ตอนที่ 1564: ฉันจะเอาจริง
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
Bo Jiu เอียงศีรษะเล็กน้อย “เปลี่ยนกฎการแข่งขัน? มันเกิดขึ้นเมื่อไหร่?”
“เกิดอะไรขึ้นกับสปิริตของทีมที่คุณพูดถึงในอดีต ตอนนี้ทุกอย่างเกี่ยวกับความสามารถส่วนบุคคลของแต่ละคน”
Bo Jiu ยกเปลือกตาขึ้นเมื่อได้ยินสิ่งนี้ “ดูเหมือนคุณจะมีความเข้าใจผิดบางอย่างเกี่ยวกับ Supreme Alliance เกณฑ์ของ Supreme Alliance คือคนที่สามารถฆ่าคนอื่นในเกมเช่นฉันได้เสมอ หรืออาจเป็นคนอย่างผู้ทรงอำนาจที่สามารถแบกรับทั้งเกมไว้คนเดียว นี่คือบุคคลประเภทที่เราหวังว่าจะสามารถปรากฏได้ ถ้าไม่เราจะจัดการแข่งขันทำไม? คุณสามารถเล่นที่บ้านได้ด้วยตัวเอง”
“คุณ… ลืมไปเลย” บุคคลนั้นไม่ต้องการอธิบายต่อ “มีหลายสิ่งหลายอย่างเกิดขึ้น แต่คุณไม่รู้ด้วยซ้ำว่าจะสะท้อนตัวเองอย่างไร”
ป๋อจิ่วยิ้ม
โคโค่อยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่ป๋อจิ่วห้ามเขาไว้ เขาต้องการขอให้พวกเขาออกไป แต่ Coco รู้ว่ามันไม่มีประโยชน์
เมื่อเทียบกับเรื่องนี้ โบจิ่วสนใจที่จะรู้ว่าใครเป็นคนพาพวกเขาเข้ามา เธอมองไปด้านข้างและเห็นร่างทั้งสามอยู่ไม่ไกล
นี่คือสิ่งที่เกิดขึ้น
Bo Jiu หันกลับมาและต้องการยกขาของเธอ
คนข้างหลังเธอพูดขึ้นอีกครั้ง “คุณทำได้แค่เงียบเมื่อต้องรับมือกับปัญหาของหลินเฟิงใช่ไหม”
มือของ Bo Jiu ยังอยู่ในกระเป๋าของเธอ “หลินเฟิงเกษียณแล้ว เราจะทำอะไรได้นอกจากเงียบ”
"ประทับใจ. คุณโยนความผิดทั้งหมดมาที่เรา ถ้าเขาไม่ได้ทำอะไรผิด เขาจะถอยทำไม!”
ป๋อจิ่วยิ้ม “สิ่งที่เราพูดอาจถูกเข้าใจผิดได้ เกิดอะไรขึ้นกับการเงียบแล้ว?”
“คุณ… ฉันจะให้คนเห็นหน้าที่แท้จริงของคุณมากขึ้นอย่างแน่นอน”
Bo Jiu หันศีรษะและยกเท้าขึ้นอีกครั้ง “ทำในสิ่งที่คุณชอบ”
อีกคนหนึ่งตะโกนในขณะนี้ “เราสนับสนุนคุณมานานแล้ว แต่ฉันไม่แน่ใจว่าตอนนี้เราสนับสนุนอะไร คุณแน่ใจหรือว่าคนที่สามารถดำเนินเกมได้จะหยุด Supreme Alliance ไม่ให้ตกต่ำได้”
"ฉันไม่แน่ใจ." เสียงของ Bo Jiu ถูกแต่งขึ้น “อย่างไรก็ตาม ฉันได้พบกับบุคคลนี้แล้ว ฉันจะใช้โอกาสนี้แนะนำเธอให้คุณรู้จัก ศิษย์พี่เบย์ คนที่เข้าทีมหน้าตาเฉยตามข่าวลือ ฉันชอบเธอแต่ไม่ได้เลือกเธอให้สืบทอด Supreme Alliance เธอจะรับผิดชอบเท่าที่เธอจะแบกรับได้ Supreme Alliance ไม่เคยเป็นทีมที่ผูกมัดใคร”
“นั่นคือเหตุผลที่คุณขาดความรับผิดชอบต่อ Supreme Alliance!”
Bo Jiu ไม่ตอบประโยคนี้ คราวนี้เธอจากไปจริงๆ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอเดินไปรอบๆ มุมหนึ่ง เธอเห็นร่างเล็กๆ
วันนี้ร่างเล็กไม่ได้สวมเสื้อผ้าของตัวเอง เธอสวมชุดฝึกของ Supreme Alliance พิมพ์โลโก้ของ Supreme Alliance เธอถือกระเป๋านักเรียนเช่นเคย มีแป้นพิมพ์สวิตช์สีแดงอยู่ในกระเป๋าของเธอ
ที่ผ่านมาเธอไม่เคยแสดงออกทางสีหน้าเลย โคโค่จะหยิกหน้าเธอทุกครั้งที่เห็นร่างเล็กๆ และเรียกเธอว่าหน้าหงาย แต่ในตอนนี้ร่างเล็กกำลังยิ้มอยู่ หูของเธอก็แดงด้วย
โคโค่ดูเหมือนจะหวาดกลัว เขาดึงป๋อจิ่วและพูดว่า “จอบใหญ่ รีบไปดูว่าม่อเป่ยน้อยมีไข้หรือไม่ เด็กคนนั้นเอาแต่ยิ้ม โอ้พระเจ้า! ฉันคิดเสมอว่าเธอไม่รู้จักวิธียิ้ม!
Bo Jiu พูดไม่ออก “ถ้าคุณเป็นมนุษย์ คุณจะรู้วิธียิ้ม ทำไมคุณตื่นเต้นจัง”
“เวรกรรม ปฏิกิริยาของคุณสงบเกินไป ฉันต้องหยิบโทรศัพท์ออกมาถ่ายรูป Little Mo Bei” โคโค่กำลังกอดกระต่ายของเขา ดังนั้นเขาจึงไม่สามารถหยิบโทรศัพท์ออกมาได้ เขายัดกระต่ายไว้ในอ้อมแขนของ Mo Bei และคว้าโทรศัพท์ของเขา “ฉันต้องส่งสิ่งนี้ให้หลินเฟิงและลุงคนอื่นๆ Mo Bei ตัวน้อยดูน่ารักมากเมื่อเธอยิ้ม เธอเป็นคนชั่วร้ายมากเมื่อเธอฆ่าคน แต่บุคลิกของเธอน่ารักมาก”
Bo Jiu ยกมือขึ้นและลูบหัว Mo Bei ตัวน้อย เธอยิ้ม ในใจของเธอ เธอคิดว่า 'นั่นเป็นเพราะคุณไม่เห็นผู้ทรงอำนาจยิ้มเมื่อเขายังเด็ก เขาน่ารักกว่ามาก คุณจะอยากกอดเขา”
Mo Bei ตัวน้อยหน้าแดง แต่การแสดงออกของเธอยังคงเย็นอยู่เล็กน้อย มันยากที่จะเปลี่ยนสีหน้าปกติของเธอ เธอเงยหน้าขึ้นและพูดกับป๋อจิ่วว่า “รองหัวหน้า ฉันไปเป็นศิษย์ของคุณตั้งแต่เมื่อไหร่? ฉันจะเอาจริง...”