ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
Ye Zhenyan หยิบกระจกออกมาในทันที เลือดบนมือของเขาเปื้อนกระจก และมันก็เคลื่อนไปหา Lu Mingshu อย่างรวดเร็ว
เขาไม่สนใจอาการบาดเจ็บของหยิงด้วยซ้ำ เขามุ่งความสนใจไปที่การจัดการ Lu Mingshu ทั้งหมด
แกร๊ก! ดาบของพวกเขาพบกัน
ในพริบตา Ye Zhenyan ดึงออกมาจากฝักอย่างกะทันหัน เขาถือใบมีดและไปที่หน้าอกของ Lu Mingshu!
หญิงอ้าปากค้าง
มันอยู่ใกล้มาก และเขาก็เดินเข้าไปหาหน้าอกของเธอ Ye Zhenyan ต้องการให้เธอตายหรือไม่!
ในเวลานี้ Ye Minguang ก็หยุดการโจมตีของเขาและกระโจนใส่ Ye Zhenyan
“พี่สาม ไม่!”
เพื่อให้เขาไล่ตาม Lu Mingshu Ye Zhenyan ยอมแพ้ทุกอย่าง และการกระโจนจาก Ye Mingguang ทำให้เขาเสียสมดุล
"คุณ-!" พี่น้องยุ่งเหยิงและทั้งคู่ก็ล้มลงแบบนั้น
ป๋อม
ตอนนี้เหลือเพียงสี่คนเท่านั้น และพวกเขาทั้งหมดก็ตกตะลึง
ทุกอย่างผ่านไปในพริบตาและพวกเขาไม่สามารถตอบโต้ได้
เกิดอะไรขึ้น? Ye Zhenyan ต้องการชีวิตของ Lu Mingshu แต่เขาถูกพี่ชายของตัวเองนิสัยเสีย? Ye Mingguang บ้าไปแล้ว!
Ling Wuxia ยิ้มและส่ายหัว “นายน้อยคนที่สิบสองของตระกูลเย่มีศีลธรรมอันแข็งแกร่ง”
เธอทราบถึงสิ่งที่เกิดขึ้นระหว่าง Lu Mingshu และตระกูล Ye Lu Mingshu ช่วย Ye Mingguang และทำให้ Ye Zhenfan ขุ่นเคืองและคนอื่น ๆ พวกเขาพยายามจะทำร้ายเธอ แต่พวกเขากลับเป็นฝ่ายถูกจับกุมแทน ซึ่งทำให้ Ye Zhenyan ก้าวออกไป Ye Mingguang ได้รับประโยชน์มากมายจาก Lu Mingshu; เขาคงไม่มีโอกาสมาที่นี่ถ้าไม่ใช่เพราะเธอ
ตอนนี้ Ye Zhenyan เสียใจหรือไม่? ในช่วงเวลาสำคัญเขาถูกพี่ชายของตัวเองทุบตี
ในที่สุดเมื่อ Lu Mingshu ตอบสนอง เธอทำความสะอาดเสื้อของเธอและมองไปที่ Ling wuxia “การได้ช่วยเหลือคนตกทุกข์ได้ยากนั้นเป็นเรื่องดีใช่ไหม?” เธอพูดด้วยเสียงเดียว
เธอไม่เคยคาดหวังว่าเย่หมิงกวงจะทำเช่นนี้ เธอช่วยเขาด้วยความสงสาร และเธอไม่เคยคาดหวังว่าเขาจะตอบแทนเธอ นอกจากนี้ แม้ว่า Ye Mingguang จะไม่ได้ทำอย่างนั้น แต่เธอก็จะได้รับบาดเจ็บเพียงเล็กน้อยเท่านั้น Lu Mingshu มีแผนของเธอ
แต่เนื่องจากอีกฝ่ายได้ทำเช่นนั้นแล้ว เธอควรจะรู้สึกขอบคุณไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้นก็ตาม
“เอาล่ะ ตอนนี้มีแค่เราสี่คน” เธอมองกลับมาและยิ้ม “ไปต่อกันเถอะ”
…
"อะไร? ปรมาจารย์จากไปแล้ว?”
ซวนซิ่วพยักหน้า Yu Ruohan และ Sir Ning จ้องมองที่เธอด้วยความงุนงง
ทั้งสามคนนั่งเงียบอย่างไร้คำพูด
พวกเขายังคงคิดว่าพวกเขาจะมีโอกาส หาก Lu Mingshu ชนะ เหมาซวนสามารถใช้ดินแดนที่ได้รับพรเพื่อบุกทะลวงไปยังอาณาจักรแห่งการกลืนกิน และพวกเขาสามารถรักษา Bon Voyage Fleet ไว้ได้ แต่ตอนนี้แม้ว่า Lu Mingshu จะลงเอยด้วยการเป็นผู้ที่ถูกเลือก แต่ก็ไม่ใช่เรื่องของพวกเขาอีกต่อไป
ของขวัญ? ทำไมพวกเขาถึงต้องการของขวัญ ดินแดนศักดิ์สิทธิ์คือสิ่งที่พวกเขาต้องการ และแค่นั้น!
ปรมาจารย์ได้จากไปแล้ว ดังนั้นพวกเขาจะไม่ได้รับโอกาสนั้นในตอนนี้ ใครจะไปรู้ล่ะว่าเขาจะกลับมาเมื่อไหร่? และถ้าไม่ได้รับอนุญาตจากเขาใครจะกล้าเข้าไป?
ทันใดนั้นพวกเขาก็หลงทาง
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ท่านหนิงหัวเราะอย่างขมขื่น “แผนการของพระเจ้าเหนือกว่ามนุษย์” หากนี่คือโชคชะตาเราก็ควรปฏิบัติตาม”
ดวงตาของ Yu Ruohan เต็มไปด้วยน้ำตา
“พี่ชาย…” ซวนซิ่วสูดจมูก
สามารถได้ยินเสียงจากภายนอก ตอนนี้พี่น้องตระกูลเย่ถูกส่งออกไปแล้ว
ถ้าไม่ใช่เพราะเรื่องก่อนหน้านี้ พวกเขาคงฉลองด้วยการจุดประทัดไปแล้ว พวกเขาจะมีความสุขแค่ไหนหากไปได้โดยไม่ถูกควบคุม แต่ตอนนี้ มันเกี่ยวอะไรกับพวกมันอีกแล้ว?
หยูรั่วฮานกลั้นน้ำตาและฝืนยิ้ม “มันเป็นโชคชะตา เนื่องจากพระเจ้าทรงวางแผนนี้ เราจึงไม่มีอะไรจะพูดอีก รอให้ Lu Mingshu ออกมาแล้วเราจะกลับไปเก็บของได้ กองเรือใหญ่ขนาดนี้ เราขายได้ราคาสูงแน่!”
เมื่อพูดถึงเรื่องนี้ Xuan Xiu ก็ไม่สามารถควบคุมน้ำตาของเธอได้อีกต่อไป น้ำตาไหลอาบแก้มขณะที่เธอสะอื้น
"ใช้ได้." หยูรั่วหานกอดเธอ “น้องสาว ตราบใดที่เราอยู่ด้วยกัน เราสามารถไปที่อื่นได้ตลอดเวลา และทุกที่ก็ไม่เป็นไร เราสามารถสร้าง Bon Voyage Fleet ลำใหม่ได้แม้ว่าลำนี้จะหายไปแล้วก็ตาม”
ขณะที่ Yu Ruohan กำลังปลอบน้องสาวของเธอ น้ำตาก็ไหลลงมาบนใบหน้าของเธอเช่นกัน พวกเขาทั้งหมดทำงานหนักมาก และสูญเสียมันไปแบบนั้น...
เปี๊ยก! ทันทีที่พี่น้องเย่ถูกดึงขึ้น เย่หมิงกวงก็ถูกตบ
Ye Zhenyan ถูกปกคลุมด้วยน้ำ ขนตายาวของเขาเปียกโชก ดวงตาของเขาเหมือนงูพิษ เขามองไปที่พี่ชายคนที่สิบสองของเขาด้วยความโกรธ “ไม่น่าแปลกใจที่พวกเขาไม่ต้องการยอมรับแม่ของคุณ! ทรยศต่อตนเองเพื่อช่วยเหลือผู้อื่น!”
สมาชิกตระกูล Ye ที่กำลังจะก้าวไปข้างหน้ายืนอยู่ที่พื้น
อะไรทำให้นายน้อยคนที่สามโกรธมาก?
แก้มของ Ye Mingguang เปลี่ยนเป็นสีแดงทันที เขามองไปที่เท้าของเขา ไม่กล้ามองเข้าไปในดวงตาของ Ye Zhenyan
"อะไร? ไม่รู้จะพูดอะไร?” ใครจะรู้ว่า Ye Zhenyan จะยิ่งโกรธเมื่อเขาไม่ได้รับคำตอบ? “ตระกูล Ye ปฏิบัติต่อคุณไม่ดีหรือเปล่า? คุณยังไม่อยากอยู่ที่นี่เหรอ?”
Ye Mingguang กระสับกระส่ายและพึมพำ “แต่พี่สาม ถ้าเจ้าฆ่าเธอ พวกเราจะเดือดร้อน จงโจว-”
“อย่าพล่าม!” Ye Zhenyan ตะโกน “คุณรู้ว่าฉันรู้ตัวดีว่ากำลังทำอะไรอยู่ ทำไมคุณไม่ยอมรับว่ามันเป็นเพียงเพราะคุณเห็นแก่ตัว?!”
"ใช่…." Ye Mingguang เงยหน้าขึ้นมอง แก้มของเขายังคงแดงอยู่ แต่ไม่เห็นความกลัวจากดวงตาของเขา “ถ้าไม่มีเธอ ฉันคงไม่มาที่นี่ ขอบคุณพี่เก้า ฉันทนดูเธอตายไม่ได้”
“ถ้าเธอไม่ตาย คุณก็ตาย!” Ye Zhenyan มองเขาอย่างเย็นชา
แทนที่จะขอโทษ Ye Minguang กลับหัวเราะ “ฉันพอแล้ว! แล้วถ้าคุณเป็นหนึ่งในสามตระกูลชนชั้นสูงที่ใหญ่ที่สุดล่ะ? รังแกเหยียบคนจน…. แม่ของฉันตายแล้ว และฉันไม่มีพ่อ แล้วทำไมต้องมีนามสกุลของเย่? ยังไงฉันก็เป็นแค่ลูกครึ่ง!”
“โอเค ได้เลย!” Ye Zhenyan หัวเราะเยาะ “คิดว่าพูดแค่นี้แล้วมันจะจบเหรอ? ใครเป็นคนเลี้ยงเจ้า และเจ้าคิดว่าเจ้าได้รับการฝึกฝนมาจากที่ใด?”
Ye Minguang ยิ้ม "ดี! ฉันจะคืนให้ทั้งหมด!”
หลังจากพูดอย่างนั้น เขาก็พุ่งไปที่จุดจักระมงกุฎของเขา
"อา!" ฝูงชนตกใจ ไม่มีใครคาดหวังให้เขาทำตามที่เขาพูด
เปี๊ยก! มันเร็วเกินไป Ye Mingguang มีเลือดออก และเขารู้สึกได้ว่าพลังลึกลับของเขาหายไปหมดแล้ว เขาเงยหน้าขึ้นมองด้วยความเจ็บปวดระทมทุกข์และพึมพำว่า “ฉันจะไม่มีนามสกุลของเย่อีกต่อไป ตอนนี้คุณมีความสุขไหม?"
เท่านั้น
Ye Zhenyan ยื่นมือออกไปเพื่อหยุดเขา แต่มันก็สายเกินไป เขาดึงมือของเขากลับมา
เขาจ้องมองที่ Ye Mingguang ด้วยสายตาที่แปลกประหลาด ไม่รู้ว่าควรจะรู้สึกอย่างไร
หลังจากนั้นไม่นาน เขาก็พูดว่า “ก็ได้! เนื่องจากมันเป็นทางเลือกของคุณ ฉันสัญญากับคุณว่าจะไม่มีใครจากตระกูล Ye ที่จะเลือกคุณ และจะไม่มีใครปกป้องคุณ!”
Ye Mingguang เยาะเย้ยและกระโดดไปด้านข้าง ล้มลง
ตอนนี้การบ่มเพาะของเขาหายไปและเส้นลมปราณของเขาเป็นอัมพาต ไม่รู้ว่าเขาจะฟื้นตัวได้หรือไม่ แม้ว่าเขาจะทำเช่นนั้น มันก็ยากที่จะได้การฝึกฝนของเขากลับคืนมา
แต่มันก็โอเค ในเมื่อเขาเลือกที่จะทำเช่นนี้ เขาก็พร้อมที่จะเผชิญกับผลที่ตามมา
เขาอาจจะเสียใจเมื่อเวลาผ่านไป แต่แล้วไงล่ะ? ฉันรู้สึกค่อนข้างมีความสุขในตอนนี้