ผู้แปล: Guy Gone Bad
โม่เฟยนั่งลงบนเตียง นับความเสียหายจากสงครามในวงแหวนอวกาศ ขณะที่มังกรน้อยกำลังย่องไปด้านข้าง โม่เฟยตบเขาไปข้างหนึ่งโดยตรง
มังกรสีทองตัวน้อยคลุมหัวของเขา เต็มไปด้วยการประท้วงเพื่อมองไปที่โม่เฟย ในขณะที่โม่เฟยตะคอกและไม่สนใจเขา
Lou Yu ผลักประตูเปิดและเข้ามา
“เฟยเฟย คุณบอกโมยี่เกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคุณกับเฉียนเย่ไหม” ถาม Lou Yu ขมวดคิ้ว
โมเฟยพยักหน้า "ใช่!" หลังจากหยุดชั่วคราว เขาพูดต่อว่า “เจิ้งซวนและโมยี่เป็นคนที่ฉันไว้ใจได้ เราผ่านอะไรมามาก ดังนั้นฉันคิดว่าฉันไม่ควรซ่อนเรื่องนี้จากเขา”
“ก็ไม่เลวที่จะบอกพวกเขาเผื่อว่าพวกเขาจะนินทาเรื่องนี้” Lou Yu กอดอกอย่างครุ่นคิด
Lou Yu ก้มศีรษะลงและคิดว่า: มันนานมากแล้ว Zheng Xuan และ Mo Yi น่าจะสัมผัสได้ถึงบางอย่าง พวกเขาไม่ได้พูดออกมา
ในห้องนอนของ Zheng Xuan และ Mo Yi
“ผู้ส่งวิญญาณ? ทั้งเฉียนเย่และม่อเฟย?” เจิ้งซวนมองโม่ยี่อย่างแปลกใจ
Mo Yi พยักหน้าและพูดว่า “ใช่! และ Mo Fei และ Qian Ye พวกเขาเคยเป็นพี่น้องกันมาก่อน”
เจิ้งเสวียนสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ ทันใดนั้นสิ่งที่ไร้เหตุผลมากมายก็กลายเป็นเรื่องสมเหตุสมผล “ไม่แปลกใจเลย! ครอบครัวเล็ก ๆ อย่าง Mo Family จะนำพรสวรรค์อย่าง Mo Fei ขึ้นมาได้อย่างไร? เป็นเช่นนั้น!”
“ฉันเคยคิดว่านายน้อยเป็นคนลึกลับ แต่ฉันไม่รู้ว่านี่คือเหตุผล” Mo Yi ยิ้มเบา ๆ
เจิ้งเสวียนกอดอกและกล่าวว่า "ไม่น่าแปลกใจที่ความสัมพันธ์ระหว่าง Mo Fei และ Qian Ye นั้นแปลกมาก ไม่เหมือนคนรักหรือเพื่อนเลย นิสัยใจคอของพวกเขาทั้งสองช่างแปลกประหลาด ดังนั้นพวกเขาจึงเป็นพี่น้องกัน!"
Mo Yi ก้มศีรษะของเขา เขาสับสนอยู่อย่างหนึ่งว่าทำไมนายน้อยถึงฆ่า Ouyang Qi เห็นได้จากตอนนี้ มันไม่ใช่สิ่งที่นายน้อยตัวจริงของเขาจะทำ
เช้าตรู่
Lou Yu ยืนอยู่ในห้องใต้หลังคา มองออกไปในทิวทัศน์ที่ห่างไกล
เจิ้งซวนยืนอยู่ข้างๆ จ้องมองเขาอย่างไม่กระพริบตา ทำให้หลูหยูอึดอัดภายใต้การจ้องมองที่ไร้การควบคุม
“มองฉันทำไม” Lou Yu มองไปที่ Zheng Xuan และถาม
เจิ้งซวนครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง พูดด้วยน้ำเสียงที่เต็มไปด้วยความเมตตา “เจ้าชายของข้า การมีพี่เขยอย่างเฉียนเย่นั้นไม่ง่ายเลยสำหรับเจ้า”
Lou Yu ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ “ไม่เป็นไร ฉันคิดว่าสิ่งต่าง ๆ ยากขึ้นสำหรับ Rongrong”
เจิ้งซวนเห็นด้วยอย่างยิ่ง “ใช่ คุณพูดถูก”
แม้ว่าครั้งหนึ่งพวกเขาจะเคยเป็นคู่แข่งกันในความรัก แต่เมื่อคิดว่าหรงหรงเคยแต่งงานกับเฉียนเย่ เจิ้งซวนก็ยังรู้สึกเสียใจต่อซูหรง
เจิ้งซวนมองดูโหล่วหยูและพูดด้วยน้ำเสียงหยอกล้อว่า “เจ้าชายของฉัน ฉันได้ยินจากหยี่อี้ว่าเมื่ออยู่ในป่ายามพระอาทิตย์ตก คุณเคยรับเฉียนเย่อเป็นพ่อตาของคุณ รู้สึกอย่างไร”
หน้าผากของ Lou Yu มีเส้นสีดำมากกว่าหนึ่งโหลในทันที เจิ้งซวน เจ้าลูกหมา!
“ถ้าสนใจก็ลองดู” Lou Yu กล่าวด้วยรอยยิ้มเสแสร้ง
Zheng Xuan มองที่ Lou Yu ด้วยความจริงใจ “เชื่อฉันสิ ฉันไม่สนใจเรื่องนี้หรอก”
เฉียนเย่ออกมาจากห้องและถามอย่างร่าเริงว่า “คุณกำลังพูดถึงเรื่องอะไร”
"ไม่มีอะไร. เรากำลังพูดถึงวิธีที่เจ้าชายยูเคยรับคุณเป็นพ่อตาของเขา” เจิ้งซวนตอบด้วยรอยยิ้มจางๆ
Lou Yu กัดฟันและสบตากับ Zheng Xuan เจิ้งซวน ไอ้สารเลว ฉันไม่รู้ได้ยังไงว่านายเลวขนาดนี้
ใบหน้าของ Qian Ye สว่างไสวด้วยรอยยิ้มสดใส “ตอนที่ Lou Yu เคยรับฉันเป็นพ่อตาของเขา เขาแสดงความเคารพต่อฉันอย่างมาก ไม่เหมือนตอนนี้ ดูหน้าโง่ๆ ของเขาสิ!” Qian Ye กล่าวในขณะที่จ้องมอง Lou Yu
หลู หยู “…”
โม่เฟยบิดขี้เกียจขณะเดินออกจากห้อง “คืนหนึ่งผ่านไปแล้วยังไม่มีใครมาปล้นพวกเราหรือ? ช่างน่าผิดหวังเสียจริงที่ไม่มีแกะสักตัวเดียวมา!”
“ ตระกูล Zhao สามระดับเสียชีวิตซึ่งทำให้คนเหล่านั้นหวาดกลัว? ใครจะได้ลูกบอลมา” Lou กล่าวอย่างช่วยไม่ได้
Qian Ye คิดอยู่ครู่หนึ่งและทันใดนั้นก็มีความคิด "ทำไมเราไม่ไปออก WANTED ด้วยตัวเองล่ะ? รู้ไหมว่าจะมีแกะอ้วนส่งตัวมาให้เราด้วยรางวัลก้อนโต”
Lou Yu หัวเราะและพูดว่า "ไปด้วยตัวเอง ฉันไม่มีความสนใจที่จะจ่ายเงินให้คนฆ่าตัวตาย”