ผู้แปล: Guy Gone Bad
ร้านอาหาร Xingyue ยินดีต้อนรับแขกตัวเล็ก ๆ สองคน แม้ว่าแขกสองคนจะอายุน้อย แต่พวกเขาค่อนข้างใจกว้าง
เซียวจินโยนขวดไวน์ขนาดใหญ่ไว้บนหัวของเขาและกระพืออุ้งเท้าด้วยความตื่นเต้น
แขกจำนวนมากที่อยู่รอบๆ ต่างสนใจที่จะชมสิ่งเล็กๆ น้อยๆ ทั้งสองนี้
“Gee ไวน์อร่อยมาก!” เซียวจินน้อยมึนเมา
Tang Xiaocai พยักหน้าและพูดเสียงดัง หน้าแดงว่า “ใช่!” หลังจากเรียนรู้ภาษาสัตว์จาก Mo Fei แล้ว Tang Xiaocai ก็สามารถเข้าใจคำพูดของ Xiao Jin ได้ไม่มากก็น้อย
“อา ไม่เคยคิดเลยว่าเศษหินที่แข็งและมีกลิ่นแรงจะสามารถเปลี่ยนอาหารอร่อยๆ ได้มากมายขนาดนี้ ฮะ!" เซียวจินพูด เมาเล็กน้อย แกว่งหางไปมา
Tang Xiaocai ส่ายหัวและพูดว่า "ไม่ใช่หินราคาถูก! มันเป็นโลหะมีค่า”
เซียวจินพูดอย่างไม่เห็นด้วย “มันเป็นหินราคาถูก”
Tang Xiaocai กระตุกปากของเขาไม่ได้โต้เถียงกับเขาต่อไป
“เราจะไม่ทำอีกจริงๆ เหรอ? ฉันรู้สึกง่ายมากที่จะได้รับ!”
Tang Xiaocai ส่ายหัว ลิ้นพันกันเล็กน้อย “ไม่ พวกเขาทุกคนบอกว่ามันอันตรายเกินไป ฉันยังคิดอย่างนั้น."
เซียวจินพูดอย่างไม่พอใจ “อันตรายเหรอ? ฉันไม่คิดอย่างนั้น เมื่อฉันบุกเข้าไป มันรู้สึกเหมือนเข้าไปในสถานที่ที่ไม่มีใครเฝ้าเลย ไม่มีใครหยุดฉันได้”
Tang Xiaocai มองไปที่ Xiao Jin ด้วยความดูถูกเหยียดหยามและพูดว่า "นั่นเป็นเพราะคุณโชคดีพอ ครั้งสุดท้ายที่คุณไปขโมยของใน Xingchen College คุณถูกจับได้ในไม่ช้า”
เซียวจินพูดอย่างเขินอายเล็กน้อย “นั่นเป็นเพราะไก่เกล็ดหิมะพวกนั้นอร่อยเกินไป ฉันควบคุมตัวเองไม่ได้และกินมากเกินไป ฉันวิ่งไม่ได้ด้วยซ้ำ!”
Tang Xiaocai กล่าวว่า“ คุณยังกล้าพูดถึงมัน เราบอกว่าจะแบ่งมัน 20/80 แต่คุณกินหมด!”
Jin มอง Tang Xiaocai อย่างเขินอายและพูดว่า "นั่นเป็นเพราะมันอร่อยเกินไปและฉันไม่สามารถควบคุมตัวเองได้"
Tang Xiaocai พองแก้มของเขาโดยบอกว่า Xiao Jin ไม่ดี
เซียวจินพึมพำ “ชายชราคนนั้นจากวิทยาลัยซิงเฉินแย่แล้ว! เราเพิ่งกินไก่ของเขาไปไม่ใช่หรือ เขาถึงกับล่ามโซ่ฉันไว้ และฉันก็อิ่มจนแทบอ้วก”
Tang Xiaocai พยักหน้าและพูดว่า "ใช่! ชายชรานั้นดุร้ายและใจร้ายมาก”
…
ทันใดนั้นการโจมตีที่เฉียบคมจากหน้าต่างก็โจมตี Tang Xiaocai
ด้วยการกวาดหางของเขา ทันใดนั้นดวงตาก็เบิกกว้าง เซียวจินยิงผู้โจมตีลงมาจากท้องฟ้า
แม้ว่าเสี่ยวจินจะเมา แต่เขาก็ไม่ได้ตอบสนองช้ามาก
Tang Xiaocai ล้มลงกับพื้น ดวงตาสั่นไหว ใบหน้าไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น
เซียวจินบินออกไปอย่างคล่องแคล่ว โบกอุ้งเท้าเพื่อเหวี่ยงผู้โจมตีขึ้นไปบนท้องฟ้า และเมื่อเขาเห็นว่าพวกเขากำลังจะลงมา เขาก็โยนพวกเขาขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง เหมือนกับว่าเซียวจินพบเกมสนุกๆ
บนถนน หลายคนสังเกตเห็นฉากนี้ หลายคนมารวมตัวกันดูอย่างสนุกสนาน
Tang Xiaocai ยื่นศีรษะออกมาจากหน้าต่าง เห็นว่า Xiao Jin โยนคนเหล่านั้นขึ้นและลงอย่างชำนาญ ส่งเสียงเชียร์ด้วยใบหน้าชื่นชม
“เซียวจินยอดเยี่ยมมาก! เซียวจินยอดเยี่ยมมาก!”
เมื่อได้ยินเสียงโห่ร้องของ Tang Xiaocai เสี่ยวจินก็ตื่นเต้นมากขึ้นด้วยการฟาดหางอย่างรวดเร็ว คนเหล่านั้นที่ลงมาทันทีก็บินขึ้นไปบนท้องฟ้าอีกครั้ง พวกเขาทั้งสามกระดูกหักและเลือดไหลไปทั่ว
เมื่อถึงเวลาที่ Mo Fei และคนอื่นๆ มาถึง มีเพียงไม่กี่คนที่เหลือลมหายใจเพียงลมหายใจเดียว
เฉียนเย่เงยหัวขึ้นและพูดว่า “หนึ่งระดับเก้า สองระดับแปด คนบ้าอะไรจะส่งพวกมันมาโจมตีคุณ”
“อย่าฆ่าพวกเขา เซียวจิน” ทิป โม เฟย
เมื่อได้ยินคำพูดของ Mo Fei เสี่ยวจินก็พยักหน้าแสดงว่าเขาเข้าใจ
โม่เฟยสร้างพลังวิญญาณ เข้าไปในสมองของปรมาจารย์ระดับแปดและค้นหาอย่างระมัดระวัง
“ใครส่งพวกเขามาที่นี่” Qian Ye ถาม
“มีคนโทรหาหวังเยว่” โม่เฟยกล่าวว่า
“หวังเยว่? มันคือใคร? ไม่มีรูป! ฉันคิดว่ามันคือ Zhao Ruixue” เฉียนเย่กระตุกปากของเขา
Tang Xiaocai กัดนิ้วของเขาแล้วพูดว่า "Wang Yue เป็นแม่ของ Tang Qiangji"
เฉียนเย่กระพริบตาและพูดว่า “เป็นแม่ของไอ้ตัวเล็กนั่น Tang Qianji ตายแล้วเหรอ?”
Tang Xiaocai รีบส่ายหัว“ ไม่ไม่ แต่เขาก็ยังโกรธฉันอยู่”
เฉียนเย่พยักหน้าอย่างกระวนกระวายพูดว่า “เขายังคงหายใจอยู่! แล้วทำไมหวังเยว่ผู้หญิงโง่ๆ ถึงเอะอะโวยวาย? ไม่สมเหตุสมผล!”
ซู่หรงถอนหายใจอย่างช่วยไม่ได้และพูดผ่านการส่งสัญญาณเสียงว่า “หวางเยว่คือแม่เลี้ยงของคุณในนาม”
เฉียนเย่ยักไหล่และพูดว่า “แม่เลี้ยง? แต่เธอก็ยังงี่เง่าในสายตาของฉัน”
ซู่หรง “…”