ผู้แปล: Guy Gone Bad
“ไม่ต้องห่วง ฉันรู้และเข้าใจ การแช่คนรวยไม่สามารถถือเป็นการปล้นได้” อาจารย์ใหญ่อ้วนพูดด้วยน้ำเสียงที่เขาค่อนข้างเข้าใจ
“ชิฟุ คุณค่อนข้างพูดถูก เฉียบแหลม และกระตุ้นความคิด! ความชื่นชมของฉันที่มีต่อคุณเหมือนสายน้ำที่ไม่มีที่สิ้นสุด!” Qian Ye กล่าวด้วยใบหน้าที่จริงใจ
“โอ้ ชื่นชมฉัน? ยังไง?" อาจารย์ใหญ่อ้วนถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
เฉียนเย่กระพริบตาและพูดอย่างกระตือรือร้นว่า “ฉันจะพูดอะไรดีๆเกี่ยวกับคุณต่อหน้าคนอื่น”
อาจารย์ใหญ่อ้วนถามด้วยสีหน้าสงสัย “จริงเหรอ? คุณเรียกฉันว่า 'คนอ้วน' นี่เป็นคำชมเหรอ?”
เมื่อนึกถึงชายคนหนึ่ง Tang Qianming ซึ่งถูกชนเข้ากับพายเนื้อ Qian Ye รู้สึกว่าเลือดของเขาเย็นชา "Shifu คุณคิดอย่างนั้นได้อย่างไร? ฉันไม่เคยทำอย่างนั้น!”
อาจารย์ใหญ่อ้วนจ้องมองที่เฉียนเย่และพูดด้วยน้ำเสียงเศร้าหมองว่า “นั่นเกินกว่าที่ฉันจะบอกได้ อย่าให้ฉันได้ยินแม้แต่คำเดียว ไม่งั้น… ฮึ่ม…”
เมื่อได้ยินเสียงข้อนิ้ว เฉียนเย่ก็หดคอลงอย่างไม่เต็มใจ
เมื่อเห็นรูปลักษณ์ของเฉียนเย่ ในใจของหลูหยูก็รู้สึกมีความสุข
ในที่สุดร่างที่จากไปของอาจารย์ใหญ่อ้วนทำให้เฉียนเย่ถอนหายใจด้วยความโล่งอก เย้ เย้ ในที่สุดผู้ชายคนนี้ก็จากไปเสียที
เฉียนเย่หันศีรษะของเขาและมองหลูหยูอย่างบูดบึ้ง “คุณมีความสุขไหมที่เห็นฉันเป็นแบบนี้”
Lou Yu ยิ้มและพูดอย่างตรงไปตรงมา “ใช่! ฉันรู้สึกตลกมากและอดไม่ได้ที่จะรู้สึกมีความสุข Qian Ye การแสดงออกของคุณในตอนนี้น่าสนใจจริงๆ ”
'Lu Yu ผู้ชายคนนี้ต้องการการตบอย่างแรงจริงๆ!' Qian Ye คิด
เขามองไปที่รอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของ Lou Yu หันศีรษะและมองไปที่ Su Rong ด้วยความคับแค้นใจ “Rong Rong, Lou Yu รังแกฉัน”
ซู่หรงเม้มริมฝีปากของเขา เต็มไปด้วยคำพูดเย้ยหยัน “คุณสมควรได้รับมัน!”
เฉียนเย่ “…”
Su Rong มองไปที่ Qian Ye ผู้น่าสงสาร "ดวงตาของ Tang Qianming เต็มไปด้วยความขุ่นเคืองเมื่อเขามองมาที่คุณ ดวงตาคู่นั้นเหมือนจะฉีกคุณออกเป็นชิ้นๆ คุณควรระวัง”
Qian Ye แสดงดวงตาสีขาวของเขาและพูดด้วยความดูถูกเหยียดหยาม "เขา? บางทีชาติหน้า!”
ซู่หรงรู้สึกกังวล “หากเกิดอุบัติเหตุขึ้น”
เฉียนเย่พยักหน้าและพูดด้วยความยินดี “หรงหรง คุณเป็นห่วงฉันมาก ฉันจะฟังคุณ”
Tang Honglie นำ Tang Qianming กลับไปที่คฤหาสน์ Tang แล้วทิ้งเขาไว้ตามลำพัง
Tang Qianming นอนอยู่บนเตียงและหัวใจของเขาเต็มไปด้วยความแค้น
มันเหมือนกับที่อาจารย์ใหญ่พูดจริงๆ: Chen Tianhe ชายอ้วนไร้ยางอายวางมือบน Tang Qianming
เฉียนเย่โชคดี เฉินเทียนเหอปกป้องเขามาก
เมื่อนึกถึงการที่เฉินเทียนเหอเรียกเขาว่า 'คนขี้โกง' ต่อหน้าผู้คนมากมาย ถังเฉียนหมิงก็อยากจะเจาะเข้าไปในรอยร้าว กลุ่มลูกศิษย์ธรรมดาในวิทยาลัยที่เขาดูถูกจ้องมองมาที่เขาและมองว่าเขาเป็นเรื่องตลก เขาไม่เคยรู้สึกละอายใจเท่านี้มาก่อนในชีวิต
Tang Qianming หลับตาลง และเขาก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกหงุดหงิดเล็กน้อย เขาต้องการค้นหา Qian Ye เพื่อนำเรือรบระดับทองกลับมาและบรรเทาความขัดแย้งระหว่างเขาและผู้อาวุโส Tang Honglie โดยไม่คาดคิดว่า Chen Tianhe จะโดดเด่นกว่า Qian Ye
ตอนนี้เขาไม่สามารถยึดเรือรบของ Tang Honglie กลับมาได้และทำให้อาจารย์ใหญ่ของ Tianhe ขุ่นเคือง อคติของ Tang Honglie ที่มีต่อตัวเขาจะต้องลึกซึ้งยิ่งขึ้นในตอนนี้
ความอัปยศอดสูที่เขามีน่าจะกระจายไปทั่วครอบครัว และตอนนี้หลายคนต้องแอบหัวเราะเยาะเขาลับหลัง
Tang Qianming จับหน้าผากด้วยความโกรธ 'เฉียนเย่ ไอ้สารเลว โชคดีขนาดนี้ได้ยังไง'
ดวงตาของ Tang Qianming เป็นประกายด้วยแสงเย็น Qian Ye มีความสามารถมากในตอนนี้ เขาสงสัยว่า Tang Qiansheng จะรู้สึกถูกคุกคามหรือไม่
Qian Ye มองไปที่ Mo Fei ซึ่งกำลังศึกษาเรื่องยาอยู่ในบ้าน "Lou Yu อยู่ที่ไหน"
โม่เฟยยักไหล่และพูดเบา ๆ ว่า “เขาไปที่ห้องแรงโน้มถ่วง”
“ห้องแรงโน้มถ่วง? กี่เท่า?” เฉียนเย่ถามด้วยความสงสัย
“ยี่สิบ ฉันได้ยิน” โม่เฟยมีน้ำเสียงที่เบา
เฉียนเย่เม้มปากและพูดอย่างเปรี้ยวว่า “ยี่สิบ!”
โม่เฟยพยักหน้า “ใช่! ฉันได้ยินจาก Lou Yu เมื่อคุณวิ่งไปที่ห้องแรงโน้มถ่วง 20 เท่าครั้งแรก ขาของคุณจะอ่อนลงและเกือบจะคุกเข่า จากนั้นคุณก็ถอยกลับไปที่ห้องแรงโน้มถ่วง 10 เท่าอย่างรวดเร็ว”
ใบหน้าของ Qian Ye เต็มไปด้วยความลำบากใจ “เขาพูดไร้สาระ ฉันถอยกลับไปที่ห้องแรงโน้มถ่วง 10 เท่าไม่ใช่เพราะฉันไม่มั่นคง ฉันรู้สึกว่าฉันมีน้ำหนักเกินอย่างมากในห้องแรงโน้มถ่วง 20 เท่า ฉันก็เลยเลิก!”
โม่เฟยพยักหน้าและพูดด้วยน้ำเสียงแปลก ๆ “โอ้ ฉันเข้าใจแล้ว!”
Qian Ye มองไปที่ Mo Fei และเต็มไปด้วยความไม่พอใจ “เฮ้ สีหน้าของคุณเป็นยังไงบ้าง? คุณไม่เชื่อฉันเหรอ?”
“มาได้ยังไง” ดวงตาของ Mo Fei เป็นประกายและพูดอย่างไม่เห็นด้วย
Qian Ye รู้สึกอึดอัดในอก "ฉันบอกคุณแล้ว! คุณรู้หรือไม่ว่าทำไม Lou Yu ถึงอยู่ในห้องแรงโน้มถ่วง 20 เท่าเป็นเวลาสามวัน? ไม่ใช่เพราะจิตตานุภาพของเขาแน่วแน่ เขาล้มลงก่อนที่จะเลิก เขาใช้เวลาสามวันในการปีนออกจากห้องแรงโน้มถ่วง”
“คุณเห็นมันด้วยตาของคุณเองเหรอ” โม่เฟยถาม
Qian Ye รู้สึกเขินอาย “ไม่ ฉันไม่ได้ แค่การคาดเดาของฉัน”
โม่เฟย “…”