ตอนที่ 1635: ไม่มีชื่อ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
มันเป็นเพียงประโยคสุภาพ แต่พวกเขาก็เข้าใจความหมายของเขา ที่สำคัญกว่านั้น แม้ว่าพวกเขาจะรู้ว่าผู้จัดการ Lin แตกต่างออกไป แต่พวกเขาไม่เคยคิดเลยว่าอีกครึ่งหนึ่งของเขาจะเป็นนายน้อยหยุน พวกเขาคิดว่าเขาเก็บชื่อเสียงเล็กๆ น้อยๆ หรืออะไรทำนองนั้นไว้ ท้ายที่สุดพวกเขาชอบที่จะใช้ชีวิตแบบนั้น
พวกเขาไม่คาดคิดว่าจะเป็นเช่นนี้ อีกครึ่งหนึ่งของเขาเป็นคนที่มีอำนาจมาก แต่ถึงกระนั้นเขาก็ยังเข้าร่วมธุรกิจของเขาเป็นการส่วนตัว เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั้น?
นี่มันแย่มาก นายน้อยหยุนมารับเขาเป็นการส่วนตัว ดังนั้นพวกเขาจึงไม่กล้าเก็บเขาไว้
พวกเขายังกังวลว่านายน้อยหยุนจะเข้าใจผิด โดยคิดว่าผู้จัดการ Lin ต้องทำอะไรบางอย่างนอกลู่นอกทางเพื่อรับประทานอาหารเย็น ดังนั้นพวกเขาจึงรีบขอบคุณเขา “เราจะรักษาหากมีโอกาสในอนาคต นายน้อย ท่านต้องให้เกียรติเราอย่างแน่นอน”
“เราจะพูดถึงมันในครั้งต่อไป” มันยากที่จะอ่านดวงตาของเขา “ขอบคุณสำหรับการดูแลที่คุณให้เขาในวันนี้”
เจ้านาย: …ความกตัญญูของเขาจริงหรือปลอม…
อาจเป็นเพราะเสียงนั้นคุ้นเคยเกินไป หลินเฟิงจึงเหลือบมองไปโดยสัญชาตญาณเมื่อเขาได้ยิน “หยุนหู?”
“นี่เป็นพรอย่างแท้จริง นายน้อยหลินของเรายังคงจำฉันได้” Yun Hu ตอบกลับในระดับปานกลาง แต่หลินเฟิงยังคงได้ยินถึงความไม่พอใจและอารมณ์ฉุนเฉียวเล็กน้อยในน้ำเสียงของเขา
เขาไม่มีโอกาสที่จะแสดงอารมณ์ฉุนเฉียว Yun Hu ลงเอยด้วยการโจมตีเป็นคนแรกได้อย่างไร?
ไม่ เขาออกไปไม่ได้ เขาต้องคุยกับเขา
Lin Feng ดึงปลอกคอของเขาและเมื่อพวกเขาออกจากห้อง เขาก็หันมือของเขาและกด Yun Hu เข้ากับผนัง ใบหน้าที่หล่อเหลาของเขาดูมึนเมา “ฉันรำคาญรู้ไหม”
"รำคาญ?" ดวงตาของ Yun Hu หรี่ลงอย่างสิ้นเชิงเมื่อเขาได้ยินคำนั้น เขาผลักเขาออกไปและเลิกคิ้ว "ทำไม? เพราะฉันขัดขวางแผนการของคุณ?”
Lin Feng กล้าหาญขึ้นหลังจากที่เขาดื่ม “แผนอะไร? อย่าพยายามเปลี่ยนหัวข้อ”
Yun Hu มีอะไรจะพูดมากกว่านี้ แต่ทันใดนั้นก็มีคนเดินออกมาจากข้างใน มันเป็นความงามที่อยู่ข้างๆ หลินเฟิง และเธอกำลังมองเขาอย่างโหยหา
ความปรารถนานั้นแทงทะลุดวงตาของ Yun Hu มันทำให้ความเป็นเจ้าของที่ไม่ได้ปรากฏขึ้นมาเป็นเวลานานนั้นเหนือกว่า
เขายื่นมือออกไปห้ามคนขี้เมาโดยไม่พิจารณาใดๆ และประทับจูบลงบนริมฝีปากบางๆ ของเขา เขาจับมือขวาไว้แน่น ไม่ให้มีโอกาสตอบโต้ ราวกับว่านั่นเป็นวิธีเดียวที่เขาสามารถสงบสติอารมณ์และฟังคำอธิบายของเขาได้
ทั้งคู่สวมชุดสูทและมีรูปร่างที่ยาวและเรียวเหมือนกัน ในขณะนี้ม่านไม้ไผ่อยู่ระหว่างนั้นช่างงดงามเกินพรรณนา
หลายคนเห็นฉากจูบ
คนที่แจ้ง Yun Hu คิดว่าหลังจากเวลานี้ อาจไม่มีใครกล้าพา Lin Feng ไปยังสถานที่ดังกล่าวอีก แม้ว่าจะเป็นข้อตกลงทางธุรกิจ พวกเขาก็ต้องพิจารณาสถานที่ ท้ายที่สุด ไม่มีใครอยากรุกรานนายน้อยหยุน
นักธุรกิจบางคนเข้าใจ พวกเขาไม่ได้พูดอะไรเลยแม้ว่าจะได้เห็นพวกเขาแล้วก็ตาม อย่างไรก็ตาม เด็กสาวนิ่งและตัวแข็งเพราะอยู่ใกล้ทั้งสองคนมาก
และนายน้อยที่มีภูมิหลังอันทรงเกียรติไม่ได้มองเธออย่างใจดี โดยเฉพาะอย่างยิ่งหลังจากการจูบ โดยมีม่านไม้ไผ่กั้นระหว่างพวกเขา เขามองเธอราวกับพยายามจะบอกว่าเขาเป็นของเขา
หลินเฟิงดูเหมือนจะสงบลงจากการจูบ เขาขู่ฟ่อทันที ยื่นแขนออกมาปิดตา “ฉันดูเหมือนจะดื่มมากเกินไป”
“คุณยอมให้ใครเข้าใกล้คุณเพราะคุณดื่มมากเกินไป?” Yun Hu กดศีรษะของเขา “อืม?”
หลินเฟิงเหลือบมองไป “ฉันบอกแล้วใช่ไหมว่าฉันรำคาญ”