ตอนที่ 1547: ไม่มีชื่อ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
หลินเฟิงไม่ได้ไปที่ใดเป็นพิเศษหลังจากที่เขาหลบหนี เขาเดินตรงกลับไปที่ตระกูลหลิน
มีรอยมากมายบนตัวเขา มันเป็นไปไม่ได้เลยที่เขาจะกลับไปที่ไซต์ก่อสร้าง มองเพียงครั้งเดียวและคนอื่น ๆ ก็สามารถบอกได้ว่าเอวและขาของเขาอึดอัด อีกทั้งคอของเขาก็แห้งมาก
เมื่อคืน Yun Hu ไม่ได้วางแผนที่จะปล่อยให้เขานอนหลับสบายเช่นกัน...
Lin Feng คว้าผ้าห่มของเขาและดึงมันคลุมศีรษะเมื่อเขาคิดถึงเรื่องนี้ มันแย่มากจริงๆ
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ สวมรองเท้าของ Yun Hu เขาจะไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายหลับสบายเช่นกัน แต่เมื่อเป็นคนที่นอนหลับไม่สนิททุกอย่างก็ต่างออกไป
เขาเพิ่งรู้เมื่อเร็ว ๆ นี้ว่าจักรราศีของ Yun Hu เป็นสุนัข สุนัขจำพวกวูลฟ์ฮาวด์ตัวน้อย เป็นวลีฮิตในปัจจุบัน Lin Feng ไม่เคยคาดคิดว่าวันหนึ่งเขาจะใช้วลีนี้กับ Yun Hu
เขาไม่มีไข้ จริง ๆ แล้ว เมื่อเขาตื่นขึ้น หลินเฟิง ก็ตระหนักว่าร่างกายของเขาสะอาด อาจเป็นเพราะหลังจากที่เขาเป็นลมหลังจากทำสิ่งนั้นเมื่อคืนนี้ Yun Hu ได้อุ้มเขาในขณะที่เขาล้างตัว
หลินเฟิงกำหมัดแน่น ใบหน้าของเขายังคงแดงอยู่ ออร่าจาก Yun Hu ฝังลึกอยู่บนร่างกายของเขาจนถึงตอนนี้ ในขณะที่ Lin Feng หลับตา เขายังสามารถได้ยินเสียงหอบ เสียงต่ำ และความร้อนของเขา...
อะไรวะ!
หลินเฟิงขยับตัวและวางแผนที่จะลุกขึ้นไปอาบน้ำอีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ทันใดนั้นเอง โทรศัพท์ในกระเป๋าของเขาก็ดังขึ้น มันเป็นข้อความจาก Little Spade มันเป็นคำถามประจำวันของเธอ “เมื่อวานเป็นยังไงบ้าง? เจ้ากำจัด Almighty Yun แล้วหรือยัง?”
เมื่อ Bo Jiu ส่งข้อความนี้ เธอกำลังนั่งอยู่ในโรงอาหารของ Qin Group เธอประคองคางด้วยมือของเธออย่างเกียจคร้าน นับตั้งแต่พวกเขารับสมาชิกใหม่ กลุ่ม Qin ก็ได้จัดตั้งโรงอาหารเล็กๆ แห่งนี้ขึ้นเป็นพิเศษสำหรับพวกเขา เพื่อให้เด็กฝึกหัดเหล่านี้ได้รับอาหารที่สมดุล ท้ายที่สุดแล้ว esports ได้รับการยอมรับจากผู้คนจำนวนมากขึ้นเรื่อยๆ อายุของเด็กฝึกหัดก็น้อยลงเรื่อยๆ
ในตอนแรก Bo Jiu ไม่ได้สนใจอะไรมากนัก เธอชอบนอน เมื่อเธออยู่ในโรงเรียน เธอจะนอนบนโต๊ะโดยไม่ต้องกังวลใดๆ และนอนหลับพักผ่อนให้เพียงพอ เราทุกคนรู้ว่าแฮ็กเกอร์ทำงานในเวลากลางคืน
ดังนั้นในตอนเช้าเป็นที่เข้าใจได้ว่าเธอคงรู้สึกง่วงนอน ป๋อจิ่ววางแผนที่จะหาที่นอนแบบสุ่มในขณะที่เด็กฝึกหัดกำลังรับประทานอาหาร แต่เธอก็เห็นร่างเล็กอีกครั้ง เด็กน้อยถือซาลาเปาไว้ในมือข้างหนึ่ง มีถ้วยวางอยู่ข้างเธอซึ่งเต็มไปด้วยน้ำร้อน เธอกำลังอ่านหนังสือและเคี้ยวซาลาเปาพร้อมกับดื่มน้ำร้อนไปด้วย ไม่มีการแสดงออกใด ๆ บนใบหน้าเล็ก ๆ ที่ยุติธรรมและสะอาดของเธอ
นั่นอาจเป็นเพราะเธอยังไม่บรรลุนิติภาวะ อีกทั้งขนาดและส่วนสูงของเธอยังเล็กอีกด้วย
Bo Jiu รู้สึกเสมอว่าจากมุมนี้ เด็กน้อยดูน่ารักเป็นพิเศษ นิ้วของเธอชะงักเล็กน้อยและรู้สึกกระปรี้กระเปร่ามากขึ้น ดังนั้นเธอจึงยืนขึ้นด้วยมือข้างหนึ่งในกระเป๋า ผมสั้นสีเงินของเธอไหลลงมาและเธอเก็บโทรศัพท์ไว้ จากนั้นเธอก็ถือถาดอาหารเดินไปหาร่างเล็ก เธอหยุดอยู่ตรงข้ามร่างเล็ก
ตอนแรก Mo Bei ตัวน้อยกำลังเคี้ยวขนมปังธรรมดาของเธอ เมื่อเธอเห็นคนที่นั่งตรงข้ามเธอ หูของเธอเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยเหตุผลบางอย่าง
Bo Jiu เลิกคิ้วของเธอ “ทำไมคุณกินแต่ซาลาเปา? เมื่อฉันอายุเท่าคุณ ฉันสามารถกินซาลาเปาไส้ถั่วเขียวได้ห้าลูก”
ขณะที่ Mo Bei กำลังจะอ้าปาก Bo Jiu ก็ยกตะเกียบขึ้นและหยิบไข่ขึ้นมา เธอวางมันไว้หน้าปากของ Mo Bei ตัวน้อย
การจ้องมองของ Mo Bei น้อยกระพือเล็กน้อย ใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอยังคงไม่มีการแสดงออก
Bo Jiu ยิ้มอย่างเกียจคร้าน “โม่เป่ยน้อย ทำไมเจ้าถึงงุนงง? มาอ้าปากของคุณ”
ไม่มีใครสามารถปฏิเสธไอดอลของพวกเขาได้ Mo Bei น้อยก็เหมือนกัน อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอต้องการที่จะอ้าปากและกินอาหาร ร่างของกัปตันของพวกเขาก็ปรากฏขึ้นไม่ไกล สายตาตื้นๆ ของเขามองมาทางพวกเขาและดูไม่เป็นมิตรเลยสักนิด