ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
“หมายเลขห้า!” สามารถได้ยินเสียงของยาม
คนติดยาคนอื่นๆ ถอนหายใจด้วยความโล่งอก ไม่ว่าพวกเขาจะมีประสบการณ์มากเพียงใด แน่นอนว่าพวกเขาต้องการลดความเจ็บปวดให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้
Lu Mingshu เดินไปที่ประตูช้าๆ
ทัศนคติที่ร่วมมือของเธอทำให้ผู้คุมพอใจ ยิ่งอายุน้อยยิ่งดี เธอแข็งแกร่งแต่เชื่อฟัง ไม่เหมือนกับพวกส่งเสียงดังที่ต้องได้รับบทเรียน
ทันทีที่พวกเขาไปถึงห้องแล็บ เจ้าแห่งยาก็รีบเข้ามาหาเธอและเริ่มสัมผัสเธอทุกที่ โดยไม่สนใจว่า Lu Mingshu จะเป็นเด็กผู้หญิง แต่ความตั้งใจของเขาไม่มีอะไรมากไปกว่าการตรวจสอบผลลัพธ์
ในที่สุด Lu Mingshu ก็รู้สึกขยะแขยง มือที่เป็นเกล็ดของเขาซึ่งถูกกัดกร่อนจากการสัมผัสกับยาเป็นเวลานาน ตอนนี้อยู่รอบๆ หลู่หมิงชู ทำให้เธอสั่นสะท้าน
เธอพยายามสะบัดมือของเขาออก แต่เจ้าแห่งยาไม่สนใจด้วยซ้ำ “ร่างกายที่ดี อ่อนเยาว์ และมีประโยชน์เช่นนี้! โอ้ ดูผลลัพธ์สุดท้ายสิ!”
Lu Mingshu พยายามดิ้นรนให้พ้นจากการเกาะกุมและปัดฝุ่นตัวเองออก ถ้าฉันไม่ทำตามที่เซียวซางพูด คุณคิดว่าการทดลองของคุณจะดีขนาดนี้ไหม?
อย่างไรก็ตาม เจ้าแห่งยาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าเธอรู้สึกอย่างไรกับเขา เขายิ้มและสั่งให้เธอผูกติดกับถัง
“หนูน้อยน่ารัก ครั้งนี้แตกต่างจากครั้งก่อน เตรียมตัว!" ครั้งนี้ ของเหลวที่เทลงในถังเป็นของเหลวที่ร้อนระอุ สีฟ้าครามจับคู่กับกลิ่นหญ้า
หลังจากครั้งแรก Lu Mingshu ได้เตรียมใจไว้แล้ว ทันทีที่เจ้าแห่งยาเทชามของเหลวสีดำลงในถัง ของเหลวก็เริ่มเดือด สามารถเห็นฟองอากาศตามมาด้วยการระเบิด
Lu Mingshu รู้สึกเจ็บปวดทันที อย่างไรก็ตาม ความเจ็บปวดนั้นแตกต่างจากเมื่อวาน เธอรู้สึกว่าผิวหนังของเธอถูกกัดกร่อนและเธอกำลังถูกไฟเผา กล้ามเนื้อของเธอรู้สึกเหมือนถูกละลายเป็นของเหลวที่ไม่รู้จัก
"อา…!"
เมื่อเห็นเธอตะโกนด้วยความเจ็บปวด เจ้าแห่งยาก็ปรบมือและยกแขนเสื้อขึ้น “เอ๊ะ มันแค่แดงเล็กน้อยเหรอ? ดีแล้ว! ภูมิคุ้มกันสมบูรณ์แบบ! มาเพิ่มกันเถอะ!”
เขาเทของเหลวสีดำอีกชามลงในถัง
“อะแฮ่ก…!” Lu Mingshu กรีดร้องอย่างเลือดเย็น ตอนนี้เธอรู้สึกว่าอวัยวะของเธอสึกกร่อนเกินไป แม้ว่ามันจะไม่ได้เกิดขึ้นจริงก็ตาม
การได้เห็นเธอเจ็บปวดทำให้เจ้าแห่งยามีความสุขมากยิ่งขึ้น เขาดูเหมือนอยู่บนคลาวด์ไนน์ "ดีมาก. ไม่มีวัสดุใดที่สามารถทนต่อปฏิกิริยาดังกล่าวได้ วันนี้ฉันอาจจะเสร็จ! ฮ่าๆๆ”
เขารีบไปที่โต๊ะหินและผสมของเหลวสีอ่อนลงไปอีก จากนั้นเขาก็เทลงในถัง
เจ้าแห่งยาเทของเหลวสีต่าง ๆ ลงในชามอย่างต่อเนื่อง เขายังทำให้ Lu Mingshu ดื่มด้วย ในท้ายที่สุด Lu Mingshu เริ่มมีอาการประสาทหลอน เธอคิดว่าเธอตายไปแล้วและร่างกายของเธอผุกร่อน ส่งกลิ่นเหม็น อย่างไรก็ตาม จิตใจของเธอยังคงทำงานอยู่และเธอรู้สึกตัวอย่างชัดเจน ทุกสิ่งที่เธอเคยเรียนรู้มาปรากฏต่อหน้าเธอแล้ว คำถามที่เธอไม่สามารถแก้ไขได้สามารถแก้ไขได้ในทันใด แต่มันเร็วมากจนเธอไม่มีเวลาดูและจดจำมันอย่างถูกต้อง สมองของเธอทำงานได้ดีกว่าที่เธอคิดว่าเป็นขีดจำกัดของเธอ
เจ้าแห่งยาวางอัญมณีต่างๆ ไว้ข้างตัวเธอ พลอยสว่างขึ้นทีละเม็ด
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ." เจ้าแห่งยาเต้นรำไปรอบๆ “ฉันเป็นอัจฉริยะจริงๆ กระตุ้นร่างกายสามารถปรับปรุงจิตใจ! แต่จะผ่านไปได้ไกลแค่ไหน ทวีความรุนแรงขึ้น!”
แม้ว่าเจ้าแห่งยาจะให้ความสำคัญกับหนูทดลองของเขาทั้งหมด แต่เขาก็ไม่ได้สนใจเกี่ยวกับผลกระทบที่เกิดขึ้นกับพวกมัน เป็นการยากที่จะหาร่างรัฐธรรมนูญที่ยอดเยี่ยมเช่นนี้ แต่เมื่อเทียบกับผลงานของเขาแล้ว มันก็ไม่มีอะไรเลย
…
“ผ่านไปหนึ่งวันแล้วทำไมเธอยังไม่ตื่น หญิงชรา เธอไม่ควรตื่นเร็วกว่าครั้งแรกด้วยซ้ำ?”
“ตามสามัญสำนึกก็ใช่”
“แล้วทำไมเธอยังไม่ตื่น”
“คุณคิดว่าฉันเป็นอะไร? พระเจ้า?"
“ฮาอิช ดูคุณ….”
Lu Mingshu ลืมตาขึ้นช้าๆ เธอได้ยินการสนทนาระหว่างลุงกับหญิงชรา แต่เธอเหนื่อยเกินกว่าจะดูแล
Lu Mingshu รู้สึกเหมือนหัวของเธอกำลังจะระเบิด อย่างไรก็ตาม ร่างกายของเธอที่รู้สึกพังทลายตอนนี้กลับรู้สึกสบายตัว พลังลึกลับของเธอเคลื่อนไปรอบ ๆ ร่างกายของเธออย่างช้าๆ
แม้ว่าจะเป็นเทคนิคระดับ B แต่การเปลี่ยนแปลงของกระดูกนั้นไม่ง่ายที่จะฝึกฝน การทำให้แน่ใจว่าคนๆ หนึ่งจะคุ้นเคยกับยาพิษก่อนที่จะได้รับอันตรายนั้นเป็นเรื่องยาก แต่เจ้าแห่งยาก็จัดการทุกอย่างแทนเธอ
ของเหลวที่เขาเทลงไปนั้นมีทั้งยาพิษและยาบำรุง พิษทำร้ายเธอในขณะที่ยาชูกำลังทำตรงกันข้าม ด้วยการเปลี่ยนแปลงของกระดูก เธอใช้พิษเป็นพลังงาน
ถ้าไม่ใช่เพราะสถานการณ์เร่งด่วน เธอคงอยากอยู่ที่นี่นานๆ ด้วยเทคนิคของเธอ คำแนะนำของเซียวซาง และการทดลองของเจ้าพ่อยา มันเป็นวิธีที่ดีที่สุดสำหรับเธอในการฝึกฝน สมุนไพรที่ใช้กับเธอต้องเสียทั้งแขนและขา แล้วปกติเธอจะจ่ายได้อย่างไร?
แต่นั่นไม่ใช่สิ่งสำคัญ
เธอจำบางสิ่งที่เจ้าแห่งยาพูดได้
กระตุ้นร่างกายสามารถปรับปรุงจิตใจ? กล่าวคือ…
ไม่ Lu Mingshu ส่ายหัว เธอหมดแรงจนคิดไม่ออก ฉันต้องการพักผ่อนในตอนนี้….
Lu Mingshu นอนลงและนอนต่อ
เธอไม่รู้ว่าผ่านไปกี่วัน
มันเงียบ Lu Mingshu นั่งขึ้นหลังจากนั้นครู่หนึ่ง
ห้องขังคนเดิม มีถังน้ำใสอยู่ข้างๆ เธอ เสื้อผ้าใหม่ และตะกร้าใส่อาหาร
Lu Mingshu รู้สึกเบามากราวกับว่าจิตใจของเธอว่างเปล่า สิ่งที่จำกัดความคิดของเธอหายไปหมดแล้ว เธอรู้สึกไวต่อสิ่งรอบข้างมากขึ้น เธอรู้สึกได้ถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในห้องขังอื่นๆ
เซลล์ทั้งเจ็ดยกเว้นเซลล์แรกเต็ม
เท่านั้น
ลุงข้างเธอเคลื่อนไหวช้าๆ ร่างกายของเขาถูกทำลาย แต่เขายังคงมีความหวัง
ในทางกลับกัน หญิงชรานั่งอยู่ที่นั่นอย่างเงียบๆ
Lu Mingshu พิงกำแพง สายตาของเธอพร่ามัว แต่สมองของเธอทำงานอย่างรวดเร็ว
เธอตระหนักว่าตอนนี้สมองของเธอทำงานเร็วขึ้นมาก และการคำนวณของเธอก็เร็วขึ้น!
แค่สองครั้งแต่ผลลัพธ์ดีมาก! เขาอาจจะเป็นคนวิกลจริต แต่แท้จริงแล้วเขาเป็นอัจฉริยะ
ไม่ Lu Mingshu ไม่ลืมว่าเธอมาที่นี่เพื่ออะไร เซี่ยเหลียนเจิ้น. เขาไปไหน?
กลิ่นเหม็นบนร่างกายของเธอนั้นทนไม่ได้จน Lu Mingshu ถูใบหน้าของเธอด้วยความขยะแขยง ฉันจะทำความสะอาดก่อน