ตอนที่ 1631: ไม่มีชื่อ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
การซักใช้เวลาไม่นาน
ผู้ชายที่รับราชการในกองทัพมักมีความแข็งแกร่งดี นอกจากนี้ Qin Mo ยังมาจากกองกำลังพิเศษ ดังนั้นสิ่งเหล่านี้จึงไม่ส่งผลกระทบต่อเขาและทำให้เขาเหนื่อย
เขาเอื้อมมือไปหยิบผ้าขนหนูมาพันรอบตัวเธอ เขาอุ้มเธอออกจากอ่างอาบน้ำอีกครั้ง เธอขยับเล็กน้อยราวกับว่าเธอกำลังขัดขืน
ฉินโม่ลดสายตาลงและจูบที่มุมตาของเธอ เสียงของเขายังคงแหบแห้ง แต่มีน้ำเสียงที่ผ่อนคลายอย่างที่คนอื่นไม่เคยได้ยินมาก่อน “หยุดนะ ฉันจะพาเธอไปนอน”
จากนั้นคนในอ้อมแขนของเขาก็อ่อนตัวลง และเมื่อเธอกอดเอวของ Qin Mo เธอไม่ลืมที่จะพูดว่า “ของฉัน”
“อืม ของคุณ” ฉินโม่ใช้นิ้วลูบผมของเธอ และหลังจากวางคนลงบนเตียง เขาก็อดไม่ได้ที่จะจูบหน้าผากเธออีกครั้ง เขาคงไม่มีวันหาใครอื่นที่เป็นเจ้าของได้เท่านี้อีกแล้ว
ป๋อจิ่วยังคงเกียจคร้านในเวลานี้ ในสภาพครึ่งสติของเธอ เธอไม่รู้สึกผิดปกติกับร่างกายของเธอ คนที่อุ้มเธอมีผิวที่เย็นเล็กน้อยซึ่งเหมาะสำหรับการหลับ อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอตื่นขึ้นในวันรุ่งขึ้น Bo Jiu ปวดหลังและเอวมาก เธอต้องการเพียงแค่นอนบนโซฟาและไม่ขยับเขยื้อนเลย
พวกเขากินอาหารประเภทเดียวกันและเธอก็มีมากขึ้น แต่ถึงกระนั้นความแข็งแกร่งของเขาก็ดีขึ้นมาก
Bo Jiu เหยียดขายาวของเธอบนโซฟาและพยุงคางของเธอไว้ครึ่งหนึ่งในขณะที่ดื่มนม ดวงตาของเธอเต็มไปด้วยความหดหู่ใจอย่างเห็นได้ชัดเมื่อเธอมองไปที่ Qin Mo
ในตอนท้ายของวันเธอมีความแข็งแกร่งต่ำ เธอต้องการทำบางสิ่งเพื่อผู้ทรงอำนาจแต่ต้องพึ่งพาวิธีการพิเศษ แต่ท้ายที่สุดแล้วนี่คือสนามหญ้าของเธอ
ฟิฟธ์อเวนิวอยู่ใกล้ ๆ เพื่อที่เธอจะได้รับมือกับสิ่งเหล่านั้น หลังจากที่เธอฟื้น เธอจะได้รับมันจากเพื่อนผิวดำของเธอ และใช้มันทั้งหมดกับผู้ทรงอำนาจ
เมื่อ Bo Jiu ดื่มนมได้ครึ่งทาง เธอเหลือบมองไปที่ Qin Mo ซึ่งกำลังช่วยให้ยาเย็นลงและจ้องมองลึกลงไป
ฉินโม่มองเธออย่างตั้งใจและมองผ่านความคิดของเธอ เขาเลื่อนช้อนไปที่ริมฝีปากของเธอ “คุณไม่ควรทำอะไรไม่ดีในอีกสองวันข้างหน้า เข้าใจไหม”
“ฉันมีพลังพอที่จะทำสิ่งเลวร้ายในสภาพนี้หรือไม่” Bo Jiu ดื่มเต็มคำและพบว่ามันขม เธอเอนตัวไปแตะริมฝีปากของเขา “รสชาติเป็นไงบ้าง”
ฉินโม่เลิกคิ้วขึ้น "น้ำนม."
“มันขม” Bo Jiu พิงศีรษะของเธอบนไหล่ของเขาอย่างเกียจคร้าน “ฉันต้องดื่มนี่นานแค่ไหน?”
ฉินโม่ชำเลืองมองไปยังใครบางคนที่ซุกซนแม้กระทั่งตอนที่เธอกินยา เขาคิดอยู่ครู่หนึ่ง ดื่มยาเข้าปาก บีบคางเธอและจูบเธอ
Bo Jiu หัวเราะเบา ๆ ลิ้มรสรสชาติและยิ้มอย่างชั่วร้าย “พี่โม่ ข้ารู้ว่าเจ้ามีเหตุผลมากขึ้น”
“ฉันรู้ว่าคุณต้องมีระเบียบวินัย” ฉินโม่พูด ถูริมฝีปากบางของเธอด้วยผ้าเช็ดปาก “ยังเจ็บเอวอยู่หรือเปล่า”
Bo Jiu โค้งคิ้วของเธอ "มันเจ็บ." ถ้าเธอพูดอย่างนั้น ผู้ทรงอำนาจคงจะรู้สึกผิด
"โอ้?" Qin Mo ยืนขึ้นและปรับข้อมือของเขาช้าๆ “ถ้าอย่างนั้นฉันจะไม่พาคุณไปที่งานแต่งงาน”
ป๋อจิ่ว: ….
จู่ๆ ฉินโม่ก็ยิ้มเมื่อเขาเห็นการแสดงออกของเธอ เขาลดสายตาลงและถาม “เจ็บจริงหรือแกล้งทำ”
“นั่นไม่ใช่ประเด็น ตอนนี้ฉันแค่อยากจะจูบคุณจนขาคุณอ่อนแรง” Bo Jiu หรี่ตาทั้งสองข้าง
ฉินโม่ลูบศีรษะของเธอ “มีความแตกต่างระหว่างความฝันของคุณกับความฝัน”
เสร็จแล้วก็ยกชามมาอีกใบ
Bo Jiu หยุดและทำหน้ามุ่ย ดูบึ้งตึง "ยังมีอีก?"
“มันคือชาอินทผลัมแดง มันไม่ขม” ฉินโม่ชำเลืองมองเธอ ดวงตาของเขาเป็นประกาย “เราต้องเตรียมตัวล่วงหน้าเพื่อที่จะมีลูก”