ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
ทั้งสามคนยังคงเงียบ
หญิงสาวจึงพยักหน้า “พวกเขาควรจะไม่มีชื่อใช่ไหม? พวกที่ขายเป็นสาวรับใช้ที่บ้านมักจะเรียกว่าสาวใหญ่หรือสาวน้อย….”
คุณคือสาวน้อย!
เมื่อมองไปที่ดวงตาของ Ling Wuxia ที่กำลังจะโผล่ออกมาในไม่ช้า Zhou Ruying รู้สึกเหมือนเธอกำลังจะหายใจไม่ออกจากการพยายามกลั้นหัวเราะ
แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้อยู่ในสถานการณ์ที่ดี แต่การได้เห็นใบหน้าของ Ling Wuxia ก็สร้างความสุขให้กับความเศร้า
“งั้นให้ฉันตั้งชื่อให้ไหม” เด็กสาวกระโดดขึ้นอย่างตื่นเต้น
"แน่นอน!" เด็กสาวพยักหน้ายิ้มให้เธอ
เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ กระโดดขึ้นไปบนเก้าอี้และยืนอยู่ต่อหน้าทั้งสามคน เธอทำหน้ามุ่ยในขณะที่ครุ่นคิดอย่างหนักถึงชื่อ “เจ้าจะถูกเรียกว่าเสี่ยวฮัว ซึ่งแปลว่าดอกไม้น้อย!” (หมายเหตุ: ชื่อสำหรับสุนัข.)
พรึ่บ! เมื่อเห็นใบหน้าเขียวของ Ling Wuxia แล้ว Zhou Ruying ก็อดหัวเราะไม่ได้อีกต่อไป
"คุณหัวเราะทำไม? ชื่อที่ฉันเลือกไม่ดีเหรอ?”
“ไม่หรอก มันน่ารักดี” Zhou Ruying เก็บเสียงหัวเราะของเธอไว้และมองไปที่หญิงสาวอย่างจริงจัง “ชื่อที่มิสตั้งให้นั้นสมบูรณ์แบบ”
หญิงสาวกระโดดขึ้นอย่างดีใจ “คุณเรียกฉันว่าคุณหนูเหรอ”
Zhou Ruying พยักหน้า “คุณเป็นเจ้านาย ดังนั้นฉันควรจะเรียกคุณว่า Young Miss” จากนั้นเธอก็หันไปหาชายหญิงวัยรุ่น “นี่คือนายน้อย และนี่คือนายหญิงผู้อาวุโส”
เด็กสาววัยรุ่นและผู้ชายก็ไม่แก่เหมือนกัน เมื่อถูกเรียกเช่นนี้ พวกเขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขเช่นกัน
“คุณรู้วิธีพูดจริงๆ จากนั้นฉันจะให้ชื่อที่ดีที่สุดแก่คุณ” เด็กหญิงตัวเล็ก ๆ ตบมือของเธอ “คุณจะเป็นเซียวหยู ซึ่งแปลว่าฝนน้อย”
Zhou Ruying แสดงต่อ “ขอบคุณสำหรับชื่อ คุณหนู” Xiao Yu ดีกว่า Xiao Hua ฉันเดา?
"และคุณ." หญิงสาวชี้ไปที่หลู่หมิงชู “Xiao Yue ซึ่งแปลว่าพระจันทร์ดวงน้อย”
สาวใช้สามคนนี้ – เสี่ยวฮัว, เซียวหยู และเซียวหยู – ตอนนี้เหมือนขนมปังเพิ่งออกจากเตา
Lu Mingshu มีใบหน้าที่โป๊กเกอร์ Xiao Yue ดีกว่า Xiao Hua ฉันเดา?
ชายคนนั้นจึงถามอีกคำถามหนึ่ง “คุณอายุเท่าไหร่? คุณจะเริ่มต้น” เขาชี้ไปที่ Ling Wuxia
"ยี่สิบสี่."
ผู้ชายคนนั้นถอนหายใจ "เก่าเกินไป." จากนั้นเขาก็โน้มตัวเข้ามาใกล้ "คุณแน่ใจไหม? คุณไม่มองที่ไหนเลยใกล้ยี่สิบสี่”
แน่นอน. ยิ่งฝึกฝนมากเท่าไหร่ก็ยิ่งดูอ่อนกว่าวัยเท่านั้น ฉันอยู่ใน Harmonization Realm แล้ว ทำไมฉันถึงดูเด็กกว่าวัยไม่ได้ล่ะ?
แต่เห็นได้ชัดว่า Ling Wuxia จะไม่พูดออกมาดัง ๆ
จากนั้นผู้ชายคนนั้นก็ชี้ไปที่หลู่หมิงชู "แล้วคุณล่ะ?"
“สิบหก”
ชายหนุ่มพยักหน้าอย่างพอใจ “พอดีเลยค่ะ”
"คุณ?" เขามองไปที่โจว Ruying
"สามสิบ."
เด็กสาววัยรุ่นส่ายหน้า “อย่าล้อเล่น คุณจะอายุสามสิบได้อย่างไร คุณต้องอายุประมาณยี่สิบต้น ๆ ใช่ไหม”
“พี่หญิง ฉันอายุสามสิบแล้วจริงๆ”
ผู้ชายคนนั้นไอและถอนหายใจ “เอาล่ะ สามสิบแล้ว แม้ว่าเราจะซื้อคุณ แต่ตั้งแต่นี้ไป คุณทั้งสามจะเป็นสาวกของ Tranquil Void Monastery ชัดเจนไหม?”
ห่า? เราถูกสร้างมาให้เป็นสาวใช้ไม่ใช่หรือ?
“รับความลับของการกลั่นพลังงานที่สำคัญนี้และเรียนรู้มัน คุณต้องสัมผัสได้ถึงพลังงานภายในหนึ่งเดือน เข้าใจไหม?” ชายคนนั้นหยิบหนังสือเล่มหนาออกมาและส่งให้พวกเขา
“…” นี่มันเหนือความคาดหมายจริงๆ!
“พี่ชาย พวกเขาอ่านไม่ออก” เด็กสาววัยรุ่นเตือนเขา
"โอ้ใช่." ผู้ชายคนนั้นขมวดคิ้ว “แต่ฉันไม่มีเวลาสอนพวกเขา!”
"ปล่อยให้ฉัน!" อีกครั้งที่สาวน้อยอาสา “พี่ชายอาวุโสโปรดสบายใจ ฉันจะบริจาคให้กับ Tranquil Void Monastery ของเรา!”
“ตกลง ฉันจะปล่อยให้หยานเอ๋อทำต่อไป”
…
หลังจากสับสนมาทั้งวัน พวกเขาก็ได้รับห้องเล็กๆ ด้านหลัง
Tranquil Void Monastery นี้ไม่เล็ก แต่ก็ทรุดโทรม นี่อาจเป็นครั้งแรกที่ Ling Wuxia เคยมีประสบการณ์เช่นนี้ แม้แต่ผ้าห่มก็มีรูอยู่
ทั้งสามนอนบนฟูกซอมซ่อ Ling Wuxia และ Lu Mingshu อยู่ด้านข้าง และ Zhou Ruying อยู่ตรงกลาง
เพื่อประหยัดเงินไฟดับตั้งแต่เช้าตรู่
ทันใดนั้น Lu Mingshu ก็ได้ยินอะไรบางอย่างข้างหูของเธอ เธอลืมตาและคว้ามือที่เอื้อมมาใต้ผ้าห่ม "คุณต้องการอะไร?"
อีกมือหนึ่งถูกยกขึ้นทันที
Lu Mingshu ยกขาของเธอด้วย เธอกลิ้งตัวลงจากเตียงและเริ่มต่อสู้ในความมืด
Zhou Ruying นั่งขึ้นและหาว “ได้โปรด การต่อสู้โดยไม่มีพลังลึกลับจะมีประโยชน์อะไร”
ทั้งสองหยุดชั่วคราวและหยุด
แท้จริงแล้ว หากไม่มีพลังเวทย์มนตร์ ก็ไม่มีประเด็นในการต่อสู้ ในอดีตพวกเขาจะพังบ้านหลังนี้เมื่อพวกเขาโจมตี แต่ตอนนี้ มีเพียงคนสองคนที่ออกกำลังกายกลางดึก
“อ๊ะ พอแล้ว!” Zhou Ruying ลูบใบหน้าของเธอ “โปรดวางความเกลียดชังของคุณไว้ก่อน คุณสองคน ตอนนี้เราอยู่ในสถานการณ์อะไร”
Ling Wuxia หายใจไม่ออกและนอนลง
“ฉันพูดว่าคุณหลิง คุณไม่ได้แย่นักกับทัศนคติแบบนี้ ทำไมคุณถึงสวมหน้ากากและแสร้งทำเป็นคนอื่น? ไม่หนักเหรอ?”
“ไม่ใช่เรื่องของคุณ” Ling Wuxia ตอบอย่างเย็นชาหลังจากนั้นสักครู่
“ ปล่อยเธอไว้คนเดียวถ้าเธอต้องการทำ” Lu Mingshu พูดด้วยเสียงเดียว “แค่หยุดแตะต้องฉันตอนกลางคืน ฉันคิดว่าคุณเป็นคนนิสัยเสียอยู่ชั่วขณะ”
"..."
เมื่อพบว่า Ling Wuxia กำลังเดือดดาลด้วยความโกรธ Zhou Ruying ก็หัวเราะและพยายามคลายความตึงเครียด “ไม่ว่ายังไง เราทุกคนก็อยากกลับไป ไว้ค่อยคุยกันตอนกลับ ฮะ?”
หลังจากนั้นไม่นาน เธอก็ได้ยินเสียง Ling Wuxia ทำหน้าบูดบึ้ง “บอก Lu Mingshu ให้เอากระจกออก”
“ฉันคว้าไว้ก่อนแล้วทำไมต้องให้นายด้วย”
“ใครจะรู้ว่าคุณจะทำอะไรกับมัน”
“นี่คือวิธีที่คุณขอร้องผู้คน ฮะ? มันอยู่กับฉันแล้วและคุณไม่มีสิทธิ์ในสิ่งนั้น” Lu Mingshu หัวเราะเยาะ
Lu Mingshu ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยมาจากด้านข้างของ Ling Wuxia หลังจากนั้นไม่กี่วินาที Ling Wuxia ก็พูดว่า “ฉันไม่สามารถเปิดซองเมล็ดมัสตาร์ดได้ในตอนนี้ แต่ฉันสัญญากับคุณได้ว่าฉันจะจ่ายให้คุณตามที่คุณสมควรได้รับ”
“ฉันไม่ต้องการเงิน” Lu Mingshu กลอกตาของเธอ
ใช่ ตอนนี้เธอยากจน แต่เพียงเพราะเธอใช้ทุกอย่างไปกับการยกระดับความสามารถของเธอ หากเธอต้องการจริงๆ มีวิธีมากมายสำหรับเธอในการหาเงินในวงล้อแห่งสวรรค์
Ling Wuxia หัวเราะเยาะ “พูดจาไพเราะมากเลย”
Zhou Ruying ขยับคิ้วของเธอ “คุกเข่าขอร้องก็ได้”
"คุณ-!"
"ผมล้อเล่น!" เมื่อเห็นว่า Ling Wuxia กำลังจะระเบิดยอดของเธอ Zhou Ruying ก็หัวเราะ “ ไม่ต้องกังวล ถ้ากระจกยังใช้งานได้ Lu Mingshu ก็คงออกไปแล้ว ทำไมเธอถึงมาอยู่ที่นี่กับเรา”
Ling Wuxia จ้องที่ Lu Mingshu ไม่ได้ซื้อ
"ฉันถูกไหม?" Zhou Ruying สะกิด Lu Mingshu
“ ใช่” Lu Mingshu ตอบอย่างไม่เต็มใจ “ฉันมองไปที่มันทันทีที่เรามาถึง ไม่มีการตอบสนอง ฉันเดาว่ามันใช้พลังงานหมดแล้ว”
"พลังงาน? เราจะกู้คืนได้อย่างไร” Ling Wuxia ถามทันที
เท่านั้น
"ฉันจะรู้ได้อย่างไร?"
“คุณอาจจะไม่ได้พูดอะไรก็ได้” Ling Wuxia หัวเราะเยาะ
“แล้วบอกให้ทำยังไง!” Lu Mingshu โต้กลับ
"..."
“หุบปากซะพวกมึง!” Zhou Ruying รู้สึกหัวของเธอสั่น “อย่าพูดถึงเรื่องนั้นเลย คุณรู้ไหมว่าโลกนี้ค่อนข้างแปลก”
แน่นอน Lu Mingshu ตระหนักดีว่า เธอมาที่นี่เพื่อฝึกฝนในอดีตด้วยซ้ำ แต่ในพื้นที่รกร้างเท่านั้น ไม่ใช่ในเมือง
“คุณทั้งคู่เคยอ่านหนังสือเล่มนั้นหรือไม่? หากปราศจากพลังลึกลับ การอยู่รอดในโลกนี้คงเป็นเรื่องยาก บางทีโอกาสของเราอาจอยู่ที่นั่น….”