ผู้แปล: Guy Gone Bad
วิทยาลัยเทียนเหอ
“ มีข่าวใด ๆ มาจาก Xingchen College หรือไม่” ครูใหญ่อ้วนถามอย่างอ่อนแรง
“ช่วงนี้เงียบมาก ราวกับว่าไม่มีการปรับลดบุคลากรอีกแล้ว” รองประธานของ Tianhe กล่าว
อาจารย์ใหญ่อ้วนพยักหน้าพอใจ “เยี่ยม! แม้แต่คนง่อยๆ จากวิทยาลัยซิงเฉินก็ยังรักษาก้นของพวกเขาให้ปลอดภัย ไม่มีเหตุผลใดที่เหล่าสาวกอัจฉริยะของฉันไม่สามารถรักษาพวกเขาไว้ได้!”
ผู้อำนวยการฝ่ายการสอนและระเบียบวินัยไม่คิดเช่นนั้น “แม้ว่าซิงเฉินจะยังมีชีวิตอยู่สี่คน แต่สิบสองคนถูกฆ่าตาย คุณรู้ไหม”
ครูสอนพิเศษหญิงดูกังวล “ฉันได้ยินมาว่าผู้อาวุโสของตระกูล Zhao และ Tang ทุกคนเข้าสู่อาณาจักรแห่งความลับผ่านการถ่ายทอดพลังทางวิญญาณ สองคนจากตระกูล Zhao เสียชีวิต สองในสามคนจากตระกูล Tang ก็เช่นกัน”
อาจารย์ใหญ่อ้วนประหลาดใจ เบิกตากว้าง “ผู้อาวุโสสี่ในห้าคนตายไปแล้วหรือ?”
ครูสอนพิเศษหญิงพยักหน้าและพูดว่า “ใช่”
อาจารย์ใหญ่ตัวอ้วนดูเศร้าใจ “คุณธรรมของหนูแก่เจ้าเล่ห์นั้นสูงมาก ศิษย์ของข้าจะอยู่รอดได้อย่างไร”
ครูสอนพิเศษหญิงขมวดคิ้วและมองครูใหญ่ตัวอ้วนด้วยสายตาไม่ดี “อาจารย์ใหญ่ คุณลืมรับไฟวิญญาณให้กันและกันก่อนที่พวกเขาจะเข้าไปได้ยังไง? แล้วคุณจะไม่เหมือนคนโง่ที่ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับพวกเขาข้างใน”
อาจารย์ใหญ่อ้วนทำหน้าขมขื่นไม่รู้จะทำอย่างไร
อาจารย์ใหญ่ของ vivid มองครูสอนพิเศษหญิงอย่างแข็งกร้าว “เอาล่ะ อดีตก็คืออดีต ไม่มีประโยชน์ที่จะพูดถึงตอนนี้ ดู? อาจารย์ใหญ่ของเราผอมลงมากแล้ว แสดงความเห็นใจหน่อยไม่ได้เหรอ?”
ครูสอนพิเศษหญิงมองดูแขนของอาจารย์ใหญ่อ้วนอย่างระมัดระวังและทำได้เพียงปิดปาก
รองอาจารย์ใหญ่มองหน้าอาจารย์ใหญ่เป็นวงกลมบางๆ “อาจารย์ใหญ่ สวรรค์จะประทานพรให้พวกเขา ตอนนี้พวกเขาควรจะปลอดภัยแล้ว อย่ากังวลมากเกินไป ดูแลตัวเองด้วยนะ. บางทีคุณอาจกำลังกินและดื่มและสนุกสนานอยู่ข้างใน”
“กินและดื่มและสนุกสนาน? มันอันตรายมากในดินแดนแห่งความลับ พวกเขาจะมีความอยากอาหารได้อย่างไร” อาจารย์ใหญ่อ้วนส่ายหัวอย่างไม่เห็นด้วย
“บางทีพวกเขาอาจจะอยากอาหาร! ฉันสามารถบอกได้ว่าสาวกของคุณล้วนเป็นคนกินเก่ง” รองคณบดีกล่าว
อาจารย์ใหญ่อ้วนถอนหายใจ “คุณไม่จำเป็นต้องปลอบโยนฉัน ตอนนี้ดินแดนแห่งความลับนั้นอันตรายมาก เหล่าสาวกของข้าควรจะหิวโหยในนั้น สาวกที่น่าสงสารของฉัน!”
Yueheng Secret Realm
ตั๊กแตนตำข้าวยักษ์เหล่านั้นทำให้ Lou Yu ปวดหัวมาก “เนื้ออีกแล้วเหรอ? ครั้งที่แล้วเนื้องูเหลือมทองยังย่อยไม่หมด ฉันพอแล้วจริงๆ”
Mo Yi พูดอย่างหมดหนทาง “สิ่งนี้มีคุณค่าทางโภชนาการ! จะเสียอะไรถ้าเราทิ้งไว้ที่นั่น! กินมาเดียวกินหมดจะกลายเป็นกำลัง”
Lou Yu จับมือของเขาไว้รอบเอว เขาไม่เคยรู้เลยว่าวันหนึ่งเขาจะเกลียดการกินเนื้อสัตว์
โม่เฟยกระตุกริมฝีปากของเขา “กินเร็ว ๆ แล้วคุณจะปัดมันออกหลังจากกินทั้งหมดนี้ อิ่มดีกว่าหิว”
Lou Yu มองไปที่ Mo Fei ถอนหายใจ ดูเหมือนผ่านความขมขื่นมามาก “ได้ ฉันจะกิน”
ดึงกระดองหนาๆ ออกมา เนื้อตั๊กแตนตำข้าวข้างในนุ่มและอร่อยเป็นพิเศษ ไม่ว่ารสชาติจะดีแค่ไหน ก็ไม่ดึงดูดใจคนที่กำลังจะอ้วก
เจิ้งซวนยื่นเนื้อย่างให้โม่อี้ โม่อดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว
“ไม่ชอบเหรอ? ฉันควรทำอย่างอื่นไหม” เจิ้งซวนถามอย่างเป็นห่วง
Mo Yi ส่ายหัว “ไม่ ฉันแค่อิ่ม ไม่ใช่ว่าคุณย่างมันไม่ดี”
Zheng XUan ยักไหล่และพูดว่า “กินอีกสักหน่อย ฉันได้ยินมาว่าข้างนอกมีราคาแพงมาก การกินคือการได้รับ”
Mo Yi พยักหน้า “ฉันรู้”
เซียวจินบินไปรอบ ๆ โมยี่ โค้งคำนับเขาด้วยอุ้งเท้าเล็ก ๆ ทั้งสองของเขา
Mo Yi มองไปที่รูปลักษณ์ของ Xiao Jin เหมือนคนจูบลา อดไม่ได้ที่จะหัวเราะออกมา
ด้วยท้องที่กลม เซียวจินกำลังมองโมยี่ด้วยสายตาที่สวดอ้อนวอน Mo Yi ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากส่งเนื้อย่างให้เขา และ Xiao Jin ก็กลืนมันทันที
Qian Ye พูดด้วยความอิจฉา “เสี่ยวจินมีความอยากอาหารที่ดี ดูพุงกลมๆ ของเขาสิ เขายังกินได้เยอะขนาดนี้ ฉันอิจฉา!"
ซู่หรงเพิกเฉยต่อคำพูดของเขา “ทำไมคุณไม่ดูเลยว่าใครเป็นคนปรุง หากเป็นคุณ ต่อให้ความอยากอาหารของเขาดีแค่ไหน เขาก็ไม่สามารถกัดได้แม้แต่คำเดียว”
เฉียนเย่ “…”