ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
“คุณกำลังปิดบังอะไรอยู่? ยอมแพ้!”
“ฉันซ่อนอะไรไว้? หยุดพล่ามได้โปรด!”
“โอ้ ถามฉันว่าคุณซ่อนอะไร? ฉันเห็นทุกอย่าง!”
“คุณเห็นห่าอะไร ฉันกำลังค้นหาสิ่งต่าง ๆ เทียบเท่ากับการซ่อนสิ่งต่าง ๆ ในตอนนี้? ระวังปากของคุณ Ding Si!”
“ไม่ซ่อน? จากนั้นนำซองเมล็ดมัสตาร์ดของคุณออกมา!”
“คุณเป็นใครที่จะขอให้ฉันทำอะไร? ถ้าฉันสงสัยว่าคุณซ่อนของอยู่ ฉันขอให้คุณนำซองเมล็ดมัสตาร์ดออกไปค้นหาแล้วคุณจะทำไหม”
สิ่งนี้ดึงดูดความสนใจของทุกคนที่อยู่ที่นั่น และในไม่ช้า คนทั้งสองก็ถูกล้อมรอบ
“ความวุ่นวายทั้งหมดนี้เกี่ยวกับอะไร” Ling Wuxia ก้าวเข้ามา “ใจเย็นๆ พวกนาย”
เมื่อเห็น Ling Wuxia กำลังมา คนที่ชื่อ Ding Si ก็หันไปบ่นทันที “พี่สาวหลิง ฉันเห็น Shao Ziping ซ่อนบางอย่างอยู่ ฉันคิดว่าเขาต้องการข้อได้เปรียบสำหรับตัวเอง!”
“Ding Si กำลังพล่าม!” Shao Ziping ตะโกนกลับมาที่เขา “มันเป็นของของฉันเอง แต่เขาบอกว่าฉันขโมยมันหลังจากมองแวบเดียว พี่สาวหลิง โปรดดำเนินการตามความยุติธรรม!”
Ding Si ยังไม่เต็มใจที่จะไว้ชีวิตเขา “ฉันเห็นมันด้วยตาของฉันเอง คุณบอกว่าคุณไม่ได้ปิดบังอะไรใช่ไหม แค่หยิบซองเมล็ดมัสตาร์ดออกมา แล้วเรามาดูกัน!”
“นายเป็นใครทำแบบนี้...”
และด้วยเหตุนี้พวกเขาจึงทะเลาะกัน
“ทำใจให้สบายพวก! คุณหลิงอยู่ที่นี่แล้ว มีอะไรจะต่อสู้เพื่อ? ฟังเธอก่อน”
Ling Wuxia กัดริมฝีปากของเธอแล้วหันไปหาผู้ชายที่ชื่อ Shao Ziping “ศิษย์น้อง Shao หากท่านไม่ทำ ข้าเกรงว่าท่านจะไม่สามารถโน้มน้าวมวลชนได้…”
“ศิษย์พี่หลิง! คุณรู้ไหมว่าคุณกำลังถามอะไร มันไม่สุภาพที่จะค้นซองเมล็ดมัสตาร์ดของใครบางคนเมื่อใดก็ตามที่คุณรู้สึกเช่นนั้น”
Ling Wuxia ดูขอโทษ “มันเป็นกรณีที่แตกต่างกันในตอนนี้ ถ้าเธอไม่พิสูจน์ ฉันเกรงว่า…”
Lu Mingshu ยืนอยู่ที่ด้านข้างโดยดูเป็นผู้ยืนดู หญิงสาวในชุดดำเดินเข้าไปหาเธอและเย้ยหยัน “เหยียบเท้าตัวเองขณะยกหิน เธออยากเป็นชายกลาง แต่ตอนนี้เธอต้องขัดใจใครบางคน ใช่มั้ย?”
เมื่อไม่ได้ยินคำตอบจาก Lu Mingshu Ying ก็อดไม่ได้ที่จะถามอีกครั้งว่า "อะไร คุณอารมณ์เสียเกี่ยวกับเรื่องนี้หรือไม่"
“หนึ่งต่อสิบ ใครสำคัญกว่ากัน” Lu Mingshu มองเธอ
“แต่การทำร้ายคนแบบนี้ ชื่อเสียงที่สมบูรณ์แบบของเธอจะไม่มีอีกต่อไป….” หญิงสาวในชุดดำจ้องมองมาที่เธออย่างว่างเปล่า
“เธอสมบูรณ์แบบตั้งแต่เมื่อไหร่” Lu Mingshu ยิ้มให้เธอบางๆ “คุณรู้ไหมว่าอะไรดีที่สุดเกี่ยวกับหลิงหวู่เซีย”
"อะไร?"
“เธอตระหนักอยู่เสมอว่าอะไรสำคัญที่สุดสำหรับตัวเธอเอง” หลังจากพูดจบ เธอเชิดคางขึ้นเล็กน้อยไปทาง Shao Ziping “คุณเชื่อไหมว่าเขาซ่อนอะไรไว้จริงๆ”
หญิงสาวในชุดดำมองไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์ก่อนจะพยักหน้าด้วยความลังเลอย่างมาก
“เมื่อพบรายการ Ling Wuxia จะมีเกียรติมากขึ้นไม่น้อย รอดูมีการแสดงที่ดีกำลังจะมาถึง” Lu Mingshu ขยิบตา
หนึ่งต่อสิบ; Shao Ziping จะชนะเสียงข้างมากได้อย่างไร? ในเวลาไม่นาน พวกเขาก็คว้าซองเมล็ดมัสตาร์ดของเขาและคุ้ยดู
"นี้!" Ding Si ถือบางอย่างขึ้นสูง “ฉันเห็นเขาหยิบสิ่งนี้มาจากพระพุทธรูป!”
สิ่งของที่ Ding Si ถืออยู่คือแผ่นไม้
Ling Wuxia ยื่นมือเข้ามาและ Ding Si ก็ส่งต่อด้วยความคิดริเริ่มของเขาเอง “มันอยู่บนรูปปั้น”
ที่มุมหนึ่งของชั้นแรก มีศาลเจ้าเล็กๆ ที่มีรูปปั้นที่ไม่รู้จัก มือของรูปปั้นกางออก แต่ไม่มีอะไรอยู่บนนั้น
Ling Wuxia พลิกแผ่นไม้ไปรอบๆ มีสองคำเขียนอยู่บนนั้น
“เอาออกครึ่งหนึ่ง”
ฝูงชนจ้องมองกันอย่างแปลกประหลาด
ความหมายเบื้องหลังนั้นคืออะไร?
หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง ใครบางคนก็พูดขึ้น “ปรมาจารย์ต้องการให้เรานำกลุ่มครึ่งหนึ่งออกจากที่นี่หรือไม่”
ไม่มีใครตอบเขา แต่การแสดงออกของพวกเขาทำให้พวกเขาออกไป
ลบครึ่งหนึ่ง ความหมายชัดเจน เนื่องจากมีสิบหกคน คนจำนวนไม่น้อยจึงต้องจากไป
อย่างไรก็ตามไม่มีใครรู้สึกว่าพวกเขาเป็นคนที่ควรถูกลบออก
“ออกไปก่อน!” มีคนตะโกน มันคือ Ding Si ที่ชี้นิ้วไปที่ Shao Ziping “คุณไม่ควรอยู่เหมือนงู!”
เขาฉลาดในการเลือกจุดเริ่มต้นที่ดี หลายคนพยักหน้าเห็นด้วย
Shao Ziping เงยหน้าขึ้นและแขนของเขา “ใครบอกว่าฉันต้องให้สิ่งที่ฉันพบ? มีผู้ชนะเพียงคนเดียว แล้วทำไมฉันต้องให้อะไรคุณด้วย? มันเป็นของผู้ที่พบมัน!”
“คุณมีประสาทมาก!” Ding Si หัวเราะอย่างน่ากลัว “เราตกลงที่จะร่วมมือ แต่คุณกลับทำตรงกันข้าม คุณไม่มีสิทธิ์ได้รับการอนุมัติจากปรมาจารย์!”
“นี่เป็นเพียงวิธีการทำสิ่งต่าง ๆ ของฉัน! ไม่มีสิทธิ์...”
แต่มันยากสำหรับ Shao Ziping คนใดคนหนึ่งที่จะชนะเสียงข้างมาก ในเวลาไม่นาน เขาก็มาถึงหน้าประตูแล้ว
“พี่สาวหลิง!” แม้ตอนนี้ Shao Ziping ยังคงไว้วางใจ Ling Wuxia อย่างเต็มที่ เขากระโจนเข้าไปเพื่อคว้าตัวเธอ แต่ถูกคนอื่นดึงออกไป ถึงกระนั้น เขาก็ไม่หยุดพยายาม “พี่สาวหลิง ข้างนอกมีสัตว์ร้ายมากมาย ถ้ามีอะไรเกิดขึ้นกับฉันล่ะ…?”
เมื่อได้ยินเช่นนี้ พวกที่คว้าตัวเขาไว้ก็ชะงัก
มีการทดสอบหลายครั้งและไม่มีสักครั้งเดียวที่มีคนเสียชีวิต
Ling Wuxia ยืนอยู่ที่หน้าต่างสักครู่ “ดูสิ ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายกำลังจะจากไป”
คนอื่นๆก็ขึ้นไปดู ดูเหมือนจะเป็นอย่างนั้นจริงๆ
“แปลว่าเราจะไปกันได้แล้วใช่ไหม”
“หรือว่า ‘remove half’ มีความหมายอื่น?”
“สัตว์ดุร้ายจากไปแล้ว ซึ่งแสดงว่าเราคิดถูก! พวกเราครึ่งหนึ่งต้องไป!”
“ใช่ นี่แหละ!” Ding Si ตะโกน “ Shao Ziping ทำไมคุณยังไม่ออกไป!”
แม้จะพูดทุกอย่างแล้ว ทำไม Shao Ziping ถึงกล้าทำ? โดยมีชีวิตเป็นเดิมพัน!
“ศิษย์น้อง Shao ได้โปรดลองดู ถ้ามีอะไรผิดปกติ ฉันจะช่วยคุณทันที”
“นี่…” Shao Ziping ลังเล เขารู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะอยู่ข้างหลัง แต่เรื่องสัตว์ร้ายไม่ใช่เรื่องล้อเล่น
“คุณไม่เชื่อคำพูดพี่สาวของฉันเหรอ” ศิษย์น้องซูโอตะโกนใส่เขา “ฉันและรุ่นพี่เขาก็อยู่ที่นี่เหมือนกัน เราสามคนสัญญากับคุณ คุณเชื่อไหม”
Shao Ziping พูดไม่ออก ภายใต้สายตาของทุกคนเขาก้าวออกจากบ้าน
เขามองย้อนกลับไปทุกย่างก้าวที่เดินก่อนจะหายเข้าไปในป่า
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง พวกเขาก็ยังไม่ได้ยินเสียงขอความช่วยเหลือของเขา ทุกคนถอนหายใจด้วยความโล่งอกที่พวกเขาปลอดภัย แต่ภายในกลับตื่นตระหนก หนึ่งลง แต่ใครต่อไป?
นำออกครึ่งหนึ่ง - ซึ่งหมายความว่าจากสิบหก แปดต้องไป ตอนนี้พวกเขาจากไปแล้วหนึ่งคน พวกเขายังคงต้องกำจัดเจ็ดตัว ใครจะเป็นคนทิ้ง?
ฝูงชนมองหน้ากันเต็มไปด้วยความตื่นตัวและเจตนาชั่วร้าย
มันเป็นเพียงแผ่นไม้ แต่พันธมิตรชั่วคราวของสิบหกกำลังจะกลายเป็นการนองเลือด
Ling Wuxia และรุ่นน้องของเธอ ฝาแฝดของ Zhang พี่น้อง Ye พี่น้อง Huo ซึ่งรวมกันเป็นเก้าคน มีสาวกสี่คนจากนิกายที่รู้จักกันดีของเป่ยหมิง รวมถึงติงซี ในที่สุดก็มี Lu Mingshu และหญิงสาวในชุดดำ
เท่านั้น
ทุกสายตามองไปรอบ ๆ แล้วหยุดที่หญิงสาวในชุดดำ
Huo Feng ลูกชายคนโตของตระกูล Huo ชี้ไปที่หญิงสาวในชุดดำ "คุณออกไป!"
คนอื่นๆ ยังคงเงียบ แต่จากการแสดงออกของพวกเขา เห็นได้ชัดว่าพวกเขามีความคิดแบบเดียวกัน
อิงกลอกตาและทำเป็นหูหนวกใส่เขา
“คุณไม่ได้ยินฉันเหรอ” Huo Feng ตะโกน “ไม่ฟังที่ฉันพูดดีๆ เธอรู้สึกว่าเธอใช้ชีวิตมาพอแล้วเหรอ?”
หญิงมองเขา “ฉันขอทราบได้ไหมว่าคุณเป็นใคร” กล่าวอีกนัยหนึ่งทำไมฉันต้องฟังคุณ
“คุณเป็นเพียงลูกปลาตัวเล็ก ๆ จาก Pure White Grace Pavilion ที่รัก” Huo Feng กล่าวอย่างประชดประชัน