Quantcast

My Werewolf System
ตอนที่ 820 พ่อที่หายไป

update at: 2024-02-21
?ใน Slough การโจมตียังคงดำเนินต่อไป พวกเขาอยู่ห่างจากเมืองอื่นๆ และแก๊งค์รอบๆ อยู่เสมอ แต่ตอนนี้สมาชิก Howlers มารวมตัวกันอย่างใกล้ชิดมากขึ้น พวกเขาก็ป้องกันตัวเองได้ดี
พวกเขาได้รับความสูญเสียน้อยลง โดยมุ่งเน้นที่การปกป้องสถานที่เพียงสองแห่งเท่านั้น ได้แก่ ถนนอาหาร Cipen และ Burnham เมื่อพื้นที่ถูกโจมตีนอกเหนือจากทั้งสองแห่งนี้ ในบางครั้ง ไคก็จะออกไปพร้อมกับทีมเพื่อพยายามจัดการกับผู้ที่ไม่เชื่อฟัง
บางครั้งพวกเขาสามารถไปถึงที่นั่นได้ทันเวลา บางคนอาคารทั้งหมดถูกไฟไหม้ก่อนที่พวกเขาจะมาถึงด้วยซ้ำ มันน่าหงุดหงิด ทุกสิ่งที่ Slough สร้างขึ้นในช่วงสองปีที่ผ่านมาพังทลายลงตรงหน้าพวกเขา
และเพราะเหตุใด? เพื่อเงิน? การสร้างเมืองขึ้นใหม่จะต้องเสียค่าใช้จ่ายมากกว่าที่พวกเขาได้รับค่าจ้าง และด้วยความหงุดหงิด หากพวกเขาไม่สามารถได้รับค่าหัว พวกเขาก็เลยทำลายเมืองแทน
เพื่อเป็นการบรรเทาทุกข์ชั่วคราว มีพื้นที่หนึ่งที่ไม่โดดเด่นเท่าพื้นที่อื่นๆ ที่ซึ่งไคและทีมของเขาได้พบปะกัน และนั่นคือชมรมพูลของหมาป่า เขาเพิ่งวางสายเสร็จ
“ฉันแค่ต้องหวังว่าพวกเขาจะสามารถทำสิ่งที่ต้องการด้วยข้อมูลที่ฉันให้ไป” ไคกล่าวพร้อมจับมือของเขาราวกับเป็นแสงแห่งความหวัง “เกี่ยวกับค่าหัวที่อยู่ในตลาดมืด มีวิธีใดบ้างที่เราจะถอดมันออก โดยใช้เงินทุนของเราเอง?”
มันเป็นสิ่งที่ไคไม่ต้องการทำ ทั้งที่รู้อยู่แล้วว่าจะต้องใช้เงินเท่าไรในการสร้างเมืองขึ้นมาใหม่ แต่เขาจำเป็นต้องหยุดความเสียหาย
“ฉันสงสัยนะ... เว้นแต่ว่าคุณอยากให้คนตามเรามามากกว่านี้” โอลิเวียตอบ “คุณสามารถกำจัดค่าหัวได้โดยเพียงแค่จ่ายเงินออกไป แต่แก๊งฟีนิกซ์ก็จะเพิ่มจำนวนเงิน และในทางกลับกัน จำนวนเงินที่เราต้องจ่ายก็จะเพิ่มขึ้น”
“คุณคิดว่าเรามีเงินทุนมากกว่ากลุ่มฟีนิกซ์หรือเปล่า?”
วิธีแก้ปัญหานั้นหมดคำถามในตอนนี้ ดังนั้นไคจึงจำเป็นต้องทำสิ่งที่เขาทำอยู่ต่อไป
“ฉันต้องติดต่อกับโรงพยาบาล ให้แน่ใจว่าเอมี่ ไวท์ และซินสบายดี ตอนนี้ออสตินก็อยู่ที่นั่นเช่นกัน ฉันไม่รู้ว่าเขาจะใช้เวลานานแค่ไหนในการฟื้นตัว แต่ถ้าเขามา กลับมาแล้วนั่นจะเพิ่มพลังการยิงมากขึ้นเพราะสิ่งหนึ่งที่ฉันกังวลก็คือกลุ่มฟีนิกซ์เองก็ยังไม่ได้เคลื่อนไหวเลย”
เดิมทีเอมี่เข้ามาในห้องด้วยตัวเธอเอง เธอต้องการไปเยี่ยมแม่ของเธอ และ Xin และ White ก็ตัดสินใจให้พื้นที่แก่เธอบ้าง จนกระทั่งเอมี่ได้พ่นลมหายใจออกมาดังจนแทบจะฟังดูเหมือนเสียงกรีดร้อง
"คุณมาทำอะไรที่นี่?" เอมี่เกือบจะตะโกน แต่มันก็ไม่ได้ตะโกนสักหน่อย เสียงของเธอพังไปในตอนท้ายและแตกร้าวเล็กน้อย
หลังจากนั้น Xin และ White ก็เข้ามาในห้อง และพวกเขาก็เห็นชายร่างสูงยืนอยู่ตรงนั้น เขาสวมชุดกันฝนสีดำค่อนข้างหนา สวมกางเกงขายาวสีดำ และดวงตาของเขา พวกเขาดูค่อนข้างแก่ เหนื่อย เหมือนไม่ได้นอนมาสักพักแล้ว
หนวดเครายุ่งเหยิงของเขาไม่ได้โกนหรือจัดทรงให้เรียบร้อย ดูราวกับคนที่อาศัยอยู่ตามท้องถนน
ถ้าไม่ใช่เพราะหน้าตาที่เหนื่อยล้าของเขา บางทีใครๆ ก็อาจจะคิดว่าเขาหล่อและมีรูปร่างดี
“เอมี่ ทุกอย่างเรียบร้อยดีไหม ต้องการความช่วยเหลือไหม” Xin ลื่นไถลไปบนพื้นและยืนอยู่ตรงหน้า Amy เตรียมพร้อมที่จะต่อสู้ เธอมีท่าทางอย่างรวดเร็ว แต่ชายคนนั้นกลับไม่โต้ตอบ
“ดูเหมือนคุณจะมีคนดีๆ คอยดูแลคุณ ฉันดีใจที่รู้เรื่องนี้” ชายคนนั้นกล่าว
เมื่อได้ยินคำพูดเหล่านั้น เอมี่ก็ร้องไห้สะอึกสะอื้นจนคุกเข่าลง เธอจำพ่อของเธอได้ไม่มากนัก เธอมีความทรงจำเพียงหนึ่งหรือสองความทรงจำตั้งแต่เขาจากไปตอนที่เธออายุ 4 ขวบ
สำหรับแกรี่ เขาแก่กว่านิดหน่อย แต่ทั้งคู่ยังเด็กอยู่ แกรี่เพิ่งเริ่มเข้าโรงเรียน และช่วงเวลาก็ไม่เลวร้ายไปกว่านี้แล้ว สิ่งที่พวกเขาทั้งสองจำได้มากที่สุดคือความกดดันที่เกิดขึ้นกับแม่ในขณะนั้น
เธอต้องทำงาน เลี้ยงอาหาร และพยายามส่งลูกสองคนเข้าโรงเรียน แล้วพ่อของพวกเขาล่ะ? แม่ของพวกเขาแจ้งอยู่พักหนึ่งว่าเขาเสียชีวิตแล้ว แต่ต่อมาเธอก็บอกความจริงแก่พวกเขา
เมื่อรู้ว่าเขาออกไปข้างนอกและไม่ได้ทำอะไรเลย ทั้งแกรี่และเอมี่ก็ไม่เคยตามหาเขาเลย ทำไมพวกเขาถึงไปหาคนที่ไม่สนใจพวกเขาหรือความยากลำบากที่พวกเขาต้องเผชิญ?
"คุณไปอยู่ที่ไหนมา?" เอมี่พยายามถามขณะที่เธอเช็ดน้ำตา นี่เป็นช่วงเวลาสำคัญ และเธอจำเป็นต้องรู้ว่าเหตุใดเขาจึงตัดสินใจกลับมาทุกครั้ง
“คุณรู้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้นกับแกรี่... กับแม่ และคนทั้งเมืองนี้? ทำไมคุณถึงกลับมาตอนนี้และทำให้เรื่องยากขึ้นอีก?” เอมี่พูดโดยพยายามไม่กลั้นน้ำตา
พ่อของเธอมองดูเธอครู่หนึ่งแล้วถอยหลังไปหนึ่งก้าวเพื่อแสดงให้เห็นว่าเขาไม่ได้เป็นภัยคุกคามต่อเด็กผู้หญิงสองคนที่กำลังจ้องมองเขาอยู่
“ฉันรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันรู้มากกว่าที่คุณคิด ฉันรู้ว่าตอนนี้แกรี่ติดอยู่ที่เรือนจำไวท์โรส ฉันรู้ถึงปัญหาที่เขาต้องเจอกับ Altered Self ใหม่ของเขาเช่นกัน
“สิ่งที่ฉันไม่รู้...คือสิ่งที่เกิดขึ้นกับแม่ของคุณ อย่างน้อยก็ไม่นานนี้ มีหลายเหตุผลที่ฉันไม่สามารถกลับมาได้ หรือทำไมฉันต้องจากไป แต่ตอนนี้ สิ่งที่คุณ ต้องรู้ว่าฉันกลับมาเพราะทุกสิ่งที่เกิดขึ้นและฉันกลับมาเพื่อช่วยคุณ”


 contact@doonovel.com | Privacy Policy