ตอนที่ 1765: ปฏิกิริยาของ Bo Yin
ผู้แปล: การแปล Henyee บรรณาธิการ: การแปล Henyee
“จิ่ว?”
Bo Yin หยุดสิ่งที่เขากำลังทำและแหย่หมอนด้วยนิ้วเรียวของเขา
Lou Luo สังเกตเห็นว่าเขาทำตัวแตกต่างจากปกติ "มันคืออะไร?"
"ไม่มีอะไร." Bo Yin ยกมุมริมฝีปากขึ้น “ฉันแค่รู้สึกว่าคนนี้ไม่เลว”
Lou Luo ยิ้ม “หายากที่จะเห็นคุณชมเชยคนอื่น”
“ฉันไม่รังเกียจที่จะชมคนนี้” Bo Yin ไม่หยุดยิ้ม เขาพูดเบาลงเล็กน้อยขณะที่เขาพูดต่อ “ท้ายที่สุด ตั้งแต่คนคนนี้ยังเด็ก คนๆ นี้รู้วิธีต่อสู้เพื่อเรียกร้องความสนใจ”
Lou Luo ไม่เข้าใจสิ่งที่เขาพูด "ฮะ?"
“คุณชอบไอดอลหนุ่มคนนี้เพราะมีไฝใต้ตาเหมือนฉันไหม” Bo Yin โน้มตัวเข้ามาใกล้เธอ “ถ้าคุณดูให้ดี คนๆ นี้ดูเหมือนฉันนิดหน่อย”
นี่เป็นคำอธิบายที่ถูกต้องหรือไม่?
แต่ถ้าเธอดูให้ดี ไอดอลหนุ่มดูเหมือน Bo Qin
ช่วงเวลาที่ Lou Luo จ้องมองไปที่หมอน
Bo Yin เอียงร่มสีดำในมือเล็กน้อย เขาดูราวกับว่าเขากำลังจะจูบเธอ
แม้จะมีร่มกั้นไว้ พนักงานออฟฟิศที่เดินผ่านไปก็ยังอ้าปากค้างอย่างควบคุมไม่ได้
ฉากนี้สวยงามเกินไป
Lou Luo แข็งไปครู่หนึ่ง เธอได้ยินเสียงเขาหัวเราะเบา ๆ ที่ข้างหูของเธอ “แค่จำไว้ว่าคุณมีฉันอยู่แล้ว อย่าคิดถึงคนอื่น ฉันจะหึง”
นี่อาจเป็นความรู้สึกเมื่อคุณออกเดทกับคนที่อายุน้อยกว่าคุณ
อีกฝ่ายจะบอกคุณว่าเขารู้สึกอย่างไร แต่เขาก็ปิดบังบางอย่างจากคุณเช่นกัน
เหมือนอย่างที่เพื่อนเธอบอก
เขาเคยเห็นเพื่อนของเธอแล้ว แต่เขาไม่เคยคิดที่จะแนะนำเพื่อนของเขาให้เธอรู้จัก
หญิงสาวคงไม่คิดเรื่องนี้
หากคุณต้องการมีความสัมพันธ์ที่ยาวนานกับใครสักคน คุณจะต้องปล่อยให้เขาเข้ามาในชีวิตคุณอย่างแน่นอน
Lou Luo เข้าใจสิ่งนี้ แต่เธอก็เข้าใจอีกสิ่งหนึ่งเช่นกัน
พวกเขาจะไม่นาน
ดังนั้น แม้ว่าเธอจะถูกจูบ
Lou Luo เพียงแค่ยิ้มอย่างใจเย็นและยกมือขึ้นลูบหัวของเขา รัศมีนักธุรกิจหญิงรอบตัวเธอแข็งแกร่งมาก
Bo Yin เลิกคิ้วขึ้น จากนั้นเขาก็ยกมือขึ้นแล้วพูดว่า “ผมจะช่วยถือหมอนให้คุณ”
“คุณกำลังถือร่มอยู่” Lou Luo ชอบหมอนนี้มาก “ผู้ช่วยของฉันบอกฉันว่ามีสินค้าอื่นๆ ด้วย แต่ไม่มีใครขายมัน ฉันจะได้มันก็ต่อเมื่อฉันดูการแข่งขันเท่านั้น เมื่อเราไปมิลานและพบกับลูกสาวของเรา เราสามารถพาเธอเข้าร่วมการแข่งขันได้”
Bo Yin มองไปที่เธออย่างไม่ไยดี “ฉันไม่คิดว่าเราจะต้องพาเธอไปที่นั่น”
Lou Luo รู้สึกผิดหวังเล็กน้อยเมื่อได้ยินสิ่งนี้
เธออยากมีลูกจริงๆ แต่คำตอบของเขาดูเหมือนจะบอกเธอว่าเด็กที่เขาพูดถึงอาจไม่มีอยู่จริง
แม้ว่าเธอจะไม่เคยเชื่อเขาทั้งหมด แต่ก็ยังมีความรู้สึกที่อธิบายไม่ได้อยู่ในใจของเธอ
หลังจากที่พวกเขาขึ้นรถ โทรศัพท์ของเธอก็ดังไม่หยุด
ทุกคนถามเธอเกี่ยวกับความรักของเธอ
Lou Luo หันกลับมาและหมุนผ้าพันคอรอบคอของเขาอีกรอบ “อย่ามาที่สำนักงานของฉันอีกในอนาคต”
Bo Yin ยิ้มอย่างอ่อนโยน ความชั่วร้ายในดวงตาของเขาแข็งแกร่ง แต่เขาก็ระงับมันไว้ เขาตอบเพียงว่า “ก็ได้”
ใต้โคมไฟถนน มองเห็นค้างคาวบินผ่านได้ลางๆ
ในคืนนั้น.
ร่างกายของ Lou Luo เจ็บไปหมด
ออร่าปีศาจรอบตัวยังคงเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม เมื่อเธอขอให้เขาหยุด เขาไม่ได้แสดงเจตจำนงที่จะหยุดเลย
แม้แต่ฟันของเขาก็ดูเหมือนจะสำรวจเส้นเลือดที่คอของเธอ
เมื่อความรู้สึกชาแผ่ซ่านไปทั่วร่างของเธอ ความคิดและจิตใจของเธอก็ดูเหมือนจะล่องลอยไป "เพียงพอ."
เขาผลักเธอไปที่ด้านหน้าของเตียง เสียงของเขาเต็มไปด้วยความมืด มันต่ำและเสียงแหบ มีกลิ่นหอมของดอกกุหลาบ "ไม่พอ."
"ฉันหิว." การหายใจของ Lou Luo ไม่เสถียร ผมยาวสีดำของเธอไหลลงมา เธอดูสวยงามและบอบบาง
ชายคนนั้นจูบหูเธอแล้วยิ้ม "กินฉัน."
จากนั้นก็เป็นความฝันที่พวกเขาไม่อยากตื่น