ผู้แปล: Sissy That Walk
คืนนั้นเหอไป๋นอนหลับเหมือนเด็กทารก เขายังไม่ตื่นจนกระทั่งสาย ในขณะที่ตีชิ่วเหอตื่นเช้าและถามผู้คุ้มกันของเหอไป่ว่าเหอไป่เป็นอย่างไรบ้างในวันที่พวกเขาแยกทางกัน
ตีชิ่วเหอจ้องมองแล็ปท็อปบนโซฟาเมื่อเหอไป่ออกจากห้องนอน เหอไป่ยิ้มเจื่อนและนั่งลงข้างๆ
“เมื่อคืนคุณนอนเป็นไงบ้าง? ได้เวลาอาหารเช้าเร็ว ๆ นี้” ตี่ชิ่วเหอทำหน้าเหมือนเล่นไพ่และพยายามพูดอย่างเฉยเมย เขาพยายามอย่างมากที่จะไม่ให้เหอไป่เห็นว่าเขาไม่ได้บ้าอีกต่อไป
“อาชู!”
และแล้วแผนทั้งหมดของ Di Qiuhe ก็ดำเนินไป เขารีบคว้าผ้าห่ม He Bai และเปิดเครื่องทำความร้อน แต่เขากลับถามว่า “ไปหาหมอเมื่อคุณพร้อม”
“ไม่เป็นไร เชื่อฉันสิ ฉันรู้สึกดีขึ้นมากตั้งแต่เมื่อวานซืน ไม่ต้องห่วง!” เหอไป๋ปิดจมูกของเขาและมองไปที่ตีชิ่วเหออย่างรู้สึกผิด เขาฝืนหัวเราะแห้งๆ “เอาล่ะ ฉันคิดว่าฉันยังไม่หายขาดทั้งหมด แต่ก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่ ฉันจะทานยาเม็ดเร็วๆ นี้”
ตีชิ่วเหอไม่รู้สึกว่าสบายใจเลย เขาอดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณไปภูเขาทั้งที่รู้ว่าคุณยังเป็นหวัดเมื่อวานนี้ และคุณไม่ได้กลับโรงแรมจนถึงเย็น?”
“ฉันขอโทษ ฉันคิดว่าฉันหายดีแล้ว” เหอไป๋ขอโทษ
เมื่อเห็นเช่นนั้น Di Qiuhe ก็สำลัก เขาไม่รู้จะพูดอะไร และเขาพบว่าวิธีที่ He Bai ขอโทษนั้นคุ้นเคยดี ปกติแล้วตัวเขาเองที่เอาแต่ขอโทษ He Bai ตอนนี้โต๊ะก็พลิก
“ไม่ มันไม่ใช่ความผิดของคุณ” เขาลูบผมเหอไป๋และพูดอย่างแผ่วเบา เขาจูบเหอไป่ที่แก้มและเสริมว่า “ฉันเองที่พูดอะไรโง่ๆ ในพิธี และนั่นคือสาเหตุที่คุณเป็นหวัดและออกจากบ้านตั้งแต่แรก โทษตัวเอง”
เหอไป๋กอดตีชิ่วเหอและเกลี้ยกล่อม “ไม่ ไม่ใช่คุณ ครั้งนี้ฉันคิดว่าฉันทำเกินไปแล้ว ฉันสัญญาว่าจะไม่เกิดขึ้นอีก การหนีออกจากบ้านเป็นเรื่องเด็กมาก”
“คุณกำลังพูดถึงอะไร คุณไม่ได้ไปไกลเกินไปเลย … ” Di Qiuhe จูบ He Bai ที่หน้าผากของเขาและปลอบโยนเขาอย่างอ่อนโยน
ทั้งสองมีช่วงเวลาที่หวานชื่นและไปหาหมอ ในที่สุด Di Qiuhe ก็รู้สึกดีขึ้นเมื่อรู้ว่า He Bai สบายดีจากหมอ
สิ่งที่ทำให้เขามีความสุขมากขึ้นคือเหอไป๋ตกลงที่จะกลับบ้านกับเขา
“ลูกหมา พักผ่อนให้เพียงพอและพักผ่อนที่บ้าน พรุ่งนี้ฉันจะเข้าร่วมพิธี 'Cheng's Army' ด้วยตัวเอง ไม่ต้องห่วง” ตี่ชิวเหอพูดกับเหอไป๋ผู้ซึ่งนอนอยู่บนโซฟาอย่างอ่อนโยนว่า “ฉันจะประพฤติตัวตามพิธีและจะไม่พูดอะไรโง่ๆ ฉันจะฟังคุณและเคารพคุณมากขึ้น”
เหอไป๋รู้สึกซาบซึ้งและอ่อนไหวมากในตอนนี้ อาจเป็นเพราะสภาพแวดล้อมที่บ้านคุ้นเคยหรือความหนาวเย็นที่เขากำลังเผชิญอยู่ เขาแค่ต้องการใช้เวลากับตีชิ่วเหอให้มากขึ้น เขาเกลือกกลิ้งเข้าไปกอดตีชิ่วเหอแล้วตอบว่า “ครับ ผมจะรอคุณอยู่ที่บ้าน”
Di Qiuhe กอดเขากลับและพูดเบา ๆ ว่า “ฉันคิดว่าคงไม่นาน”
คืนนั้นเหอไป๋นอนหลับเหมือนเด็กทารกข้างๆ ตีชิ่วเหอ
ตีชิ่วเหอตื่นแต่เช้าตรู่และทำอาหารเช้าให้เหอไป๋ เหอไป๋ได้ยินตี่ชิ่วเหอจูบลาเขาอย่างคลุมเครือ แต่เขาตื่นไม่เต็มที่เนื่องจากปวดหัว
เหอไป๋ถูกฝันร้ายตามหลอกหลอนไม่นานหลังจากที่ตีชิ่วเหอจากไป คราวนี้เขารู้สึกว่าเขามองเห็นทุกอย่างได้ชัดเจนขึ้น ภาพรวมทั้งหมดดูเหมือนจะถูกซูม เหอไป๋พยายามที่จะตื่น แต่ก็ไม่เป็นผล ในไม่ช้านาฬิกาลูกตุ้มและอาคารก็กลายเป็นทุกสิ่งที่เขามองเห็น จากนั้นร่างที่ระเบียงก็ใกล้เข้ามา มันคือ Qiuhe! จากนั้นแขนขาวยาวก็ยื่นออกมาผลักชิวเหอ สายลมเย็นยามค่ำคืนพัดมาและม่านเปิดออก เหอไป๋เห็นคางของผู้หญิงคนหนึ่ง
"หยุด!"
จู่ๆ เหอไป๋ก็ลืมตาขึ้นและกรีดร้องออกมา ฉากสุดท้ายในฝันร้ายยังคงแวบเข้ามาในหัวของเขา วินาทีต่อมาเขากระโดดลงจากเตียงและวิ่งไปยังห้องนั่งเล่นเพื่อหยิบแล็ปท็อป เขาพบภาพที่เขาลบไปเมื่อคืนก่อน .
เขาเลื่อนเมาส์ไปรอบ ๆ และตรวจสอบทุกอย่างอย่างระมัดระวัง ป้ายโฆษณาขนาดยักษ์ดึงดูดความสนใจของเขา มีผู้หญิงครึ่งหนึ่งซ่อนอยู่หลังป้ายโฆษณา เธอพิงป้ายโฆษณาด้วยมือเดียว และคางของเธอก็โล่ง!
ดวงตาของเขาเบิกกว้างและกำลังกลั้นหายใจ เขาพยายามทำทุกวิถีทางเพื่อทำให้ภาพถ่ายมีความแตกต่างมากขึ้น เพื่อที่เขาจะได้เปรียบเทียบได้
จากประสบการณ์ของช่างภาพ คางในภาพถ่ายนี้แน่นอนว่าเป็นคางในฝันร้ายของเขาอย่างแน่นอน!
คางนี้ดูคุ้นเคยมาก ดูเหมือนว่าจะเป็นของผู้ช่วย An ที่เงียบสงบในทีมของ Di Qiuhe