ตอนที่ 238: การเดินทางบน (2)
ผู้แปล: Guy Gone Bad
โม่เฟยแตะคางและคิดในใจ: ดูเหมือนเจิ้งซวนจะทำการบ้านเยอะหลังจากกินพายอันเรียบง่ายจากเฉียนเย่! แต่สิ่งที่เขาพูดฟังดูเหมือนไร้สาระ ใบหน้าของเฉียนเย่ขาวสะอาดปราศจากไฝ ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาเรียนรู้บางอย่าง แต่เขาใช้มันในทางกลไก ผู้ชายคนนี้ไม่น่าเชื่อถือ
เมื่อนึกถึงคำพูดของเจิ้งซวนที่ลึกซึ้ง Lou Yu จึงพูดกับ Mo Fei อย่างตื่นเต้นว่า "Mo Fei สิ่งที่เจิ้งซวนพูดนั้นเป็นความจริง ฉันคิดว่าเราควรโยนผู้ชายคนนั้นออกไปดีกว่า”
โมเฟยเต็มไปด้วยความลังเล “ฉันไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี! ตอนนี้รถดารากำลังบินสูงมาก!”
Lou Yu มั่นใจ “Mo Fei ไม่ต้องกังวล ให้ฉันทำสิ่งนี้ เขาจะไม่ตาย ไม่เลวร้ายไปกว่าการเป็นอัมพาตครึ่งซีก”
โม่เฟย “…”
เฉียนเย่เดินออกมาจากครัวพร้อมถาดในมือข้างหนึ่ง “จานมาแล้ว” เขาวางถาดลงบนโต๊ะอย่างระมัดระวัง
เมื่อมองไปที่จานสีเข้มบนจานที่มีรูปลักษณ์ดั้งเดิมจนจำไม่ได้ Lou Yu หันไปหา Qian Ye ด้วยใบหน้าที่งงงวยและเต็มไปด้วยความขยะแขยง “Qian Ye นี่คือสิ่งที่คุณเรียกว่าทักษะการทำอาหารที่ดี?”
เฉียนเย่มองดูสิ่งที่อยู่ในจานอย่างงุ่มง่ามและพูดว่า “อา! ฉันไม่โทษสำหรับเรื่องนี้ อุปกรณ์ทำครัวไม่ครบและส่วนผสมอยู่หลังวันหมดอายุ ดังนั้นฉันจึงเล่นได้ไม่ดีนัก ความจริงแล้ว การทำอาหารของฉัน…ไม่ได้แย่อย่างที่คิด”
เจิ้งซวนแสดงท่าทางเจ้าเล่ห์และพูดด้วยความโกรธว่า “คุณต้องการวางยาพิษพวกเราจริงๆ ใช่ไหม? คุณไม่คิดว่าคุณขาดความรับผิดชอบเกินไปที่จะเลี้ยงเราด้วยอาหารแบบนี้เหรอ?”
เฉียนเย่มองเจิ้งซวนอย่างไม่พอใจ “เด็กเต๋อเจิ้ง ระวังคำพูดของเจ้า! แม้ว่าอาหารที่ฉันทำอาจจะไม่อร่อยนัก แม้ว่าคุณจะตายหลังจากกินมัน คุณก็ควรโทษกระเพาะและลำไส้ที่ไม่ดีของคุณ มันไม่เกี่ยวอะไรกับฉันเลย”
ทุกคนตะลึง
Qian Ye มองไปที่ Su Rong อย่างประจบสอพลอ "Rongrong นี่คือนมที่ฉันเทให้คุณโดยเฉพาะ"
ซู่หรงฝืนยิ้มให้เขา เฉียนเย่นำสิ่งของมากมายมาวางบนโต๊ะ น่าเสียดายที่มีเพียงนมแก้วนี้เท่านั้นที่ดูธรรมดา
ซู่หรงหยิบถ้วยภายใต้สายตาคาดหวังของเฉียนเย่ จิบแล้วพ่นออกมาทั้งหมด
“กลิ่นอะไรแปลกๆ ทำไมมันเค็มจัง” ใบหน้าของซู่หรงบิดเบี้ยว
เฉียนเย่เต็มไปด้วยความลำบากใจ “อา! ฉันเพิ่มน้ำตาลที่ฉันคิด จะกลายเป็นเกลือ เอ่อ หรงหรง นี่ไม่ใช่ความผิดของฉัน คุณรู้ไหมว่าน้ำตาลและเกลือมีความคล้ายคลึงกัน และไม่มีฉลากกำกับไว้”
ซู่หรง “…”
Mo Yi ลุกขึ้นและถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้ “ฉันจะทำอาหารให้พวกคุณกิน”
เฉียนเย่ดูตื่นเต้นและมีความสุข “เยี่ยมมาก ฉันต้องการโจ๊กรังนกผสมน้ำผึ้งสองเท่า”
Lou Yu จ้องมองด้วยความโกรธไปที่ Qian Ye “ไม่เหมาะกับคุณ!”
Qian Ye ถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความคับแค้นใจ
“เมื่อกี้นายพูดอะไรน่ะ? ฉันดูเหมือนจะเคยได้ยินคุณพูดถึงฉัน” เฉียนเย่เอียงศีรษะและมองดูฝูงชน
"ไม่เป็นไร!" น้ำเสียงของ Mo Fei พยายามซ่อนบางอย่างอย่างชัดเจน
เจิ้งซวนก้าวไปข้างหน้า เชิดหน้าขึ้นและพูดว่า “คุณมีใบหน้าคุ้ยเขี่ยและดวงตาเหมือนหนู ดูเหมือนคนทรยศ ไฝของคุณที่อยู่ระหว่างดวงตาที่ไม่สมส่วนของคุณและบนผิวหนังที่มีริ้วรอยตามขวาง โหนกแก้มที่ยื่นออกมา เสียงผู้หญิง และดั้งจมูกที่นูนทำให้คุณกลายเป็นนักฆ่าภรรยา!”
ใบหน้าของ Qian Ye เปลี่ยนไปอย่างกะทันหัน และเปลวไฟก็ลุกโชนในดวงตาของเขา!
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่เคร่งขรึมของ Qian Ye แล้ว Zheng Xuan ก็รู้สึกไม่สบายใจ
Qian Ye หายใจเข้าลึกๆ สองครั้ง จากนั้นพุ่งไปหา Zheng Xuan ซึ่งยกมือขึ้นและผลัก Qian Ye ออกไป "ทะลึ่ง! เจิ้งซวน คุณจะเอาเปรียบฉันได้อย่างไร”
Qian Ye ตะโกนเสียงดัง แต่ Mo Yi ไม่มา ทันใดนั้นเขาก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย
เมื่อเห็นว่า Mo Yi ไม่ได้ตั้งใจออกมาจากครัว เจิ้งซวนก็ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะ Mo Yi เชื่อในตัวเขาหรือแค่ไม่สนใจเรื่องของเขาเลย ทำให้เขาอยู่ในอารมณ์กังวลมาก
Zheng Xuan มองไปที่ Qian Ye ซึ่งกำลังตะโกนเสียงดังและความโกรธก็พุ่งออกมาจากใจของเขา เขาพับแขนเสื้อขึ้นและมองเฉียนเย่อย่างเคร่งขรึม “ฉันจะทุบคุณให้ตาย”
เฉียนเย่กระโดดไปมาอย่างรวดเร็ว ตะโกนว่า “องค์หญิงรัชทายาท ช่วยด้วย! ฉันยังต้องทำหน้าที่รับผิดชอบในการสืบทอดวงศ์ตระกูลและแผ่กิ่งก้านใบให้กับครอบครัวของฉัน!”
โม่เฟยกุมหน้าผากอย่างช่วยไม่ได้ ดึงแขนเสื้อของเจิ้งซวนและพูดว่า “ขอโทษ! คุณ!"
เจิ้งซวนกัดฟันเผยความไม่เต็มใจ “ทำไมฉันต้อง ฉันไม่ได้ทำอะไรผิด”
โม่เฟยมองไปที่เจิ้งซวนอย่างช่วยไม่ได้ “ถ้าคุณไม่ขอโทษตอนนี้ ฉันเกรงว่าเขาจะไปที่ห้องนอนของคุณและถ่มน้ำลายรดที่นอนของคุณ คุณไม่อยากนอนน้ำลายหกตอนกลางคืนใช่ไหม”
เจิ้งซวน “…”
คำพูดของ Mo Fei ทำให้ใบหน้าของ Zheng Xuan เปลี่ยนเป็นสีน้ำเงินและสีขาว
Lou Yu หายใจเข้าลึก ๆ “เอาล่ะ ทุกคน หยุดนะ”
Mo Fei มองไปที่ Qian Ye และพูดอย่างจริงจังว่า “มันคงไม่ใช่การเดินทางที่สงบสุข ประหยัดพลังงานของคุณ”
เฉียนเย่ได้แต่พยักหน้าอย่างไม่เต็มใจ
เจิ้งซวนมองเฉียนเย่ด้วยความกลัว “ถ้าเจ้ากล้าถ่มน้ำลายรดที่นอนข้า ข้าจะ…”
เฉียนเย่กระพริบตาอย่างสงสัย “คุณจะทำอะไร”
เจิ้งซวนโชว์ฟันแวววาว “ฉันจะถ่มน้ำลายใส่หน้าคุณ”
เฉียนเย่ยิ้มอย่างไร้เดียงสา “งั้น… เจิ้งซวน เจ้าต้องการจูบข้าทางอ้อมใช่ไหม? คุณสามารถทำให้ชัดเจนยิ่งขึ้น แต่ขอโทษนะ คุณ…ไม่ใช่สเป็คของฉัน!”
เจิ้งซวน “…”