ตอนที่ 243: ไม่มีสตาร์คาร์ (1)
ผู้แปล: Guy Gone Bad
"อา!" พร้อมกับเสียงกรีดร้อง ชายหน้าเหลี่ยมก็ถูกสายฟ้าฟาดเข้าที่หน้าอกและเสียชีวิตทันที
เจิ้งซวนโชคไม่ดี เขาโจมตีก่อน และอีกฝ่ายไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา ดังนั้นผู้สมรู้ร่วมคิดจึงให้ที่ดินแก่เขา ดังนั้นทุกครั้งที่เจิ้งซวนกำลังจะฆ่าอีกฝ่าย เขาจะถูกหยุดโดยผู้สมรู้ร่วมคิด เจิ้งซวนดูกระวนกระวายแต่ไม่สามารถทำอะไรได้
ในขณะที่ Lou Yu ต้องการเพียงแค่ต่อสู้กับคนสุดท้ายและในไม่ช้าก็ฆ่าเขาอย่างง่ายดายเหมือนยิงปลาในถัง
เมื่อเห็น Lou Yu ทำก่อน Qian Ye ก็เดือดดาลด้วยความโกรธ เขาสาปแช่งขณะต่อสู้ “ไอ้สารเลว! คุณคอยขวางทางฉันและทำให้ฉันเสียที่หนึ่งไป เจ้าลูกหมา! เมาคุณ!”
เมื่อเห็นว่าสหายของเขาถูกฆ่าตายทีละคน ชายตาเหยี่ยวก็โกรธจัด เมื่อได้ยินคำพูดของเฉียนเย่ เขาก็โกรธจนกระอักเลือดออกมาทันที
เมื่อเห็นว่าชายตาเหยี่ยวกระอักเลือดโดยตรงจากคำพูดของเฉียนเย่ ซู่หรงก็รู้สึกเห็นใจเขา
เมื่อเห็นฉากนี้ เฉียนเย่รู้สึกสะอิดสะเอียนมาก “เอ๊ะ! เลือดของคุณสาดใส่ฉันด้วยซ้ำ! คุณไม่ใส่ใจเรื่องสุขอนามัยได้ไหม”
ชายตาเหยี่ยวจับจ้องไปที่ Qian Ye ขณะที่ Su Rong กลืนน้ำลายพลางคิดว่า: Qian Ye มีปากเป็นกริชจริงๆ!
Lou Yu ที่ฆ่าคนแรกไม่สนใจ Zheng Xuan และเข้ามาช่วย Qian Ye โดยตรง
ตอนนี้ชายตาเหยี่ยวตัดสินใจแล้วว่าจะถอยหนี แต่ในขณะที่เขากำลังจะวิ่งหนี Lou Yu ก็ยืนขวางทาง
เมื่อเห็น Zheng Xuan กำลังต่อสู้อย่างหนัก Mo Yi จึงยืมมือเขา
เมื่อ Mo Yi มาขอความช่วยเหลือ เจิ้งซวนรู้สึกได้ทันทีว่าเลือดของเขากำลังเดือดและตอนนี้เขารู้สึกแข็งแกร่งขึ้นเท่านั้น ในไม่ช้าเขาก็กำจัดปรมาจารย์ระดับหกคนหนึ่งและเข้าร่วมกับ Mo Yi เพื่อจัดการกับคนสุดท้าย
ถูกเฉียนเย่และหลู่หยูตามติดทั้งก่อนและหลัง ชายตาเหยี่ยวรู้สึกเพียงว่าเขาถูกกักบริเวณ
หลังจากพบว่าเจิ้งซวนสังหารชายสองคนสุดท้ายของเขา ชายตาเหยี่ยวก็รู้สึกหัวใจพองโต
เมื่อเห็นว่า Qian Ye และ Lou Yu ยังคงต่อสู้อยู่ เจิ้งซวนจึงรีบไปช่วย ตอนนี้สามต่อหนึ่ง ดวงตาพญาอินทรีก็ใช้พลังงานทั้งหมดของเขาและตายในมือของพวกเขาในไม่ช้า
ซู่หรงมองไปที่เฉียนเย่ หลงอยู่ในความคิดของเขา
เมื่อมองไปที่ใบหน้าตกตะลึงของซู่หรง เฉียนเย่ก็รู้สึกอวดดี
Lou Yu เดินไปที่ด้านข้างของ Mo Fei และมองเขาด้วยสายตาที่หลงใหล
เมื่อสังเกตเห็น Lou Yu ที่มีเจตนาร้าย โม่เฟยกระพริบตาที่ไร้เดียงสาของเขา “คุณต้องการอะไร” เหมือนกำลังเผชิญหน้ากับศัตรูตัวฉกาจ
Lou Yu ยื่นนิ้วออกมาและสะกิดใบหน้าของเขาเอง จากนั้นเอนศีรษะไปที่ด้านข้างของ Mo Fei “จูบ”
“ไปขอจูบจากเฉียนเย่ก็ได้” โม่เฟยกลอกตา
Lou Yu พูดอย่างไม่เห็นด้วย "ฉันไม่สนใจผู้ชายคนนั้น ฉันต้องการแค่จูบของคุณ”
ในที่สุด Mo Fei ก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากปล่อยให้ Lou Yu จูบเบา ๆ บนใบหน้าของเขา
เจิ้งซวนมองดูพวกเขาจูบกัน เขารู้สึกเหมือนหมาป่าเงี่ยนเมื่อเขาหันไปหาโมยี่
เมื่อสังเกตเห็นการแสดงออกของเจิ้งซวน โมยี่ก็หันหน้าหนีโดยไม่พูดอะไรสักคำ
เฉียนเย่กระพริบตา พูดด้วยน้ำเสียงน่าสงสาร “หรงหรง ถ้าไม่ใช่ไอ้เลวนั่นที่หยุดฉัน ฉันน่าจะเป็นคนแรก Rongrong หัวใจที่เปราะบางของฉันได้รับบาดเจ็บสาหัส ขอจูบปลอบใจหน่อยได้ไหม”
เมื่อได้ยินคำพูดของเขา ซู่หรงก็หันหน้าหนีไปทันที
เฉียนเย่ถอนหายใจยาวและเริ่มร้องเพลง “แม่เท่านั้นที่ดีที่สุดในโลก คนที่มีแม่รู้สึกเหมือนลูก คนที่ไม่มีแม่ก็เหมือนวัชพืช”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่อวดดีของ Lou Yu เจิ้งซวนก็เตะสองคนที่ทำงานร่วมกันเพื่อลากเขาไปข้างหลัง
หลังละครจบ คนเหล่านั้นก็เริ่มเคลียร์ฉาก โม่เฟยย่อตัวลงและตรวจสอบศพเหล่านั้น จากนั้นสีหน้าของเขาก็เศร้าหมองมากขึ้น “พวกเขาล้วนยากจนที่แทบไม่ได้อะไรเลย!”
จากนั้นโม่ยี่ก็เดินไปอย่างช่วยไม่ได้ “นายน้อย ไม่ใช่ว่าพวกเขายากจน แต่เจ้ารวยเกินไป ไม่มีใครยากจนกว่าคุณมากนัก”
"จริงหรือ?" โม่เฟยถามพร้อมกับกระพริบตา
"แน่นอน." Mo Yi กล่าวอย่างหนักแน่น
จากนั้น Mo Fei ก็พบยาพิษบนชายตานกอินทรี เมื่อมองดูยาในมือของโม่เฟย หลูหยูก็แสดงท่าทางอาฆาตอย่างเข้มข้น “อย่าปล่อยมันออกมา นั่นคือยาที่ดึงดูดมดบินมาที่นี่”
โมเฟยพยักหน้า “ฉันรู้”
Lou Yu ขมวดคิ้วและคิดกับตัวเอง: ดังนั้นการที่พวกเขาได้พบกับมดกินทองเหล่านั้นจึงถูกจัดเตรียมไว้ล่วงหน้าโดยคนเหล่านั้น
หลังจากเคลียร์สนามรบแล้ว โม่เฟยมองไปที่คนอื่นๆ และพูดว่า “ไปกันเถอะ ตอนนี้เราไม่มีรถสตาร์ แต่เรายังต้องไปที่ Sunset Forest”
Lou Yu พยักหน้าและพูดว่า “Mo Fei พูดถูก”
"อะไร? หมายถึงใช้สองขานั่นเหรอ? มันไม่ไร้มนุษยธรรมเกินไปเหรอ? สองขาที่สวยงามของฉันไม่เติบโตสำหรับการย่ำแบบนี้!” Qian Ye กล่าวด้วยความสงสัย
Lou Yu หยิบแผนที่ออกมาและตรวจสอบ “เราอยู่ห่างออกไปหลายสิบล้านลี้ ถ้าเดินเท้าเรายังต้องใช้เวลาอีกยี่สิบวัน ดังนั้นเราอาจจะสาย” Lou Yu กล่าวขมวดคิ้ว
“เราซื้อรถสตาร์คันใหม่ได้แล้ว” เสนอซู่หรง