ผู้แปล: Sissy That Walk
เหอไป๋มองดูเขาและนึกถึงวิดีโอ "ขอโทษด้วยการดื่มสามช็อต" ใจที่อ่อนโยนของเขาก็อ่อนลง หลังจากเงียบไปสองสามวินาที เขาพูดว่า “ฉันยอมรับคำขอโทษของคุณ สำหรับ Qiuhe …ฉันจะคุยกับเขาในภายหลัง” หลังจากวันนี้ เขาก็เย็นลงโดยทั่วไป นอกจากนี้ การปิดกั้นและอำลาเป็นเพียงกลอุบายทำให้เขาตกใจ เพื่อให้เขาจำบทเรียนนี้ไว้และไม่ทำอีก 'ตอนนี้ Jiang Xiuwen มาขอโทษแทนเพื่อนของเขาด้วยตนเอง ในขณะที่ Di Qiuhe ก็ได้เรียนรู้จากเรื่องนี้เช่นกัน ดังนั้น ถึงเวลาต้องเดินหน้าต่อไป'
“ขอบคุณสำหรับการให้อภัยของคุณ” เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจียงซิ่วเหวินก็ถอนหายใจด้วยความโล่งอกในที่สุด เขาไม่คาดคิดมาก่อนว่าสิ่งต่างๆ จะดำเนินไปได้อย่างราบรื่น เมื่อมองดูใบหน้าที่ค่อยๆ เป็นผู้ใหญ่ของเหอไป๋และนึกถึงใบหน้าที่มุ่งมั่นของตีชิ่วเหอ “เขาคือคนเดียว” เขาอดไม่ได้ที่จะพูดอะไรดีๆ เพื่อพูดคุยกับเพื่อนของเขา “นาย เขา Qiuhe เป็นเด็กเล็กน้อย บางครั้งเขาอาจไปไกลเกินไป แต่เขาไม่มีเจตนาร้าย เขาตั้งใจใช้มุกตลกเพื่อเข้าใกล้คุณ เขาเป็นคนงี่เง่าและใช้วิธีการที่ไม่เหมาะสม อีกทั้งภูมิหลังครอบครัวที่ซับซ้อนของเขายังทำให้เขา… อย่างไรก็ตาม ถ้าเขาทำอะไรโง่ๆ ในอนาคต อย่าลังเลที่จะทุบตีและดุด่าเขา เขาจะไม่ต่อต้าน แค่หวังว่าคุณจะไม่สนใจเขาอีก เขาไม่ค่อยมีเพื่อนและอ่อนไหวต่ออารมณ์ของเพื่อน ดังนั้นแม้ว่าเขาจะเศร้า เขาจะไม่แสดงออก”
He Bai รู้สึกงุนงงกับคำพูดสุดท้ายของเขา เขาจำได้ว่าตีชิ่วเหอมีความสุขอย่างชัดเจนในคืนวันเกิดของเขา แต่เขาแค่ยับยั้งความสุขไว้และไม่รู้ว่าจะแสดงออกอย่างไร ทำให้เขายิ่งพูดน้อยลงกว่าปกติ เขาเห็นอกเห็นใจ Di Qiuhe เป็นอย่างมาก เขาถอนหายใจโดยไม่รู้ตัว จากนั้นเขาก็ยิ้มให้ Jiang Xiuwen และพูดว่า “ฉันเข้าใจแล้ว ขอบคุณสำหรับการเตือนสติของคุณ”
“ไม่เลย” เจียงซิ่วเหวินพูดอย่างเร่งรีบ เต็มไปด้วยความพึงพอใจและความวิตกกังวล
เพื่อนของเขามีสายตาที่จับต้องไม่ได้สำหรับเหอไป๋ซึ่งเป็นคนดีจริงๆ แต่ด้วยความเกรงใจเหอป้า ผู้ซึ่งได้รับพรจากนิสัยที่ดี ความสามารถที่แข็งแกร่ง และใบหน้าที่หล่อเหลาเช่นนี้… อย่างไรก็ตาม เขากังวลว่าตีชิ่วเหอจะครอบครองหัวใจของเด็กชายที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ได้หรือไม่ มันจะง่ายกว่านี้เล็กน้อยถ้าเหอไป่เป็นเกย์ แต่ถ้าเขาเป็นคนตรงทั้งหมดล่ะ… นั่นคงจะเป็นเรื่องน่าสลดใจและน่าสังเวช กลับไปที่หอ เหอไป๋นึกถึงทุกสิ่งที่เกิดขึ้นในวันนี้และถอนหายใจอีกครั้ง เขาหยิบกล่องที่ได้รับในวันนี้ออกมาจากกระเป๋า
เหอไป๋รู้สึกพูดไม่ออก แต่ก็คิดว่าตี่ชิวเหอเป็นคนตลก
Di Qiuhe …เป็นเด็กมากจนเขาทำได้เพียงขอโทษแบบเด็ก ๆ ช่างเป็นคนโง่
ขณะที่เพื่อนร่วมห้องไม่อยู่ เขาเสียบการ์ดเข้ากับคอมพิวเตอร์และเล่นวิดีโอ
“เสี่ยวไป๋” Di Qiuhe อยู่ในห้องที่ตกแต่งอย่างเรียบง่าย เขานั่งบนเตียงด้วยกางเกงบ็อกเซอร์และกางเกงนอนเช่นเดียวกับใบหน้าที่จริงจัง
ผิวของเขากลายเป็นสีแทนมากขึ้นในเวลาเพียงไม่กี่วัน และมีบาดแผลที่แขน มีแผลเป็นที่หน้าผาก ถึงกระนั้นดวงตาของเขาก็มีพลังมากขึ้น แต่ตอนนี้พวกเขาผสมกับความไม่สบายใจและความซาบซึ้งใจ ความขัดแย้งแบบนี้ทำให้เขาน่ารักขึ้น “ฉันอยู่ในกองถ่ายเมื่อคุณโทรหาฉันเมื่อวานนี้ ดังนั้นฉันจึงพลาดไป ขอโทษค่ะ” เขายืนตัวตรงขณะที่เขาพูดว่า “เจียงซิ่วเหวินบอกฉันว่าคำขอโทษต้องเต็มไปด้วยความจริงใจ ฉันกลัวว่าคุณจะพลาดข้อความที่ฉันส่งให้คุณทาง Weibo และเครือข่ายมหาวิทยาลัย ดังนั้นฉันจึงบันทึกวิดีโอนี้ คืนนี้ฉันต้องถ่ายทำต่อ ดังนั้นฉันดื่มไม่ได้ ครั้งหน้าฉันจะชดเชยสามช็อตนี้ให้คุณ ขอโทษ”
เหอไป๋มองไปที่ดวงตาสีแดงที่เหนื่อยล้าของตีชิ่วเหอแล้วหันไปที่รอยคล้ำของเขา ในที่สุดเขาก็โกรธเป็นครั้งสุดท้าย
“และ…” ตีชิ่วเหอนั่งในลักษณะที่ระมัดระวังมากขึ้นและพูดด้วยใบหน้าที่แข็งทื่อ “เพื่อไม่ให้มันแย่ลง ฉันตัดสินใจสารภาพอีกเรื่องหนึ่ง”
เหอไป๋ตกใจแล้วขมวดคิ้ว 'เขานอกใจฉันเพื่ออย่างอื่นหรือเปล่า'
“หลังจากทำให้คุณไม่พอใจ ฉันแอบติดต่อหนิว จุนเจี๋ย และขอวิธีรับการให้อภัยจากคุณ มันไม่ได้สอดแนมคุณหรือสอบถามเกี่ยวกับความเป็นส่วนตัวของคุณ ถ้าคุณรู้สึกขุ่นเคือง ฉันจะหยุด ขอโทษ”
ด้วยการแสดงออกที่ซับซ้อน เหอไป๋จ้องมองผู้ชายคนนี้ที่กำลังขอโทษอย่างจริงจัง ในที่สุด เขาก็ส่ายหัวและหยิบโทรศัพท์ออกมา ลบ Di Qiuhe ออกจากบัญชีดำ
“ฉันจะไม่พลาดสายของคุณอีกต่อไป” Di Qiuhe สัญญาในตอนท้ายของวิดีโอและยิ้มให้กล้อง เขาดูโง่เขลาแต่อ่อนโยน “เสี่ยวไป๋ ตั้งตารอการประชุมครั้งต่อไปของเรา”
เมื่อวิดีโอจบลง เหอไป๋ก็ยิ้มแล้ว หลังจากคิด เขาก็หยิบเครื่องบันทึกออกมา
มีเพียงบันทึกเดียวในนั้น เขาพบมันและเล่นออกมา
“เสี่ยวไป๋ ฉันขอโทษ”
คำพูดเปิดที่คุ้นเคยพร้อมคำขอโทษ
“เป็นความผิดของฉันที่หลอกให้คุณส่งเสียง โปรดยอมรับคำขอโทษของฉัน”
รอยยิ้มของเหอไป๋แข็งค้างและเขารู้สึกได้ถึงลางสังหรณ์ที่ไม่สบายใจ
“เสี่ยวไป๋ อรุณสวัสดิ์ มูอา~”
"..."
“เสี่ยวไป๋ สวัสดีตอนเย็น มัว~”
เหอไป๋ซบหน้าลงกับมือ
“บันทึกชดเชยอื่น” เสียงทุ้มนุ่มทุ้มนุ่มหยุดลงแล้วเจือความเขินอาย เขาพูดช้าๆ “เสี่ยวไป๋ ให้ฉันอุ้มคุณและกอดคุณด้วยจูบอันอบอุ่น!”
ปัง
เหอไป๋ปิดเครื่องบันทึกอย่างเฉยเมยและหายใจเข้าลึกๆ เขารับโทรศัพท์และบล็อคตีชิ่วเหออีกครั้ง แต่เขาจำคำพูดของ Jiang Xiuwen ได้และยกเลิกการบล็อกโดยปิดโทรศัพท์ของเขา
เขาไม่ควรเชื่อว่า Di Qiuhe จะกลายเป็นคนปกติได้ อะไร เขาเป็นเด็กผู้หญิงเหรอ? 'กอดและจูบ? เราเป็นผู้ชายสองคน '
การถ่ายทำในคืนอื่นสิ้นสุดลงแล้ว Di Qiuhe รับโทรศัพท์ส่วนตัวของเขาจาก Wang Boyi แต่ก็ยังไม่มีสายจาก He Bai เขาหลุบตาลงอย่างผิดหวัง
“อาจารย์ดิ” Wang Boyi พูดด้วยความลังเลเมื่อสังเกตเห็นความขัดแย้งระหว่างเจ้านายของเขากับ He Bai เขายื่นโทรศัพท์ให้ Di Qiuhe ของเขา “ฉันเปิดดูข่าวเกี่ยวกับ Huang du วันนี้และพบสิ่งนี้โดยบังเอิญ… แม้ว่าภาพนี้จะไม่แสดงใบหน้าทั้งหมดของเขา แต่ฉันคิดว่าเขาเป็นเพื่อนร่วมชั้นของคุณที่ Q University…”
ตีชิ่วเหอซึ่งพิงเก้าอี้อย่างสบายๆ ทันใดนั้นก็นั่งตัวตรงและคว้าโทรศัพท์ของเขา Wang Boyi: “…” ช่างเป็นการกระทำของโจร และของขวัญที่เจ้านายของเขาส่งไปยังมหาวิทยาลัย Q… คนที่ไม่รู้ความจริงคงคิดว่าเขากำลังจีบผู้หญิงอยู่
มีหน้าแรกของ Weibo สีชมพูบนโทรศัพท์ของเขา บล็อกเกอร์น่าจะเป็นสาวสวย ข้อมูลที่ตรวจสอบแล้วแสดงให้เห็นว่าเธอเป็นนักร้องเพลงกู่เฟิง (เพลงพื้นบ้านยุคใหม่ที่มีองค์ประกอบของเพลงจีนสมัยใหม่และเพลงโบราณ) ที่มีผลงานมากมายและแฟนเพลงหลายแสนคน บล็อกยอดนิยมเป็นการประชาสัมพันธ์ และบล็อกที่สองคือบล็อกท่องเที่ยวที่เพิ่งเปิดตัวซึ่งมีรูปภาพเก้ารูป เจ็ดภาพแรกเป็นภาพถ่ายทิวทัศน์ ภาพที่แปดเป็นภาพคู่รัก และภาพสุดท้ายเป็นภาพที่ตรงไปตรงมา
Di Qiuhe จำได้ทันทีว่าคนที่ยืนอยู่ข้างกล้องคือลูกหมาตัวน้อยของเขา จากนั้นเขาก็คลิกที่ภาพด้วยความเร็วที่ดูเหมือนจะเร็วกว่าการตอบสนองของสมอง เขาจ้องไปที่บุคคลในภาพและสัมผัสที่ลักยิ้มของเขา
Wang Boyi แสร้งทำเป็นไม่เห็นการกระทำของเขาและกล่าวว่า “บล็อกเกอร์คนนี้บอกว่าเธอและแฟนของเธอได้พบกับนักเรียนคนนี้ที่ถ่ายรูปฟรีให้กับผู้เข้าชมเมื่อพวกเขาเดทกันในแดนสวรรค์ เธอบอกว่านักเรียนคนนี้ใจดีและมีทักษะที่ยอดเยี่ยม หลังจากนั้นพวกเขายังได้รับอมยิ้มฟรีอีกด้วย เมื่อเธอโพสต์รูปนี้ หลายคนรู้ว่านักเรียนคนนี้คือคุณเหอ และดึงดูดแฟนๆ จำนวนมาก ซึ่งทำให้เป็นประเด็นร้อนใน Weibo”
“เสี่ยวไป๋ช่างน่าทึ่ง ดังนั้นไม่ว่าเขาจะไปที่ไหน เขาก็สามารถเป็นจุดสนใจของคนอื่นๆ ได้” Di Qiuhe ไม่สามารถช่วยยิ้มและพูดด้วยน้ำเสียงที่ภาคภูมิใจ เขากำลังจะบันทึกภาพเมื่อเขารู้ว่านี่คือโทรศัพท์ของหวังอี้ป๋อ เขายกเลิกการบันทึกและคืนโทรศัพท์ จากนั้นเขาก็หยิบของตัวเองออกมา
หวังอี้ป๋อรับโทรศัพท์และรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย อาจารย์ Di รู้สึกดีขึ้นแล้วเหรอ? แต่ทำไม?
ดิงดอง. ขณะที่เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา ก็มีข้อความเข้ามา Di Qiuhe ขมวดคิ้วและลังเลว่าเขาควรจะเปิด Weibo หรือตรวจสอบข้อความ จากนั้นเขาก็เลือกที่จะตรวจสอบข้อความอย่างไม่เต็มใจ
Jiang Xiuwen: ฉันได้คุยกับ He Bai เขายอมรับคำขอโทษของฉันและบอกว่าจะติดต่อคุณในภายหลัง คว้าโอกาส
ตี่ชิวเหอตกตะลึง เขาพบหมายเลขโทรศัพท์ของเหอไป่ทันทีและโทรหาเขาโดยไม่ต้องคิดอะไร
“ขออภัย หมายเลขที่ท่านเรียกถูกปิด”
มันถูก “ปิด” ไม่ใช่ “ไม่มีอยู่”!
เขาจำได้ว่าในภาพนี้ โปรไฟล์ของลูกสุนัขตัวเล็กนั้นสวยงามมาก และเขาก็เม้มริมฝีปากโดยไม่รู้ตัวในขณะที่กำลังปรับกล้อง Di Qiuhe ต้องการพบเขาตอนนี้ เขาหันไปหาหวังโบยีและกดไหล่ของเขา พูดอย่างจริงจังว่า “ฉันจะกลับไปที่เมือง B!”
หวังบอยียืนมือทนความเจ็บปวด ร่างกายแข็งทื่อแล้วพูดว่า “แต่การถ่ายทำของคุณ…”
“หลังจากถ่ายทำตอนกลางคืน ฉันได้พักหนึ่งวัน จองตั๋วเครื่องบินให้ฉัน ฉันจะทำให้ได้!” Di Qiuhe ไม่สามารถยับยั้งความปรารถนาของเขาได้อีกต่อไป และดวงตาของเขาก็เริ่มเปล่งประกาย เขาพูดอย่างเร่งรีบ “ฉันกลับไปเก็บของและเตรียมของขวัญเดี๋ยวนี้ เพียงจองตั๋วให้เร็วที่สุด มีเวลาแค่คืนเดียวในการถ่ายทำ เร็วเข้า!” จากนั้นเขาก็เดินกลับไปที่ห้องของเขา
Wang Boyi: “…” Master Di ค่อนข้างมีสาย…