ตอนที่ 140: การโจรกรรมในหอพัก (2)
ผู้แปล: Sissy That Walk
ในที่สุดเมื่อเหอไป๋หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เขาส่งอาหารเสร็จ ตีชิ่วเหอก็ส่งข้อความไปมากมาย เช่น กังวลว่าทำไมเขาถึงได้อาหารช้าจนถึงตอนนี้ ห้องไหนที่เขาควรพักระหว่างที่เขาอยู่ในบ้านพัดลม เทศกาลฤดูใบไม้ผลิ จากนั้นเขาก็ตัดสินใจว่าพวกเขาควรอยู่ในห้องเดียวกัน รวมถึงรายละเอียดอื่นๆ เช่น อ่างอาบน้ำ ชุดนอนที่ชอบ ผ้าปูที่นอน ผ้านวม และอื่นๆ เขากำลังเดือดปุดๆเหมือนคุณย่า
เหอไป๋ค่อนข้างไม่ประทับใจ เมื่อคิดว่าชายผู้นี้ไม่ใช่สุภาพบุรุษผู้สง่างามอย่าง ตี ชิวเหอ ที่เขาพบในตอนแรกที่พยายามสร้างภาพลักษณ์ที่อ่อนโยนและห่วงใยต่อสาธารณชน และกล่องสนทนานี้ไม่ได้ส่องแสงที่แท้จริงของเขาเพราะอิทธิพลของเขา
ในขณะที่เขากำลังคิดอยู่ ก็มีข้อความส่งมาอีก เด็กดิชดิกล้ามากถึงขนาดบอกว่าผ้าห่มสองผืนหนักเกินไป ดังนั้นพวกเขาจึงทำได้เหมือนเมื่อก่อน ใช้ผ้านวมผืนเดียวกันร่วมกับคนนอนหนุนตัก
หากปราศจากสิ่งล่อใจจากความงามในตัวเขา เหอไป๋ก็ค่อนข้างสงบมากขึ้น เนื่องจากตอนนี้ตี้อยู่ห่างๆ เขาจึงพิมพ์ตอบกลับไปช้าๆ
ขาวและขาวขึ้น: คุณฟานรู้หรือไม่ว่าคุณพยายามเกลี้ยกล่อมฉันไปที่บ้านของคุณ?
White and Whiter: และก่อนที่จะมีแผนการทั้งหมดของคุณ คุณลืมไปหรือเปล่าว่าเราเป็นแค่เพื่อนที่รู้ใจกันว่าเป็นผู้ชาย?
ความเงียบมาจากอีกด้านหนึ่ง
เหอไป๋เย้ยหยันและวางโทรศัพท์ลงเพื่อเปิดอาหารเดลิเวอรี่ เขากล้าดียังไงมายุ่งกับฉันก่อนที่เราจะคบกันจริงจัง? เขาแค่ฝันกลางวันหรืออะไร?
Di Qiuhe จ้องที่ข้อความทั้งสองอย่างระมัดระวังสักสองสามครั้งเพราะเขาไม่รู้สึกถึงขาของเขาด้วยซ้ำ เขาจึงนั่งลงบนพื้นแล้วพิมพ์ด้วยสีหน้าจริงจัง
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ฉันเข้าใจแล้ว
เหอไป๋หยุดกลืนน้ำลายและตอบว่า “แล้วคุณเข้าใจอะไรไหม”
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: รอฉันก่อน
ขาวขึ้น ขาวขึ้น : ???
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: หยุดพักแล้ว ฉันต้องปิดโทรศัพท์
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ฉันจะทำงานอย่างหนักเพื่อหาเงินและเลี้ยงดูคุณอย่างดีจนกว่าคุณจะเป็นลูกหมาตัวใหญ่ ^-^
White and Whiter: ประตูอยู่ทางนั้น...
เฮ่อไป๋วางโทรศัพท์ลงด้วยใบหน้าโป๊กเกอร์และมุ่งความสนใจไปที่อาหารของเขาอีกครั้ง จนถึงวันนี้ เขาก็ยังคิดไม่ออกว่าคิดอะไรอยู่ในใจ แม้ว่าเขาจะหลงรักเจ้านกน้อยตัวนี้ไปแล้วก็ตาม
เค คันทรี ฉากกราดยิง.
ตีชิ่วเหอกดหมายเลขของเจียงซิ่วเหวิน เขาถามโดยตรงเมื่อวางสายว่า “ฉันจะออกไปหาคุณปู่ แต่นี่ไม่ใช่ปัญหาเพราะฉันมีแผน ประเด็นคือฉันควรทำอย่างไรให้โรแมนติกหากต้องการขอแต่งงานกับไป๋”
"..."
“ซิ่วเหวิน?”
“…คุณสารภาพหรือยัง”
ตี่ชิวเหอถูกโจมตีและตอบด้วยความลังเลว่า “อืม ฉันคิดว่าอย่างนั้น…”
“คุณบอกเหอไป๋ต่อหน้าแล้วหรือยังว่าคุณรักเขา”
"…เลขที่."
เจียง ซิ่วเหวิน หายใจเข้าลึก ๆ และตะโกนใส่เขา “แล้วทำไมคุณถึงอยากขอแต่งงาน! คุณไม่ใช่แฟนอย่างเป็นทางการของเขาด้วยซ้ำ! ทำไมคุณถึงมีความมั่นใจที่จะขอแต่งงาน! ตื่น! แค่ในฝันเท่านั้น!” จากนั้นเขาก็วางสายและสูดลมหายใจเพื่อสงบสติอารมณ์
กับเพื่อนปัญญาอ่อนแบบนี้ มันยากมากที่จะไม่เตะเขาทุกวัน!
มันยังคงเป็นเรื่องยากมากที่จะหาผู้ช่วย แต่ในขณะที่เหอไป๋คิดจะถอดโฆษณารับสมัครงานบน Weibo และขอความช่วยเหลือจาก Xing Shaofeng ในการหาผู้ช่วย ประวัติย่อจากเพื่อนเก่าก็เข้ามาในกล่องจดหมายของเขา
เหอไป๋จ้องชื่อในเรซูเม่นั้นอยู่สองสามวินาที แล้วหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อหาเบอร์ที่จะโทรออกหลังจากที่แน่ใจว่าตาของเขาไม่พร่ามัว เขาตะกุกตะกัก “พี่…พี่ลี่ คุณส่งผิดหรือเปล่า? ฉันเพิ่งเห็นเรซูเม่ของคุณในกล่องจดหมายของฉัน”
Li Ru เดินเข้าไปในประตูหน้าของมหาวิทยาลัย Q เธอดัดผมเพื่อให้เธอดูนุ่มสลวยและไร้กังวล เมื่อมองดูนักเรียนเหล่านั้นที่กลับมาด้วยใบหน้าที่อ่อนเยาว์และสดใส หลี่ยิ้มและพูดว่า “ไม่ ฉันไม่ได้ทำเช่นนั้น เหอไป่ ฉันต้องการงานด่วน ฉันสงสัยว่าคุณจะมีเวลาคุยกับฉันไหม ฉันจะรอคุณที่หน้าประตูมหาวิทยาลัย Q”
เหอไป๋กล่าวว่า “อา?”
เหอไป๋รีบวิ่งไปที่ประตูหน้าหลังจากผ่านไปหนึ่งไตรมาสและพาหลี่รู่ไปที่บาร์น้ำชาและจองบูธนอกมหาวิทยาลัย
เมื่อทั้งคู่นั่งลงแล้ว หลี่รู่ก็มองไปที่เหอไป๋ที่นั่งอยู่ข้างหน้าเขาโดยปราศจากความเขินอายอย่างที่เคยมีและเป็นผู้ใหญ่มากขึ้น เธอยิ้มอย่างสบายใจและพูดว่า “ฉันได้ยินมาว่าคุณถ่ายปกนิตยสาร C? ยินดีด้วย เหอไป๋ คุณเก่งกว่าที่ฉันคิดไว้มาก”
เหอไป๋ก็ดูแลเธออย่างใกล้ชิดเช่นกัน และรู้สึกโล่งใจที่เห็นเธออยู่ในสภาพที่ดี เขาตอบด้วยความเขินอายว่า “ไม่ ผมแค่โชคดีนิดหน่อย… พี่ลี่ คุณสามารถหางานเป็นผู้บริหารในสตูดิโอถ่ายภาพได้ง่ายๆ และมันก็เสียเปล่าถ้าคุณมาที่นี่และเป็นผู้ช่วยของฉัน นอกจากนี้ ฉันไม่สามารถให้เงินเดือนคุณได้ดีไปกว่าสิ่งที่คุณได้รับจาก Saint Elephant มาก่อน”
ขณะที่เขาพูดถึง Saint Elephant รอยยิ้มของ Li Ru ก็จางลงเล็กน้อย เธอตอบหลังจากจิบชาแล้ว “ฉันแก่แล้ว และไม่แข็งแรงเหมือนตอนเด็กอีกต่อไป ตอนนี้ฉันแค่ต้องการทำอะไรง่ายๆ และสนุกกับชีวิตใหม่ของฉัน ฉันเป็นแค่คนหางานธรรมดา คุณไม่ต้องกังวลมาก และผมเชื่อว่าคุณมีความสามารถในการสร้างทีมของคุณเอง มันเป็นเรื่องของเวลา ตอนนี้ฉันเป็นแค่ผู้ช่วยของคุณ แต่ฉันอาจจะเป็นพนักงานอาวุโสของคุณในสตูดิโอของคุณเองในอนาคต ฉันคงภูมิใจในตัวเองมากกว่าการเป็นกรรมการที่ Saint Elephant”
“ตอนนี้ฉันยังไม่กล้าคิดเกี่ยวกับสตูดิโอของตัวเองเลย…” เหอไป๋รู้สึกเขินอายกับคำชมของเธอมากขึ้นเรื่อยๆ แต่เขาก็เข้าใจเธอด้วยเหตุผลบางอย่าง ดังนั้นเขาจึงหยิบโทรศัพท์ออกมาและลบโฆษณาการรับสมัครนั้น และยื่นมือไปหาเธอด้วยรอยยิ้ม “ขอบคุณสำหรับความชื่นชมของคุณ พี่สาวหลี่ และหวังว่าเราจะมีการทำงานร่วมกันที่ดี” เนื่องจาก Li Ru มีประสบการณ์การทำงานและมีคุณสมบัติครบถ้วน เธอจึงเป็นตัวเลือกที่ดีที่สุดที่จะเป็นผู้ช่วยของเขา นอกเหนือจาก Xing Shaofeng ดูเหมือนเขาจะโชคดีมากที่เจอผู้ช่วยที่ดี Li Ru ปรากฏตัวทันทีเมื่อเขาต่อสู้กับปัญหานี้
Li Ru ชอบวิธีการจัดการที่ตรงไปตรงมาของเขา ดังนั้นเธอจึงจับมือเขาและตอบด้วยรอยยิ้มที่สดใสอีกครั้งว่า “ความร่วมมือที่ยอดเยี่ยม”
เนื่องจากพวกเขาได้ทำข้อตกลงการทำงานร่วมกันด้วยวาจา ทั้งคู่จึงรู้สึกสบายใจขึ้นมากเพราะในที่สุดพวกเขาก็มีพลังที่จะสนทนากัน
หลังจากสนทนากันสักพัก เหอไป๋พบว่าหลี่รู่สดใสขึ้นหลังจากออกจาก Saint Elephant ไปช่วงหนึ่ง เธอเคยเป็นคนจริงจังมาก แต่ตอนนี้เธอยิ้มอยู่เสมอราวกับว่าเธออายุน้อยกว่าไม่กี่ปี
เมื่อแลกเปลี่ยนข้อมูลล่าสุดเกี่ยวกับชีวิตปัจจุบันของพวกเขา Li Ru ก็หมุนถ้วยชาของเธอแล้วถามว่า “ตอนนี้ Saint Elephant เป็นอย่างไรบ้าง” แม้ว่าเธอจะบังคับตัวเองไม่ให้สนใจข่าวคราวของเจ้านายเก่า แต่เธอก็ยังอดไม่ได้ที่จะคิดถึงเรื่องนี้เมื่อกลับมาที่เมือง B เนื่องจากเป็นสถานที่ที่เธอใช้เวลาทำงานหลายปี