ผู้แปล: Guy Gone Bad
โม่เฟยกระพริบตาและมองไปที่ตงฟางหลิงอย่างไร้เดียงสา พูดอย่างระมัดระวัง “คุณหมายความว่า ผู้อาวุโสเฉิงอวดจี้หยกที่ฉันทำทุกที่? ไม่มีทาง!"
Dongfang Ling ขมวดคิ้ว มอง Mo Fei ด้วยความไม่พอใจ “อะไรนะ? คุณไม่เชื่อในสิ่งที่ฉันพูดเหรอ?”
โม่เฟยยิ้มอย่างเชื่องช้าและพูดว่า “เป็นไปได้ยังไง? เป็นเพียงผู้อาวุโสเฉิงที่ไม่เงยหน้าขึ้นมองจี้หยกบริสุทธิ์ของฉัน!” เพื่อนเก่าคนนั้นเป็นมากกว่าผู้เยาะเย้ย! จี้หยกของเขาที่เขาทำงานอย่างหนัก ในสายตาของชายชรา มันคือชิ้นส่วนของขี้สุนัข มันยากที่จะจินตนาการว่า Cheng Mobai จะแสดงขี้ของสุนัขที่เขาเคยคิด!
“ไปดูด้วยกันไหม” ตงฟางหลิงถามด้วยรอยยิ้มบางๆ
โม่เฟยขยิบตาอย่างลังเล
ตงฟางหลิงเอื้อมมือออกไปและลากโม่เฟยไปที่ดาบบิน โม่เฟยตามตงฟางหลิงที่บินอยู่ในอากาศเป็นระยะเวลาหนึ่ง ในที่สุดก็ลงจอดในพื้นที่ว่างเปล่า
Mo Fei เงยหน้าขึ้นมองและเห็น Cheng Mobai ยืนอยู่บนแท่นสูง ล้อมรอบไปด้วยผู้อาวุโสหลายคนที่อยู่ตรงกลาง
เขาได้ยินเสียงที่หลงใหลของชายชราเฉิงอยู่ไกลออกไป
“นี่คือจี้หยกรวบรวมวิญญาณ จี้หยกนี้เป็นสิ่งที่ดี! ด้วยวิธีนี้ คุณจะกำจัดชะตากรรมของการเป็นคนยากจนโดยพื้นฐานแล้ว จี้หยกนี้กำลังทำงานอยู่ เหมือนกับการใช้ผลึกดวงดาวที่ด้อยกว่าเพื่อการบ่มเพาะ”
“แค่คิด! ด้วยจี้หยกชิ้นนี้ มันเหมือนกับมีผลึกดาราชั้นรองหลั่งไหลเข้ามาไม่ขาดสาย ช่างอัศจรรย์อะไรเช่นนี้!”
“ดูที่จี้หยกนี้สิ สวยแค่ไหน! อลังการแค่ไหน! ถ้าบ้านของคุณมีคนโสดแต่หาภรรยาไม่ได้ ให้นำจี้หยกนี้ไปให้สาวที่คุณชอบและขอเธอแต่งงาน คุณจะประสบความสำเร็จอย่างแน่นอน”
“นี่คือเครื่องมือที่ทรงพลังที่สุดสำหรับการเกี้ยวพาราสี!”
“ช่างเป็นหยกชั้นดี! คุณรู้หรือไม่ว่าใครทำสิ่งนี้? มันทำโดยเพื่อนที่บริการของฉัน เขาทำมันแบบสุ่ม”
“คนที่ทำจี้หยกนี้โง่เขลา โง่เขลา ขาดความรู้ และไม่มีเงิน ไร้ค่าสิ้นดี! แต่มันช่างไร้ประโยชน์ ด้วยแรงบันดาลใจเล็กน้อยที่ฉันมอบให้เขา ผู้ที่ได้รับความรู้แจ้งและขัดเกลาจี้หยกนี้”
“ดูที่มือของฉัน พวกเขาคือสัมผัสของ Midas ที่แท้จริง! ฉันสามารถเปลี่ยนมันให้กลายเป็นเวทมนตร์ได้”
“หวาง เว่ยซิงสอนสาวกของเขาให้สร้างอาวุธเวทย์มนตร์ขนาดกลาง? เรื่องใหญ่คืออะไร? ผู้ช่วยคนหนึ่งของฉันสามารถทำจี้หยกรวบรวมวิญญาณได้”
"..."
Mo Fei มองไปที่ Cheng Mobai ที่เต็มไปด้วยความสุขบนเวทีสูงด้วยใบหน้าแปลก ๆ
ตงฟางหลิงมองไปที่ใบหน้าที่บิดเบี้ยวของโม่เฟย เลิกคิ้วแล้วพูดว่า “คุณกำลังคิดอะไรอยู่? ทำไมทำหน้าแบบนั้น”
โมเฟยยิ้มอย่างเคอะเขินและพูดว่า “ไม่มีอะไร ฉันไม่ได้คาดหวังว่าผู้อาวุโสเฉิงจะยกย่องฉันมากขนาดนี้ ฉันรู้สึกปลื้มปิติ”
Dongfang Ling สบตากับ Cheng Mobai บนเวทีสูง “คุณแน่ใจหรือว่าเขาชมคุณ”
โม่เฟยหายใจเข้าลึก ๆ ชายชราดูเหมือนจะไม่ยกย่องเขา เขาอวดตัวเองตลอดเวลา!
Dongfang Ling กล่าวว่า "Mo Fei ฉันขอซื้อจี้หยกจากคุณ แต่คุณบอกว่าคุณไม่มีเลย ในมือของผู้อาวุโสเฉิงคืออะไร”
โม่เฟยลูบจมูกด้วยความเขินอายและพูดว่า “เป็นเพราะจี้หยกถูกขายให้ผู้อาวุโสเฉิงเท่านั้น ดังนั้นฉันจึงไม่มีเลย”
ตงฟางหลิงมองไปที่ม่อเฟยโดยไม่ยิ้ม และพูดด้วยน้ำเสียงที่ไม่เป็นมิตร “เห็นได้ชัดว่าฉันบอกคุณก่อนว่าจะซื้อมัน ผลก็คือคุณขายมันให้เขาและไม่เหลืออะไรให้ฉันเลย!”
โมเฟยยิ้มอย่างเคอะเขินและพูดด้วยน้ำเสียงขอโทษ “ชิชู ฉันไม่มีทางเลือก ฉันจะเล่นตลกในมือของผู้อาวุโสเฉิง หากผู้อาวุโสเฉิงอารมณ์ไม่ดี เขาจะระเบิดเตาหลอม ฉันยังเด็กและยังไม่เคยสัมผัสมือผู้หญิงเลย ชีวิตที่สดใสของฉันเพิ่งเริ่มต้น ฉันยังไม่อยากตาย!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ โม่เฟยก็ทิ้งตัวลงที่เท้าของตงฟางหลิง จับขาของเธอ พูดขณะสะอื้นและสั่งน้ำมูก ซึ่งทำให้ตงฟางหลิงคลื่นไส้
"ลุกขึ้น." ตงฟางหลิงกล่าวอย่างดุร้าย
“ไม่ ฉันไม่ทำ” โม่เฟยกัดฟันและน้ำตานองหน้า
ตงฟางหลิงกัดฟันแน่น “ถ้าคุณไม่ลุกขึ้น ฉันจะเตะคุณให้ตาย”
"ฉันขึ้น." โม่เฟยยืนขึ้นทันที
ตงฟางหลิงหรี่ตาลง น้ำเสียงค่อนข้างเย็นชา “คุณแค่กังวลว่าผู้อาวุโสเฉิงอาจอารมณ์ไม่ดีและระเบิดเตา คุณไม่ต้องกังวลว่าฉันอาจรู้สึกไม่ดีด้วยแล้วจะเกิดอะไรขึ้น”
โม่เฟยพูดด้วยรอยยิ้มฝืนๆ “ชิชู เธอเหมือนนางฟ้า ดูใจดีจัง เป็นวิญญาณของพระโพธิสัตว์ ด้วยสายตา ฉันบอกได้เลยว่าคุณเป็นคนมีเหตุผล มีน้ำใจ และจะไม่ลดระดับตัวเองลงมาเท่ากับระดับของฉัน”
Dongfang Ling มองไปที่ Mo Fei และเยาะเย้ย “Mo Fei! คุณตาบอดเหมือนค้างคาว! คุณรู้ไหมว่าสาวกคนอื่นเรียกฉันว่าอะไร”
โมเฟยส่ายหัวและพูดอย่างจริงใจว่า “โปรดสอนฉันด้วย”
ตงฟางหลิงยิ้มอย่างมืดมน ทั้งใบหน้าดูชั่วร้าย “ทุกคนเรียกฉันว่ายามะหญิง! ยมราชต้องการให้คุณตายตอนตีสาม คุณจะอยู่ไม่ถึงตีสาม”
โม่เฟย “…” โอ้ ช่างเถอะ! โลกนี้ช่างน่ากลัว ฉันอยากกลับบ้าน
“Shishu คุณต้องล้อเล่น” โม่เฟยยิ้มแห้งๆ
ตงฟางหลิงฮัมเพลงอย่างเย็นชา พูดอย่างไม่พอใจ “ฉันดูเหมือนฉันล้อเล่นหรือเปล่า”
โม่เฟย “…”
Wang Weixing บินมาจากระยะไกล ลงจอดอย่างเงียบ ๆ โดย Cheng Mobai และคนอื่น ๆ
เมื่อ Wang Weixing มาถึง บรรยากาศบนชานชาลาก็แปลกไปเล็กน้อย
Cheng Mobai มองไปที่ Wang Weixing อย่างแปลกประหลาด ศีรษะสูง ใบหน้าดูถูกเหยียดหยาม “นามสกุล Wang คุณอยู่ที่นี่ คุณมาทำอะไรที่นี่? ฉันจำไม่ได้ว่าฉันเชิญคุณ!”
Wang Weixing เอามือไพล่หลัง มองไปที่ Cheng Mobai แล้วพูดช้าๆ ว่า “ฉันได้ยินมาว่า มีอัจฉริยะรุ่นเยาว์อยู่ใต้มือของคุณ”
Cheng Mobai พยักหน้า “ถูกต้อง ฉันสอนเขาเพียงหนึ่งหรือสองคนอย่างไม่เป็นทางการ เขากลายเป็นอัจฉริยะที่เหนือกว่าสาวกของคุณหลายถนน”
หวังเว่ยซิงเม้มปากพูดอย่างไม่เห็นด้วย “ตัดมันออกไป ด้วยเล่ห์เหลี่ยมเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ คุณจะสอนอะไรเขาได้บ้าง”