ผู้แปล: Guy Gone Bad
หลังจากดิ้นรนอยู่พักหนึ่ง Xu ก็หยิบจดหมายออกมาและส่งให้พวกเขาโดยกล่าวว่า “หากพวกคุณบางคนโชคดีพอที่จะหนีออกจากที่นี่ได้ ฉันหวังว่าพวกคุณบางคนสามารถมอบจดหมายฉบับนี้ให้กับเจ้าแห่งเมืองเทียนเฟิงได้ ”
Mo Fei มองไปที่ Xu Chengfei ด้วยความประหลาดใจและถามว่า "คุณเชื่อว่าเราจะออกไปจากที่นี่ได้"
Xu Chengfei ยิ้มจาง ๆ พูดอย่างหมดหนทาง “โดยทั่วไปแล้ว โอกาสที่คุณจะออกไปได้นั้นเป็นศูนย์”
โมเฟย “…” ไอ้สารเลว แกต้องพูดตรงๆ ขนาดนั้นเลยเหรอ?
Mo Yi รู้สึกสับสน “แล้วทำไมคุณถึง…”
Xu Chengfei ยิ้มอย่างช่วยไม่ได้ ดวงตาดูผ่อนคลายเล็กน้อย “มีความหวังเล็กน้อยดีกว่ารู้สึกสิ้นหวัง
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ยิ้มแย้มของ Xu Chengfei Lou Yu ก็รับจดหมายและพูดว่า “ถ้าเราโชคดีพอที่จะหลบหนีได้ เราจะพยายามอย่างเต็มที่เพื่อส่งจดหมายให้คุณ”
Xu Chengfei ยิ้มด้วยความยากลำบากและพูดว่า "ขอบคุณมาก"
เขาหยิบยาออกมาและมอบให้ Xu Chengfei “ยานี้เหมาะสำหรับคุณ แม้ว่ามันจะไม่สามารถรักษาคุณได้ แต่ก็ควรมีผลบ้าง”
Xu Chengfei มองไปที่ Mo Fei ด้วยความประหลาดใจและพูดว่า "ให้ฉันเหรอ? ทำไม?" น้ำยาระดับมนุษย์ชั้นยอด! การออกข้างนอกอาจไม่ใช่เรื่องยาก แต่ในที่นี้ ดูเหมือนเก่ามาก
“คิดว่ามันเป็นสาเหตุที่ดี” โม่เฟยยิ้มอย่างอ่อนโยน
Xu Chengfei ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นก็ยิ้ม “ขอบคุณ”
หลังจากอำลา Xu Chengfei แล้ว Mo Fei และคนอื่น ๆ ก็เดินไปตามถนนเพื่อมองหาหินควันดำ
เฉียนเย่พลิกจดหมายในมือ “จดหมายเขียนว่าอย่างไร? ฉันอยากรู้."
เจิ้งซวนกลอกตา “บุคคลนั้นร่ายมนตร์บนจดหมาย เมื่อคุณเปิดมัน มันจะเผาไหม้ทันที”
เฉียนเย่กระตุกปากของเขา “ฉันแค่อยากรู้ ฉันไม่ได้ตั้งใจที่จะอ่านมัน คุณก็รู้ว่าฉันเป็นคนซื่อตรง ฉันจะไม่แอบดูความเป็นส่วนตัวของคนอื่น ไม่สนใจสักนิด”
เจิ้งเสวียนส่งเสียงดังโดยไม่ได้ตั้งใจ
เฉียนเย่เหลือบมองเขาและพูดอย่างไม่พอใจว่า “สีหน้านั้นคืออะไร? ไม่เชื่อฉันเหรอ?”
“มันยากจริงๆ ที่ใครสักคนจะเชื่อคุณ คุณรู้ไหม” เจิ้งซวนยักไหล่
เฉียนเย่ “…”
เขาหยิบจดหมายมาลูบและพูดว่า “ที่จริง มันไม่ยากที่จะรู้ว่าเขียนอะไรในนั้น ตอนที่ฉันอยู่ที่ Huatian Sect ฉันบังเอิญได้อ่านหนังสือเกี่ยวกับสถานการณ์นี้”
เฉียนเย่กระพริบตา เต็มไปด้วยความตื่นเต้น "จริงหรือ? คุณสามารถเห็นสิ่งที่กล่าวในจดหมาย? เร็วเข้า!”
เจิ้งกล่าวพลางชำเลืองมองเฉียนเย่ “คุณเป็นคนซื่อตรงไม่ใช่หรือ? คุณไม่สนใจที่จะแอบดูความเป็นส่วนตัวของคนอื่นเหรอ?”
เฉียนเย่ “…”
โม่เฟยรับจดหมายและใช้พลังวิญญาณของเขาอย่างยืดหยุ่นเพื่อตรวจสอบจดหมาย ขณะที่เขาตรวจสอบเนื้อหา ใบหน้าของเขาก็เปลี่ยนไป
เฉียนเย่มองไปที่ม่อเฟยแล้วถามว่า “มีอะไรเหรอ?”
โม่เฟยส่ายหัว "ไม่มีอะไรผิด. แค่ผู้ชายคนนั้นน่าสมเพชมาก”
โมยี่เอียงศีรษะ “ทำไมพูดอย่างนั้น”
โม่เฟยยักไหล่ “ชายคนนั้นเป็นบุตรชายของลอร์ดแห่งเมืองเทียนเฟิง คู่หมั้นของเขาตกหลุมรักสาวกของตระกูลหวู่และหลอกเขาทุกอย่าง และความรักของคู่หมั้นของเขาก็ทำให้เขาเติบโตขึ้น ทำให้เขากลายเป็นผู้ฝึกฝนพเนจรและถูกส่งมาที่นี่”
Lou Yu เลิกคิ้วและขว้างด้วยก้อนหิน “ผู้ชายคนนั้นช่างน่าสมเพชจริงๆ!”
โมเฟยพยักหน้า "ใช่! สิ่งที่แย่”
“แทนที่จะสงสารเขา เรามาสงสารตัวเองก่อนดีกว่า บางทีอีกไม่นานเราคงจะเสียใจเหมือนผู้ชายคนนั้น” ซู่หรงกล่าวอย่างหมดหนทาง
โม่เฟย “…”
ที่พำนักของตงฟางหลิง
“ยังไม่มีร่องรอยของ Mo Fei และกลุ่มของเขา?” ถามตงฟางหลิงเบาๆ
"ยัง." ซ่งหยูส่ายหัวอย่างเสียใจ
ตงฟางหลิงขมวดคิ้ว ดูเป็นกังวล “ชายผู้นี้ซ่อนตัวอยู่ที่ไหน? เป็นไปได้ไหมว่าเขาถูก Yingui Sect จับตัวไป?”
ซ่งหยูส่ายหัวและพูดว่า “ฉันไม่คิดอย่างนั้น ดูเหมือนว่านิกาย Yinggui ก็กำลังมองหาที่อยู่ของเขาเช่นกัน เมื่อเร็ว ๆ นี้มีสาวกของ Yingui Sect แอบเข้ามาในอาณาจักร Yun”