ตอนที่ 1932: แอบถ่ายด้วยกล้อง (1)
ผู้แปล:Atlas Studiosบรรณาธิการ:Atlas Studios
ใบหน้าของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดงด้วยความโกรธ "เลขที่…"
ทันใดนั้น ผู้หญิงคนนั้นจับคางของเขาแล้วยัดสมองหมูอีกช้อนเข้าปากของเขา
มู่หยาเจ๋อ: “!”
ช่างเป็นวิธีที่ไร้มนุษยธรรมในการทรมานเขา!
เป็นครั้งแรกในชีวิตที่ชายคนนี้มีความคิดที่จะบีบคอผู้หญิงจนตาย
ผู้หญิงคนนี้กล้าได้กล้าเสียหรือไม่?
เขากำลังจะลุกเป็นไฟใส่เธอเมื่อเขาได้ลิ้มรสของบางอย่างที่น่าเอร็ดอร่อยด้วยปลายลิ้นของเขา สีหน้าของเขาแข็งทื่อทันที
"…อืม?"
เมื่อก่อนเขาไม่ได้สนใจอาหารมากนักเพราะเขาโฟกัสไปที่ผู้หญิงคนนั้น แต่ตอนนี้เขาเริ่มที่จะลิ้มรสมันแล้ว เขาพบว่าอาหารจานนี้ค่อนข้างอร่อยและน่ารับประทาน
Yun Shishi ถามอย่างไม่พอใจในขณะที่ยิ้ม “He he! อร่อยใช่มั้ย”
"ไม่เลว!" เขาแสดงความคิดเห็นเป็นนัยเกี่ยวกับรสชาติของมัน อย่างไรก็ตาม สามคำนี้เป็นคำชมรูปแบบสูงสุดอยู่แล้ว และอาจถือว่าเขายอมรับสมองหมู!
“ดูท่าเจ้าจะไร้เดียงสาเสียนี่กระไร” ในใจเธอกำลังส่งเสียงร้องด้วยความยินดี
ใบหน้าของชายคนนั้นเปลี่ยนเป็นน้ำแข็งทันที
ผู้หญิงโง่คนนี้กล้าดียังไงมาเยาะเย้ยและเยาะเย้ยฉันเพราะความโง่เขลาของฉัน
อย่างไรก็ตาม เขาไม่ได้อารมณ์เสียกับเรื่องนี้
อาจเป็นเพราะเขาชอบด้านต่างๆ ของเธอ
เขาชอบที่เธอล้อเล่นและล้อเล่นกับเขาเพราะมันทำให้เขารู้สึกว่าไม่มีระยะห่างระหว่างพวกเขา
ตลอดเวลาที่ผ่านมา ทุกคนรวมถึงลูกชายคนโตของเขาต่างก็เกรงกลัวเขา บางสิ่งบางอย่างที่ดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นอย่างเป็นธรรมชาติในตัวพวกเขา
แม้ว่าเขาต้องการปลูกฝังความสัมพันธ์ที่ใกล้ชิดกับลูกชายของเขามากขึ้น แต่เด็กน้อยก็ดูเหมือนจะทำให้เขาตกอยู่ในภวังค์
ผู้หญิงคนนี้ทำให้เขารู้สึกสบายใจเมื่ออยู่กับเธอ เขาไม่รู้สึกอึดอัดแต่อย่างใดเมื่อใดก็ตามที่พวกเขาอยู่ด้วยกัน
เขารู้สึกดีมาก!
“อืม…”
ด้วยความงุนงงชั่วขณะ ผู้หญิงคนนั้นฉวยโอกาสยัดจักจั่นหนึ่งช้อนเข้าปากของเขา
"..."
เธอพูดด้วยรอยยิ้ม “ลองชิมดูสิว่ารสชาติเป็นยังไง!”
อนิจจา ชายคนนั้นหันศีรษะทันทีและพ่นอาหารออกจากปฏิกิริยาตอบสนอง
“มันน่าขยะแขยง ฉันไม่กินแมลง”
สมองหมูเป็นที่ยอมรับเล็กน้อยในขณะที่จั๊กจั่นไม่เป็นที่ยอมรับ
เขาเกลียดแมลงที่สุด เพราะพบว่าพวกมันสกปรกมาก
ริมฝีปากของเธอกระตุกอย่างหนัก “คุณคายมันออกมาทำไม”
“ฉันไม่ชอบมัน”
“คุณบอกแล้วไม่ใช่เหรอว่าคุณไม่ชอบกินสมองหมู แต่สุดท้ายคุณกลับชอบรสชาตินี้หลังจากได้ลองชิม”
“ฉันบังคับตัวเองให้รับสมองหมูได้ แต่แมลง? ไม่มีทาง."
ความคิดนี้ทำให้เขารู้สึกขยะแขยงอย่างไม่มีที่สิ้นสุด
“ลืมมันซะ ฉันจะไม่ยืนกรานให้คุณกินมัน”
ด้วยริมฝีปากที่มุ่ย ผู้หญิงคนนั้นก็ตะคอกและเริ่มกินอาหารด้วยตัวเธอเอง
เป็นเวลานานแล้วที่เธอทานอาหารเสียบไม้ ดังนั้นเธอจึงเพลิดเพลินกับอาหารเป็นอย่างมาก
ชายคนนั้นมองเธอด้วยความเงียบ
วิธีการกินของเธอดูมีเสน่ห์ไม่น้อย ริมฝีปากอันอ่อนโยนของเธอซึ่งเคลือบด้วยน้ำมัน ขยับและแยกออกจากกันขณะที่เธอกัดไม้เสียบและเคี้ยวอาหาร ช่างเป็นภาพที่น่าดึงดูดใจเสียนี่กระไร
เธอมีนิสัยที่ดีเยี่ยมเมื่อเธอกิน บางที คนสวยทุกคนก็มีเสน่ห์ที่ไม่เหมือนใครแม้กระทั่งตอนที่พวกเขากำลังรับประทานอาหาร
วลีที่ว่า 'งานเลี้ยงเพื่อดวงตา' เหมาะกับเธออย่างแท้จริง
สิ่งเล็ก ๆ น้อย ๆ นี้มักจะเปิดเผยด้านที่น่ารักและโง่เขลาของเธอโดยไม่เจตนาเป็นครั้งคราว สายตาที่เธอกินอย่างเย้ายวนทำให้คอของชายคนนั้นรู้สึกแหบเล็กน้อย
"ช้าลงหน่อย."
“ไม่กินเหรอ?” เธอแสดงความสงสารต่อเขา “ฉันสั่งอาหารมากเกินไป ฉันจะทำทั้งหมดให้เสร็จไม่ได้ถ้าคุณไม่ช่วย”
“ปล่อยไว้ถ้าคุณยังทำอาหารไม่เสร็จ”
“เสียอาหารอะไร!” เธอตะคอก “ไม่ว่ายังไงก็ตาม เราต้องทำอาหารที่สั่งไว้ให้เสร็จและอย่าให้อะไรเสียไป”
“ใครขอให้คุณสั่งอาหารมากมายขนาดนี้!”