ผู้แปล: Sissy That Walk
"ขอโทษ." Di Qiuhe ก้าวไปข้างหน้าอีกครั้งและมองไปที่เขาพร้อมกับเอียงศีรษะเล็กน้อย ดูเหมือนว่าดวงตาที่ยิ้มแย้มและอ่อนโยนของเขาถูกปกคลุมด้วยชั้นของแสงที่เกิดจากแสงสลัวๆ ในทางเดิน ทำให้เกิดบรรยากาศที่เย้ายวน “กิจกรรมรำลึกถึงสถานีโทรทัศน์ของคุณเริ่มแล้วหรือยัง”
เสียงที่นุ่มนวลและต่ำ ดวงตาที่เอาใจใส่และลึกล้ำ และริมฝีปากที่เชิดขึ้นเล็กน้อยช่างยั่วเย้าเสียจนมีคนพยายามจูบเขาโดยไม่ได้ตั้งใจ พนักงานที่ทำงานตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นจึงละสายตาจากตีชิ่วเหออย่างไม่สบอารมณ์ เขาหยิกติ่งหูสีแดงขณะแสร้งทำเป็นปรับแว่นและท่าทีของเขาก็อ่อนลงโดยไม่รู้ตัว “มันเป็นเพียงการแสดงเบื้องต้นเพื่อสร้างโมเมนตัม และการแข่งขันอย่างเป็นทางการยังอยู่ในขั้นตอนการเตรียมการ ทันทีที่เริ่มต้น เราจะส่งจดหมายเชิญถึงคุณ เราหวังว่าคุณจะสามารถให้เกียรติกับเราได้”
Di Qiuhe พยักหน้าเพื่อแสดงว่าเขาเข้าใจ จากนั้นดูเหมือนว่ามีบางอย่างเข้ามาในความคิดของเขา ดังนั้นเขาจึงขมวดคิ้วและตอบกลับด้วยร่องรอยของความเสียใจบนใบหน้าของเขา “ฉันดีใจที่สถานีโทรทัศน์มีอัธยาศัยดี คุณต้องการเชิญฉัน แต่… ตอนนี้ฉันออกจากหวงตูแล้ว และสมาชิกในทีมทั้งหมดถูกเรียกกลับแล้ว รายการทีวีวันนี้จะเป็นครั้งสุดท้ายที่ฉันปรากฏตัวบนเวทีในฐานะผู้ให้ความบันเทิง Huangdu ยังไม่ทราบว่าฉันจะสามารถทำงานในวงการบันเทิงต่อไปได้หรือไม่ ดังนั้นฉันจึงเกรงว่าจะไม่สามารถทำตามความคาดหวังของคุณได้
พนักงานที่ทำงานจ้องมองมาที่เขาโดยไม่ได้สังเกตมารยาทของเขา “คุณไม่ใช่ผู้ให้ความบันเทิง Huangdu อีกต่อไปแล้วหรือ ทำไมฉันถึงไม่…” เมื่อนึกถึงฉากเงียบสงบที่ตีชิ่วเหอมาที่สถานีโทรทัศน์เพื่อบันทึกรายการทีวีคนเดียวในวันนี้ เขารีบกลืนคำพูดของเขาลงพร้อมกับพายุที่ปั่นป่วนในใจ
Di Qiuhe เพิ่งได้รับรางวัลนักแสดงนำชายยอดเยี่ยมจาก Thousand Flowers Award ด้วย Tears of Rouge เขาอยู่ในที่จับตามองและมีข่าวลือว่าชายคนนี้มีภูมิหลังที่ทรงพลังมากซึ่งจะทำให้อาชีพการงานของเขาสดใสในอนาคตอย่างแน่นอน แต่เพียงไม่กี่เดือนที่เขาได้รับรางวัล เขาจะออกจาก Huangdu ได้อย่างไร? เขายังกล่าวอีกว่าไม่แน่นอนว่าเขาจะทำงานในวงการบันเทิงต่อไปในอนาคตหรือไม่ เขาถูกขึ้นบัญชีดำหรือบังคับโดย Huangdu หรือไม่? มาได้อย่างไร? ไม่น่าแปลกใจที่มีข่าวลือว่าการรับรองผลิตภัณฑ์ทั้งหมดของ Di Qiuhe ถูกถอนออกเมื่อเร็ว ๆ นี้ กลายเป็น…ข่าวดัง!
Di Qiuhe หมายความว่าอย่างไรที่บอกเขาทั้งหมดตอนนี้? ตีชิ่วเหอมีจุดประสงค์อะไร? เขาเป็นแค่พนักงานชั้นต่ำของสถานีโทรทัศน์ Di ได้อะไรจากการบอกข้อมูลนี้แก่เขา? ดิชั้นต้องการอะไร?
การสมรู้ร่วมคิดทุกประเภทหมุนวนอยู่ในใจของเขาและการแสดงออกของเขาก็แข็งทื่อโดยไม่รู้ตัว
Di Qiuhe ดูเหมือนจะไม่ได้สังเกตเห็นปฏิกิริยาที่ผิดปกติของเขา หยิบโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าและค้นหาบล็อกอย่างเป็นทางการของสถานีโทรทัศน์ของเมือง B เขาถามว่า “วิดีโอนี้ถูกโพสต์และใช้เพื่อสร้างโมเมนตัมโดยสถานีของคุณที่ได้รับจาก Saint Elephant Studio หรือไม่ ช่างภาพตัวน้อยที่ให้เนื้อหานี้ชื่ออะไร”
“มันคือเซนต์เอเลแฟนท์สตูดิโอ ชื่อช่างภาพคือ He Bai” พนักงานตอบโดยสัญชาตญาณ จากนั้นก็ตั้งสติได้อย่างรวดเร็วและถามอย่างกระวนกระวายว่า “คุณ คุณจะถามเรื่องนี้เพื่อ…”
“น่าเสียดายที่ฉันไม่สามารถเข้าร่วมกิจกรรมรำลึกถึงคุณได้ ดังนั้น... ฉันขอให้คุณประสบความสำเร็จกับกิจกรรมรำลึกถึงคุณ” Di Qiuhe ยิ้ม เขาส่งต่อวิดีโอในบัญชี weibo ของเขา โพสต์คำแสดงความยินดีสองสามคำ และชมเชยช่างภาพนิรนามที่ให้เนื้อหาและทีมงานที่ตัดต่อเนื้อหาโดยไม่ตั้งใจ เขาแสดงโทรศัพท์มือถือของเขากับเจ้าหน้าที่ที่ทำงานและถามด้วยรอยยิ้มว่า “หวังว่าคุณจะไม่รังเกียจที่ฉันใช้กิจกรรมการรำลึกถึงสถานีโทรทัศน์ของคุณเพื่อสร้างความตื่นเต้น”
เมื่อดูตี่ชิวเหอทำทั้งหมดนี้และยิ้มอย่างอ่อนโยนตลอดเวลา พนักงานที่ทำงานก็รู้สึกอายขึ้นมาทันที แม้ว่าอนาคตของชายผู้นี้ที่ยืนอยู่ข้างหน้าจะมืดมน แต่เขายังคงคิดที่จะช่วยสถานีโทรทัศน์โปรโมตกิจกรรมสร้างกระแส และเขาแสดงความเคารพโดยกล่าวว่าเขาใช้ประโยชน์จากสถานีโทรทัศน์เพื่อดึงดูดความสนใจ นี่คือ …คนดี! เป็นคนดีมาก! คนดีเช่นนี้จะใช้ประโยชน์จากพนักงานที่ด้อยประสิทธิภาพเช่นเขาได้อย่างไร? เขาเป็นคนแรกที่เอ่ยปากเชิญตีชิ่วเหอให้เข้าร่วมในกิจกรรมรำลึก ผู้ชายคนนั้นแค่ตอบรับคำเชิญของเขาและอธิบายว่าทำไมเขาถึงปฏิเสธคำเชิญ เขากำลังคิดอะไรอยู่เนี่ย!
“ขอบคุณมาก คุณดิ” ทัศนคติของพนักงานที่ทำงานนั้นกระตือรือร้นมากขึ้นเรื่อย ๆ แม้กระทั่งสนิทสนมกัน จากนั้นเขาก็พูดอย่างจริงใจว่า “ในฐานะที่เป็นคนที่ยอดเยี่ยม คุณจะฉายแสงในแวดวงบันเทิงในอนาคตอย่างแน่นอน คุณได้รับมัน!"
ตี่ชิวเหอยิ้มอย่างอ่อนโยนและร่าเริงมากขึ้น เขามองไปที่พนักงานที่ทำงานนี้ด้วยความกรุณาและพยักหน้า “อืม หวังว่าทุกอย่างจะเป็นไปตามที่คุณพูด ขอบคุณ”
“อืม เชิญครับ” เขามีอารมณ์ดีแค่ไหน เป็นอีกครั้งที่พนักงานที่ทำงานหูแดงและมองไปทางอื่นเพราะเขินอาย
He Bai มาที่ Computer Town ด้วยเงินที่เขาเพิ่งได้รับ เขาพร้อมที่จะเลือกคอมพิวเตอร์สำหรับตัวเอง
ทันใดนั้นเสียงแจ้งเตือนของโทรศัพท์มือถือดังขึ้น เขาดึงโทรศัพท์มือถือออกจากกระเป๋าและต้องตะลึงเมื่อเห็นข้อความแจ้งเตือนบน Wechat จำนวนมาก มันเตือนว่าเขาไม่ได้ตรวจสอบข้อความ Wechat เป็นเวลานาน ดังนั้นเขาจึงรีบขึ้นไปตรวจสอบข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: สวัสดีตอนเช้าค่ะ ^-^
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ราตรีสวัสดิ์ ^-^
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: งานยุ่งเหรอ?
…
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: คนโกหก! คุณไม่ได้บอกว่าคุณจะส่งรูปภาพที่คุณส่งไม่ถึงประตูบ้านครั้งก่อนให้ฉันทางไปรษณีย์ใช่ไหม
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ฉันแค่ล้อเล่น การสอบปลายภาคใกล้เข้ามาแล้ว คุณต้องยุ่งมาก มาเลย ^-^
…
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: สวัสดีตอนเช้า ^-^
…
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: คุณกำลังทำอะไร?
มีการส่งข้อความหาเขาอย่างต่อเนื่องตั้งแต่สัปดาห์ที่แล้วจนถึงปัจจุบัน เหอไป่อ่านข้อความทั้งหมดและทุบหน้าผาก จากนั้นเขาก็รีบพิมพ์ข้อความและตอบกลับ
ขาวและขาวขึ้น: ขออภัย เพราะช่วงนี้ฉันยุ่งอยู่กับการทบทวน ฉันไม่สามารถตรวจสอบข้อความ Wechat ได้ ฉันจะส่งรูปถ่ายให้คุณในภายหลัง
ผู้ซื้อตอบกลับเร็วมากราวกับว่าเขาไม่ต้องการเวลาพิมพ์เป็นคำพูด
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ไม่เป็นไร ทำงานหนักขึ้นเมื่อสิ้นสุดภาคการศึกษา คุณกำลังทำอะไร?
ขาวและขาว: การซื้อคอมพิวเตอร์
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ที่เมืองคอมพิวเตอร์?
ขาวขึ้นและขาวขึ้น: ใช่ ฉันจะส่งรูปถ่ายให้คุณทันทีที่ฉันซื้อคอมพิวเตอร์เสร็จ ขอโทษที่ให้รอนาน
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: ใช้เวลาของคุณ
ไวท์กับไวท์ : ???
นกที่เกิดในฤดูใบไม้ร่วง: การซื้อคอมพิวเตอร์เป็นสิ่งที่ต้องระวัง คุณควรใช้เวลาในการเลือกคอมพิวเตอร์
เหอไป๋ตกอยู่ในความเงียบสองสามวินาทีและอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ
แม้ว่าผู้ซื้อจะดูบ้าๆ บอๆ แต่บางครั้งเขาก็มีจิตใจอบอุ่น…มันน่ารัก
เหอไป๋ลังเลอยู่นานระหว่างแล็ปท็อปกับคอมพิวเตอร์ตั้งโต๊ะ เมื่อพิจารณาว่าเขาจะออกจากโรงเรียนเพื่อไปฝึกงานในอีกปีหนึ่งและงบประมาณก็เพียงพอ ในที่สุดเขาก็ซื้อแล็ปท็อปราคาแพงสุด ๆ ซึ่งประสิทธิภาพสามารถทนต่อความทรมานของเขาเป็นเวลาอย่างน้อยสามปี
He Bai ออกจาก Computer Town พร้อมเคสคอมพิวเตอร์ของเขา เขามองนาฬิกาและเดินไปที่ป้ายรถเมล์
“ลูกสุนัขตัวน้อย”
เสียงที่คุ้นเคย น้ำเสียงที่คุ้นเคย สถานการณ์ที่คุ้นเคย
เหอไป่หยุดก้าวไปข้างหน้าชั่วคราวแล้วเลี้ยวอย่างเฉียบขาด
“ คุณอยากรู้ไหมว่าทำไมฉันถึงอยากขอบคุณที่ส่งรูปเหล่านั้นให้ครู Xu Yinrong”
เหอไป๋หยุดและหันไปมองตีชิ่วเหอซึ่งดูหล่อและเปล่งประกายแม้ในเสื้อเชิ้ตลำลองและกางเกงยีนส์อยู่ห่างออกไปไม่กี่ก้าว เหอไป๋ขมวดคิ้วเข้าหากัน เขาคิดว่าเขาควรเปลี่ยนโทรศัพท์มือถือเครื่องใหม่ก่อน โดยเครื่องหนึ่งมีแอป almanac เพื่อตรวจสอบว่าเป็นวันที่ฤกษ์ดีหรือไม่
ตีชิ่วเหอยกมือขึ้นเพื่อยกปีกหมวกคริกเก็ต ดึงหน้ากากออกและเลิกคิ้วขึ้น “อย่าพยายามเปิดเผยตัวตนของฉันและวิ่งหนีไป ถ้าคุณทำเช่นนั้น ฉันจะพาคุณไปสัมผัสประสบการณ์การหลบหนีตรอกอีกครั้ง”
เหอไป๋สำลัก “ฉันไม่คิดเลยว่า… เกี่ยวกับรูปถ่าย ฉันสามารถถามอาจารย์ Xu ได้
“ผ่านไปนานแล้ว ทำไมคุณไม่ถามเขา” ตี่ชิวเหอมองไปที่เขาพร้อมกับยกแขนขึ้นพาดหน้าอกและเชิดคางขึ้น ความอ่อนโยนและมารยาทที่สุภาพของเขาหายไป และภาษากายของเขาก็ยั่วยุ
เหอไป๋สำลักอีกครั้ง เพราะเขาถามเกี่ยวกับรูปถ่ายเหล่านั้น แต่ครู Xu ไม่พูดอะไรเลย เขาจึงหัวเราะและทำการบ้านมากขึ้น
ตีชิ่วเหองอนิ้วเพื่อกวักมือเรียกเขา ยิ้มอย่างอ่อนโยน “มาเลย ขึ้นรถฉัน”
เหอไป่ยืนครุ่นคิดอยู่สามวินาที ในที่สุดความอยากรู้ก็ครอบงำ เขาเดินเข้าไปหาเขาด้วยใบหน้าที่ไร้ความรู้สึกและเชิดคางขึ้น "นำไปสู่."
Di Qiuhe มองไปที่ใบหน้าโป๊กเกอร์ของ He Bai เขาฮัมเพลงและหันกลับมาเพื่อเป็นผู้นำทาง คิดอย่างภาคภูมิใจว่าการขึ้นบัญชีดำเขาใน WeChat จะมีประโยชน์อะไร เพราะตอนนี้เหอไป๋อยู่ในมือเขาแล้ว
รถสปอร์ตสีแดงฉูดฉาดแล่นเข้าสู่ใจกลางเมืองและจอดนิ่งๆ นอกตรอกที่ทั้งสองใช้หลบหนีจากฝูงชน
เหอไป่ปิดปากและอยากจะอาเจียน
“แม้ว่าพ่อของฉันจะไล่ฉันออกจากหวงตู แต่เขาก็ยังชดเชยให้ฉันเป็นรถหรูหลายคันและบ้านหลายหลัง และเงินจำนวนมากเกินกว่าที่ฉันจะใช้ในชีวิตได้” ตีชิ่วเหอปลดเข็มขัดนิรภัยและหันศีรษะไปมองเหอไป่ "คุณชอบรถคันนี้ไหม? เย็นมั้ย?”
เหอไป๋เปิดขวดน้ำและดื่มช้าๆ เขาระงับความรู้สึกคลื่นไส้และพูดอย่างมึนงงว่า “คุณ…”
"อะไร?" ตีชิ่วเหอไล้นิ้วไปตามเส้นผมโดยเอียงลำตัวครึ่งหนึ่ง กระดุมเสื้อเชิ้ตสองเม็ดของเขาถูกปลดออก เผยให้เห็นกระดูกไหปลาร้าสุดเซ็กซี่ของเขา เนื่องจากเสื้อรัดรูปเล็กน้อย ขอบเอวเซ็กซี่ของเขาจึงเผยออกมาอย่างชัดเจน
“ทักษะการขับรถของคุณมีกลิ่นเหม็น” เหอไป๋กระชับฝาขวดน้ำ เปิดประตูด้วยมือที่อ่อนแรง แล้วลงจากรถ จากนั้นเขาก็ประคองตัวเองเอาแขนพิงหลังคารถเอาหน้าซุกแขนเพื่อบรรเทาอาการวิงเวียนศีรษะ
Di Qiuhe จ้องมองที่พวงมาลัยด้วยสีหน้าแข็งทื่อและไม่พอใจ จากนั้นเขาก็ดึงปลอกคอ ลงจากรถ เดินไปที่เหอไป๋และสะกิดไหล่เขา "คุณสบายดีไหม?"
เหอไป๋หันศีรษะของเขาและมองเขาอย่างไร้ชีวิตชีวา
จากนั้น Di Qiuhe ก็พบว่าใบหน้าของ He Bai นั้นดูน่ากลัวเล็กน้อย ริมฝีปากของเขาซีดมากและหุบลงเล็กน้อย ซึ่งทำให้เขารู้สึกมีแรงกระตุ้นที่จะช่วยให้ริมฝีปากของเขาแดงขึ้น
มันมาอีกแล้ว อาการสั่นของหัวใจที่อธิบายไม่ถูก เขากดหน้าอกด้วยความสงสัยและขมวดคิ้วเล็กน้อย จากนั้นเขาก็วางมือข้างหนึ่งบนไหล่ของเหอไป๋และอีกมือหนึ่งวางบนเอวของเขา ตีชิ่วเหอกลั้นหายใจโดยไม่รู้ตัว เอนตัวไปและค่อยๆเลื่อนมือลงมาที่เอวของเหอไป่...
"คุณกำลังทำอะไร?" เหอไป๋ขมวดคิ้ว
“คุณดูแย่มาก ฉันจะพาคุณไปหาหมอ” Di Qiuhe กล่าวด้วยใบหน้าที่จริงจัง
เหอไป่กัดฟัน “นั่นคือเหตุผลที่คุณแตะก้นฉันเหรอ”
ตีชิ่วเหอตกตะลึง เขามองไปที่มือของเขาและเลิกคิ้วขึ้น “นี่คือก้น? นี่มันหลังเอวชัดๆ!” ขณะที่เขาพูด เขาก็เลื่อนมือลง กดที่ก้นของเหอไป๋และตบอย่างแรง “นี่คือก้น!” คุณมีความรู้ทั่วไปหรือเปล่า ลูกหมาน้อย?’
เหอไป๋เบิกตากว้างและมองไปที่ตีชิ่วเหออย่างเหลือเชื่อ จากนั้นเขาก็หันกลับมา คล้องคอของตีชิ่วเหอ กดเขาลงและทุบตีเขา “ดิ นายมันขยะ!” คุณแตะต้องฉัน...คุณเอาชานมของฉัน คุณเอากล้องของฉันไป และคุณทำให้หนังสือพิมพ์ลงข่าวฉัน! คุณส่งข้อความก่อกวนฉันกลางดึก คุณทำลายรูปภาพของฉัน ทำให้ฉันฝันร้าย! และคุณ…"
“คุณเคยฝันถึงฉันไหม” ตอนแรก Di Qiuhe ยืนนิ่งเพื่อให้เขาทุบตีเขา เมื่อเขาได้ยินเช่นนี้ เขาก็อดไม่ได้ที่จะจับมือของเหอไป๋และยกมุมปากขึ้นมองทูตสวรรค์ที่พอใจ “ฉันรู้ว่าคุณเป็นหนึ่งในแฟนบอยของฉัน! ไม่เป็นไร ตราบใดที่คุณยับยั้งการบูชาฉันสักนิด ไอดอลและแฟนๆ ก็สามารถเป็นเพื่อนกันได้”
มือที่จับไหล่และข้อมือของเหอไป่นั้นใหญ่และอบอุ่นมาก และกำลังที่ใช้ก็ไม่ใหญ่เกินไป แต่มันทำให้เขาไม่สามารถเคลื่อนไหวได้ ดังนั้นเขาจึงได้แต่เกาะร่างกายของตีชิ่วเหอไว้เฉยๆ เนื่องจาก Di Qiuhe รู้จักกังฟู เขาจึงไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเขา
เหอไป๋รู้ว่า 'คนฉลาดยอมจำนนต่อโชคชะตา' เขาลดเสียงลง “ปล่อยฉันก่อน”
Di Qiuhe พอใจกับท่าทางปัจจุบันของพวกเขาทั้งสองมาก เขาจับเขาแล้วเดินออกไปด้วยสีหน้าไม่สู้ดีนัก “งั้นผมขอตัวนะครับ”
“…คุณไม่กลัวที่จะถูกถ่ายภาพโดย “ลูกสุนัข” อาราซซี่ และข่าวแท็บลอยด์เรื่อง “น่าตกใจ! ดาราหนุ่มหล่อชื่อดัง เป็นเกย์ จีบและคบคนเพศเดียวกันในซอยลับ?
"เลขที่." เขาพบว่ามันน่ารังเกียจมากเมื่อตีชิ่วเหอหัวเราะเยาะเขาเบาๆ “อุปกรณ์ตรวจสอบรอบๆ ที่นี่ไม่ทำงานทั้งหมด หากมีคนปรากฏตัวที่ทางออกด้านหน้าและด้านหลัง จะเห็นได้ชัดมาก คนในซอยสามารถค้นหาได้ทันที ที่สำคัญที่สุดคือฉันถูกบังคับให้ออกและไม่สามารถเผยแพร่ข่าวเกี่ยวกับฉันได้ ฉินลี่เป็นผู้หญิงที่ฉลาด ภายใต้สถานการณ์นี้ เธอรู้ดีกว่าใครว่าต้องทำอะไร”
เนื่องจาก Di Qiuhe ไม่มีความรู้สึกละอายใจ He Bai จึงทำได้เพียงตัดสินใจอย่างไม่ฉลาด
เหอไป๋หลุบเปลือกตาลงอย่างเงียบ ๆ แล้วพูดอย่างเงียบ ๆ ว่า “ฉันอยากฉี่”
ตีชิ่วเหอหยุด
“และฉันเมารถและอยากจะอาเจียน”
ตีชิ่วเหอคลายเขาออก หันไปหาถังขยะในตรอก ตบหลังเขาเบา ๆ แล้วพูดเบา ๆ ว่า “ฉี่และอาเจียนข้างทาง ฉันจะระวังคุณและไม่ปล่อยให้คนอื่นเห็น Little Bai ของคุณ”
เหอไป๋: “…” สคริปต์ดูเหมือนไม่ถูกต้อง?
“ต้องให้ฉันปลดเข็มขัดให้ไหม”
เหอไป๋หันหลังกลับอย่างเด็ดขาดและวิ่งหนีไป เขาพบว่าเหตุผลที่จักรพรรดิภาพยนตร์เส็งเคร็งคนนี้ขวางทางเขาในวันนี้ก็เพื่อแก้แค้นตัวเองที่หลอกเขาหน้าร้านเป็ดย่าง เขาต้องวิ่ง มิฉะนั้น วันนี้จะเป็นวันโลกาวินาศของเขา
“กล้องและคอมพิวเตอร์ของคุณอยู่ในรถของฉันทั้งหมด”
เหอไป่หยุดอย่างรวดเร็วและด่าว่าตัวเองโง่เง่าอยู่ในใจ จากนั้นเขาก็หันหลังกลับและวิ่งกลับไปที่ Di Qiuhe เขาจับมือและพูดอย่างจริงใจว่า “ฉันเป็นแฟนบอยของคุณ! ไอ้พวกไร้สมอง! คุณอยากกินสเต็กไหม ของผมไม่ใช่อันที่แพงที่สุด แต่อันที่แพงๆ ทั่วไปก็ยังโอเค!!
"เด็กดี." Di Qiuhe แตะศีรษะของเขาและแรงที่ใช้นั้นอ่อนโยนมาก “ฉันได้ยินมาว่านายถูกโฮสต์ตัวน้อยรังแกเมื่อนานมาแล้ว? อย่ากลัว. ในฐานะพี่ใหญ่ของคุณ ฉันจะช่วยคุณเอง”
เหอไป๋: “…” ‘ทำไมฉันถึงเคยได้ยินน้ำเสียงแบบนี้ของ “พี่ใหญ่” มาก่อน?’