ผู้แปล: Sissy That Walk
หลังจากขับรถไป 20 นาที ทิวทัศน์เริ่มมืดมนขึ้นเรื่อยๆ เหอไป๋ถามขึ้นว่า “ไอ้เด็กนี่ อย่ามายุ่งกับฉัน ร้านอาหารอะไรแถวนี้”
“ใช่ มี เต็มไปด้วยความสนุก ฉันจะบอกว่า” Di Qiuhe ตอบ
มันเริ่มมืดลงขณะที่พวกเขาขับรถต่อไป อีกสิบนาทีผ่านไป และเหอไป๋คิดกับตัวเองว่า อาหารเย็นที่ตี่ชิวเหอกำลังพูดถึงจะต้องเป็นการปิกนิก
ด้วยเหตุนี้ เหอไป๋จึงไม่คึกคะนอง และทันใดนั้นรถก็หยุดลง เหอไป๋เห็นแสงสว่างข้างหน้า
“เราอยู่ที่นี่หรือเปล่า” ตอนนี้เหอไป๋รู้สึกทึ่ง
Di Qiuhe ยิ้มเป็นคำตอบ เขากดปุ่มในรถ ตอนนี้รถกลายเป็นรถเปิดประทุน
อากาศดีเช่นนี้ เหอไป๋อิงแอบอยู่บนที่นั่งและมองขึ้นไปบนท้องฟ้า ดวงดาวเล็กๆ ระยิบระยับสวยงามมาก
บูม บูม บูม.
มันคือดอกไม้ไฟ! ตอนนี้พวกเขาอยู่ตรงข้ามทะเลสาบ!
นั่นดึงดูดความสนใจของเหอไป๋อย่างแน่นอน
สิ่งที่เขาเห็นคือโต๊ะที่ประดับด้วยริบบิ้นและดอกไม้ และมีอาหารวางอยู่บนโต๊ะ ทันใดนั้นเอง ทะเลสาบก็สะท้อนแสงไฟเป็นประกาย มันช่างผ่อนคลายและสวยงามมาก ทะเลสาบและแสงไฟต่างเสริมความงามซึ่งกันและกัน
บูม บูม บูม.
จุดพลุอีกแล้ว!
และมีกลิ่นอาหาร Di Qiuhe ขับรถช้าๆไปที่แสงไฟ
“โอ้… ” เหอไป่ตกตะลึง เขาไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น เขามองไปที่ตี่ชิ่วเหอและพูดตะกุกตะกัก “ชิวเหอ อะไรนะ… เกิดอะไรขึ้น… … นี่เธอ…”
รถจอดข้างไฟ บอดี้การ์ดที่รออยู่เดินเข้ามาหาพวกเขาและย้ายกล่องยักษ์จากเบาะหลัง พวกเขาวางกล่องไว้บนโต๊ะ และในไม่ช้าพวกเขาก็กลายเป็นของหายาก
ตีชิ่วเหอลงจากรถ เขาเปิดประตูรถให้เหอไป๋และทั้งคู่นั่งจูบกันบนกระโปรงหน้ารถ เขามองตาเหอไป่และพูดอย่างรักใคร่ว่า “ลูกหมาสุดที่รัก สุขสันต์วันเกิดนะ”
เหอไป๋อ้าปากค้าง เขาถามว่า “วันนี้วันเกิดฉันเหรอ? วันนี้? วันเกิดของฉัน?" โดยที่เขาเริ่มจำได้ว่า ใช่ มันเป็นเดือนมิถุนายนแล้ว
ตีชิ่วเหอพบว่ามันน่าขบขัน ลูกสุนัขของเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่าวันนั้นเป็นวันเกิดของเขาเอง เขาเดินเหอไป่ไปที่โต๊ะและขอให้เปิดกล่องยักษ์
เหอไป๋มองไปที่ฉากชวนฝันนี้ เขารู้สึกประทับใจมากกับความเอาใจใส่แบบเด็กๆ ของเขา เขาแกะริบบิ้นบนกล่องและยกฝาขึ้น
มันเป็นเค้กผลไม้ขนาดยักษ์ การออกแบบค่อนข้างเรียบง่าย แต่ตัวอักษร “สุขสันต์วันเกิดลูกหมาของฉัน” เขียนได้ดีมาก อืม เหอไป๋จำได้ว่าเป็นลายมือของใคร
“มันไม่สวยเหมือนที่คุณเคยอบให้ฉัน ฉันคิดว่าฉันทำได้แค่ทำให้มันใหญ่ขึ้น” Di Qiuhe อธิบายอย่างอาย ๆ จากนั้นเขาก็จุดเทียนในขณะที่กอดตัวเองเพื่อปิดกั้นลม “ใช่ อธิษฐานเดี๋ยวนี้”
เมื่อเห็นเค้กก้อนยักษ์นี้และคนที่เขาจะใช้ชีวิตที่เหลือด้วยอยู่ข้างๆ เขา เหอไป๋ก็สูดลมหายใจเข้าลึก ๆ แล้วเป่าเทียน จากนั้นเขาก็กอดตีชิ่วเหอแน่น “ฉันแค่ขอพร ฉันอยากใช้ชีวิตที่เหลือของเราด้วยกัน” โดยที่เขากอดตีชิ่วเหอแน่นขึ้น
ทะเลสาบ ดอกไม้ไฟ เค้ก……
เดี๋ยวก่อน นั่นเป็นองค์ประกอบทั้งหมดที่เขาใช้ในการฉลองวันเกิดของ Di Qiuhe ให้ตายเถอะ Childish Di เป็นคนเลียนแบบที่คัดลอกความคิดเจ๋ง ๆ ของเขาทั้งหมด! เฮ้อ สองวันเกิด Di Qiuhe ฉลองวันเกิดกับเขาสองครั้ง
ดวงตาของเหอไป๋เปลี่ยนเป็นสีแดง
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ตีชิ่วเหอก็หัวเราะ เขากอดเหอไป๋แน่นขึ้นเช่นกัน “คนมักจะขอพรสามประการในวันเกิดของพวกเขา แล้วสองที่เหลือคืออะไร?”
“ฉันทำแค่อันเดียว” เหอไป๋ส่ายหัว “ฉันต้องการคนนี้เท่านั้น เพียงพอแล้วสำหรับฉัน ฉันไม่ต้องการเป็นเด็กโลภ” เหอไป๋บอกตัวเองว่าเขาไม่สามารถขออะไรได้มากกว่านี้อีกแล้ว เพราะตอนนี้เขามี Childish Di อยู่กับเขาแล้ว
ตี่ชิ่วเหอใจละลายเมื่อได้ยินสิ่งที่เหอไป๋พูด เขาลูบขนของลูกสุนัขและจูบที่หน้าผากของเขา “ใช่ แค่อันเดียวก็พอแล้วอย่างที่คุณพูด แล้วเราจะขอพรวันเกิดของเราไปตลอดชีวิตที่เหลือได้อย่างไร”
"เลขที่." เฮ่อไป๋กัดตีชิ่วเหอบนไหล่ของเขา เขารู้สึกประทับใจ แต่เขาแค่อยากจะทำหน้าด้านๆ ในตอนนี้ “คุณช่างโลภเหลือเกิน พูดถึงการอวยพรวันเกิดของฉันไปตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน”
ตี่ชิ่วเหอหัวเราะ เขาลูบเหอไป่ที่ติ่งหูของเขา “แล้วฉันจะแลกเปลี่ยนคำอวยพรวันเกิดกับคุณยังไงล่ะ”
เหอไป๋ทุบตีชิ่วเหอที่หน้าอกของเขา แต่เขาไม่ได้ปฏิเสธคำแนะนำนี้
เมื่อเห็นเช่นนั้น Di Qiuhe ก็หัวเราะ เขากอด He Bai แน่นมาก เขาอยากจะจำได้ว่าช่วงเวลานี้ช่างหอมหวานเพียงใด
เที่ยงคืนวันนั้น.
ขาวและขาวโพสต์ "สุขสันต์วันเกิด" พร้อมแนบรูปถ่าย
เมื่อเห็นรอยยิ้มสดใสบนใบหน้าของเหอไป๋ในรูปภาพ แฟนต้าก็ยิ้มเช่นกัน เขาถามว่า "ไม่มีใครรบกวนพวกเขา ใช่ไหม"
"ไม่ต้องกังวล." Hu Zhao กล่าว เขารินชาอุ่นๆ ของ Fan Da แล้วตอบว่า “บอดี้การ์ดทำงานได้ดี เด็กๆ มีช่วงเวลาที่ดี”
“เยี่ยมมาก พวกเขาสมควรได้รับสิ่งนั้น” Fan Da พยักหน้า จากนั้นเขาก็วาง iPad แล้วถาม Hu Zhao ว่า "Di Bian เป็นยังไงบ้าง"
รอยยิ้มบนใบหน้าของ Hu Zhao หายไป “เราพร้อมทุกเมื่อ”