ผู้แปล: Sissy That Walk
เหอไป๋ขมวดคิ้วและเตะเขา
Di Qiuhe ยิ้มและไม่สามารถต้านทานแรงกระตุ้นที่จะหยิกใบหน้าของ He Bai เมื่อโทรศัพท์มือถือของเขาดังขึ้นในกระเป๋าของเขา
เขาหยุดชั่วคราว หยิบโทรศัพท์ออกมาดู รอยยิ้มของเขาค่อยๆ เลือนหายไป “มันคือ Di Bian”
เหอไป๋เลิกคิ้วและยื่นมือข้างหนึ่งออกไปเพื่อวางสาย
ตีชิ่วเหอรีบหยุดเขา ส่ายหัวแล้วถามว่า “ลูกหมาน้อย คุณเกลียดเขาใช่ไหม”
เหอไป๋ผงกศีรษะโดยไม่ลังเลขณะสบถออกมา “ให้ตายเถอะ เลวจริงๆ!”
“คุณไม่คิดว่าบทลงโทษเบาเกินไปสำหรับเขาเหรอ?” ตีชิ่วเหอปล่อยมือของเหอไป๋ ส่งยิ้มให้เขา และรับโทรศัพท์โดยเปิดลำโพงเพื่อให้ได้ยินเสียงของตี่ไป๋
“ เกิดอะไรขึ้นกับข้อความบนอินเทอร์เน็ต Qiuhe? ต้องเป็นเพื่อนร่วมโรงเรียนของคุณที่โพสต์ในชื่อของคุณ? เขาไปไกลเกินไป! ขอให้เขาลบบทความและหยุดการติดต่อใดๆ กับเขา!” เสียงอันดังของ Di Bian ดังมา ดูเหมือนว่าสุขภาพของเขาจะดีขึ้น
ด้วยกำปั้นของเขา He Bai จ้องมองที่โทรศัพท์อย่างขุ่นเคืองและมีความต้องการอย่างมากที่จะบอกเขาออกไป!
ตี่ชิวเหอยิ้มกว้าง ยกมือข้างหนึ่งขึ้นบีบใบหน้าที่ปูดโปนของเขา และพูดกับโทรศัพท์ว่า “คุณต้องเข้าใจผิดบางอย่าง คุณตี่ เพราะคนที่โพสต์ข้อความดังกล่าวไม่ใช่ใครอื่นนอกจากฉัน ลายเซ็นของฉันอยู่บนนั้น ซึ่งคุณสามารถดูได้”
เฮ่อไป๋ดึงมือออกอย่างชั่วร้ายและดุ Di Bian ด้วยเสียงกระซิบ
พฤติกรรมของเขาสร้างความขบขันให้กับ Di Qiuhe อย่างมาก และดึงเขาออกจากภาวะซึมเศร้าขั้นสุด
มีความเงียบอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเสียงที่น่าสงสัยของ Di Bian ก็ดังขึ้น “คุณเรียกฉันว่าอะไร ชิวเหอ? ทำไมคุณ…?
“คุณอาจลืมไปว่าความสัมพันธ์ของเราเลิกกันเมื่อคนของ Qin ตอบโต้ฉัน” Di Qiuhe ทำให้ He Bai สงบลงด้วยการตบเข่าเขาและพูดโดยไม่คำนึงถึงความรู้สึกของ Di Bian ว่า "เพื่อความปรองดองในครอบครัว ฉันทนได้ทุกอย่างก่อนหน้านี้ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าฉันจะไม่เจ็บปวดหรือผิดหวัง คุณนาย ดิ ไร้สาระ จนถึงตอนนี้ฉันไม่เห็นชัดเจนว่าคุณเต็มใจที่จะตอบสนองทุกคนยกเว้นฉันซึ่งคุณสามารถขับไล่ได้ทุกเมื่อ งั้นก็ดีกว่าที่เราจะจากกันในแบบที่เราเป็น คุณยังคงเป็นประธาน ส่วนฉันเป็นนักแสดงที่ไม่รู้จัก เป็นไงบ้าง”
ด้วยความประหลาดใจที่พบว่าลูกชายที่เล้าโลมได้ง่ายมีความมุ่งมั่นเป็นพิเศษ Di Bian รีบเอาใจเขาอย่างรวดเร็ว “อย่าทำอะไรตามแรงกระตุ้น Qiuhe ฉันเข้าใจว่าการตัดสินใจของฉันทำให้คุณไม่พอใจ แต่ฉันไม่มีเจตนาที่จะไล่คุณออกจากบริษัท เหตุผลที่ฉันอนุญาตให้ Xia Song เข้าสู่ Huangdu ก็เพื่อปิดปากคนของ Qin ที่ยังทำงานอยู่ที่นั่น ฉันสัญญาว่าคุณจะได้รับส่วนแบ่งที่ยุติธรรม…”
“ฉันไม่ต้องการสืบทอด Huangdu จากคุณ มิสเตอร์ดี ฉันไม่ได้โง่ถึงขนาดหลงลืมความจริงที่ว่าคุณปกป้องฉัน คุณถือว่าชุนฮัวเป็นลูกของคุณมาก่อนและให้ฉันเย็นชาเพราะเห็นแก่เธอ ตอนนี้เธอเกือบจะฆ่าคุณในขณะที่คุณยังคงเลือกที่จะปกป้องเธอ เมื่อเทียบกับเธอแล้ว ฉันเหมือนลูกครึ่งที่ไม่ควรเกิดมาเลยด้วยซ้ำ” เสียงของเขาเบาลงในขณะที่เขาพูดต่อ หลังจากหยุดชั่วคราว Di Qiuhe ก็กล่าวเสริมว่า “มากสำหรับสิ่งนั้น คุณ Di เมื่อพิจารณาจากกลอุบายที่น่ารังเกียจของฉิน วันหนึ่งฉันอาจ 'พบกับความตายโดยไม่คาดคิด' ดังนั้นคุณควรบอกตัวเองว่าต่อจากนี้ไปคุณมีลูกชายเพียงคนเดียว ของที่เจ้าให้มาข้าจะคืนให้ทั้งหมด อย่างไรก็ตาม ฉันขอให้คุณมีความสุขในครอบครัวและมีอายุยืนยาว” หลังจากพูดจบ Di Qiuhe ก็วางสายและบล็อค Di Bian
เหอไป่ทุบโต๊ะ “จบแล้วเหรอ? เป็นแบบนั้น? ทำไมคุณไม่ระบายความโกรธเต็มที่ใส่เขา ด่าต่อไปไม่หยุด!”
Di Qiuhe มองไปที่เขา ดวงตาของเขาเบิกกว้างราวกับว่าตกใจกับความโกรธกะทันหันของเขา
เหอไป๋ลูบหน้าอกของเขา ยังคงตกใจที่เห็นตี่ชิวเหอดูบริสุทธิ์
โทรศัพท์ดังขึ้นอีกครั้งก่อนที่พวกเขาจะพูดอะไรไปมากกว่านี้ แต่คราวนี้เป็นมือถือของเหอไป๋
เหอไป๋เหลือบมองไปที่หน้าจอและสังเกตเห็นหมายเลขที่ไม่รู้จัก มีบางอย่างเกิดขึ้นกับเขา และเขาก็รับสายโดยเปิดสปีกเกอร์โฟนในขณะที่ปิดปากของตีชิ่วเหอ
"นาย. เขานี่คือ Di Bian ประธานของ Huangdu ฉันเห็นโพสต์ของคุณบน WeiBo โปรดลบทันที บอก Qiuhe ให้รับโทรศัพท์ด้วย”
ช่างเป็นน้ำเสียงที่น่ารำคาญเสียนี่กระไร!
เหอไป๋มองอย่างมีเลศนัยและพูดอย่างเย็นชาว่า “ฉันเกรงว่าคุณจะไม่ได้ในสิ่งที่คุณต้องการ ฉันไม่ใช่พนักงานของ Huangdu และไม่จำเป็นต้องปฏิบัติตามคำสั่งของคุณ ตอนนี้ Qiuhe อยู่กับฉันจริง ๆ แต่เขาไม่อยู่ ประธาน Di คุณไปโรงพยาบาลต่อหน้าฉัน ดังนั้นฉันจึงมีความคิดคร่าว ๆ เกี่ยวกับกิจการครอบครัวของคุณ ขอโทษที่พูดแบบนี้ ในเมื่อ Qin Li รักแท้ของคุณ สามารถดูแลลูกสาวของคุณให้ผลักคุณตกบันไดได้ เธอจึงสามารถสอนลูกชายของคุณให้ฆ่าพ่อของเขาได้ Qiuhe โง่เขลาถึงขนาดที่เขาบินไปต่างประเทศในเวลาเที่ยงคืนเพื่อจ้างผู้เชี่ยวชาญมารักษาคุณ ขยะทั้งหมด! ไล่เด็กที่ใจดีแบบนี้ออกไปแต่มีหมาป่าในชุดแกะเป็นเพื่อน คุณอาจอยู่เพื่อเสียใจ ฉันกำลังรอดูว่าคุณและ Qin Li จะจบลงด้วยความพินาศ! ป๊า!" เหอไป๋วางสายพร้อมกับตบมือและบล็อกตี่เบียนด้วย ทรุดตัวลงนั่งบนเก้าอี้ด้วยอารมณ์บูดบึ้ง
เมื่อมองไปที่ท่าทางโกรธของเหอไป่ ตี่ชิ่วเหอก็ตกตะลึง จากนั้นก็ยิ้มออกมา รอยยิ้มของเขากว้างขึ้นเป็นเสียงหัวเราะ และในที่สุดเขาก็ล้มลงบนโต๊ะ หัวเราะอย่างบ้าคลั่ง
เหอไป๋ทำหน้าบูดบึ้งและถามอย่างโกรธ ๆ ว่า “คุณหัวเราะอะไร”
ตีชิ่วเหอเหลือบมองเขาและฝังใบหน้าของเขาไว้ในอ้อมแขน เสียงหัวเราะของเขาเบาลงในขณะที่ไหล่ของเขากลิ้งมากขึ้น
เหอไป๋: “…” ไม่ว่าพ่อหรือลูกก็เป็นคนดี!
นาทีต่อมา Di Qiuhe ยังคงหัวเราะ
สองนาทีต่อมา เสียงหัวเราะของเขาก็ดังน้อยลง
ห้านาทีต่อมา ตีชิ่วเหอลุกขึ้น เช็ดน้ำตาที่เปี่ยมไปด้วยความสุข และหันหน้าไปหาเหอไป่ นัยน์ตาของเขาแดงเล็กน้อย
เหอไป๋ยกเปลือกตาขึ้น “คุณกินพอหรือยัง”
Di Qiuhe พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง “ใช่ ฉันคิดว่า”
“คุณคงหิวใช่ไหม” เหอไป๋หยิบถ้วยชาขึ้นมาและเป่าชาที่เย็นแล้ว
ตี่ชิวเหอจับท้องของเขาและตอบอย่างสมเพช “ใช่”
เหอไป๋จิบชาและถามต่อไปว่า “คุณยังมีที่อยู่อาศัยโดยปราศจากข้อเสนอจาก Di Bian หรือไม่”
ตี่ชิ่วเหอหรี่ตาลงและนึกขึ้นได้ครู่หนึ่ง พยักหน้า “น่าจะใช่… อย่างไรก็ตาม มีที่ให้คุณอาศัยอยู่เสมอ”
เหอไป๋เลิกคิ้วขึ้นและถามว่า “คุณหิวจริงๆ เหรอ?”
Di Qiuhe สบตาเขาและพยักหน้าอย่างสมเพช
เหอไป๋วางถ้วยชา เอนตัวมาทางเขา ยกมือข้างหนึ่งแตะศีรษะของเขาและยิ้มอย่างอ่อนโยน จากนั้นเขาก็กดหัวของ Di Qiuhe อย่างแรงและสาปแช่งเขาว่า “สมน้ำหน้าคุณ! เหมือนพ่อเหมือนลูก คุณยังเป็นขยะร้อยเปอร์เซ็นต์!”
ตีชิ่วเหอ: “…”