ตอนที่ 225: กรรม (1)
ผู้แปล: Guy Gone Bad
หลังจากมองดู Lin Feiyu ครั้งสุดท้ายที่ยุ่งเหยิงไปหมดแล้ว Su Rong ก็หันกลับมาและตบปิดประตู
เขาพูดอย่างไม่พอใจ “หลินเฟยหยู ไอ้สารเลว! เจ้าชาย Yu ดีกับเขาเสมอ ในขณะที่เขาช่วยเจ้าชาย Feng วางยาเขา เป็นโชคดีของเขาที่สูญเสียการบ่มเพาะของเขาเท่านั้น! ไอ้ลูกหมาเนรคุณ!”
เฉียนเย่ยิ้มและพูดอย่างไม่เห็นด้วย “หรงหรง คุณคิดว่าน้ำยาหลอมการบ่มเพาะทำให้สูญเสียแหล่งกำเนิดดาวเท่านั้นหรือ?”
ซู่หรงมองไปที่เฉียนเย่และถามว่า “คุณหมายความว่าอย่างไร”
เฉียนเย่ยิ้มให้เขาอย่างเกียจคร้านและพูดอย่างเศร้าสร้อยว่า “การสูญเสียพลังแห่งดวงดาวเป็นเพียงก้าวแรกเท่านั้น จากนั้นพลังวิญญาณจะถดถอย เส้นลมปราณหดตัว วัยชราเร็วขึ้น แม้ว่าเขาจะมีชีวิตรอด เขาก็เหมือนตายไปแล้วครึ่งหนึ่ง แน่นอนว่ากระบวนการนี้ค่อนข้างช้า ซึ่งใช้เวลาประมาณสามปี”
“ในการปรุงยา แหล่งวิญญาณมีความสำคัญที่สุด หาก Lin Feiyu ประสบกับภาวะถดถอยของแหล่งวิญญาณของเขา ฉันเกรงว่าเขาจะไม่สามารถปรุงยาระดับหนึ่งได้หลังจากสามปี เขาเป็นนักปรุงยาระดับสี่ตั้งแต่อายุยังน้อย น่าเสียดายจริงๆ…” แม้ว่าเฉียนเย่จะพูดเช่นนั้น รอยยิ้มยังคงอยู่บนใบหน้าและดวงตาของเขา
“เขาขอ! หลู่เฟิง ไอ้สารเลว! จะใช้ยาพิษรุนแรงเช่นนี้กับองค์ชายหยูได้อย่างไร” ซูหรงหน้าบึ้ง
เฉียนเย่ยิ้มจาง ๆ “การใช้ยาล้ำค่ากับหลูหยูแสดงให้เห็นว่าเขาถือเขาเป็นศัตรูตัวฉกาจของเขาจริงๆ ตอนนี้เขาควรจะเป็นเหมือนมดบนกระทะร้อนๆ”
ซู่หรงเข้าสู่ความงุนงง ในช่วงปีที่ผ่านมา รูปแบบการฝึกฝนถูกปล่อยออกมา Lou Yu ได้รับการเลื่อนขั้นเป็นระดับหก Zheng Xuan เข้าใกล้ Yiyi และมงกุฎเจ้าหญิงองค์ที่สามที่มีพรสวรรค์ในการปรุงยา ไม่มีสิ่งเหล่านั้นที่ไม่เป็นภัยคุกคามใหญ่หลวงสำหรับเจ้าชาย Feng ดังนั้นจึงเป็นที่เข้าใจได้ว่าทำไมเขาถึงกังวลมากในตอนนี้
“องค์ชายหยูยังเขียวเกินไป! โดนตั้งครั้งแล้วยังปล่อยให้อยู่ อาจเป็นเพราะเขาคิดว่าชีวิตสบายเกินไปสำหรับเขา” ซาตี เฉียนเย่ ด้วยความดูถูกเหยียดหยาม
ใบหน้าของซู่หรงกระตุกเล็กน้อย “เขาหนีจากสิ่งนี้ไปแล้วไม่ใช่หรือ?”
เฉียนเย่พยักหน้า “ใช่ บางทีพระเจ้าอาจเข้าข้างคนโง่ อย่างไรก็ตามกับดักน้ำผึ้งของ Lin Feiyu ไม่ได้ผล ซึ่งหมายความว่าเจ้าชาย Yu ได้เรียนรู้บทเรียนแล้ว แต่จริงๆ แล้วมันอาจไม่ใช่เรื่องดีก็ได้ ถ้าเขาถูกวางยาพิษจริงๆ Mo Fei ก็สามารถหาคนอื่นได้”
ซู่หรงเหลือบมองเขา “คนอื่น? คุณ?"
เฉียนเย่เบิกตากว้าง จากนั้นจับมือซู่หรงด้วยความจริงใจ “หรงหรง เจ้าพูดเช่นนั้นได้อย่างไร? คุณรู้ว่าฉันรักคุณเท่านั้น เจ้าหญิงมกุฎราชกุมารีเกี่ยวข้องอะไรกับข้า? คุณต้องเชื่อฉันและหัวใจของฉัน”
ซู่หรงปัดมือของเฉียนเย่ออกและคิดว่า “เชื่อคุณไหม? ตูดของฉัน!”
ขณะที่เฉียนเย่เดินเข้าไป เขาเห็นว่าหลูหยูกำลังรออยู่ตรงนั้น เอามือกุมหน้าอก จ้องมองมาที่เขา
“เจ้าชายของฉัน มันสายไปแล้ว ทำไมคุณยังตื่นอยู่” เฉียนเย่กระโดดตกใจและถามเขา
เมื่อมองดู Qian Ye ขึ้นและลงขณะเข้าใกล้เขา Lou Yu ถามว่า “Lin Feiyu ถูกส่งมาจากเจ้าชาย Feng? คุณรู้ได้อย่างไร? มาที่นี่มีจุดประสงค์อะไร”
เฉียนเย่กระพริบตาขณะที่ถอยออกไปสองสามก้าว พูดอย่างขี้อายว่า “เจ้าชายของฉัน คุณยุ่งกับฉันกับหลินเฟยหยูไม่ได้ นั่นเป็นการดูถูกฉันโดยสิ้นเชิง! บอกคุณว่า. กามเทพเป็นคนพาฉันมาที่นี่ เขาบอกว่าที่นี่ฉันจะหาคนที่สามารถสืบทอดตระกูลของฉันแทนฉันได้”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น หลูหยูก็หันไปมองซู่หรงโดยไม่รู้ตัว ในขณะที่ซู่หรงบิดหน้าของเขา
จากนั้น Lou Yu ก็เดินไปตบไหล่ของ Su Rong อย่างแรงและเดินออกไป
Qian Ye มองไปที่ Su Rong อย่างหื่นกระหาย "Rongrong ตอนนี้เจ้าชายมอบตัวคุณให้ฉันแล้ว"
ซู่หรงกลอกตาและไม่สนใจเขาโดยสิ้นเชิง
ด้วยการโบกมือ ดอกกุหลาบสีทองปรากฏขึ้นในมือของเขา จากนั้น Qian Ye ก็พูดด้วยความเสน่หาว่า “Rongrong นี่สำหรับคุณ! ดอกกุหลาบแทนใจของฉัน คุณจะเข้าใจ."
เมื่อมองไปที่ดอกกุหลาบในมือของซู่หรง ซู่หรงก็พูดอย่างไม่พอใจว่า “ใช่ ฉันเข้าใจแล้ว คุณส่งดอกกุหลาบไปแล้วกว่าพันดอก และแต่ละดอกแทนความในใจของคุณ ฉันค่อนข้างรู้เรื่องนั้น”
เฉียนเย่แสดงสีหน้าขมขื่น “หรงหรง คุณคิดกับฉันแบบนั้นได้ยังไง? มันทำให้ฉันเศร้า.
จากนั้นโบกมืออีกครั้ง กุหลาบสีทองอีกดอกที่ใหญ่กว่าดอกสุดท้ายสองสามเท่าปรากฏขึ้นในมือของเฉียนเย่ “หรงหรง นี่สำหรับคุณ นี่เป็นชิ้นที่ใหญ่ที่สุดที่ฉันเคยส่งออกไป มันแสดงถึงจิตใจที่แท้จริงของฉัน”
ซู่หรงรับมันมาจากเขา แล้วพูดพร้อมกับส่ายหัวว่า “คุณได้สิ่งนี้มาจากไหน”
เฉียนเย่ยิ้มและพูดอย่างพึงพอใจว่า “ฉันเป็นนักมายากล ฉันสามารถได้ทุกอย่างที่ฉันต้องการ”
ซู่หรงเย้ยหยัน “เจ้าควรเป็นของนักเวทย์แห่งดวงดาวที่มีคุณลักษณะระดับทอง! แต่ฉันไม่สามารถบอกระดับของคุณได้”
เฉียนเย่ยิ้มอย่างเชื่องช้า “หรงหลง คุณต้องล้อเล่นแน่ๆ ฉันโชคดีแค่ไหนที่มีหนึ่งในห้าธาตุ? ฉันเป็นแค่คนธรรมดา”
ซู่หรงถามว่า “จริงเหรอ?”
Qian Ye พยักหน้า พูดด้วยน้ำเสียงจริงใจ “ใช่!”
จากนั้นใบหน้าของซู่หรงก็มืดลง ก่อนที่เฉียนเย่จะทันได้โต้ตอบ ซู่หรงก็คว้าคอเสื้อของเขาไว้แล้ว “ถ้าคุณเป็นคนธรรมดา ก็ยับยั้งตัวเองและประพฤติตัว อย่านินทาโน้นนินทานี้ทั้งวัน! มิฉะนั้น ฉันจะแสดงให้คุณเห็นว่าฉันสามารถทำอะไรได้บ้าง แม้ว่าองค์หญิงมกุฏราชกุมารจะลงโทษฉัน!”
จากนั้นเขาก็โยนเฉียนเย่ออกไปและเดินไปที่ห้องของเขาเอง
เฉียนเย่ถอนหายใจ จากนั้นก็ถลกปกเสื้อขึ้น คิดกับตัวเองว่า “จริงอยู่ว่าฉันไม่ใช่คนธรรมดา ไม่อย่างนั้น ฉันอาจถูกภรรยาในอนาคตทุบตี!”