาสั่ง Stone Spirits อีกแปดตัวทันทีด้วยเสียงที่นุ่มนวล ในช่วงเวลาต่อมา สมาชิกทั้งเก้าของ Stone Spirit Clan ก็แยกย้ายกันไปทุกทิศทุกทาง
ผู้อาวุโสแห่ง Orthodoxy Temple ผู้ซึ่งถูกครอบงำโดย Demon Spirit ยืนอยู่บนยอดไม้ต้นหนึ่ง เขาปกปิดออร่าของเขาอย่างระมัดระวัง ซ่อนรูปร่างของเขา และผสมผสานเข้ากับสภาพแวดล้อมโดยรอบได้อย่างสมบูรณ์แบบ ผู้คนมากมายผ่านไปมาทั้งด้านบนและด้านล่างของเขา แต่ไม่มีใครสังเกตเห็นการปรากฏตัวของเขา เขาซ่อนตัวอยู่ในจุดนี้และเฝ้าดูสนามรบที่อยู่ห่างออกไปหลายกิโลเมตรในขณะที่ควบคุมปีศาจหลายร้อยตัวที่ได้รับการเสริมความแข็งแกร่งอย่างมากเพื่อต่อสู้กับจักรพรรดิอาณาจักรมากกว่าหนึ่งโหล
ในขณะนั้น การมองเห็นของเขามืดลงโดยไม่มีการเตือนล่วงหน้า เนื่องจากมีภูเขาขนาดใหญ่ตั้งตระหง่านอยู่ข้างหน้าเขาและปิดกั้นแสงที่มาจากด้านบน ประหลาดใจ เขาเงยหน้าขึ้นมองเพียงเห็นวิญญาณหินที่สูงหลายสิบเมตรจ้องตรงมาที่เขา
[ฉันถูกค้นพบแล้ว! ฉันไม่อยากจะเชื่อเลยว่าฉันถูกค้นพบ! และโดยวิญญาณหินในตอนนั้น! ตั้งแต่เมื่อไหร่กันที่วิญญาณหินมีประสาทสัมผัสที่เฉียบคมเช่นนี้!?] ในความคิดของเขา การปกปิดของเขานั้นสมบูรณ์แบบและเป็นไปไม่ได้ที่จะค้นพบเขา เว้นแต่ว่าปรมาจารย์ระดับจักรพรรดิลำดับสามจะจงใจค้นหาเขา
อย่างไรก็ตาม เขาก็ถอยกลับทันทีโดยไม่ลังเลใดๆ ในขณะนั้น เขารู้สึกว่ามีบางอย่างรัดแน่นบริเวณขาของเขาซึ่งตามมาด้วยแรงดึง รู้สึกเหมือนถูกมือใหญ่จับไว้ เขาหันกลับไปมองด้วยความสยดสยอง เผยให้เห็นใบหน้าไม่เชื่อ สิ่งที่จับข้อเท้าของเขาไม่ใช่มือใหญ่ แต่เป็นเถาวัลย์
Demon Qi พุ่งออกมาและทำให้เถาองุ่นกลายเป็นฝุ่นทันที อย่างไรก็ตาม ความล่าช้าชั่วครู่นั้นทำให้ Stone Spirit เปิดทางให้โจมตีได้ กำปั้นขนาดใหญ่พุ่งเข้ามาหาเขาราวกับว่าอุกกาบาตตกลงมาจากท้องฟ้า มันตกลงมาตรงหน้าอกของเขา และในชั่วขณะนั้น เขารู้สึกราวกับว่าเขาถูกฟ้าผ่า เสียงของกระดูกที่แตกดังออกมา และต่อมาคนทั้งร่างของเขาก็ทรุดลงกับพื้นราวกับกระสอบทรายที่ขาดวิ่น ก่อนที่เขาจะแตะพื้น เศษอวัยวะภายในของเขาก็พุ่งออกมาจากปากและจมูกของเขา จากนั้นคอของเขาเอียงไปด้านข้างและออร่าของเขาก็หายไปอย่างสมบูรณ์
แม้ว่าบุคคลนี้จะถูกครอบงำโดยวิญญาณปีศาจ แต่เขาก็ยังเป็นเพียงจักรพรรดิลำดับที่หนึ่ง สมาชิกแต่ละคนของ Stone Spirit Clan นั้นทรงพลังมากขนาดที่แม้แต่ผู้นำอาณาจักรแห่งจักรพรรดิลำดับสามก็ยังได้รับบาดเจ็บหนักหากพวกเขาถูกโจมตีโดยตรงจากพวกเขา น้อยกว่าจักรพรรดิลำดับที่หนึ่งมาก การโจมตีเพียงครั้งเดียวทำให้ชีวิตของชายคนนี้จบลงในทันที
หลังจากนั้น วิญญาณหินก็หันหลังวิ่งหนีไปทางอื่น เสียงกระซิบแผ่วเบาดังมาจากข้างหลังเขา เป็นความจริงที่ Stone Spirits ไม่ได้มีการมองเห็นหรือประสาทสัมผัสที่เฉียบคม แต่มันแตกต่างออกไปเมื่อได้รับการนำทางจาก Wood Spirits Wood Spirit Clan และ Stone Spirit Clan เสริมซึ่งกันและกันอย่างสมบูรณ์และจะต่อสู้เคียงข้างกันในการต่อสู้ นอกจากนี้การรับรู้ของ Wood Spirit Clan เกี่ยวกับพืชนั้นไม่มีใครเทียบได้ วิญญาณปีศาจเหล่านั้นที่ซ่อนตัวอยู่ท่ามกลางต้นไม้อาจเป็นเรื่องยากที่จะตรวจจับโดยคนส่วนใหญ่ แต่วิญญาณแห่งไม้จำเป็นต้องสื่อสารกับป่าโดยรอบเพื่อรับข้อมูลเชิงลึกที่ชัดเจนว่าวิญญาณปีศาจเหล่านี้ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน เพื่อที่พวกเขาจะได้นำทางวิญญาณหินได้อย่างถูกต้อง เป้าหมายของพวกเขา
Stone Spirits เก้าตัวทำงานร่วมกันเพื่อกำจัด Demon Spirits ที่ซ่อนตัวอยู่ในสถานที่ต่างๆ ทั่ว Orthodoxy Temple และฆ่าพวกเขาหรือบาดเจ็บสาหัส หากปราศจากการควบคุมของวิญญาณปีศาจเหล่านี้ ปีศาจไร้สติจะสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปอย่างรวดเร็ว พวกเขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างนิ่งเฉย ปล่อยให้คนอื่นกระแทกพวกเขาหมดสติหรือตกลงมาจากท้องฟ้าเหมือนเม็ดฝน
หยางไค่สอดส่องไปรอบ ๆ ด้วยสายตาเย็นชา และจ้องมองไปที่จุดหนึ่งอย่างรวดเร็วในทิศทางหนึ่ง นั่นคือหุบเขาบนภูเขาที่จัดงานรวมพลังต่อสู้ เมื่อเขาจากไปเมื่อวันก่อน หุบเขาแห่งนั้นเต็มไปด้วย Demon Qi ซึ่งเป็นทะเลสีดำสนิท ตอนนี้เขามองดูอีกครั้ง สถานการณ์ดูเลวร้ายยิ่งกว่าเดิม นอกจากนี้ Wen Zi Shan และคนอื่น ๆ ยังติดอยู่ในหุบเขาแห่งภูเขานั้น
สถานการณ์โดยรวมสงบลงแล้ว เกือบทุกคนที่ถูก Demon Spirits เข้าสิงถูกกำจัดไปแล้ว หากไม่มีพวกเขา Demon Spirits ที่เหลือก็ไม่สามารถสร้างปัญหาใดๆ ได้อีกต่อไป ดังนั้น หยางไค่จึงมุ่งหน้าไปยังหุบเขา
ระหว่างทาง มีลำแสงสามสายพุ่งเข้าหาหยางไค่จากสามทิศทางที่แตกต่างกัน และมาถึงข้างๆ เขา พวกเขาคือ Fan Wu, Cang Gou และ Luan Feng พวกเขาสังเกตเห็นการเคลื่อนไหวของเขาอย่างชัดเจนและเข้ามาให้การสนับสนุน ไม่ว่าพวกเขาจะไม่ชอบเขามากแค่ไหนและอยากจะฆ่าเขาเองในบางครั้ง ผู้หญิงคนนั้นซึ่งเป็นศัตรูตามธรรมชาติของวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งหมดก็ยืนอยู่ข้างหลังเขา พวกเขาได้เห็นความสนิทสนมระหว่างเขากับผู้หญิงคนนั้นเป็นการส่วนตัวก่อนที่เธอจะเข้าไปใน Blood Gate และรู้ว่าเขาสำคัญกับเธอมากเพียงใด ดังนั้น พวกเขารู้ว่าเธอจะต้องทำให้พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากแน่ๆ ทันทีที่เธอออกมาจากที่หลบภัย หากพวกเขาปล่อยให้หยางไค่ตายใต้จมูกของพวกเขา ด้วยเหตุนี้ พวกเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องอยู่เคียงข้างเขาเพื่อป้องกันอุบัติเหตุใดๆ
ร่างทั้งสี่นี้เร่งไปข้างหน้าโดยไม่ชนสิ่งกีดขวางใดๆ ระหว่างทาง และในไม่ช้าก็มาถึงถัดจากหุบเขาบนภูเขา ลงจอดบนยอดเขาแห่งหนึ่ง เมื่อมองไปรอบๆ วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามก็ขมวดคิ้ว และแสดงความกลัวให้เห็นในดวงตาของพวกเขา นั่นเป็นเพราะหุบเขาถูกน้ำท่วมด้วย Demon Qi ที่หนาแน่น ดิ้นและกลิ้งไปมาราวกับสิ่งมีชีวิต พวกเขาไม่รู้ว่า Demon Qi ก่อตัวขึ้นได้อย่างไร แต่พวกเขามั่นใจว่าจะต้องทนทุกข์ทรมานอย่างมากหากตกลงไป
เสียงการต่อสู้และการฆ่าฟันดังออกมาจากกลางหุบเขา ทำให้เห็นได้ชัดเจนว่าผู้คนถูกขังอยู่และถูกปิดล้อมอยู่ภายใน
“ไอ้หนู แกกล้าดียังไงมาทำลายแผนของฉัน!? คุณคิดว่าคุณสามารถช่วยชีวิตพวกเขาได้หรือไม่? ในความฝันของคุณ!" เสียงของ Lei Gu มาจากที่ไหนสักแห่งในหุบเขา ซึ่งสะท้อนมาจากทุกทิศทุกทาง ทำให้ไม่สามารถบอกได้ว่าเสียงนั้นมาจากไหน
“ทำไมคุณถึงซ่อนตัวอยู่ในเงามืด! ถ้ากล้าทำไมไม่ออกมาสู้!?” หยางไค่ตะคอกอย่างเย็นชา
Lei Gu หัวเราะ “ช่างไร้เดียงสา! แค่รออยู่ตรงนั้น! ฉันจะจัดการพวกมันให้เสร็จก่อน แล้วฉันจะมาจัดการกับเธอ!” หลังจากคำพูดเหล่านั้นออกจากปากของเขา Demon Qi ในหุบเขาภูเขาก็ปั่นป่วนรุนแรงยิ่งขึ้นและเสียงกรีดร้องก็ดังขึ้นจากทั่วทุกมุม
สีหน้าของหยางไค่เปลี่ยนไป “ศิษย์น้องมู่หลง!”
เขาได้ยินเสียงของ Murong Xiao Xiao อย่างชัดเจนท่ามกลางเสียงกรีดร้องเหล่านั้น และกำลังจะรีบเข้าไป เมื่อ Luan Feng จับไหล่ของเขาและจ้องมองเขาในขณะที่เธอคำราม “คุณกำลังทำอะไร! คุณขึ้นศาลประหารชีวิต!?”
"ไปกันเถอะ!" หยางไค่สะบัดมือออกด้วยความโกรธ
ร่างของ Fan Wu สั่นไหวและยืนอยู่ขวางทางของ Yang Kai และเตือนอย่างรวดเร็วว่า “Yang Kai อย่าหุนหันพลันแล่น เห็นได้ชัดว่าผู้ชายคนนั้นจงใจพยายามยั่วยุคุณและนำคุณเข้าสู่กับดัก คุณจะทำในสิ่งที่เขาต้องการถ้าคุณรีบเข้าไปตอนนี้!”
คังโกวพยายามเกลี้ยกล่อมหยางไค่ด้วย “ถูกต้อง Demon Qi นั้นหนาแน่นมากจนข้างในนั้นอันตรายอย่างเหลือเชื่อ คุณต้องพิจารณาเรื่องนี้ใหม่”
“ลงนรกด้วยการพิจารณาใหม่!” หยางไค่ตะโกน พ่นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามใส่หน้า สีหน้าเปลี่ยนเป็นอำมหิต “สหายของข้าอยู่ข้างใน! ฉันไม่รู้ว่าพวกเขาจะทนได้อีกนานแค่ไหน! จะไม่ไปช่วยพวกเขาได้ยังไง!? คุณกำลังขอให้ฉันยืนอยู่ที่นี่และดูพวกเขาตาย!?”
“การรีบร้อนโดยประมาทไม่ใช่วิธี! อย่างน้อยที่สุด เราต้องรู้สถานการณ์ข้างใน!” Fan Wu หน้าบึ้ง "มาทำสิ่งนี้กันเถอะ โทรหาทุกคนข้างนอกและเราจะทำงานร่วมกันเพื่อกระจาย Demon Qi ในหุบเขาภูเขา ด้วยวิธีนี้ สถานการณ์จะเปิดเผยออกมาเอง”
สีหน้าของหยางไค่มืดมน แต่อย่างไรก็ตาม เขาก็ไม่ได้ยืนกรานที่จะรีบเข้าไปอีกเช่นกัน แม้เขาจะรู้ว่านั่นเป็นทางเลือกเดียวที่พวกเขามีในตอนนี้
ในขณะนั้น เสียงกรีดร้องของ Murong Xiao Xiao ก็ดังขึ้นอีกครั้ง
“Lei Gu คุณศาลตาย!” การแสดงออกของหยางไค่กลายเป็นศัตรูอีกครั้ง และหลักการอวกาศก็ลุกเป็นไฟก่อนที่เขาจะหายตัวไปจากจุดที่เขายืนอยู่ วิ่งเข้ามาโดยไม่สนใจสิ่งอื่นใด
Fan Wu และคนอื่น ๆ ตกตะลึงทันที
หลวนเฟิงหน้าซีดจนหน้าอกของเธอกระเพื่อมอย่างรุนแรง และเธอสาปแช่งอย่างหงุดหงิดว่า “คนโง่!”
ในทำนองเดียวกัน Cang Gou ส่ายหัวด้วยท่าทางที่ทำอะไรไม่ถูก รู้สึกหมดหนทาง
ในทางกลับกัน การแสดงออกของ Fan Wu นั้นน่ากลัวในขณะที่เขากัดฟันและพูดขึ้นว่า “คุณยังยืนอยู่ตรงนั้นเพื่ออะไร? ไปกันเถอะ."
ไม่ว่าพวกเขาจะต้องการหรือไม่ก็ตาม เนื่องจากหยางไค่รีบเข้ามา พวกเขาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องปฏิบัติตาม โชคดีที่พวกเขาทั้งสามเป็นวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ ดังนั้นพวกเขาจึงมีความต้านทานที่แข็งแกร่งโดยเนื้อแท้ต่อการทุจริตของ Demon Qi และไม่จำเป็นต้องกลัวในระยะสั้น อย่างไรก็ตาม ไม่มีใครกล้าตั้งสมมติฐานใด ๆ หากพวกเขาได้สัมผัสกับ Demon Qi เป็นระยะเวลานาน นอกจากนี้ สิ่งที่พวกเขากังวลมากที่สุดก็คือหยางไค่ซึ่งรู้ดีว่าเล่ยกู่ผู้ทรยศได้เตรียมอะไรไว้ล่วงหน้าเพื่อจัดการกับเขา? คงจะเป็นเรื่องมหัศจรรย์หากหยางไค่สามารถอยู่รอดได้นานขนาดนี้หลังจากจมดิ่งลงไปในกับดักที่เห็นได้ชัด
ทันทีที่พวกเขาก้าวเข้าสู่ Demon Qi วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามรู้สึกว่าหัวใจของพวกเขากำลังจมดิ่ง นั่นเป็นเพราะพวกเขาละสายตาจากกันทันที Demon Qi กำลังหมุนไปทุกทิศทุกทางและทำให้พวกมันสับสนไปหมด ทำให้ไม่สามารถแยกความแตกต่างระหว่างทิศเหนือกับทิศใต้ได้ ขึ้น ลง ซ้าย ขวา สับสนไปหมด
เสียงกรีดร้องดังขึ้นในหูของพวกเขารบกวนประสาทสัมผัสของพวกเขามากขึ้น ยิ่งกว่านั้น จิตสังหารมาจากทุกทิศทุกทาง ขณะที่เงาดำที่แทบจะมองไม่เห็นบินไปรอบๆ พวกเขาราวกับปลา เคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วจนไม่มีใครจับร่องรอยได้
ปีศาจสามารถดึงพลังออกมาอย่างเต็มที่ในสภาพแวดล้อมนี้ ในขณะที่วิญญาณศักดิ์สิทธิ์ทั้งสามต้องเฝ้าระวังในขณะที่ปกป้องตัวเองจากการทุจริตของ Demon Qi หากสถานการณ์นี้ดำเนินต่อไปเป็นเวลานาน มันจะกลายเป็นผลเสียอย่างยิ่งสำหรับพวกเขา
พวกเขาทั้งสามมีหน้าที่รับผิดชอบ แต่ทันทีที่พวกเขาเข้ามายังสถานที่นี้ พวกเขายังคงเรียกชื่อหยางไค่เพื่อหวังว่าจะได้รับการตอบกลับ น่าเสียดายที่ตอนนี้พวกเขาแต่ละคนรู้สึกราวกับว่าพวกเขาเป็นคนเดียวที่เหลืออยู่ในโลกนี้ แล้วคนอื่นจะอยู่ใกล้พวกเขาได้อย่างไร
ในขณะเดียวกัน ร่างของหยางไค่ก็พุ่งผ่านความมืด เขาเร่งความเร็วไปข้างหน้าในขณะที่เสียงกรีดร้องของ Murong Xiao Xiao ดังก้องอยู่ในหูของเขา เธอฟังดูเหมือนเธอกำลังต่อสู้กับใครบางคน เขาติดตามเสียงและตามไปในทิศทางที่มันมาจาก แต่ถึงอย่างนั้น เขาก็ไม่พบใครเลย
ทันใดนั้น Murong Xiao Xiao ก็ปล่อยเสียงกรีดร้องที่ทำให้ตกใจและหยุดทันที เส้นเลือดที่หน้าผากของหยางไค่กระตุกเป็นการตอบสนอง และเขาหยุดการเคลื่อนไหวชั่วคราว รอบตัวของเขาเงียบสนิท และไม่ว่าเขาจะตั้งใจฟังอย่างไร เขาก็ไม่สามารถได้ยินเสียงใด ๆ อีกต่อไป ดูเหมือนว่ามีเรื่องน่าสลดใจเกิดขึ้นกับเธอตั้งแต่เสียงกรีดร้องของเธอที่จบลงอย่างกะทันหันในตอนนี้ เป็นผลให้การแสดงออกของหยางไค่บิดเบี้ยวและเขายกมือขึ้นเพื่อเรียกดาบหมื่นดาบออกมา
จักรพรรดิ Qi ของ Yang Kai เพิ่มขึ้นและคลื่นดาบอันทรงพลังก็เปล่งประกายออกมาในขณะที่เขาคำราม “Lei Gu เผชิญหน้าฉัน!”
เห็นได้ชัดว่า Lei Gu ไม่ตอบสนองเลย แต่กลับมีเสียงกรีดร้องอีกครั้งมาจากจุดที่คลื่นดาบผ่านไป
หยางไค่ตกตะลึงไปครู่หนึ่ง เขาสามารถบอกได้ว่าเสียงนั้นเป็นของเซียวไป๋ยี่ เขาเห็นคนๆ หนึ่งยืนพิงต้นไม้ สวมชุดคลุมสีขาวที่คุ้นเคย ตอนนี้เปื้อนเลือดเป็นสีแดง ชายคนนี้ใช้มือกดที่บาดแผล แต่ดูเหมือนจะไม่สามารถห้ามเลือดไม่ให้ไหลออกมาได้ สระน้ำสีแดงเข้มรวมตัวกันอยู่ใต้เขา
“เสี่ยวไป๋!” หยางไค่เดินไปหาเสี่ยวไป๋ยี่และเรียกด้วยเสียงสั่นเครือ
Xiao Bai Yi เงยหน้าขึ้นมอง ผิวของเขาปราศจากสีเลือด เมื่อเขาเห็นหยางไค่ เขาก็ยิ้มเศร้าๆ “ศิษย์น้องหยาง…”
“อาการบาดเจ็บของคุณ…” หยางไค่จ้องมองไปที่อาการบาดเจ็บบนร่างกายของเสี่ยวไป๋ยี่ อาการบาดเจ็บแผ่ขยายจากไหล่ของเซียวไป๋ยี่ไปจนถึงท้องของเขา และเห็นได้ชัดว่าเกิดจากการฟาดด้วยดาบ นอกจากนี้ ร่องรอยของจักรพรรดิฉีของหยางไค่ยังคงอยู่ในบาดแผล
หยางไค่ตกตะลึง
“ศิษย์น้อง อย่าโทษตัวเองเลย…” เซียวไป๋ยี่ยิ้มให้หยางไค่ เลือดไหลออกมาจากมุมปาก “ยังไงข้าก็ต้องตายอยู่ดี คุณต้องหนี คุณต้องวิ่งหนีไปให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้”
อย่างไรก็ตาม หยางไค่ยังคงแช่แข็งราวกับว่ามีใครบางคนร่ายวิชาผูกมัดใส่เขา สายตาของเขาจับจ้องไปที่บาดแผลดาบบนร่างของเซียวไป๋ยี่ สายตาของเขาสั่นไหวเล็กน้อยและใบหน้าของเขาเต็มไปด้วยความตกใจ ความกลัว และความรู้สึกผิด เขาไม่เคยคาดคิดว่าการโจมตีแบบสุ่มที่เขาปล่อยออกมาจะโดนเซียวไป๋ยี่