ผู้แปล: Sissy That Walk
'อย่าตำหนิฉัน คุณได้มันมาแล้ว’ ด้วยความคิดนี้ เหอไป๋เอื้อมมือออกไปและจับไว้เหนือของตีชิ่วเหอ
“เอาล่ะ คุณควรคืนบัตรนักเรียนของฉัน”
ด้วยใบหน้าที่จริงจัง Di Qiuhe มองลงไปที่มือเล็ก ๆ ที่เล็กกว่าเขามาก ผู้ชายคนนั้นเป็น 'ลูก' อาราซซี่ที่ผู้คนพูดว่าเขาเป็น เขามีลักยิ้มเล็กน้อยและมือเล็กๆ และเตี้ยกว่าเขาครึ่งศีรษะ
เหอไป๋ถูกชักนำให้เชื่อว่าเขาเอาชนะเขาได้หลังจากไม่ได้รับคำตอบ เมื่อลักยิ้มของเขาลึกขึ้น เขาดึงมือออกและพูดด้วยเสียงต่ำว่า “จักรพรรดิฟิล์ม การทะเลาะเบาะแว้งระหว่างเรานี้จะไม่ทำให้เราไปไหน เรียกมันว่าคู่ได้ไหม”
“เรียกได้หรือยัง” Di Qiuhe กล่าวพร้อมกับเลิกคิ้วขึ้น โดยไม่กลัวที่จะส่องแสงสีที่แท้จริงของเขา เขาส่ายหน้าเป็นการประท้วงและพูดว่า “ไม่ ไม่เคย”
เหอไป๋ชะงักเล็กน้อยเมื่อสบตากัน ความรู้สึกแปลก ๆ ที่เขาเคยสัมผัสอย่างคลุมเครือในตรอกในวันนั้นกลับมาพลุ่งพล่านอีกครั้งและชัดเจนขึ้นจนไม่อาจเพิกเฉยได้อีกต่อไป
ดวงตาที่อ่อนโยนของเขายังคงไม่เปลี่ยนแปลง แต่สีหน้าของเขา น้ำเสียงที่ตอบกลับมา และท่าทีที่ผ่อนคลายที่เขาวางตัว ล้วนแต่ดูแปลกไปสำหรับเขา…. ด้วยการกระตุกคิ้วของเขา เขาบีบถ้วยชาโดยไม่รู้ตัว “จักรพรรดิฟิล์ม มันไม่เหมาะกับคุณที่จะทำตัวแบบนี้ คุณต้องระมัดระวังในการแสดงตัวในที่สาธารณะ ต้องยึดติดกับภาพลักษณ์ของคุณ” 'ความอ่อนโยนและมารยาทที่เป็นสุภาพบุรุษของเขาหายไปไหน? ทั้งหมดนี้เป็นเพียงส่วนหน้าหรือไม่? ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมผู้ชายคนนี้ถึงดูแปลกๆ ปรากฎว่าความอ่อนโยนและความเป็นมิตรทั้งหมดถูกจัดฉากขึ้น ความจริงแล้วเขาเป็นคนใจร้าย! ครั้งสุดท้ายที่เราเจอกัน เขาทำตัวเหมือนจักรพรรดิแห่งภาพยนตร์ ทำไมคราวนี้เขาทำตัวเหลวไหลจัง? เขายอมแพ้เพราะถูกขึ้นบัญชีดำหรือเปล่า?’ เหอไป๋คิด
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เขาเหลือบมองดวงตาที่เปี่ยมไปด้วยพลังของตี่ชิ่วเหอตามแบบฉบับของคนหนุ่มสาว และถอนหายใจด้วยความเมตตาอย่างยิ่ง เขาเลือกที่จะไม่ถือมันกับชายหนุ่มคนนี้และก้มศีรษะลงเพื่อหยิบเงิน 500 หยวนจากกระเป๋าสตางค์ของเขา เขาวางเงินลงบนมือของ Di ซึ่งยังคงยื่นขอลายเซ็นคืนและพูดด้วยน้ำเสียงที่จริงใจว่า “ความจริงก็คือ ฉันขายลายเซ็นของคุณไปแล้วในราคา 1,000 หยวน นี่ก็ครึ่งนึงแล้ว ส่วนแบ่งของคุณ อย่าเพิ่งยอมแพ้ อะไรก็ตามที่ไม่ฆ่าคุณมีแต่จะทำให้คุณแข็งแกร่งขึ้น ลายเซ็นของคุณจะมีมูลค่า 10,000 หยวนในไม่ช้า”
'... เขาไม่ได้เล่นตามหนังสือ' Di Qiuhe คิด
"ดีแล้วทำต่อไป." เหอไป๋กล่าว เหอไป๋ตบไหล่ของตี้ด้วยรอยยิ้มเป็นมิตรและติดสติกเกอร์รูปดอกไม้สีแดงเล็กๆ ซึ่งเขาหยิบออกมาจากอุปกรณ์ประกอบฉากในการถ่ายทำตอนที่เขากำลังผ่านพิธีการวันแรกของการทำงาน ลงบนหน้าอกของเขา เขาตบหน้าอกของ Di สองสามทีแล้วพยักหน้าด้วยความพึงพอใจ “เอาล่ะ ดูนั่นสิ มันเหมาะกับคุณ. การขึ้นบัญชีดำไม่ใช่จุดจบของโลก เกมยังไม่จบจนกว่าคุณจะยอมแพ้ คุณต้องมีจิตวิญญาณแห่งการต่อสู้อยู่เสมอ ไปเถิด ไปสู่อนาคตที่สดใสของคุณ!” หลังจากพูดจบ เขาก็หันไปตีชิ่วเหอและผลักเขาออกห่างจากแถวไปสองก้าว
หลังจากถูกผลักออกจากเส้น Di Qiuhe ก็รู้สึกตึงบริเวณหน้าอกที่เขาถูกตบอย่างกะทันหัน เขามองลงไปที่หน้าอกของเขาพร้อมกับขมวดคิ้วในขณะที่เขากำลังมีความสุขเช่นกัน
“มีอะไรผิดปกติกับคุณ? ฉันไม่ได้บอกคุณว่ามีสายที่นี่? ไปรอที่หลังแถว เราทุกคนต้องการเป็ดย่างของเรา คุณไม่ต้องเข้าแถว ออกไปซะ” เหอไป๋ตะโกน การดุด่าในที่สาธารณะของเขาตรงกันข้ามกับความคิดเห็นที่ยกระดับจิตใจก่อนหน้านี้อย่างสิ้นเชิง
ทันใดนั้น Di Qiuhe หันกลับมาและเห็น He Bai จ้องมองมาที่เขาด้วยใบหน้าที่ไม่พอใจ ในขณะเดียวกัน ผู้คนในแถวต่างก็มองไปในทิศทางของพวกเขาด้วยความอยากรู้อยากเห็น เขารีบปิดหน้ากากที่ปากของเขาแล้วลดระดับสูงสุดของหมวกลง เมื่อมองไปที่ลักยิ้มบนใบหน้าของเหอไป๋ เขาก็อดไม่ได้ที่จะก้าวไปข้างหน้า
“เฮ้ เฮ้ ได้ยินฉันไหม? คุณไม่ควรเข้าแถว ทุกคนกำลังเฝ้าดูคุณอยู่” ตะโกน He Bai เสียงดัง ตอนนี้แม้แต่คนที่เดินผ่านไปมาก็ยังหันมาจ้องมองพวกเขา
“จัมเปอร์คิวดูคุ้นเคย คุณไม่คิดอย่างนั้นเหรอ” “ใช่…ฉันเฝ้าดูเขามาระยะหนึ่งแล้ว เขายังคงสวมหมวกและหน้ากากอนามัย คุณคิดว่ามีความเป็นไปได้ไหมที่เขาคือ Di…” Di Qiuhe หยุดก้าวไปข้างหน้าในขณะที่เขาได้ยินการสนทนาที่คลุมเครือมาจากด้านหลังสาย เขาบีบตาเพื่อมองไปที่เหอไป่ซึ่งริมฝีปากเหยียดกว้างจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่งแล้วคว้าชานมของเขา หลังจากนั้น เขาก็ก้มลงและคำรามว่า “'Pup'arazzi อย่าเล่นตุกติกตอนที่ฉันถ่ายทำ” หลังจากพูดจบ เขาก็หันหลังกลับและเดินจากไป มองจากด้านหลัง หลังตรงของเขาดูเหมือนสุภาพบุรุษมาก
ความรู้สึกแห่งชัยชนะนั้นหายวับไปราวกับดาวหาง ขณะที่เหอไป๋ตกตะลึงในทันทีกับสิ่งที่ตีชิ่วเหอเพิ่งทำไป การโจรกรรมอย่างกะทันหันทำให้เขาเดือดดาล
"เฮ้! ฉันกำลังดื่มนั่น!”
อย่างไรก็ตาม ไม่พบ Di Qiuhe
“ขอโทษนะ…” จู่ๆ เด็กสาวผมยาวก็โผล่หน้าออกมาและยิ้มให้เขา เธอถามด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ “ฉันเห็นคุณคุยกับผู้ชายคนนั้นนานแล้ว… เขาไม่ได้โดดคิวจริง ๆ ใช่ไหม คุณสองคนรู้จักกันใช่มั้ย? เขา…คือเขา…?”
"อะไร?" เหอไป๋พูดด้วยสีหน้างุนงงและเกาผมด้วยความลำบากใจ “ฉันขอโทษที่คุณต้องเห็นอย่างนั้น ผู้ชายคนนั้นคือลูกพี่ลูกน้องของฉัน เขาเป็นโรคหัดและได้รับคำสั่งให้หลีกเลี่ยงอาหารบางอย่าง แต่เขาก็ยังแอบตามฉันไปกินเป็ดย่าง ดังนั้น…. ฉันขอโทษจริงๆ คราวหน้าฉันจะจำไว้ว่าอย่าพูดเสียงดังในที่สาธารณะ” เมื่อได้ยินเช่นนี้ เด็กสาวผมยาวก็กลั้นสิ่งที่เธอกำลังเตรียมจะพูด เธอพูดติดอ่างด้วยอาการเขินอาย “โอ้ เขา… เขาเป็นญาติของคุณ นั่นสิ… ไม่เป็นไร คุณไม่ได้พูดดังขนาดนั้น ช่างเถอะ…"
เหอไป๋ยังคงปล่อยเสียงหัวเราะที่น่าอายออกมา ซึ่งช่วยระงับความไม่พอใจที่ผู้คนมีต่อพวกเขา ดังนั้นเหตุการณ์ที่ไม่พึงประสงค์นี้จึงจบลงด้วยรอยยิ้มของเขาในที่สุด
ตีชิ่วเหอถือชานมอุ่นๆ พลางยิ้มในขณะที่นึกถึงใบหน้าประหลาดใจของ ‘ปู’อาราซซี’ เมื่อเขารับชานมจากเขา
"สถานที่ที่จะ?" ถามคนขับแท็กซี่ขณะสตาร์ทรถขณะกดมิเตอร์
รอยยิ้มบนปากของ Di Qiuhe หายไปอย่างรวดเร็ว เขาหันศีรษะไปมองวิวถนนที่ถอยห่างออกไป และดึงหน้ากากลงเล็กน้อยเพื่อตอบคำถามของคนขับ “เดอะเฮงจิงวิลล่า กรุณาขับช้าๆ ฉันไม่รีบร้อน” ตอนนี้เขาได้รับบทในละครแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต้องพูดถึงประเด็นเกี่ยวกับสัญญา
เมื่อได้ยินเช่นนั้น คนขับก็เหยียบคันเร่งอย่างแรงโดยไม่ได้ตั้งใจ และรถก็พุ่งไปข้างหน้าไม่กี่เมตร โชคดีที่ไม่มีรถข้างหน้าจึงไม่ได้รับอันตรายใดๆ เขาเร่งความเร็วให้คงที่และตอบกลับอย่างระมัดระวังมากขึ้น “แน่นอน แน่นอน ผ่อนคลาย ฉันมีมือที่มั่นคง ฉันจะไม่ขับเร็วเกินกำหนด”
Heng Jing Villa เป็นกลุ่มวิลล่าหรูหราที่มีชื่อเสียงในเมือง B ผู้อยู่อาศัยนั้นร่ำรวยหรือมีอำนาจ ใครจะคิดว่าเขาจะรับใช้ผู้อยู่อาศัยคนหนึ่ง? ประสบการณ์นี้ค่อนข้างน่าตื่นเต้น
น่าแปลกที่ He Bai ได้รับข้อความ WeChat จากผู้ซื้อหลังจากซื้อเป็ดย่างกลับไปโรงเรียน
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ของแถมดีมาก ฉันขอถ่ายรูปแบบนี้อีกได้ไหม ฉันกระตือรือร้นที่จะซื้อมัน
'ซื้อภาพถ่าย?'
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เขาก็วางเป็ดย่างไว้บนโต๊ะ แล้วนั่งลงเพื่อตอบข้อความ
ขาวขึ้นและขาวขึ้น: รูปภาพถูกสุ่มดาวน์โหลดจากอินเทอร์เน็ต แต่ฉันแก้ไขเล็กน้อย ถ้าคุณชอบ ฉันจะส่งให้คุณอีกสองสามฟรีๆ ^-^
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: คุณใจดีมาก
ขาวและขาวขึ้น: อย่าพูดถึงมัน เมื่อเร็วๆ นี้ ฉันกำลังแก้ไขงานบางอย่างอยู่ ไม่มีปัญหาจริงๆ
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ขอบคุณมาก
ขาวและขาวขึ้น: ยินดีต้อนรับ
ห้านาทีต่อมา.
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: หอพักตึก F เขตเหนือ มหาวิทยาลัย Q ใช่ไหม
เหอไป๋รู้สึกสับสน แต่ก็ตอบกลับไปในเชิงบวก
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: หมายเหตุ
ขาวขึ้น ขาวขึ้น : ???
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: กุทัณฑ์ของคุณน่าเกลียดมาก
เหอไป๋: “…”
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: แต่ฉันชอบมันมาก ขอบคุณ ^-^
เหอไป๋พูดไม่ออก แต่เขาต้องยอมรับว่าเขาพบว่าผู้ซื้อรายนี้น่าสนใจมาก
ขาวและขาวขึ้น: ขอบคุณสำหรับคำพูดของคุณ
“ไป๋”
ทันใดนั้นหัวโตของ Niu Junjie ก็โผล่ออกมาจากด้านหลังซึ่งส่ง He Bai ไปที่เท้าของเขา
“ทำไมคุณถึงเดินเหมือนนินจา? คุณทำให้ฉันกลัวจนแทบบ้า”
Niu Junjie ถูคางของเขาและมองไปที่ He Bai ด้วยรอยยิ้มที่บิดเบี้ยว “จากประสบการณ์ของฉัน มีประมาณสามสถานการณ์ที่ผู้ชายจะดูโทรศัพท์มือถือของเขาด้วยรอยยิ้มที่ลึกลับ: ประการแรก เขากำลังดูบางสิ่งที่เร้าอารมณ์ ประการที่สองเขาทำเงินได้ก้อนหนึ่ง ประการที่สามเขากำลังมีความรัก ด้วยวิธีที่คุณยิ้ม ฉันจะเดิมพันเงินกับสถานการณ์ที่สาม”
เหอไป๋จับเป็ดย่างแล้วฟาดมัน “เอานักสืบมาจับฉันจริงๆเหรอ? คุณไม่ควรจะทบทวนบันทึกย่อของชั้นเรียนใช่ไหม มาเลย ไปซื้อเครื่องใช้บนโต๊ะอาหารแบบใช้แล้วทิ้งกันเถอะ เรากำลังเหลือน้อยแล้ว”
"…ดี"
ตีชิ่วเหอวางโทรศัพท์มือถือลง ตอนนี้เขารู้สึกดีขึ้นแล้วที่จะเสนอตัวเองเพื่อเผชิญหน้ากับใบหน้าที่หดหู่ของตี่ชิ่วฮวา
“เงียบทำไม? มันควรจะเป็นประเด็นหรือไม่!” ตี ชุนฮัว ผู้ซึ่งพอแล้วกับการที่เขาไม่สนใจเธอด้วยการเล่นมือถือโดยก้มหน้าลง เธอขึ้นเสียงและพูดว่า “สำหรับผู้ชายที่อ้างว่าได้สละสิทธิ์ในมรดก คุณจะต้องคลานกลับไปด้วยความอับอายขายหน้าอย่างแน่นอน อะไร คุณกลัวการถูกขึ้นบัญชีดำหรือไม่? บอกแล้วไงว่าขอทานไม่มีประโยชน์ ไม่มีที่สำหรับคุณในครอบครัวนี้อีกต่อไป!”
Di Qiuhe โค้งริมฝีปากของเขาและแสดงรอยยิ้มที่ดูถูกเหยียดหยามเธอ
ตี่ชุนฮวาตะลึงกับรอยยิ้มของเขา และจากนั้นเธอก็ระเบิดออกมา เธอยืนขึ้นเพื่อหยิบถ้วยชาจากโต๊ะแล้วชี้เป้ามาที่เขา “ตลกอะไรนักหนา! อะไร ในที่สุดคุณก็เล่นลูกสุนัขไร้เดียงสาเสร็จหรือยัง? ฮึ คุณอยู่ในฐานะที่จะยิ้มต่อหน้าฉันไม่ได้! คุณเป็นแค่ลูกนอกสมรส!”
"หุบปาก!"
ประตูถูกเปิดออกโดย Di Bian ซึ่งควรจะอยู่ในการประชุมของบริษัท เขาเดินเข้าไปและจ้องไปที่ตีชุนฮัว ดูทั้งโกรธและประหลาดใจในเวลาเดียวกัน “นั่นคือวิธีที่เธอปฏิบัติต่อพี่ชายของคุณเมื่อฉันไม่อยู่! ใครสอนให้คุณพูดสิ่งเหล่านั้น? พูดขึ้น! WHO?!"
“พ่อ… ทำไมคุณกลับมา?” ตี่ ชุนฮวา ยืนขึ้นด้วยความลำบากใจ ดูก้าวร้าวน้อยลงในทันที เธอมองตีชิ่วเหออย่างคุกคาม เซ็นชื่อให้เขาช่วยในสถานการณ์นี้ ตีชิ่วเหอกลับเลิกคิ้วขึ้นและดูเหยียดหยามมากกว่าที่เคย
"คุณ!" การที่ตี่ชุนฮัวหันกลับมาโดยคนที่ไม่เคยกล้าเผชิญหน้ากับเธอมาก่อนนั้นทำให้ตี่ชุนฮวาเปลี่ยนไปมาก และเธอก็โกรธจัดทันที “หน้าคุณเป็นอะไรเนี่ย! ไปอธิบายเรื่องนี้กับพ่อ ฉันแค่ล้อเล่น!”
ไม่เหมือนกับแม่ของเธอที่เป็นผู้เชี่ยวชาญในการปลอมตัว เธอเป็นเพียงเด็กสาววัยรุ่นที่จะแสดงตัวตนที่แท้จริงของเธอในการยั่วยุครั้งแรก
ในขณะนี้ ในที่สุด Di Qiuhe ก็เข้าใจความโง่เขลาของเขาที่แสร้งทำดีกับทุกคนรอบตัวเขา ท้ายที่สุด การปลอมตัวจะมีประโยชน์เมื่อจำเป็นเท่านั้น สำหรับผู้ที่แสดงเจตจำนงไม่ดีต่อคุณ มันเหมาะสมแล้วที่คุณจะแสดงความอาฆาตพยาบาทแบบเดียวกับที่พวกเขาแสดงให้คุณเห็น