ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
เช้าวันต่อมา เมื่อดวงอาทิตย์ขึ้น ทหารยามก็เปิดทางเข้าสู่ทะเลสาบแห่งเมฆา ผู้เข้าร่วมในรอบต่อไปพยายามที่จะเอาชนะซึ่งกันและกันในขณะที่พวกเขาวิ่งไปเอาเรือที่ท่า
ในเวลาไม่นาน เรือสองสามร้อยลำก็แล่นไปยังเกาะเลคฮาร์ท
แต่เจียงหยวนดูเหมือนจะสงบ Yan Wugui มองไปที่เธอและตะโกนว่า "เฮ้! หากเราไม่รีบ เราอาจจะเหลือแต่เรือแตก!”
“คุณประเมินครอบครัวชนชั้นสูงของหยุนจิงต่ำไปจริงๆ”
ถึงตอนนี้ คนส่วนใหญ่ได้ออกไปแล้ว Jiang Yuan เดินไปอย่างช้าๆและหยิบสิ่งของออกจากกระเป๋าของเธอและโยนมันลงไปในน้ำ สิ่งของนั้นขยายใหญ่ขึ้นและกลายเป็นเรือ
"เย็น!" ดวงตาของ Yan Wugui เป็นประกาย เขาเคยเห็นสมบัตินี้ในหนังสือครั้งหนึ่ง แต่บันทึกของสมบัตินั้นมาจากยุคของจักรพรรดิแห่งสวรรค์ ผู้ที่สืบทอดมามีพลังน้อยลงเรื่อยๆ
ทั้งสามคนขึ้นเรือและเจียงหยวนดีดนิ้วของเธอ มองเห็นแสงสว่างและเรือก็เริ่มแล่น
ในช่วงเช้าก็ราบรื่นดี
แต่เมื่อเวลาผ่านไปพวกเขาได้พบกับสัตว์น้ำที่นี่และที่นั่นทำให้การเดินทางของพวกเขาล่าช้าไปชั่วขณะ
เมื่อตกกลางคืน ทั้ง 3 คนผลัดกันเปลี่ยนกะเพื่อบังคับเรือ
ทะเลสาบแห่งเมฆานั้นใหญ่มาก ดังนั้นจะใช้เวลาประมาณสองวันก่อนที่พวกเขาจะไปถึงเกาะเลคฮาร์ท สำหรับรอบนี้เป็นการแข่งขันความเร็ว ใครมาถึงก่อนจะได้เข้าสู่รอบต่อไป ดังนั้นจึงเป็นรอบที่โหดเหี้ยมที่สุด ผู้เข้าร่วมจะทำทุกอย่างเพื่อเข้าสู่รอบต่อไป
ราตรีสว่างด้วยแสงดาวเดือนเพ็ญผ่องใส Lu Mingshu นั่งที่หัวเรือ ถึงตาเธอแล้ว เธอไม่สามารถทำอะไรได้ แต่เธอจำเป็นต้องตื่นให้กว้าง
อาจเป็นเพราะเป็นเวลากลางคืน แต่ดูเหมือนว่าสัตว์ร้ายทั้งหมดกำลังหลับอยู่แทนที่จะมารังควานพวกมัน
หลังจากนั้นครู่หนึ่ง เธอได้ยินเสียงสับเปลี่ยนจากที่จับของเรือ และหยาน หวู่กุ้ยก็โผล่ออกมาจากภายใน
“ยังไม่ถึงตาคุณ” เธอกระซิบ
“ฉันรู้” Yan Wugui พูดและทรุดตัวลงข้างๆเธอ “ฉันรู้สึกกระปรี้กระเปร่า ดังนั้นฉันมาที่นี่เพื่อไปกับคุณ”
"..."
พวกเขานั่งเงียบอยู่พักหนึ่ง และจู่ๆ มือของ Lu Mingshu ก็รู้สึกอบอุ่น เธอต้องการชักมือกลับ แต่ Yan Wugui กดมือลง “จุ๊” เขากระซิบและเริ่มเขียนบางอย่างบนมือเธอ
ฝ่ามือของเธอรู้สึกคัน แต่ Lu Mingshu พยายามจดจ่อกับสิ่งที่เขากำลังเขียน
“เจียง มีบางอย่างผิดปกติ”
Lu Mingshu เงยหน้าขึ้นมอง Yan Wugui และเขาก็ส่งยิ้มทะเล้นให้เธอ
วิธีการฝึกฝนของโลกนี้ดูเหมือนจะเหนือกว่าของพวกเขา ดังนั้น Lu Mingshu และ Yan Wugui จึงไม่กล้าใช้วิธีการเช่นผู้ส่งสารในฝันหรือการส่งความลับ จะเป็นอย่างไรถ้าอีกฝ่ายสามารถได้ยินและฟังการสนทนาที่ยาวนานของพวกเขาได้
Lu Mingshu เอียงศีรษะของเธอและเริ่มเขียนบนฝ่ามือของเขา
"อะไร?"
Yan Wugui ขมวดคิ้วและเขียนข้อความตอบกลับอย่างช้าๆ
“เธอหลอกใช้เรา”
Lu Mingshu เลิกคิ้วขึ้น “คุณค้นพบบางอย่าง?”
Yan Wugui ยิ้มและส่ายหัว เอ่ยปากว่า “ขอโทษ”
Lu Mingshu กลอกตาของเธอ “แล้วทำไมคุณถึงบอกฉันแบบนี้” Lu Mingshu คิดว่ามีบางอย่างผิดปกติกับ Jiang Yuan เช่นกัน แต่...
Yan Wugui ยังคงเขียนต่อไป “ระวัง อย่าลงเอยด้วยการเป็นบันไดของเธอ”
Lu Mingshu พยักหน้า แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้พูดถึงเรื่องนี้ แต่ตั้งแต่ Jiang Yuan เข้ามาหาพวกเขา เธอและ Yan Wugui ก็มีความเข้าใจร่วมกัน องค์ชายเจียงไม่ได้มีภูมิหลังที่ดี เธอก็ดื้อรั้นและเจ้ากี้เจ้าการเช่นกัน ดังนั้นพวกเขาทั้งสองจึงปล่อยให้เธอเป็นผู้นำ เพื่อที่ว่าแรงจูงใจของเธอจะถูกเปิดเผยไม่ช้าก็เร็ว
“ไม่ใช่พี่น้องกันจริงๆ” เสียงของเจ้าชาย Jiang ดังก้องอยู่ในหูของเธอ และในไม่ช้าเธอก็อยู่ต่อหน้า Lu Mingshu
Jiang Yuan ยิ้มเยาะและชี้ไปที่มือของพวกเขา “มันยากที่จะเห็นพี่น้องทำสิ่งนี้”
Lu Mingshu มองลงไปที่มือของเธอเพื่อตระหนักว่า Yan Wugui ยังคงถือมันอยู่ และก่อนหน้านี้ในขณะที่พวกเขากำลังเขียนบนมือของกันและกัน พวกเขาดูเหมือนคู่รักที่หวานชื่น
เธอชักมือกลับทันทีและเช็ดมือด้วยความรำคาญ
แต่ Yan Wugui ยังคงยิ้มอยู่ เขาเงยหน้าขึ้นมอง Jiang Yuan และพยักหน้า “เจ้าชายเจียงเป็นคนช่างสังเกตจริงๆ พูดตามตรง เธอไม่ใช่น้องสาวแท้ๆ ของฉัน”
"โอ้?"
Lu Mingshu นั่งอยู่ข้างๆ รอฟังเขาพูดเรื่องไร้สาระ "ใช่. เธอเป็นลูกบุญธรรมดังนั้นเราจึงถือว่าเป็นลูกพลัมสีเขียวและม้างานอดิเรก น่าเศร้าที่พ่อแม่ของเราไม่เห็นด้วยกับเรื่องนี้ ดังนั้นเราจึงตัดสินใจเข้าร่วมการโต้วาทีนี้ด้วยกัน”
“หนี?” Jiang Yuan เอนหลังเลิกคิ้ว
“เฮ้ มันไม่ใช่แบบนั้น” Yan Wugui ยิ้ม “ถ้าเราทำสำเร็จที่นี่ เราสามารถกลับไปได้รับการยกย่อง”
“ฮะ…” เจียงหยวนหัวเราะ ทันใดนั้นเธอก็โน้มตัวเข้ามาจ้องมองเขาอย่างเย็นชา “คุณคิดว่าฉันงี่เง่า?”
Yan Wugui ยักไหล่ คุณสามารถเลือกที่จะไม่เชื่อหากคุณไม่ต้องการ
“จีซู่หลินและจี้เจิ้นเจิน ชื่อดีจัง แต่นั่นไม่ใช่ของคุณใช่ไหม” เธอหัวเราะเยาะ “แม้แต่ในเบลล์วูดส์ ก็ไม่มีเอเลี่ยนในครอบครัวชนชั้นสูง”
ครอบครัวชนชั้นสูงเป็นวัฒนธรรมกระแสหลักในโลกนี้เนื่องจากตราประทับที่สืบทอดกันมาจากครอบครัว เพื่อรักษาสายเลือดบริสุทธิ์ พวกเขาไม่ได้แต่งงานกับมนุษย์ต่างดาว ดังนั้นลูกหลานของพวกเขาจะต้องเป็นมนุษย์ที่แท้จริงอย่างแน่นอน บางครั้งมีการแต่งงานแบบนั้นและลูกหลานจะไม่มีตราประทับ ดังนั้นพวกเขาจึงถูกมองว่าเป็นคนต่างด้าว บางคนเลือกที่จะปลอม แต่ไม่มีครอบครัวใดที่จะปลอมมันเพื่อลูกสองคนของพวกเขา
ดังนั้น ไม่ว่าครอบครัวจีจะเป็นตัวปัญหา หรือพวกเขาเป็นคนที่รับเอาตัวตนของพี่น้องจี และคนหลังดูเหมือนจะมีความเป็นไปได้สูงกว่า
Yan Wugui และ Lu Mingshu ไม่ตอบกลับ แต่ดูเหมือนว่าพวกเขาจะไม่กลัวเช่นกัน พวกเขาได้เซ็นสัญญากันแล้ว ใครจะสนว่าเธออยากจะเปิดโปงพวกเขาในตอนนี้?
“คุณมาจากกองทัพกบฏใด” เจียง หยวนกระซิบ
Yan Wugui จ้องมองที่เธออย่างแปลกประหลาด เธอหมายถึง…?
ก่อนที่เขาจะตอบ องค์ชายเจียงก็ส่ายหัว “ไม่ว่าเจ้าจะมาจากกองทัพใด จงออกไปทันทีหลังจากนี้ ฉันไม่สนใจความขุ่นเคืองของคุณกับจักรพรรดิ มันไม่ใช่ปัญหาของฉัน”
Lu Mingshu และ Yan Wugui มองหน้ากันด้วยความสับสน เธอกำลังพยายามซ่อนอะไร
Yan Wugui เกิดความคิดอย่างรวดเร็วและยิ้ม “องค์ชายเจียง ทำไมเจ้าถึงเลือดเย็นนัก? เราได้เซ็นสัญญาแล้ว เป็นโอกาสที่ดีที่จะเปลี่ยนคนรู้จักให้เป็นเพื่อน!”
“ฝันไป!” Jiang Yuan หัวเราะเยาะ “ฉันเป็นมนุษย์แท้ๆ ฉันจะช่วยโค่นจักรพรรดิทำไม”
ประโยคนี้ทำให้ทั้งคู่หนาวสั่น
มีใครบางคนในโลกนี้ที่ต้องการโค่นจักรพรรดิ? และมันคือมนุษย์ต่างดาว?
“อา ใจเย็นๆ องค์ชายเจียง!” Yan Wugui ยังคงสอบสวนต่อไป “ไม่ใช่ว่าสมาชิกในครอบครัวชนชั้นสูงทุกคนจะมีชีวิตที่ดี ดูตัวเอง คุณแข็งแกร่งกว่าทุกคนมาก แต่คุณต้องใช้ความพยายามมากขึ้น! มันไม่ยุติธรรมเลย แล้วทำไมเขาถึงไม่ถูกโค่นล่ะ?”
“ฮึ่ม! คุณยุติธรรมมากแล้ว? การเพาะปลูกไม่ยุติธรรมเสมอ บางคนมีทรัพยากรมากมาย แต่บางคนไม่มีอะไรเลย ผู้ชนะเท่านั้นที่อยู่รอด”
“แล้วคุณหญิงเนียร์คนโตล่ะ?” จู่ๆ หลู่หมิงชูก็ถามขึ้น “เธอเป็นผู้ชนะเหรอ? ทำไมเธอต้องมีทุกอย่าง? แม้แต่นายน้อยเมฆลอย… โอ้ ใช่ เขาเป็นมนุษย์ต่างดาวด้วยใช่ไหม? คุณต้องทำเพื่อเขามากมาย แต่แล้วเขาล่ะ?”
"หุบปาก!" เจียง หยวนตะคอก “เกี่ยวอะไรกับคุณด้วย”
Lu Mingshu ถอนหายใจด้วยความโล่งอกหลังจากยั่ว Jiang Yuan เธอยังคงมีความรู้สึกเหมือนคนปกติ ฉันคิดว่าเธอเป็นคนเลือดเย็นจริงๆ
“คุณได้ให้มากมาย แต่ไม่มีใครรับรู้ถึงความพยายามของคุณ แม้ว่าพวกเขาจะทำ พวกเขาก็เพิกเฉย องค์ชายเจียง ทั้งหมดนี้ซ่อนความรู้สึกของคุณไว้เพื่ออะไร”