ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
Lu Mingshu เดินกลับไปที่อู่ต่อเรือของ Bon Voyage
ก่อนที่เธอจะทันได้นั่งลง ก็มีใครบางคนเข้ามาพร้อมอาวุธของพวกเขา “คุณคือ Lu Mingshu ใช่ไหม”
เธอเงยหน้าขึ้น หญิงสาวตรงหน้าเธออยู่ในวัยยี่สิบ คิ้วบาง ดวงตากลมโตเป็นประกาย และริมฝีปากสีแดงเข้ม เธอเป็นคนสวย แต่น่าเสียดายที่เธอไม่มีมารยาทที่ดี ดวงตาขนาดใหญ่ของเธอจ้องมองที่ Lu Mingshu ด้วยความคับแค้นใจ
“ใช่ ฉันขอทราบ-”
“ผู้ประกาศของ Bon Voyage Fleet, Wen Xin”
ผู้ประกาศเป็นตำแหน่งในกองเรือในระดับกลาง เหวินซินเพิ่งอายุยี่สิบ และเธอเพิ่งเข้าสู่ Harmonization Realm เมื่อสองหรือสามปีที่แล้ว เธอถือว่าค่อนข้างมีความสามารถ
“ฉันจะช่วยมิสเหวินได้อย่างไร”
Wen Xin ชี้ดาบของเธอไปที่ Lu Mingshu “ฉันได้ยินมาว่าทักษะของคุณโดดเด่นมาก ฉันมาที่นี่เพื่อเรียนรู้จากคุณ”
Lu Mingshu ขมวดคิ้วของเธอ “นี่คือที่พักของผู้อาวุโสหยู ในฐานะแขกฉันไม่คิดว่ามันเป็นความคิดที่ดี”
เหวินซินหัวเราะเยาะ "หุบปาก. พูดคุยกับความสามารถของคุณถ้าคุณต้องการสล็อต!”
ทันทีที่เธอพูดจบ แสงดาบก็กระโจนใส่หลู่หมิงชู
Lu Mingshu มองเธออย่างแปลกประหลาด เกิดอะไรขึ้นกับเธอ? บังคับให้เธอสร้างปัญหาให้กับผู้คนหลังจากถูกปฏิเสธ?
Wen Xin จ้องมองที่ Lu Mingshu ด้วยความเกลียดชัง หลังจากรู้ว่ากระแสน้ำที่อ่อนแอกำลังจะลดระดับลงและกองเรือกำลังเตรียมพร้อมสำหรับสิ่งนี้ เธอก็ฝึกฝนอย่างหนักตลอดทั้งวันทุกวัน ศิษย์ของ Harmonization Realm คนใดในกองเรือของพวกเขาจะดีกว่าเธอ? จุดนั้นเป็นของเธออย่างแน่นอน แต่ใครจะคาดคิดว่าจู่ๆเจ้านายของเธอจะกลับมาพร้อมข่าวชิ้นหนึ่งว่าตอนนี้มันไม่ใช่ของเธอแล้ว
นี่เป็นโอกาสที่จะได้พบกับปรมาจารย์ แล้วเหวินซินจะนอนลงได้อย่างไร? จู่ๆ เด็กสาวที่โผล่ออกมาก็เข้ามาแทนที่เธออย่างนั้นเหรอ? แล้วถ้าเธอเอาชนะ Ye Zhenyan ล่ะ? อาจเกิดข้อผิดพลาดระหว่างการต่อสู้ได้!
การโจมตีเริ่มต้นขึ้นและ Lu Mingshu ยกมือขึ้นเพื่อสกัดกั้น
แคร้ง!
พลังดาบของเธอกลับมาโดยไม่มีผลลัพธ์
สิ่งนี้ทำให้เหวินซินโกรธมากยิ่งขึ้น เธอเปลี่ยนพลังลึกลับของเธอให้กลายเป็นแสงลึกลับและฟันมันลง
การเคลื่อนไหวนี้ทำให้ Lu Mingshu โกรธ หากคุณต้องการต่อสู้จริง ๆ ให้มองหาเวลาที่เหมาะสม! เธอคิดว่าฉันกลัวเธอเหรอ? ฉันแค่ไม่อยากโต้กลับในตอนนี้!
ได้ยินเสียงดาบฟ่อ และมังกรก็ปรากฏตัวขึ้น
Wen Xin รู้สึกว่าการโจมตีของเธอไม่เพียงแต่ไม่ได้ทำอะไรกับอีกฝ่าย แต่แรงดีดกลับนั้นใหญ่พอที่จะส่งตัวเองถอยหลัง
เมื่อเธอโกรธ ไม่มีอะไรอื่นที่เธอคิดถึง
“หืม หยิ่งมากเหรอ? อย่าลืมว่านี่คือกองเรือของเรา ฉันไม่สนหรอกว่านายจะเป็นใคร แต่ถ้านายอยากไป Jasper Sun Mountain นายต้องเอาชนะฉันก่อน!”
Wen Xin บิดข้อมือของเธอและจับดาบอีกเล่ม
เธอใช้ดาบคู่หนึ่งยาวและสั้น อันที่ยาวกว่านั้นแม่นยำในขณะที่อันที่สั้นกว่านั้นรวดเร็ว ราวกับว่ามีคนสองคนร่วมมือกันสามารถโจมตีได้ในเวลาเดียวกัน
เป็นเรื่องปกติที่ผู้คนจะคุ้นเคยกับมือข้างเดียว เมื่อใช้มืออีกข้างก็จะอ่อนลงมาก อย่างไรก็ตาม มันแตกต่างออกไปสำหรับเหวินซิน ไม่ว่าจะเป็นดาบเล่มไหน ราวกับว่ามันเป็นแขนขาของเธอเอง เห็นได้ชัดว่าเธอฝึกฝนมาตั้งแต่ยังเด็ก
ด้วยท่าทางของเธอ มันเหมือนคนสองคนต่อสู้กัน ใครก็ตามที่อ่อนแอกว่าก็จะลุกลี้ลุกลนที่จะต่อสู้กับเธอ
นอกจากนี้เหวินซินยังเป่ายอดของเธอ แสงดาบพุ่งไปที่หลู่หมิงชูราวกับต้องการผ่าเธอให้ขาดครึ่ง
ดวงตาของ Lu Mingshu เป็นประกายขณะที่เธอส่งพลังดาบของเธอออกไปเพื่อป้องกันการโจมตี
ดิง! ดิง!
สามารถได้ยินเสียงดาบกระทบกัน และ Wen Xin ก็ตะโกนขณะที่เธอกระโดด
"หยุด!" แสงลึกลับส่องเข้ามาและจับตัว Wen Xin กองกำลังขนาดใหญ่กระจายรูปแบบดาบของ Lu Mingshu และบางส่วนก็โจมตี Lu Mingshu
หยูรั่วฮานรีบเข้ามา เธอโบกแขนเสื้อและทำความสะอาดสถานที่
เธอหรี่ตามองคนตรงหน้าทั้งสอง “น้องสาวซิ่ว คุณหลู่เป็นแขกของฉัน คุณปล่อยให้ลูกศิษย์ของคุณปฏิบัติต่อแขกของฉันอย่างหยาบคายไม่ใช่เรื่องดี”
คนที่กระจายกำลังคือ Xuan Xiu เธอมาหยุดลูกศิษย์ของเธอและเธอกำลังจะตำหนิเหวินซินสำหรับการกระทำของเธอ แต่เมื่อได้ยินหยูรั่วฮาน เธอเปลี่ยนเป้าหมายเป็นความโกรธ “เหวินซินผิดอย่างไร? จุดของเธอถูกพรากไปอย่างกะทันหัน เธอคิดถูกหรือเปล่าที่อย่างน้อยเห็นว่าอีกฝ่ายเก่งแค่ไหน”
“หมายความว่าคุณสามารถเข้ามาในลานของฉันโดยไม่มีเหตุผลใด ๆ และโจมตีแขกของฉันได้หรือ” หยูรั่วหานมองเธอด้วยเส้นสีดำบนใบหน้า “นั่นคือวิธีที่คุณควรปฏิบัติต่อผู้อาวุโสของคุณ?”
“หยูลั่วหาน!” เช่นเดียวกับศิษย์ของเธอ อาจารย์ก็มีอารมณ์ชั่ววูบเช่นกัน “เราได้ตกลงเรื่องชื่อกันแล้ว และจู่ๆ คุณก็หาคนอื่นมาแทนเหวินซิน! ทำไมเราถึงโกรธมันไม่ได้? เราควรจะทำตามที่คุณพูดหรือเปล่า”
หยูรั่วหานมองเธออย่างแปลกๆ “แย่งชิงสถานที่? Xuan Xiu ถ้าไม่ใช่เพราะการแทรกแซงของคุณในตอนนี้ การสูญเสียศิษย์ของคุณจะน่าเกลียดแค่ไหนก็เห็นได้ชัด ฉันแค่ทำเพื่อกองเรือ เกิดอะไรขึ้นกับสิ่งนั้น? คุยกับพี่เหมาถ้าคุณไม่พอใจ!”
“โอ้ แสดงความภาคภูมิใจที่พี่เหมายืนอยู่ข้างคุณเหรอ? ทำไมคุณไม่พูดให้ชัดเจนว่าคุณไม่ชอบฉัน”
ท่านหนิงเข้ามาในขณะนี้
เขามองทั้งสองคนแล้วถอนหายใจ “คุณทั้งคู่หยุดทะเลาะกันเพราะเห็นแก่ฉันได้ไหม”
“ใครอยากทะเลาะ” เหมือนปืนใหญ่ Xuan Xiu ตะโกนใส่ทุกคนที่เธอเห็น “ฉันไม่เคยเห็นใครเหมือนหยูรั่วหาน – เข้าข้างคนนอกและเกลียดหลานสาวของเธอเอง!”
“ศิษย์น้องซิ่ว นั่นไม่เป็นความจริง ตั้งแต่เมื่อไหร่ที่ฉันไม่ปฏิบัติต่อเหวินซินเหมือนฉันเอง” หยูรั่วหานถอนหายใจ
“ใช่” คุณชายหนิงพูดอย่างใจเย็น “นี่เป็นความผิดของศิษย์น้องหยูที่ไม่คุยกับคุณ แต่ทั้งหมดนี้เป็นเรื่องของกองทัพเรือ”
“ครับ อะไรก็ได้” นั่นยิ่งทำให้ Xuan Xiu โกรธมากขึ้นเท่านั้น “ฉันรู้มาตลอดว่าฉันเป็นแค่คนนอกสำหรับพวกคุณ!”
จากนั้นเธอก็หันไปหาเหวินซิน “คุณยังยืนอยู่ตรงนั้นเพื่ออะไร? พยายามทำให้พวกเขาเกลียดคุณมากยิ่งขึ้น? มา!"
“อาจารย์…” เหวินซินไม่กล้าดูหมิ่นหยูรั่วหานหรือท่านหนิง เธอเพียงจ้องมอง Lu Mingshu ก่อนตะเกียกตะกายตาม Xuan Xiu
เมื่อเห็นพวกเขาจากไป หยูรั่วหานก็ถอนหายใจก่อนที่จะสบตากับท่านหนิง เธอหันไปหา Lu Mingshu และยิ้ม “ฉันขอโทษที่ทำให้คุณตกใจ ศิษย์น้องซิ่วของฉันไม่ใช่คนเลว เธอแค่อารมณ์ร้อนเกินไป ศิษย์ของเธอก็เช่นเดียวกัน”
Lu Mingshu ส่ายหัวของเธอ "ทุกอย่างปกติดี." เธอหยุดชั่วครู่ก่อนจะพูดต่อ “ถ้าฉันไป คุณเหวินซินจะไม่ได้รับโอกาสนั้นหรือ”
เท่านั้น
“ช่วยไม่ได้” หยูรั่วหานกล่าว “ทุกอำนาจจะส่งคนเข้ามาเพียงไม่กี่คน นั่นคือสิ่งที่เราตกลงกัน ถ้ามีคนมากเกินไป ภูเขา Jasper Sun จะแออัดและอาจทำให้ปรมาจารย์โกรธ ถ้าคุณไปเธอก็ทำไม่ได้”
“แต่ฉันยังไม่ได้บอกคุณว่าตกลงแล้ว!”
หยูรั่วหานมองเธอด้วยความตกใจ “คุณไม่เห็นด้วย?”
มันเป็นสิ่งที่ไม่มีใครคาดคิด พวกเขาบอกว่าจะปล่อยให้เธอพิจารณา แต่โดยพื้นฐานแล้วพวกเขาแน่ใจ 100% ว่าเธอจะเห็นด้วย ใครสามารถต้านทานการทดลอง?
เมื่อเห็น Yu Ruohan ตื่นตระหนก Lu Mingshu ก็รู้สึกดีขึ้น "ฉันเห็นด้วย."
Yu Ruohan ถอนหายใจด้วยความโล่งอกเพียงเพื่อได้ยิน Lu Mingshu พูดต่อ "ทำไมฉันถึงยอมแพ้โอกาสที่หายากเช่นนี้? อีกอย่าง ถ้าฉันไม่ตกลงตอนนี้ การทะเลาะกันของคุณก็จะเปล่าประโยชน์ใช่ไหม?”
"..."