ผู้แปล: Sissy That Walk
ตีชิ่วเหอตื่นขึ้นในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาเหม่อมองเพดานอยู่ครู่หนึ่งแล้วกลิ้งตัวไปด้านข้างของเหอไป๋ คลำหาโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็เอาผ้าห่มคลุมใบหน้าครึ่งหนึ่งของเหอไป๋ แล้วถ่ายรูปเซลฟี่ของทั้งคู่ที่นอนอยู่ข้างกัน
คลิก.
วิธีที่จะตื่นในตอนเช้า
ตีชิ่วเหอจ้องมองเหอไป๋ที่ยังคงหลับสนิทอยู่ข้างๆ เขาและฉีกยิ้มอย่างเจ้าเล่ห์ จากนั้นเขาก็เข้าสู่ระบบ Weibo และคลิกปุ่มสร้าง
“ ฉันท้าคุณ Childish Di คุณต้องการให้ฉันหนีออกจากบ้านไหม”
มือที่จับโทรศัพท์แข็ง ตีชิ่วเหอรีบออกจากระบบ Weibo และวางโทรศัพท์ไว้ใต้หมอน วินาทีต่อมาเขาก็ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นและเอนตัวไปหาเหอไป่ “คุณรู้สึกอย่างไรเมื่อทานอาหารเช้า? ฉันเรียนผัดหมี่จากลุงหู ฉันเอาซอสสูตรเด็ดของเขากลับบ้านด้วย เอาไหม”
เหอไป๋เหล่ตาและมองตีชิ่วเหอขึ้นและลง เขางอเข่าและลูบตีชิ่วเหอ “คุณดูเหมือนคุณยังมีกำลังใจดีอยู่ อืม ฉันเดาว่าเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำให้คุณเหนื่อย”
Di Qiuhe รู้สึกตื่นเต้นและโน้มตัวไปหา He Bai เมื่อคืนเขามีช่วงเวลาที่ดีที่สุด เหอไป๋ผู้อ้างว่าตีชิ่วเหอต้องการการลงโทษบางอย่าง แต่ท้ายที่สุดก็ไม่ได้ให้เขาเลย
“ลูกหมา คุณเป็นลูกหมาที่น่ารักจริงๆ” Di Qiuhe กอด He Bai ไว้ในอ้อมแขนแน่นและจูบเขาไปทั่ว จากนั้นเขาก็กลายเป็นคนที่มีประโยชน์
เหอไป๋ให้ปฏิกิริยาที่อบอุ่นแก่เขา แต่เขาหยุดเมื่อตี่ชิ่วเหอเปิดเต็มที่แล้วพูดว่า “หยุด ฉันเจ็บคอ”
ตีชิ่วเหอก็หยุดเช่นกัน เขาเข้าไปกอดเหอไป่และสัมผัสที่หน้าผาก ถามด้วยความเป็นห่วงว่า “คุณเป็นหวัดหรือเปล่า? คุณมีอาการน้ำมูกไหลหรือรู้สึกปวดหัวหรือไม่”
“ไม่ ฉันต้องการน้ำอุ่นกับน้ำผึ้ง” เหอไป๋ขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่ม เขามองตีชิ่วเหอด้วยดวงตาที่ไร้เดียงสา
หัวใจของตี่ชิวเหอกำลังละลาย เขาจูบเหอไป่ที่หน้าผาก “แค่วินาทีเดียว ฉันจะหาให้” ว่าแล้วก็สวมชุดนอนเดินลงไปข้างล่าง
เหอไป๋กระโดดลงจากเตียงทันทีที่เห็นตีชิ่วเหอออกจากห้อง เขาคว้าเสื้อแจ็คเก็ตและเก็บโทรศัพท์ กล้องใส่กระเป๋า ทิ้งโน้ตไว้และย่องไปที่โรงรถ ใช่แล้ว เขากำลังฟักตัวหนีออกจากบ้าน วางแผน.
สิ่งที่พบในสายตาของ Qiuhe คือเตียงที่ว่างเปล่าและกระดาษโน้ตเมื่อเขากลับมาพร้อมกับน้ำอุ่นหนึ่งแก้ว ข้อความนั้นเขียนว่า: ฉันบอกว่าฉันจะลงโทษคุณ ฉันจะหนีออกจากบ้านสักสองสามวัน อย่า' ไม่ต้องกังวล ฉันจะกลับมาหลังจากพิธีของ “Cheng's Army”! หากคุณพูดอะไรงี่เง่าในพิธี เจอกันหลังเทศกาลฤดูใบไม้ผลิ!
อุ๊ย!
หัวใจของ Di Qiuhe แตกสลาย
“สิ่งที่คุณกำลังบอกฉันคือ เหอไป๋โกรธคุณที่เขาหนีออกจากบ้าน? และคุณไม่รู้ว่าเขาจะอยู่ที่ไหน?”
"ใช่." Di Qiuhe ตอบอย่างกระสับกระส่าย เขาพูดต่อว่า “เขาไม่ได้อยู่ที่บ้านคุณปู่ ฉันโทรหาเพื่อนร่วมห้องของเขาด้วย เขาไม่อยู่ที่โรงเรียน ฉันโทรหาเขาหลายครั้งแต่เขาปิดโทรศัพท์ดังนั้นฉันจึงติดต่อเขาไม่ได้… … เขาใส่เสื้อชั้นในไม่เพียงพอเมื่อเขาออกจากบ้าน และตอนนี้เขาอาจจะป่วย… ”
เจียงซิ่วเหวินซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เหลือบไปเห็นเหอไป๋ซึ่งกำลังคลอเคลียอยู่ที่โซฟา หายใจเข้าลึก ๆ แล้วพูดว่า “คุณถามเพื่อนร่วมห้องของเขาทุกคนแล้วหรือยัง ถ้าเขาซ่อนตัวอยู่ที่บ้านของเพื่อนร่วมห้องล่ะ? ”
Di Qiuhe เกาผมของเขาและพูดว่า "ใช่ เขาไม่ติดต่อเพื่อนร่วมห้องเลย พวกเขาไม่รู้ด้วยซ้ำว่า Bai หนีไป" ตีชิ่วเหอไว้ใจเพื่อนร่วมห้องของเหอไป๋ ถ้าเหอไป่ซ่อนตัวอยู่กับพวกเขาจริง ๆ พวกเขาจะบอกใบ้ให้เขาอย่างแน่นอน
“แล้วศาสตราจารย์ Xu ล่ะ? และศิษย์อาวุโสอันดับสองที่น่าขนลุกคนนั้นชื่อ Xu Ying?” Jiang Xiuwen ยังคงหลอกลวง Di Qiuhe ต่อไป เขารู้สึกสนุกกับการได้เห็น Di Qiuhe ได้รับการลงโทษ
“ฉันเคย แต่เขาไม่ได้อยู่กับพวกเขา ตอนนี้ศาสตราจารย์ Xu อยู่ทางใต้กับครอบครัวของเขา ศิษย์อาวุโสคนที่สองที่น่าขนลุก Xu Ying เขาไปที่ G City กับ Jun Chen … ” Di Qiuhe ฟังดูหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาพูดต่อหลังจากนั้นไม่นาน “ฉันไม่ควร ทำให้เขาโกรธ… ”
Jiang Xiuwen มองไปที่ He Bai ที่กำลังสั่งน้ำมูกบนโซฟา คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “Qiuhe คุณผิดจริง ๆ ครั้งนี้ แต่คุณแน่ใจหรือว่าคุณรู้ว่าคุณทำผิดตรงไหน? เหอไป๋โกรธคุณ เรารู้ แต่คุณรู้เหตุผลจริง ๆ หรือไม่? เขาโกรธเพราะคุณไม่จริงจังกับคำพูดของเขาครั้งแล้วครั้งเล่า เขาบอกคุณโดยเฉพาะว่าเขาต้องการเปิดเผยต่อสาธารณะหลังจากพิธี 'Cheng's Army' แต่คุณก็ยังพยายามเขาและพูดอะไรโง่ๆ เขาหนีออกจากบ้านเพื่อให้แน่ใจว่าคุณประพฤติตนในพิธีของ 'Cheng's Army' เขาไม่ต้องการให้สาธารณชนสนใจชีวิตส่วนตัวของคุณมากกว่างานของคุณ”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น เหอไป๋มองไปที่เจียงซิ่วเหวินด้วยความชื่นชม
เจียง ซิ่วเหวินยิ้มเป็นคำตอบ แล้วมองเขาว่า 'ฉันเข้าใจเธอแล้ว สาวน้อย'
เหอไป๋ยิ้มด้วยความพึงพอใจและเอนหลังพิงพนักโซฟา
ตีชิ่วเหอซึ่งอยู่อีกด้านหนึ่งของโทรศัพท์เงียบไปและพูดด้วยเสียงต่ำหลังจากนั้นไม่นาน “ฉันรู้ว่าฉันทำผิด…… ”
“แต่คุณแค่ควบคุมตัวเองไม่ได้เหรอ?” เจียงซิ่วเหวินพูดขึ้น เขาถอนหายใจและพูดอย่างจริงจังว่า “ชิวเหอ ฉันไม่เข้าใจ มันแค่เรื่องของเวลา ไป๋เพิ่งพูดเวลาที่กำหนด ฉันไม่เห็นความแตกต่างใด ๆ และเขา จะไม่โกหกคุณเกี่ยวกับเรื่องนั้น”
เหอไป่ยกนิ้วให้เจียงซิ่วเหวิน
ตีชิ่วเหอยังคงเงียบ
“ชิวเหอ ฉันเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของคุณ ฉันรู้… ฉันรู้ว่าคุณผ่านอะไรมาบ้าง เติบโตมาในครอบครัวแบบนั้น คุณอยู่ในความกลัวตลอดเวลา กลัวการสูญเสีย คุณรอไม่ไหวแล้วที่จะบอกให้โลกทั้งใบรู้ว่าคุณกับไป๋เป็นคู่รักกัน บางครั้งคุณกลัวว่าไป๋จะทิ้งคุณและเก็บคุณไว้ในความมืด? แต่คุณรู้จักไป๋ดีกว่าใครๆ เขาไม่ใช่คนแบบนั้น Qiuhe ลองคิดดูสิ”
เหอไป่เงียบไปเมื่อได้ยินสิ่งที่เจียงซิ่วเหวินพูด
ตี่ชิวเหออธิบายว่า “ซิ่วเหวิน บางครั้งฉันก็กลัว แต่ไม่เคยสงสัยเกี่ยวกับลูกหมาตัวน้อยเลย ฉันรู้จักเขา มันก็แค่……”
“ชิวเหอ ไม่ต้องกังวล ไป๋รู้ว่าเขากำลังทำอะไรอยู่ คุณแค่ประพฤติตัวและรอให้เขากลับมา ฉันแน่ใจว่าเขาจะกลับบ้านในเร็วๆ นี้ ฉันมีลูกค้ากำลังจะมาเร็วๆ นี้ ค่อยคุยกันใหม่” Jiang Xiuwen วางสายโทรศัพท์และมองไปที่ He Bai “ฉันเกรงว่าสิ่งที่ Qiuhe ได้เผชิญใน Di Family จะส่งผลกระทบต่อเขาในตอนนี้……”
เหอไป๋หลงอยู่ในความคิด
“ ใช่ Qiuhe สมควรได้รับการลงโทษนี้ บางครั้งเขาก็โง่มาก” Jiang Xiuwen มองไปที่ He Bai ที่กำลังเป็นไข้หวัดและถามว่า "คุณต้องการไปโรงพยาบาลหรือไม่? คุณดูไม่ค่อยดีนัก”
เหอไป่พยักหน้าและพูดว่า “ฉันจะไปหาหมอเร็วๆ นี้ ขอบคุณมาก”