ตอนที่ 3296 – หุบเขาหมาป่าสวรรค์
ผู้แปล: ศิลาวินและจอน
ตัวตรวจสอบการแปล: PewPewLazerGun
บรรณาธิการและพิสูจน์อักษร: Leo of Zion Mountain และ Dhael Ligerkeys
แม้ว่าจะไม่มีใครสนใจที่จะตอบเขา แต่เจ้าเมืองอ้วนก็ไม่กล้าแสดงอาการไม่พอใจ ขณะที่เขารออยู่ที่เดิมอย่างใจจดใจจ่อ เขาฟังการสนทนาของพวกเขา มีการกล่าวถึงชื่อที่ไม่คุ้นเคยและหุบเขาหมาป่าสวรรค์
ครู่ต่อมา อาจารย์ในห้องโถงเริ่มออกจากสถานที่และไม่มีใครสนใจที่จะละสายตาจากเจ้าเมืองอ้วนตั้งแต่ต้น ในไม่ช้า ร่างหลายสิบร่างก็กระโจนขึ้นไปในอากาศและบินจากไป
ในตอนนั้นเองที่เจ้าเมืองถอนหายใจด้วยความโล่งอกขณะที่แผ่นหลังของเขาเปียกโชกไปด้วยเหงื่อ ในขณะนั้น เขารู้สึกราวกับว่าเขาเพิ่งรอดพ้นจากประตูแห่งความตาย
เขายังตระหนักว่าผู้ฝึกฝนระดับสูงเหล่านี้ไม่ได้มาที่นี่เพื่อเขาหรือเมืองที่เขาอยู่ พวกเขาแค่ผ่านมา เขาสงสัยว่าคนโง่คนไหนที่ทำให้กองกำลังที่ยิ่งใหญ่ทั้งสองนี้ขุ่นเคืองและทำให้ผู้ฝึกฝนระดับสูงจำนวนมากรวมตัวกันเพื่อตามล่าเขา ทำให้เขากังวลเล็กน้อย หลังจากสาปแช่งคนคนนั้นในใจ ในที่สุดเจ้าเมืองอ้วนก็รู้สึกสบายใจ
Heavenly Wolf Valley ตั้งอยู่ในหุบเขาที่กว้างใหญ่ ล้อมรอบด้วยภูเขาที่สูงมาก มีทางเดียวเท่านั้นที่จะเข้าไปในหุบเขาได้
ในฐานะดาวรุ่งพุ่งแรงที่สุดใน Heavenly Wolf Valley Lan He ดำรงตำแหน่งสำคัญในหุบเขา ขณะที่เธอพาหยางไค่ไปที่ประตู เหล่าสาวกที่เฝ้าทางเข้าก็ทักทายเธอทันที “ผู้อาวุโสหลัน!”
ขณะที่พวกเขาพูด พวกเขาประเมินหยางไค่และคาดเดาเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของเขากับหลานเหอ นี่เป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็น Lan He พาชายคนหนึ่งกลับไปที่หุบเขา
“พวกมันคือหมาป่าสวรรค์หอนจันทราใช่ไหม” หยางไค่มองขึ้นไปที่รูปปั้นขนาดใหญ่ทั้งสองด้านของประตูหลัก ประติมากรรมที่สูงหลายสิบเมตรเห็นได้ชัดว่าเป็นหมาป่าหอนซึ่งผุกร่อนไปตามกาลเวลา
ในอดีต หยางไค่ไม่สามารถคาดเดาได้ว่าพวกมันคือสัตว์อสูรชนิดใด อย่างไรก็ตาม หลังจากฟังคำอธิบายของหลานเหอแล้ว เขาก็สามารถเดาได้อย่างง่ายดายว่ารูปปั้นเหล่านี้เป็นของหมาป่าสวรรค์ฮาวลิงมูน
Lan He พยักหน้าด้วยรอยยิ้ม “ถูกต้อง นิกายของเราก่อตั้งขึ้นตามจิตวิญญาณศักดิ์สิทธิ์โบราณ หมาป่าสวรรค์ฮาวลิงมูน ประติมากรรมเหล่านี้ถูกทิ้งไว้โดยบรรพบุรุษผู้ก่อตั้งคนแรก ดังนั้นพวกมันจึงมีอายุประมาณสองหมื่นปีแล้ว”
“พวกเขาดูโอ่อ่า” หยางไค่พยักหน้าและชมเชยพวกเขา
ไม่ควรประเมินวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ต่ำเกินไป เขาอาจดูกล้าหาญเมื่อใดก็ตามที่เขาทำให้ Luan Feng หงุดหงิดในดินแดนโบราณ ราวกับว่าเขาสามารถจัดการกับเธอได้อย่างง่ายดาย อย่างไรก็ตาม เขารู้ว่าหากเธออารมณ์เสียและตัดสินใจที่จะต่อสู้กับเขา เขาอาจจะไม่สามารถเอาชนะเธอได้
ในฐานะวิญญาณศักดิ์สิทธิ์ หมาป่าสวรรค์หอนจันทราก็มีพลังตามธรรมชาติเช่นกัน
“พี่หยาง ได้โปรด” Lan He ยิ้มและเชิญเขาเข้าไปข้างใน
หยางไค่พยักหน้าและตามเธอเข้าไปในหุบเขา
ขณะที่ Lan He นำทาง เธอพูดว่า “ฉันจะพาคุณไปพบ Valley Master ของเรา หากคุณต้องการไปที่เกาะ Spirit Beast คุณจะต้องได้รับความช่วยเหลือจากเขา”
หยางไค่ถามอย่างลังเลใจว่า “การพูดคุยกับหัวหน้าหุบเขาจะลำบากหรือไม่?”
Lan He ตอบกลับด้วยรอยยิ้ม “ไม่ต้องกังวล เขาจะตกลงตามนั้น” เธอกระพริบตา “ยังไงก็ตาม ฉันลืมบอกคุณว่า Valley Master เป็นเจ้านายของฉัน ในเมื่อข้าตกลงไปแล้ว ไม่มีทางที่เขาจะปฏิเสธ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หยางไค่ก็อดหัวเราะไม่ได้
มีสาวกประมาณสามถึงสี่พันคนใน Heavenly Wolf Valley ซึ่งกระจายอยู่รอบ ๆ หุบเขา มี Spirit Peaks อยู่ในหุบเขาเช่นกัน แต่สั้นกว่าภูเขาในบริเวณโดยรอบมาก ภายในหุบเขา พลังงานของโลกมีอยู่มากมายและกลิ่นหอมของดอกไม้ก็อบอวลอยู่ในอากาศ ดังนั้นจึงถือได้ว่าเป็นสถานที่ที่มีชีวิตชีวาและสวยงาม
นอกจากนี้ หยางไค่ยังเห็นได้ว่ามีหมาป่าจำนวนมากอยู่ในหุบเขา บางตัวเคลื่อนไหวเป็นฝูง ในขณะที่บางตัวเป็นหมาป่าเดียวดาย บางตัวยังเห็นวิ่งไปรอบ ๆ หุบเขาอย่างสนุกสนาน อย่างไรก็ตาม สาวกใน Heavenly Wolf Valley ไม่กลัวพวกเขา และบางคนมีหมาป่าเป็นเพื่อนด้วย ซึ่งแสดงให้เห็นว่านิกายนี้เกี่ยวพันกับชีวิตของหมาป่าอย่างแท้จริง หยางไค่แอบถอนหายใจและคิดว่าสำนักนี้คงสมชื่อจริงๆ เนื่องจากสาวกของพวกเขาปฏิบัติต่อหมาป่าเหล่านี้เสมือนสหายอย่างแท้จริง
ในขณะที่เขากำลังเดินไปข้างหน้า หยางไค่ก็รู้สึกได้ถึงออร่าที่ดุร้ายที่แผ่ซ่านไปทั่วตัวเขาราวกับหมาป่าขนาดเท่าวัวที่จู่ๆก็เข้ามาขวางทางเขา หยางไค่ประหลาดใจเพราะหมาป่าเป็นสัตว์อสูรลำดับที่สิบสอง กล่าวอีกนัยหนึ่ง มันเทียบเท่ากับปรมาจารย์อาณาจักรจักรพรรดิมนุษย์
อย่างไรก็ตาม รัศมีของมันไม่ได้แข็งแกร่งมากนัก ดังนั้นมันควรจะเป็นลำดับที่สิบสองระดับต่ำ
สิ่งที่ทำให้หยางไค่ตกใจก็คือเขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายของหลานเหอจากหมาป่าตัวนี้ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เขาได้เห็นก่อนหน้านี้ เขาก็มีความคิดสงสัยอยู่ในใจ
ตามที่คาดไว้ เมื่อเห็นหมาป่ายักษ์ Lan He ก็ยิ้มให้มันและเดินไปลูบหัวมัน “เสี่ยวหวู่ คุณรอฉันอยู่หรือเปล่า”
หมาป่ากดหัวอันใหญ่โตของมันเบา ๆ กับอ้อมกอดของ Lan He ขณะที่พวกมันดูสนิทสนมกัน
Lan He เล่นกับหมาป่าเล็กน้อยก่อนที่เธอจะหันกลับมาและพูดว่า “Xiao Wu ให้ฉันแนะนำพี่ชายคนนี้ให้คุณรู้จัก เขาคือผู้ที่เคยช่วยชีวิตข้าในอดีต หยางไค่” จากนั้น เธอพูดกับหยางไค่ว่า “นี่คือหมาป่าต่อสู้ของฉัน เสี่ยวหวู่”
เมื่อหยางไค่สบเข้ากับสายตาที่เฉียบคมของหมาป่า หมาป่าก็พยักหน้าเล็กน้อยเพื่อแสดงความขอบคุณในลักษณะที่ค่อนข้างเป็นมนุษย์ หยางไค่รู้ว่าสัตว์อสูรลำดับที่สิบสองจะต้องได้รับความรู้สึกและไม่สามารถถูกพิจารณาว่าเป็นสัตว์อสูรธรรมดาได้อีกต่อไป เขากำหมัดแน่นและพูดว่า “สวัสดี บราเดอร์วู”
จู่ๆ หมาป่าก็หอนด้วยท่าทางไม่พอใจ ซึ่งทำให้หยางไค่ตกตะลึง
หลานเหอหัวเราะคิกคักขณะที่เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่สนุกสนาน “พี่หยาง เสี่ยวหวู่เป็นผู้หญิง”
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ได้ยินเสียงแตกดังมาจากหมาป่าขณะที่ร่างของมันบิดเบี้ยวและกลายเป็นผู้หญิงกำยำ เธอสูงกว่า Lan He หนึ่งหัว และรูปร่างของเธอค่อนข้างล่ำ นิ้วของเธอดูแข็งแรงด้วยเล็บที่คมกริบ และเธอสวมเสื้อเบลาส์และกระโปรงสั้นที่เผยให้เห็นต้นขาอันกำยำของเธอในอากาศ กล้ามเนื้อที่สร้างมาอย่างดีของเธอดูเหมือนจะมีพลังระเบิดในขณะที่เธอโบกกำปั้นไปที่หยางไค่และตะโกนว่า “คุณตาบอดหรืออะไร!?”
ในขณะนั้น หยางไค่รู้สึกอายอย่างมาก [ฉันไม่ได้ผิด… มันยากที่จะบอกว่าหมาป่าเป็นตัวผู้หรือตัวเมียในร่างสัตว์ร้าย…]
Lan He กระโจนขึ้นไปในอากาศและตบหัวของเธอ “คุณไม่สุภาพกับเขาแบบนี้!”
ตอนนั้นเองที่เสี่ยวหวู่เม้มริมฝีปากของเธอเข้าด้วยกันขณะที่เธอยืดใบหน้าและกำหมัดของเธอ “ฉันเคยได้ยินเกี่ยวกับคุณจากลิตเติ้ลเหอมาก่อน ขอบคุณมากที่ช่วยเธอในเวลานั้น”
หยางไค่ตอบอย่างยิ้มแย้มว่า “มันเป็นสิ่งที่ฉันทำได้น้อยที่สุด ดังนั้นไม่จำเป็นต้องขอบคุณฉัน”
เสี่ยวหวู่กวาดสายตามองไปยังหยางไค่และผลักหลานเหอเบา ๆ ด้วยไหล่ที่มีกล้ามเนื้อของเธอก่อนจะพูดว่า “เด็กเหลือขอคนนี้ค่อนข้างดี ทำไมคุณไม่เอาเขาเข้ามา? ตอนนี้คุณค่อนข้างเป็นผู้ใหญ่แล้ว ดังนั้นถึงเวลาที่คุณมองหาคู่ครองแล้ว”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น Lan He รู้สึกอายอย่างมาก
หยางไค่คิดอย่างตกตะลึง [ฉันไม่ได้หูหนวก เธอควรจะพูดเสียงเบาไม่ใช่เหรอถ้าเธออยากจะพูดอะไรแบบนี้? ทำไมเธอถึงดังจัง]
Lan He หน้าแดง "หยุดพูดเรื่องไร้สาระ พี่หยางกำลังมีปัญหาเล็กน้อย ฉันจึงพาเขามาที่นี่เพื่อตามหาอาจารย์ของฉัน”
“เดือดร้อนอะไร” Xiao Wu ถามอย่างอยากรู้อยากเห็น
“มันไม่มีประโยชน์ที่จะบอกคุณเกี่ยวกับเรื่องนี้ อยู่ที่นี่ ฉันจะตามหาคุณในภายหลัง” ขณะที่เธอพูด เธอรีบกวักมือเรียกหยางไค่ เธอกังวลว่าเสี่ยวหวู่อาจพูดอะไรที่น่าตกใจอีกหากพวกเขาอยู่ต่อ
เมื่อมองดูทั้งสองคนจากไป เสี่ยวหวู่ก็ตะคอกขณะที่ร่างของเธอบิดเบี้ยวและเปลี่ยนกลับเป็นหมาป่าก่อนที่เธอจะวิ่งข้ามทุ่ง
“บราเดอร์หยาง ฉันขอโทษจริงๆ เสี่ยวหวู่ไม่คิดก่อนที่จะพูด ดังนั้นโปรดอย่าถือสาเธอ” หลานเหอพูดด้วยท่าทางเขินอาย
หยางไค่ยิ้มบางๆ “เสี่ยวหวู่น่าสนใจทีเดียว”
Lan He อธิบายว่า “ฉันโตมากับ Xiao Wu ตั้งแต่เด็ก สำหรับสาวกของ Heavenly Wolf Valley หากมีความสามารถเพียงพอ เราได้รับอนุญาตให้เลี้ยง Battle Wolf ได้ สำหรับคนนอก พวกเขาอาจเป็นเพียงผู้ช่วยเหลือหรือฝึกสัตว์อสูรให้เชื่อง แต่สำหรับสาวกของ Heavenly Wolf Valley พวกเขาคือพี่น้องกัน”
หยางไค่กล่าวว่า “ทำไมคุณไม่พาเสี่ยวหวู่ไปที่ทะเลดวงดาวที่แตกเป็นเสี่ยงๆ ล่ะ”
Lan He ส่ายหัวของเธอด้วยรอยยิ้มที่ทำอะไรไม่ถูก “มีคนจำนวนจำกัดที่ได้รับอนุญาตให้เข้าสู่ทะเลดาวที่แตกสลาย เราได้ตำแหน่งเพียงเล็กน้อยเท่านั้น ดังนั้นเสี่ยวหวู่จึงไปไม่ได้”
หยางไค่พยักหน้า เขาเคยไปที่ Shattered Star Sea เช่นกัน ดังนั้นเขาจึงรู้ว่าเมื่อสถานที่เปิดขึ้น เฉพาะผู้ที่มี Star Seals เท่านั้นที่จะได้รับอนุญาตให้เข้าไปได้
ขณะที่พวกเขาพูด ทั้งคู่ก็มาถึงห้องโถงแห่งหนึ่ง หลานเหอบอกให้หยางไค่นั่งและหาคนมาเตรียมชาก่อนจะพูดกับเขาว่า “พี่หยาง โปรดรอที่นี่ ฉันจะพูดกับอาจารย์ของฉันตอนนี้”
หลังจากที่หยางไค่พยักหน้ารับทราบ เธอหันหลังกลับเพื่อจากไป
Lan He ลงจอดโดยตรงบน Spirit Peak ใน Heavenly Wolf Valley ไม่นานหลังจากนั้นและตะโกนว่า “อาจารย์! ผู้เชี่ยวชาญ!"
ครู่ต่อมา ได้ยินเสียงเบาๆ ดังมาจากกระท่อมทรงแปลกตา “ในนี้”
Lan He สับเปลี่ยนไปยังแหล่งที่มาของเสียงและคำนับชายวัยกลางคนที่ดูสง่างาม “อาจารย์”
ชายวัยกลางคนไม่ใช่ใครอื่นนอกจาก Valley Master of Heavenly Wolf Valley, Tang Sheng และผู้ฝึกฝนที่แข็งแกร่งที่สุดในนิกายของพวกเขาคือ Master of Emperor Realm ระดับที่สอง
มีรองหัวหน้าหุบเขาชื่อเฉียนซิ่วหยิงในนิกายซึ่งเป็นจักรพรรดิระดับสองและทั้งสองเป็นคู่แต่งงานกัน Tang Sheng ได้ขึ้นสู่อาณาจักรนี้ก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาจึงแข็งแกร่งขึ้นเล็กน้อย
Tang Sheng เปิดตาของเขาเพื่อดูลูกศิษย์ของเขาและรู้สึกพอใจ Heavenly Wolf Valley ไม่ใช่นิกายอันดับต้น ๆ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องยากสำหรับพวกเขาที่จะได้รับศิษย์เพื่อเข้าถึงระดับจักรพรรดิ Lan He ไม่ทำให้เขาผิดหวังแม้ว่าเธอจะสามารถเข้าถึงอาณาจักรจักรพรรดิได้อย่างรวดเร็ว ดังนั้นในฐานะอาจารย์ของเธอ เขาค่อนข้างพอใจกับเธอ เขาถามด้วยรอยยิ้ม “คุณได้อะไรมาบ้างระหว่างการเดินทางครั้งล่าสุดของคุณ”
หลานเหอตอบว่า “ฉันได้สัมผัสกับสิ่งใหม่ๆ มากมาย และได้ยินเรื่องราวที่น่าสนใจมาบ้าง แต่ฉันไม่สามารถรับสิ่งที่จับต้องได้”
Tang Sheng ยิ้มให้เธอ “ประสบการณ์ของคุณมีความสำคัญในการทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น บางทีในอนาคต สิ่งที่คุณเห็นหรือได้ยินผ่านๆ จะกลายเป็นสารอาหารสำหรับการเจริญเติบโตของคุณและเป็นกุญแจสำคัญในการบรรลุความก้าวหน้า บางทีแม้แต่การเผชิญหน้าที่เห็นได้ชัดเจนน้อยที่สุดก็จะกลายเป็นฟางที่คุณสามารถจับได้เมื่อคุณพบว่าตัวเองอยู่ในสถานการณ์ที่อันตราย”
“อาจารย์เป็นคนฉลาด” Lan He มองเขาอย่างยิ้มแย้มขณะที่เธอไม่ระแวดระวังเหมือนตอนที่สาวกทั่วไปเผชิญหน้ากับอาจารย์ของพวกเขา เธอกลับปฏิบัติต่อเขาราวกับว่าเขาเป็นพ่อของเธอและพูดอย่างเปิดเผยว่า “ครั้งนี้ฉันเจอฟางแบบนี้จริงๆ”
Tang Sheng ถามด้วยความสงสัย “คุณหมายความว่าอย่างไร”
Lan He อธิบายว่า “อาจารย์ ท่านจำผู้อาวุโสหลิงได้หรือไม่?” ขณะที่เธอพูด เธอก็เดินไปเตรียมถ้วยชาให้เขา
Tang Sheng จิบมันแล้วพูดว่า “เธอเป็นผู้อาวุโสในหุบเขาของเรา และเราเจอกันบ่อย ฉันจะลืมเธอได้อย่างไร”
Lan He เดินไปข้างหลังเขาและนวดไหล่ของเขาในขณะที่เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ฉันหมายถึง คุณจำได้ไหมว่าทำไมผู้อาวุโสหลิงถึงมาที่นิกายของเราในตอนแรก”
หลังจากถอนหายใจ Tang Sheng กล่าวว่า "เธอมาที่นี่เพื่อ Wu An เธอและหวู่อันรักกันอย่างสุดซึ้ง ไม่อย่างนั้นฉันคงไม่ยืดกฎเกณฑ์เพื่อรับเธอเข้ามาและมอบตำแหน่งผู้อาวุโสให้เธออย่างง่ายดาย”
Ling Yin Qin ไม่ได้ถูกเลี้ยงดูโดย Heavenly Wolf Valley ดังนั้นเหตุผลหลักที่เธอถูกรับเข้ามาคือเธอเคยแต่งงานกับหนึ่งในลูกศิษย์ของพวกเขา Wu An ในอดีต น่าเสียดายที่ Wu An เสียชีวิตในโลกที่ปิดสนิท แต่แม้เวลาผ่านไปหลายปี หลิงหยินฉินได้เดินทางไกลเพื่อนำขี้เถ้าของสามีเธอกลับมายังหุบเขาเพื่อฝัง