ผู้แปล: Sissy That Walk
T/N: เฮ้ เด็กๆ ไม่ต้องตกใจนะ นี่ไม่ใช่จุดจบ "ตอนจบ" จะมีเรื่องราวรองสองสามเรื่องหลังจากบทนี้ คอยติดตาม. ฉันจะเตือนคุณเมื่อมันเป็น "จุดจบ" จุดจบจริงๆ จุ๊บ ๆ
——————————————————————————————————————
ในที่สุด Di Qiuhe ก็รอดพ้นจากการนอนหลับในการศึกษาในวันส่งท้ายปีเก่าของจีน เขาอยู่เหนือดวงจันทร์
“เรากำลังไหว้ปู่และลุงหูในเช้าวันพรุ่งนี้ เช้าตรู่ คืนนี้คุณประพฤติตัวให้ดีกว่านี้” เตือนเหอไป๋ จากนั้นเขาก็วางตุ๊กตาไว้ระหว่างพวกเขา ทำให้ชัดเจนว่าคืนนี้ไม่ใช่คืนนี้
“ราตรีสวัสดิ์ Childish Di และสวัสดีปีใหม่” โดยที่เหอไป๋กลิ้งไปอีกด้าน
Di Qiuhe จ้องมองที่ He Bai ด้วยดวงตากลมโตที่ไร้เดียงสาคู่นั้น พยายามเสี่ยงโชค
เหอไป๋ไม่หันกลับมาและก้มหน้าลงกับหมอนแล้วหลับตาแน่น
“เอาล่ะ ราตรีสวัสดิ์ลูกหมา” ตีชิ่วเหอถอนสายตาออก ทำหน้ามุ่ย เขากลิ้งตัวไปใต้ผ้าห่มหลังจากปิดไฟ
ห้านาทีต่อมา เหอไป๋ผล็อยหลับไป เขาเอนหลังและวางหัวลงบนแขนของตี่ชิ่วเหอตามธรรมเนียม พวกเขานอนกอดกันมานานแล้ว
ตีชิ่วเหอลืมตาขึ้นด้วยความพอใจ เห็นเหอไป๋กำลังนอนหลับอยู่บนแขนของเขาเหมือนเด็กทารก เขาเม้มริมฝีปากและกลิ้งตัวไปที่ด้านข้างของเหอไป๋ ด้วยรอยยิ้มกว้าง Di Qiuhe ก็หลับไปเช่นกัน
“ไป๋ ตื่นได้แล้ว”
เหอไป่ลืมตาขึ้นด้วยความพยายาม เขามองไปรอบ ๆ ด้วยความสับสน “เดี๋ยวก่อน! เราอยู่ที่ไหน ทำไมฉันถึงอยู่ในรถ เดี๋ยวก่อน เราไปบ้านคุณปู่และส่งคำอวยพรปีใหม่ให้คุณปู่และคุณลุงหูกันดีไหม ตอนนี้เราจะไปไหนกัน”
“ไปยังเมืองนั้นใน D Country อย่างที่เราพูดไปก่อนหน้านี้ เราจะไปเมืองนั้นทุกฤดูกาลเพื่อเก็บภาพความงามที่แตกต่างกัน” Di Qiuhe กล่าวพร้อมกับหยิบผ้าร้อนและส่งให้ He Bai เพื่อเช็ดหน้าของเขา
“ไม่ต้องห่วงลูกหมา ฉันเข้าใจแล้ว แค่สนุกไปกับเซอร์ไพรส์ปีใหม่ของคุณ” ตีชิ่วเหอเกลี้ยกล่อม “มาทานอาหารเช้ากันเถอะ เราจะไปถึงสนามบินในไม่ช้า”
เหอไป่ตกตะลึง เขาดูเวลาในโทรศัพท์เป็นเวลาเจ็ดโมงเช้า เขากดหน้าผากของเขา “ชิวเหอ ฉันซาบซึ้งกับทั้งหมดนี้ แต่คุณปู่ยังรอเราอยู่ คุณแน่ใจหรือว่า……”
“อาฮา ไม่ต้องกังวล คุณปู่รู้เรื่องนี้ แน่นอนว่าเขาเป็นส่วนหนึ่งของความประหลาดใจนี้ เขากลับบ้านเกิดกับลุงหู เขาคิดถึงเพื่อนเก่า เขาขอให้เราถ่ายภาพมากมายให้เขา” ตี่ชิวเหอปลอบโยนเหอไป่ จากนั้นเขาก็ส่งทัปเปอร์แวร์ให้เหอไป่ "นี่ ทานอาหารเช้าก่อน นี่คือโจ๊กทะเลที่คุณโปรดปราน ไม่แน่ใจว่าจะเดินทางดีหรือไม่"
เหอไป๋ได้กลิ่นหอมทันทีที่เขาเปิดฝา ท้องของเหอไป๋ก็คำราม
ตีชิ่วเหอมองไปที่ท้องของเหอไป๋แล้วหัวเราะ “ลูกหมา ทำไมคุณน่ารักจัง”
เหอไป๋หน้าแดงเล็กน้อย แต่เขาชื่นชมเซอร์ไพรส์ปีใหม่นี้มาก จึงตัดสินใจปล่อยให้ตี่ชิวเหอหัวเราะเยาะเขาต่อไป นอกจากนี้ เขายุ่งเกินกว่าจะเพลิดเพลินกับข้าวต้มเพื่อมีเวลาจัดการกับตี่ชิวเหอ
“เราจะไปกันนานแค่ไหน” เหอไป๋ถามพร้อมกับอาหารเต็มปาก
"ครึ่งปี."
"ครึ่งปี?" เหอไป่ถามตาเบิกกว้าง
Di Qiuhe โน้มตัวไปข้างหน้า He Bai และขโมยกุ้งบนช้อนของ He Bai “มันจะเป็นเหมือนฮันนีมูนรุ่นขยายของเรา ฟังนะ เธอจะเรียนจบเร็วๆ นี้ ซิสเตอร์ลี่บอกฉันว่าคุณกำลังจะมีสตูดิโอของตัวเองหลังจากเรียนจบ เธอจะยุ่งมาก ฉันก็จะยุ่งกับ 'Wolf Venom' ในช่วงครึ่งปีหลังด้วย ดังนั้นฉันคิดว่าเราควรไปฮันนีมูนกันตอนนี้เมื่อเราทั้งคู่มีเวลา”
เหอไป๋พบว่ามันน่ารักมาก แต่เขามีคำถามสองสามข้อ “แล้วคุณปู่ล่ะ? แล้วตระกูลฉินล่ะ?”
“ลุงหูจะดูแลคุณปู่ให้เราอย่างดี และเราให้เส้าเฟิงช่วย ฉันบอก Junjie เกี่ยวกับแผนนี้เช่นกัน เขาจะคอยดูโรงเรียน เขาจะช่วยคุณดูแลแบบฟอร์มและสิ่งของต่างๆ ทั้งหมดที่คุณต้องการคือกลับมาที่ Q University ในเดือนมิถุนายนเพื่อทำพิธีรับปริญญา ดูสิ ฉัน เข้าใจหมดแล้ว” Di Qiuhe อธิบาย
ในขณะที่เหอไป๋ยังคงย่อยอาหารที่น่าประหลาดใจนี้และไม่ได้กิน ตีชิ่วเหอก็รับทัปเปอร์แวร์และเริ่มป้อนอาหารเหอไป่
“แต่… แล้วซิสเตอร์ลี่ล่ะ…” ตีชิวเหอถาม
“ฉันเข้าใจแล้วเหมือนกัน เธอกำลังจะจ้างคนสำหรับสตูดิโอของคุณในขณะที่เราไม่อยู่” Di Qiuhe กล่าวด้วยรอยยิ้มกว้าง "ดังนั้นเจ้านายที่รักของฉัน โปรดแน่ใจว่าคุณจะรับงานที่สวยงามมากมายในฮันนีมูนของเรา ซิสเตอร์ลี่จะใช้พวกเขาเพื่อล่อลวงผู้คน"
โจ๊กอร่อย คนรักมีน้ำใจ เซอร์ไพรส์ปีใหม่ก็เยี่ยม
เหอไป๋โน้มตัวไปหาตีชิ่วเหอและจูบเขา “เด็กติ ไม่แปลกใจเลยว่าทำไมคุณถึงไม่ต่อต้านเมื่อฉันขอให้คุณนอนในห้องวิจัย คุณวางแผนเรื่องนี้”
ตีชิ่วเหอวางหัวของเหอไป่ไว้บนไหล่ของเขาแล้วถามกลับว่า “คุณชอบแผนของฉันไหม”
“คุณลองเดาดูสิ… ” เหอไป๋เงยหน้าขึ้นและมองไปที่ตี่ชิวเหอ “แน่นอนว่าฉันชอบ ฉันชอบมันมาก ขอบคุณ Childish Di”
Di Qiuhe หัวเราะเบา ๆ รอยยิ้มของ He Bai คือทั้งหมดที่เขาขอ
บ้านพักคนชราที่ Di Bian อาศัยอยู่เงียบมากขึ้นเนื่องจากพนักงานทำงานผลัดเปลี่ยนหมุนเวียนเนื่องในวันตรุษจีน
“มันวิเศษมากที่จะรวยไม่ใช่เหรอ? ดูแมนชั่นนั่นสิ พนักงานทุกคนหมุนเวียนกะในตึกอื่น แต่พวกเขาจ้างคนเพิ่มในคฤหาสน์หลังนั้น ฉันได้ยินมาว่าเขาจ้างพ่อครัวสำหรับงานเลี้ยงปีใหม่ด้วยซ้ำ” หญิงทำความสะอาดพูดกับอีกคนหนึ่งว่า “ฉันหวังว่าวันหนึ่งฉันจะมีพ่อครัวที่บ้านของฉัน ถึงแม้จะเป็นเพียงวันเดียวก็ตาม”
“นี่คือโชคชะตาทั้งหมด!” หญิงทำความสะอาดอีกคนลดเสียงลงและพูดต่อ “คุณรู้ไหมว่าใครอาศัยอยู่ในคฤหาสน์หลังนั้น? เขาเคยเป็นคนร่ำรวยที่เป็นเจ้าของบริษัทขนาดใหญ่ แต่เขาฆ่าภรรยาของเขาและแต่งงานใหม่กับผู้หญิงที่นอกใจเขา และเขาก็เป็นบ้า กรรมบางอย่างใช่ไหม”