ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
มีสินค้าทุกประเภทที่มีแสงสีสดใสและสีสันสดใสแสดงอยู่ในกล่องใส
มีเครื่องรางของขลังวางไว้รอบ ๆ เคาน์เตอร์แสดงเพื่อป้องกันไม่ให้คนแตะต้อง มีแผ่นไม้ขนาดใหญ่อยู่ข้างกล่องพร้อมข้อมูลเกี่ยวกับสิ่งของภายใน ด้านข้างยังมีสาวใช้ตัวเล็กๆ มองไปรอบๆ และตอบคำถามแขกผู้มีเกียรติ
สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษจำนวนมากในชุดแฟนซีรวมตัวกันรอบ ๆ นิทรรศการและพูดคุยกันอย่างเงียบ ๆ
Lu Mingshu ตรวจสอบรายการทีละรายการ การได้เห็นเธอตรวจสอบอย่างละเอียดแต่ไม่ถามราคา มันทำให้คนอื่นรู้สึกว่าเป็นการเดินทางที่ไร้จุดหมายสำหรับเธอ
“เฮ้ สาวน้อยผู้น่าสงสารผู้น่าสงสาร!” หญิงสาวที่เดินผ่านมาเย้ยหยัน
“อาจจะเป็นสาวกจากนิกายเล็ก ๆ ? มันไม่ง่ายสำหรับเธอที่จะเดินทางมาที่นี่” เพื่อนของหญิงสาวกล่าว
"จริง…."
Lu Mingshu ทำเป็นหูหนวกกับความคิดเห็น
ในที่สุดเธอก็หยุดโดยนิทรรศการสาธารณะ
มันเป็นโต๊ะขนาดใหญ่ที่ไม่มีเครื่องรางของขลังหรือกล่อง รายการถูกโยนลงบนโต๊ะแบบสุ่มและดูราคาถูก
คนส่วนใหญ่ที่อยู่ในงานรวบรวมสมบัติมีภูมิหลังของครอบครัวใหญ่ ดังนั้นสิ่งของเหล่านี้จึงเป็นขยะสำหรับพวกเขาที่พวกเขาจะไม่แม้แต่จะเหลือบมอง มีเพียงไม่กี่คนที่มองไปรอบ ๆ
แม้แต่สาวใช้ยังยืนอยู่ตรงนั้นอย่างเกียจคร้าน ดูราวกับว่าเธอกำลังจะหลับ
Lu Mingshu ยืนอยู่ที่นั่นครู่หนึ่ง รายการส่วนใหญ่เป็นข้อบกพร่องหรือสิ่งที่ไม่มีใครสามารถระบุได้
เธอมองไปรอบ ๆ ครู่หนึ่งก่อนที่จะหยิบสิ่งของสามชิ้นและส่งให้สาวใช้ “ขอโทษนะ ฉันต้องการสามรายการนี้”
สาวใช้หาว เธอเช็ดน้ำตาก่อนจะหยิบสมุดโน้ตออกมาเพื่อจดรายการต่างๆ “กรุณาจ่ายที่ด้านข้าง”
แค่สามเหรียญทองเธอก็ได้ "ขยะ" มาสามชิ้นแล้ว
“ขยะ” นี้มีคุณภาพเหมือนเดิม – เก่าแก่ มีพลังเวทย์มนตร์เล็กน้อย และยากที่จะขัดเกลา มันไม่เหมาะที่จะขายในราคาสูง แต่การโยนมันทิ้งไปก็เปล่าประโยชน์ ในระยะสั้นพวกเขาเป็นเพียงซี่โครงไก่
อย่างไรก็ตาม Lu Mingshu ได้เห็นสมบัติมากมายในวงล้อแห่งสวรรค์ และเธอได้แกะสลักชุดสมบัติจากโลกต่างๆ ไว้ในใจของเธอ “ขยะ” สามชิ้นนี้เป็นสมบัติล้ำค่าของเธออย่างแน่นอน
สำหรับสมบัติที่ “แท้จริง” นั้น พวกมันเป็นขยะสำหรับเธอ ชุดประกอบสมบัติสามารถเก็บไว้ได้
ขณะที่เธอเดินออกจากสถานที่ เธอเห็นใครบางคนตะโกนเสียงดัง “เรือกลับมาแล้ว!”
เสียงดังโครมคราม หลายคนเอาซองเมล็ดมัสตาร์ดไปด้วยและถือไม้กั้นหรือตะกร้าหวายไปด้วย คนเหล่านี้เป็นเจ้าของร้าน เสมียน หรือแม้กระทั่งเจ้าของบูธ
กระแสของผู้คนพุ่งผ่าน Lu Mingshu
เธอหันไปหาคุณน้าคนหนึ่งที่กำลังยุ่งกับการปิดร้านของเธออย่างเร่งรีบ “ฉันขอถามได้ไหมว่าเกิดอะไรขึ้น”
“เรือกลับมาแล้ว! ไปเก็บของ!” คุณป้าม้วนทุกอย่างขึ้นแบกไว้บนหลังก่อนจะรีบวิ่งไปทางเดิม เธออ้วน แต่ความเร็วของเธอช่างน่าประหลาดใจ!
Lu Mingshu มองสถานการณ์ตรงหน้าเธออย่างว่างเปล่าก่อนจะเดินตามฝูงชนไป
ในชั่วพริบตา ท่าเรือก็เต็มไปด้วยผู้คน
จากระยะไกล กองเรือค่อยๆ เข้าสู่ท่าเรืออย่างช้าๆ ภายใต้การคาดหมายของหลายๆ คน จากนั้นจึงจอดเทียบท่าอย่างช้าๆ
พวกกะลาสีกระโดดลงจากเรือแล้ววางบันไดขึ้น จากนั้นผู้คนก็พุ่งไปข้างหน้าต่อสู้เพื่อขึ้นบันไดก่อน
ผู้ที่ดูแลร้านค้าที่ใหญ่กว่าจะไปหาเรือลำใหญ่ ในขณะที่บูธและร้านค้าขนาดเล็กเลือกเรือลำเล็ก มีเสียงหม้อเดือดและผู้คนผลักกันตะโกนราคา
ดังนั้นเพื่อรับสินค้า
กองยานออกไปล่าสัตว์ เมื่อพวกเขากลับมา พวกเขาขายสัตว์น้ำต่างๆ ปลา ไข่มุก สาหร่าย และแร่ มีสถานที่หลายแห่งในเป่ยหมิงที่ไม่สามารถเดินทางได้ตามต้องการเนื่องจากมันอันตรายเกินไป ดังนั้นสินค้าบางอย่างสามารถหาได้จากเรือเหล่านี้เท่านั้น
"ว้าว! ดู! ปลาตัวใหญ่มาก!” มีคนร้องออกมาด้วยความประหลาดใจ
ฝูงชนมองไปที่ต้นเสียงที่ร้องออกมา
มีเรือสองสามลำมาช้า ลากอวนไปที่ท่าเรืออย่างช้าๆ สามารถเห็นเงาขนาดใหญ่ท่ามกลางเรือ
ยิ่งเรือเข้าใกล้มากเท่าไหร่ เงาก็ยิ่งชัดเจนขึ้นเท่านั้น
“มันคือวาฬภูเขา!”
“มันมโหฬาร! ใหญ่กว่าเรือ!”
“แน่นอน นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไมมันถึงเรียกว่าวาฬภูเขา”
“เอ๊ะ ทำไมพวกเขาถึงหยุด?”
เรือจอดนอกท่าและทิ้งสมอ
"งี่เง่า! พวกเขาจะนำวาฬภูเขาไปไว้ที่ไหนหากเข้ามาที่ท่าเรือ? ขายทั้งเป็นดีกว่าขายตาย แน่นอน ตอนนี้พวกเขากำลังประมูล!”
ในระหว่างการสนทนา มีเรือบางลำได้เดินทางไปยังเรือเหล่านั้นแล้ว
“ไปกันเถอะ บางทีเราอาจจะได้บางอย่างด้วยก็ได้!”
Lu Mingshu เดินกลับไปที่เรือของตระกูล Ding และ Ah Ling เพิ่งจะออกมา “คุณมาทันเวลาพอดี! เรากำลังวางแผนที่จะไปดู”
“เข้ามาเลย!” กัปตัน Ding ยิ้ม “เรามาทันเวลา นี่เป็นเหตุการณ์ที่หายาก!”
"สุภาพสตรีและสุภาพบุรุษ!" เมื่อฝูงชนเริ่มมากขึ้น สจ๊วตคนหนึ่งก็ตะโกนออกมา “เรา Bon Voyage Fleet จับวาฬภูเขาได้แล้ว กรุณาดู!”
เชือกรัดแน่นขึ้น และวาฬภูเขาก็ขึ้นมาบนผิวน้ำ มันรู้สึกอึดอัดเพราะถูกมัดไว้ มันจึงส่ายหางเพื่อดิ้นรน
ทันใดนั้นน้ำก็ขยับขึ้นลง ทำให้เรือสั่นสะเทือนและผู้คนก็ส่งเสียงร้อง
“ท่านสุภาพบุรุษและสุภาพสตรี วาฬที่โตเต็มที่ตัวนี้มีพละกำลังของผู้ฝึกฝนระดับ Spirit Realm เราได้ส่งยอดฝีมือระดับแนวหน้าออกไปเพื่อควบคุมมัน”
หลังจากการแนะนำไม่รู้จบ สจ๊วตก็ประกาศการประมูลทันที
มีคนตะโกนว่า “ร้อยสิบ! เราจะจ่ายหนึ่งร้อยสิบผลึกเวทย์มนตร์!”
“ร้อยยี่สิบ!”
“ร้อยสามสิบ!”
คริสตัลลึกลับหนึ่งร้อยชิ้นมีราคาสูงเสียดฟ้า และผู้ที่สามารถแข่งขันได้ก็คือโซ่ขนาดใหญ่หรือตระกูลขุนนาง คนส่วนใหญ่มาที่นี่เพื่อเข้าร่วมโฆษณา
“สองร้อยแปดสิบ!”
"สามร้อย!"
"สามร้อยห้าสิบ!"
"สี่ร้อย!"
ราคาประมูลเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วจนเหลือผู้ซื้อเพียงสองคน – เจ้าของร้าน Pure White Grace Pavilion และ Ye Family
"หนึ่งพัน!"
ทันทีที่ตระกูล Ye พูดตัวเลขนั้น มันก็ทำให้เกิดความโกลาหลจากฝูงชน
พัน! คริสตัลลึกลับหนึ่งพันชิ้น! นี่เป็นการซื้อขายที่ใหญ่ที่สุดในตลาด Remainder Island ในช่วงไม่กี่ปีที่ผ่านมา!
แม้แต่ผู้อาวุโสของ Spirit Realm ก็ยังมีคริสตัลลึกลับไม่เกินร้อยชิ้น กองเรือ Bon Voyage ทำให้ร่ำรวยจริงๆ
เจ้าของร้าน Pure White Grace Pavilion ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง จากนั้นเขาก็ถอนหายใจและโค้งคำนับต่อตระกูล Ye “ตระกูล Ye ร่ำรวยจริงๆ เรายอมรับความพ่ายแพ้”
สมาชิกตระกูลเย่ที่ดูแลเกาะที่เหลือยิ้มเหมือนแมวเชสเชียร์ “คุณปล่อยให้ฉันชนะ คุณปล่อยให้ฉันชนะ”
สจ๊วตของกองเรือประกาศ “คริสตัลลึกลับหนึ่งพันชิ้น ข้อเสนอ!"
สมาชิกตระกูล Ye จับมือกับสจ๊วตและได้รับเรือไปเก็บวาฬภูเขาและนำมันเข้าฝั่ง
อาหลิงมองตาเขียวด้วยความอิจฉา “Bon Voyage Fleet เป็นอะไรจริงๆ ฉันยังใช้คริสตัลลึกลับเป็นพันๆ ชิ้นไม่ได้เลยในชีวิต น่าเสียดายที่เราเป็นชนชั้นต่ำเกินไป พวกเขาไม่แม้แต่จะรับเราเข้าไป”
“เด็กอย่างนายจะรู้ได้ยังไงว่ามันยากแค่ไหน? Bon Voyage Fleet ไม่เหมือนกับที่เคยเป็นมา คุณเห็นพวกเขาได้รับคริสตัลมิสติกหนึ่งพันชิ้น แต่คุณเคยพิจารณาไหมว่าพวกเขาใช้เวลาเท่าไรในหนึ่งวันเพื่อเลี้ยงกองเรือทั้งหมด? จากสิ่งที่ฉันเห็น Bon Voyage Fleet จะมีช่วงเวลาที่ยากลำบากหลังจากนี้”
“นายหมายความว่ายังไง” หลู่หมิงชูถาม
“ตระกูล Ye มีพลังมากขึ้นเรื่อย ๆ เฮ่!” กัปตัน Ding ถอนหายใจ
Lu Mingshu เข้าใจว่าเขาหมายถึงอะไร
วาฬภูเขาถูกลากขึ้นฝั่ง ฝูงชนไม่เห็นอะไรอีกแล้ว ทุกคนจึงจากไป
ขณะที่เรือของตระกูล Ding เลี้ยวกลับ มีคนร้องเรียกพวกเขา
“หลู่หมิงชู?”
เธอหันกลับมา
ชายหนุ่มคนหนึ่งตามหลังมาไม่ห่าง
เขามีดวงตารูปอัลมอนด์และดูหล่อเหลา เขาสวมเสื้อสีฟ้าครามซึ่งเป็นตัวแทนของตระกูลเย่ และเขาขี่ใบไม้สีเงิน
เท่านั้น
สุภาพบุรุษตระกูลเย่
Ah Ling จับแขนเสื้อของ Lu Mingshu แน่นด้วยความตื่นตระหนก
"สวัสดี…?"
อีกฝ่ายจับมือทักทายเธอ “ Ye Zhenyan ที่สามในครอบครัวของฉัน”
Lu Mingshu พยักหน้า เธอทำร้ายคนที่อายุน้อยกว่า ดังนั้นคนที่อายุมากกว่าจึงมา
“ดังนั้นจึงเป็นนายน้อยคนที่สามของตระกูลเย่ ฉันจะช่วยคุณได้อย่างไร?"
Ye Zhenyan ยิ้ม “การแสดงของมิสในช่วงเทศกาล Qilin ทำให้ฉันประหลาดใจ แต่ฉันยังไม่มีโอกาสได้พบคุณ เป็นเรื่องบังเอิญที่ฉันได้พบคุณในเป่ยหมิง ฉันสงสัยว่ามิสจะเต็มใจแนะนำฉันไหม”