ตอนที่ 1948: ฉันรักเขามากกว่าชีวิตของฉัน
ผู้แปล:Atlas Studiosบรรณาธิการ:Atlas Studios
"เข้ามา." ซง เอนยาขัดจังหวะคนรับใช้อย่างเย็นชาขณะขยายช่องว่างในประตู
ความสงบของเธอทำให้ซ่งหยุนซีรู้สึกแปลกและกังวลมากยิ่งขึ้น
เขาอยากให้เธอร้องไห้และเอะอะบ่นเขาด้วยความขุ่นเคืองและไม่มีเหตุผลมากกว่าเห็นเธอทำราวกับว่าเธอเสียสติไปแล้ว
คนรับใช้ไม่ได้คิดมากเกี่ยวกับเรื่องนี้ ราวกับว่าเพิ่งได้รับนิรโทษกรรม เธอรีบนำจานเข้ากราบด้วยความเคารพ
เมื่อคนรับใช้เดินกลับออกไป คุณหนูก็พร้อมที่จะปิดประตูอีกครั้ง
พี่ชายของเธอรีบห้ามไม่ให้เธอทำเช่นนั้น "ถือมันไว้!"
เธอช้าไปเล็กน้อยในการกระทำของเธอและหันมามองเขาอย่างมึนงง ดวงตาของเธอยังคงไร้ชีวิตชีวา ทำให้รู้สึกหวาดกลัวเล็กน้อย
เธอยังมีชีวิตอยู่ แต่ดูเหมือนเธอตายไปแล้ว
"เกิดอะไรขึ้นกับคุณ?" ถามพี่ชายของเธออย่างเข้มงวด “ดูที่คุณ; ทำไมคุณถึงปล่อยให้ตัวเองจบลงแบบนี้! นี่มันอุกอาจ!”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” ซง เอนยาตอบอย่างใจเย็น
คำพูดของเธอเย็นชา
ซ่งหยุนซีโกรธจากความอับอายและตำหนิเธออย่างรุนแรง “พูดให้ถูก! คุณหมายความว่าอะไรไม่ใช่ธุรกิจของฉัน? ฉันเป็นพี่ชายของคุณ! คุณเป็นน้องสาวที่ฉันหลงใหลมากที่สุด ฉันจะไม่สนใจคุณได้อย่างไร”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ ในที่สุดความรู้สึกก็ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของหญิงสาว อนิจจามันเป็นการเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “คำพูดของคุณฟังสบายหู บอกฉันที; คุณวางแผนที่จะดูแลฉันอย่างไร”
"..."
คำพูดของเธอทำให้ชายหนุ่มอึ้งและพูดไม่ออกอย่างไม่ต้องสงสัย
เขาไม่รู้ว่าจะตอบคำถามที่แหลมคมของเธออย่างไร
“วางแผนจะดูแลยังไง”
น้องสาวของเขายิ้มให้เขาอย่างเฉยเมย ความเศร้าโศกปรากฏขึ้นบนใบหน้าที่ซีดเซียวของเธอ “ พี่ชายฉันต้องหัวเราะเยาะคุณมากใช่ไหม? ในสายตาของทุกคน ฉันไม่สนใจจริยธรรมและตกหลุมรักผู้ชายที่ฉันไม่ควรจะเป็น ฉันต้องเป็นตัวตลกสำหรับคุณใช่ไหม”
"ฉัน…"
เธอแสดงความกระวนกระวายใจอย่างมาก “คุณไม่จำเป็นต้องตอบคำถามนั้น ฉันรู้ว่าคุณกำลังคิดอะไรอยู่ ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องสนใจฉัน แค่เป็นห่วงตัวเอง เข้าใจไหม?”
“แต่…” เขาครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งและกำลังจะพูดเมื่อน้องสาวของเขาปฏิเสธเขาอย่างหนักแน่นและเย็นชา “คุณไม่จำเป็นต้องสนใจฉัน และคุณก็จะไม่สามารถดูแลฉันได้ดีเช่นกัน ฉันจะตัดสินใจเอง คุณไม่มีที่ที่จะโทรหาฉัน”
ขณะที่เธอกำลังจะปิดประตู พี่ชายของเธอก็ตะโกนว่า “นี่มันไร้สาระ!”
ด้านหลังของ Song Enya หยุดนิ่ง
ซ่งหยุนซีกัดฟันด้วยความโกรธ “คุณทำเกินไปแล้ว! ทุกคนเป็นห่วงคุณมาก แต่คุณปล่อยให้ตัวเองกลายเป็นแบบนี้เพราะผู้ชายคนหนึ่ง! คุณจะตายโดยไม่มีเขาหรือไม่”
"ฉันจะ."
คำพูดของเธอฟังเบาราวกับขนนกที่หูของเขา แต่หนักแน่นเป็นพิเศษ
เธอหันกลับมาด้วยรอยยิ้มที่เป็นทุกข์และแน่วแน่บนใบหน้าของเธอ
"ฉันจะตาย."
ทันใดนั้นเขาก็จากไปโดยไม่มีคำพูดใด ๆ
พี่สาวของเขายิ้มอย่างสลัวขณะที่เธอพูดแต่ละคำ “ฉันรักเขามากกว่าชีวิตของฉัน”
เธอปิดประตูดังปังหลังจากพูดแบบนั้น ทิ้งให้น้องชายของเธอยืนตัวแข็งอยู่นอกห้อง
"ดี! เพราะคุณไม่ต้องการให้ฉันดูแลคุณก็ได้! ฉันก็ไม่อยากสนใจคุณแล้วเหมือนกัน!”
เขาหันหลังกลับและเดินลงบันไดไป
Jiang Qimeng เดินไปและถามอย่างเป็นห่วงว่า “เป็นยังไงบ้าง? เอนยะ—”
“ห่วงเธอไปเพื่ออะไร? เธอกำลังติดพันกับภัยพิบัติโดยบอกเราว่าอย่าสนใจเธอ ฉันจะพูดอะไรได้อีก”
แม่ของเขากังวลอย่างมาก เธอถอนหายใจออกมาอย่างช่วยไม่ได้ “ผู้หญิงคนนั้นดื้อรั้นเกินไปแล้ว! ทำไมเธออารมณ์ร้ายจัง”
เขาถอดเนคไทออกแล้วนั่งลงบนโซฟาบ่นอย่างหมดความอดทน “แม่ อารมณ์นี้ของเธอเกิดจากการเลี้ยงดูของพ่อและแม่!”