ตอนที่ 1729: คลุมเครือ
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
“ฉันไม่เคยคิดที่จะผิดสัญญา” อารมณ์ของโฮชิโนะยังคงไม่เปลี่ยนแปลง และแม้แต่น้ำเสียงของเขาก็ราบเรียบ “ดื่มไวน์เสร็จแล้วก็นอนซะ”
You Sixin ยิ้มอย่างเฉื่อยชา หล่อเหลาเอาการ “ฉันจะหลับไปได้ยังไงในเมื่อนายยั่วยวนคู่นอนของฉันไปแล้ว? คุณไม่รู้เหรอ? ฉันคงรู้สึกหนาวถ้าไม่มีใครนอนกับฉัน”
“ฉันจะไปกับคุณ” โฮชิโนะก้มลงกอดแมวที่พื้น แล้วสวมมันไว้ในอ้อมแขนอีกครั้ง ดวงตาของเขาราวกับหมึกกระเซ็น
เห็นได้ชัดว่าคุณ Sixin หยุดชั่วคราว เขาหันศีรษะราวกับกำลังยิ้ม “ก็ดีเหมือนกัน”
แม้ว่าเขาจะรู้ว่านั่นเป็นเพียงความเป็นเพื่อน แต่ You Sixin ก็ไม่อยากพลาดการมีปฏิสัมพันธ์
เป็นเวลานานแล้วที่พวกเขาใช้เวลาทั้งคืนในห้องเดียวกัน ไม่นับในสำนักงานใหญ่เพราะคนเยอะ
ตอนเด็กๆ สองคนนี้มักจะนอนเตียงเดียวกัน หลังจากนั้นก็ห่างเหินไป ดวงตาของ You Sixin สงบนิ่ง พยายามไม่ให้ตัวเองคิดถึงเรื่องนี้
ห้องอยู่ในส่วนที่ลึกที่สุดของบาร์ บาร์ระดับไฮเอนด์ขนาดใหญ่เช่นนี้มีห้องวีไอพีที่ใช้สำหรับการค้างคืน แต่มีห้องดังกล่าวเพียงสี่ถึงห้าห้องเท่านั้น
โดยปกติจะถูกสงวนไว้สำหรับแขกผู้มีเกียรติและสมาชิกแก๊งค์
เจ้านายและนายน้อยโฮชิโนะต่างก็อยู่ที่นี่ เดิมทีจึงเตรียมห้องไว้สองห้อง อย่างไรก็ตาม หลังจากที่บาร์เทนเดอร์ได้ยินบทสนทนาของพวกเขา เขาก็ตัดสินใจเปลี่ยนมันไปที่ห้องหนึ่ง
เมื่อคุณเมา Sixin ความรู้สึกร้ายแรงจากเขาโดดเด่นกว่ามาก แต่เขาดื่มมากเกินไปเล็กน้อย หลังจากเปิดประตู เขาก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
สักพักก็มีเสียงอาเจียนดังมาจากข้างใน คนเมารู้สึกอึดอัดอย่างเห็นได้ชัด
ครั้งนี้มันคืออะไร? ญาติแย่งอำนาจอีกแล้ว? ดูเหมือนว่าได้เวลากวาดล้างผู้คนแล้ว
โฮชิโนะยืนอยู่หน้าหน้าต่างสูงจากพื้นจรดเพดานและกดอินเตอร์คอม “หาคนมาต้มและนำซุปและโจ๊กแก้อาการเมาค้างมาให้”
“ครับ นายน้อยโฮชิโนะ”
วันนี้เป็นวันที่เงียบสงบที่สุดวันหนึ่ง
ทุกครั้งที่ถึงเวลานี้ จะมีคนพยายามค้างคืนอยู่ข้างเจ้านายเสมอ มีหลายคนที่เหลือด้วยใบหน้าซีด พวกเขาแทบจะไม่สามารถนับได้ โชคดีที่วันนี้พวกเขามีนายน้อยโฮชิโนะ
“เจ้านาย ดูเหมือนจะฟังคำพูดของนายน้อยโฮชิโนะ พวกเขาทั้งสองมีสถานะที่ทรงพลังมาก”
“แน่นอน คุณต้องดูว่าเป็นใคร เจ้านายฟังนายน้อยโฮชิโนะเพราะพวกเขารู้จักกันมาตั้งแต่เด็ก”
“รู้จักกันตั้งแต่เด็กเลยเหรอ”
“อืม ฉันได้ยินมาจากคนที่บ้าน เมื่อตอนที่พวกเขายังเด็ก เจ้านายและนายน้อยโฮชิโนะนั้นแยกไม่ออกจากกัน พวกเขาแตกต่างจากเด็กคนอื่นๆ และมักจะนอนด้วยกันใต้ต้นไม้เพื่ออ่านหนังสือ พวกเขาจะล้อมรั้วและยิงธนูด้วยกัน”
“เมื่อก่อนพวกเขาเป็นเหมือนตอนนี้หรือไม่”
“เจ้านายไม่เคยเปลี่ยน แต่เนื่องจากสิ่งที่เกิดขึ้นที่บ้าน นายน้อยโฮชิโนะหายตัวไปช่วงหนึ่ง และครั้งต่อไปที่เขากลับมา เขาไม่ได้ใกล้ชิดกับเจ้านายเหมือนที่เคยเป็นมา คนอื่นก็บอกว่าพวกเขาโตขึ้นซึ่งก็จริงเช่นกัน…”
โฮชิโนะคงไม่ได้ยินการสนทนา เขากำลังฟังความเงียบเป็นเวลานานจากห้องน้ำ เขาหลุบตาลงและกวาดสายตามองซุปและข้าวต้มแก้เมาค้าง
รออีกสามนาทีก็ยังไม่มีเสียงเอะอะจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำ
หลังจากเปิดประตูห้องก็เต็มไปด้วยไอน้ำจากน้ำร้อน เขาเปิดม่านไม้ของห้องน้ำและเห็นว่าชายคนนั้นนอนอยู่ในอ่างอาบน้ำ เขาควรจะหลับหูหลับตา เขายืนพิงขอบอ่างอาบน้ำ เส้นผมที่เหมือนเส้นไหมของเขาลอยอยู่กลางน้ำ