ผู้แปล: Guy Gone Bad
“โม่เฟย เจ้าอยู่ที่นี่แล้ว! ฉันตามหาคุณอยู่!” ชายหน้าตาหล่อเหลาเดินไปหาโม่เฟยในขณะที่พูดเช่นนั้น เป็นครูสอนศิลปะของ Mo Fei
โม่เฟยมองไปที่เขาแล้วถามว่า “อาจารย์ มีอะไรให้รับใช้ครับ”
“คุณรู้ไหมว่าการแข่งขันของแผนกนั้นอยู่ใกล้แค่เอื้อม ฉันได้โควต้าห้าโควต้าสำหรับการแข่งขันความสามารถพิเศษ และฉันก็เก็บไว้ให้คุณหนึ่งโควต้า” อาจารย์ของเขาพูดแผ่วเบา
โม่เฟยกระพริบตา ถามด้วยน้ำเสียงสงสัย “ฉันเหรอ? ทำไมต้องเป็นฉัน?"
ฟางเฉิงกล่าวอย่างสมน้ำสมเนื้อว่า “คุณเล่นเปียโนได้ดีที่สุด แน่นอนว่ามีที่สำหรับคุณ”
โม่เฟยพูดอย่างลังเล “แต่คะแนนของฉันไม่ได้โดดเด่นขนาดนั้น ฉันหมายถึง”
“คะแนนของคุณไม่โดดเด่นเพราะการร้องเพลงของคุณทำให้คุณตกต่ำ ยกโทษให้ฉันด้วยความซื่อสัตย์ คุณร้องเพลงได้ไพเราะจริงๆ ทุกถ้อยคำล้วนแปรผัน คุณมีประสาทในการร้องเพลงจริงๆ” Fang Cheng กล่าวอย่างไม่เห็นด้วย
โมเฟยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะอย่างบ้าคลั่ง เขาไม่ได้วางแผนที่จะร้องเพลง แต่ Fang Cheng คอยผลักดันเขาและขู่เขาว่าถ้าเขาไม่ร้องเพลง เขาจะได้ศูนย์คะแนน แต่สุดท้ายเขาก็ร้องว่า ฟางเฉิง ไอ้สารเลวไร้หัวใจยังคงให้คะแนนศูนย์กับเขา!
จากนั้น Fang Cheng ก็พูดกับเขาด้วยน้ำเสียงจริงจังว่า “เมื่ออยู่ในการแข่งขัน อย่าเปิดปากของคุณ มิฉะนั้นคุณจะยอมแพ้ในเกม แต่ถ้าคุณปิดปากได้ คุณก็จะยังคงอยู่ในนั้น”
โม่เฟยลังเลเล็กน้อยและพูดว่า “อาจารย์ ฉันเกรงว่าฉันไม่มีคุณสมบัติสำหรับงานที่ท้าทายเช่นนี้ บางทีคุณอาจถามหาคนอื่น ฉันสามารถละทิ้งโควต้าที่มีค่าได้”
ฟางเฉิงมองไปที่โม่เฟย แล้วพูดเรียบๆ ว่า “คุณแน่ใจหรือ? มีนักเรียนมากมายที่สร้างชื่อหลังจากการแข่งขันความสามารถ และผู้หญิงสวยทุกคนจะชื่นชอบคุณ”
โม่เฟยสำลักอารมณ์ทันที “ฉันเข้าแล้ว!”
ฟางเฉิงตบไหล่ของโม่เฟย “นั่นลูกชายของฉัน”
Mo Yi มองไปที่ใบหน้าของ Mo Fei และส่ายหัวอย่างช่วยไม่ได้ นายน้อยของเขาหลอกง่ายเกินไป!
หลังจากที่ Mo Fei กลับไปที่คฤหาสน์ Prince Yu เขาก็นอนหงายบนโซฟาโดยตรง
จากนั้น Lou Yu ก็ลงมาชั้นล่าง เมื่อเขามองไปที่โม่เฟย เขาก็ถามว่า “ทำไมคุณกลับดึกจัง”
โมเฟยพูดอย่างเกียจคร้าน “ครูขอให้ฉันพูดอะไรบางอย่าง”
Lou Yu หรี่ตาของเขาและถามด้วยความสงสัย “มันเกี่ยวกับอะไร?”
“ครูสอนศิลปะต้องการให้ฉันเข้าร่วมการแข่งขันความสามารถพิเศษ” Mo Fei กล่าวอย่างราบเรียบ
"อะไร? การแข่งขันความสามารถ? ครูสอนศิลปะของคุณบ้าหรือเปล่า? คุณมีพรสวรรค์ด้านไหน? โอ้ ฉันจำได้ คุณสามารถร้องเพลง แต่คุณไม่เคยร้องเพลง 'ฉันหล่อที่สุดในโลก' ไม่มีใครหล่อกว่าฉัน บลา บลา บลา…’ ระหว่างการแข่งขัน! ถ้าคุณร้องเพลงนี้จริงๆ ผู้ชมที่นั่นจะฆ่าคุณด้วยไข่เน่า! และถ้าคุณตายแบบนั้น คุณคงเสียชื่อและเหม็นหน้าประวัติศาสตร์จริงๆ” Lou Yu กล่าวเหน็บแนม
ใบหน้าของ Lou Yu มืดลงและเขาจ้องไปที่ Lou Yu “คุณรู้อะไรไหม? ฉันเป็นศิลปินที่มีความสามารถรอบด้าน แค่โชว์สุ่มผู้หญิงหลายคนก็หลงเสน่ห์ผมแล้ว! พอผมทำหน้าเสร็จ สาวๆ ร้อนๆ ที่รอม้วนผ้ากับผมก็จะต่อแถวจากที่นี่ไปที่แม่น้ำหลานซาง! และในเวลานั้น คุณสามารถอยู่คนเดียวในห้องเย็นของคุณ”
ซู่หรง “…”
Lou Yu มองไปที่ Mo Fei อย่างดุเดือด เต็มไปด้วยความรู้สึกเปรี้ยวและขมขื่นในใจของเขา "ถ้าคุณมีความสามารถมาก คุณก็ไปได้"
โม่เฟยตะคอกและเข้าไปในการศึกษา
ซู่หรงมองไปที่โม่เฟยและพูดว่า “โม่ยี่ ฉันได้ยินมาว่าคุณกำลังจะเข้าร่วมการแข่งขัน Top 100 Championship”
Top 100 Championship เป็นไฮไลท์ของการแข่งขันระหว่างแผนกต่างๆ การแข่งขันเช่นการแข่งขันความสามารถสามารถแสดงเป็นเกมเพื่อความสนุกสนานมากที่สุดเท่านั้น
Mo Yi พยักหน้า “ใช่ ก่อนที่เราจะกลับมา ครูจากแผนก Fighting กล่าวว่ายังมีโควต้าหนึ่งสำหรับฉัน แต่นายน้อยบอกว่าเขาต้องการฉันสำหรับการแข่งขันความสามารถพิเศษ ดังนั้นหากทั้งสองขัดแย้งกัน ฉันจะให้ความสำคัญกับการแข่งขันความสามารถของนายน้อยก่อน”
ซู่หรงหัวเราะเยาะเขา คิดกับตัวเองว่า “ถ้าอาจารย์จากแผนกต่อสู้ได้ยินคำพูดของโม่ยี่ มันคงสนุกดีที่ได้เห็นสีหน้าของเขา” แต่เขากลับพูดว่า “คุณทุ่มเทให้กับนายน้อยของคุณอย่างแท้จริง”
“แน่ใจนะ” Mo Yi กล่าวอย่างสมเหตุสมผล
จากนั้นโม่อี้ก็หันไปหาซู่หรงและถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น “คุณมีส่วนร่วมในการแข่งขันชิงแชมป์ 100 อันดับแรกหรือไม่”
ซู่หรงพยักหน้า “แน่นอน ถึงอย่างไรฉันก็ได้เป็นหนึ่งในนักเรียนชั้นนำในแผนกของเรา”
โม่ยี่พูดอย่างครุ่นคิด “นักเรียนระดับแนวหน้าของ Imperial College เป็นคนแบบคุณมากที่สุด ฉันเข้าใจแล้ว…”
เมื่อมองไปที่ใบหน้าที่ไม่พอใจของ Mo Yi ซู่หรงก็ถามอย่างเฉยเมย “คุณหมายความว่าอย่างไร”
โมยี่ยิ้มอย่างสดใส ริมฝีปากโค้งขึ้น “ฉันเข้าใจแล้วว่าทำไมอาจารย์ของแผนกการต่อสู้ของคุณถึงหน้าด้านมากที่ขอให้ฉันเข้าร่วมการแข่งขันชิงแชมป์”
ใบหน้าของซู่หรงเปลี่ยนเป็นสีแดงทันที “คุณหมายถึงอะไร”
โม่อี้ตบไหล่ซู่หรงและพูดว่า “เตรียมยาเพิ่มเผื่อไว้”
ซู่หรง “…”