ตอนที่ 1582: ไม่ได้หยุดคุณ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
หลินเฟิงฟังเธอจบและถาม “ครั้งนี้เขาขอให้คุณอยู่ต่อหรือไม่”
Luoluo พยักหน้า รอยยิ้มของเธอยังคงสวยงาม “เขาคงรู้ตัวว่าต้องเข้าใจว่าเขารู้สึกอย่างไรกับฉัน ไม่สะดวกที่จะพูดบางสิ่ง เมื่อระยะทางกว้างขึ้นความรู้สึกก็จะลดลง เขาคงต้องการให้ความรู้สึกของฉันค่อยๆ จางหายไปเช่นกัน”
Bo Jiu มองไปที่ร่างสูงและเรียวจากหางตาของเธอ เธอมีเพียงความคิดเดียวในใจ เสี่ยวจิงไม่ได้รับการกระตุ้นเพียงพอ
มีการดื่มในอีกด้านหนึ่งอย่างแน่นอน ตอนนี้ไม่มีการแข่งขัน ดังนั้นจึงไม่มีอะไรต้องกังวลมากนัก
Qin Mo ไม่เคยสนใจเรื่องของคนอื่น โดยเฉพาะเรื่องรักๆ ใคร่ๆ แต่เมื่อเขาเห็นใครบางคนวางแผนที่จะอ้าแขนของเธอและกอด Luoluo ผู้ทรงอำนาจ Qin จึงตัดสินใจเปิดใช้งานโหมดเตือนความจำของเขา เขาหมุนแก้วไวน์และมองไปที่เสี่ยวจิงอย่างตั้งใจ “ลั่วลั่วกำลังจะจากไป คุณไม่ได้วางแผนที่จะหยุดเธอเหรอ?”
"ฉันยังไม่แน่ใจ." เซียวจิงพูดด้วยน้ำเสียงที่แผ่วเบา “มันผ่านมาหลายปีแล้ว ฉันคุ้นเคยกับการดูแลเธอ เธอคงรู้เรื่องนี้ดีจึงซื้อตั๋วและบอกว่าเธอต้องการไปสักสองสามวัน”
มือของ Qin Mo หยุดลง “ก็อย่างนั้นแหละ”
เสี่ยวจิงจิบไวน์ “อีกอย่าง หลังจากอยู่ด้วยกันมานาน ก็ยากที่จะแยกระหว่างความรักกับการบูชา”
“คุณคิดว่าลั่วลั่วบูชาคุณ” ฉินโม่ยิ้มและเริ่มสนใจ “จริงสิ เธอบูชาคุณมากเกินไป”
Xiao Jing เปลี่ยนสายตาของเขา “เราต้องการเวลาส่วนตัว ฉันจำเป็นต้องรู้ว่าฉันเหมาะกับเธอหรือไม่”
“เมื่อถึงเวลาที่คุณพบคำตอบ คนอื่นๆ ก็จะค้นพบ Luoluo” การจ้องมองของ Qin Mo ไม่แยแส “ไม่มีคนชอบลั่วลั่ว”
เสี่ยวจิงชะงักไปครู่หนึ่ง เมื่อได้ยินประโยคนี้ เขากำแก้วไวน์แน่น
การกระทำนี้ไม่รอดพ้นสายตาของ Qin Mo อย่างไรก็ตาม บางสิ่งควรจะถูกสัมผัสอย่างแผ่วเบา เขาไม่ได้ตั้งใจจะเจาะลึก แต่เขาก็ยังรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย เซียวจิงกังวลว่าจะมีใครบางคนเข้าใจความรู้สึกของเธอที่มีต่อเขาผิดไป
หากเป็นคนอื่น เขาจะไม่สนใจ แต่คนๆ นั้นคือลั่วลั่ว
ในเมื่อเขาใส่ใจความรู้สึกของเธอมาก ทำไมเขายังต้องหาคำตอบ?
นี่อาจเป็นสิ่งที่คนอื่นหมายถึงเมื่อพวกเขากล่าวว่าบุคคลที่สามมองเห็นทุกอย่าง
กลุ่มคนยังคงดื่มต่อไป มื้ออาหารที่จะส่งคนออกไปนั้นยาวเป็นพิเศษเสมอ
เมื่อพวกเขาเห็น Luoluo เข้าสู่สถานีรถไฟความเร็วสูง กอดก็ยังมา ทุกคนกอดเธอ มีเพียงเสี่ยวจิงเท่านั้นที่ไม่ได้อยู่ที่นั่น
ระหว่างกินข้าวก็รับสาย ทันใดนั้นครูของเขารู้สึกไม่สบายและต้องการให้เขาข้ามไป
ตอนแรกเขาคิดว่าอาจารย์ของเขาป่วยหนัก โดยไม่คาดคิด ครูของเขาต้องการเป็นพ่อสื่อของเขา
อาจารย์ของเขาเป็นนักวิชาการหน้าตาน่ารักใส่แว่นและผมสีขาว “คุณเป็นทั้งนักเรียนของฉัน ฉันอยากจะพูดเรื่องนี้มานานแล้ว แต่ฉันสังเกตว่าคุณจดจ่ออยู่กับการค้นคว้าของคุณ ดังนั้นฉันจึงไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ บัดนี้ เมื่อสุขภาพยังดีอยู่ ขอผูกพัทธสีมา เสี่ยวจิง ฉันคิดว่าน้องสาวของคุณไม่เลว คุณสามารถลองและเดทกับเธอ…”
“อาจารย์ ทำไมจู่ ๆ ท่านถึงพูดเรื่องนี้กับพี่ชาย” ผู้หญิงคนนั้นหน้าแดงและเงยหน้าขึ้น เธอมองไปที่เสี่ยวจิงอย่างเขินอาย แต่ภายในเธอรู้สึกมีความสุข
เสี่ยวจิงไม่ได้มองเธอ เขากลับยืนขึ้นและตอบว่า “อาจารย์ ข้าพเจ้าไม่มีความตั้งใจที่จะทำอย่างนั้น”
อาจารย์หยุดชั่วครู่หนึ่ง เขากังวลว่าบรรยากาศจะเย็นลง เขาจึงพูดว่า “อย่ามั่นใจนัก ฉันรู้จักคุณดี คุณไม่เชี่ยวชาญในด้านนี้มากนัก คุณสามารถโต้ตอบกับน้องสาวของคุณก่อน ในอนาคต…"
“ไม่มีอนาคต” นี่เป็นครั้งแรกที่เสี่ยวจิงไม่สุภาพกับผู้อาวุโส “อาจารย์ ถ้าท่านสบายดี ข้าจะออกไปก่อน ฉันต้องส่งคนออกไป”