ผู้แปล: Exodus Tales Editor: Exodus Tales
การต่อสู้ครั้งนี้เป็นการต่อสู้เพื่อชีวิตของพวกเขาเป็นการทดสอบครั้งใหญ่สำหรับสามคนที่อยู่ในนั้น
มีราชาอยู่ข้างหลังเธอและฝูงสัตว์ร้ายล้อมรอบพวกเขา หากพวกเขาทำผิดพลาด พวกเขาทั้งหมดจะตายทันที
ในที่สุดฉันก็ทำงานอย่างหนักเพื่อหลบหนีจากเจ้าพ่อยาเก่าที่น่าขยะแขยง และมาตายที่นี่เพราะผลที่ตามมาเป็นสิ่งที่รับไม่ได้ Lu Mingshu กัดฟัน
หลังจากที่พวกเขาเปลี่ยนสถานที่แล้ว เธอก็หันไปหา Jiang Yuan “องค์ชายเจียง เจ้าเป็นผู้ควบคุมเรือลำนี้ใช่ไหม?”
Jiang Yuan เงยหน้าขึ้นมองเธอหลังจากที่เธอฆ่าสัตว์น้ำ เธอกัดฟันและส่งสายตาแห่งความตายให้กับ Lu Mingshu เธอตั้งใจทำ! เธอพยายามบังคับให้ฉันเปิดเผยความลับของฉัน แม้ว่า Jiang Yuan จะรู้ว่าการทำเช่นนั้นจะเป็นประโยชน์ต่อพวกเขาทั้งหมด แต่เธอก็อดไม่ได้ที่จะรู้สึกไม่พอใจที่ Lu Mingshu ใช้กลอุบายกับเธอ ตั้งแต่เธอกลายเป็นเจ้าชาย Jiang ไม่มีใครกล้าทำเช่นนี้นอกจาก Lu Mingshu!
เจียง หยวนกลอกตาและขว้างป้ายออกไปด้วยความโกรธ "รับมัน! เปิดใช้งานด้วยพลังวิญญาณและสามารถสร้างขอบเขตชั่วคราวซึ่งสามารถโจมตีได้หนึ่งครั้งจากวลีเยือกแข็งวิญญาณ อย่าใช้มันโดยเปล่าประโยชน์ เพราะเจ้าต้องการพลังวิญญาณจำนวนมากสำหรับสิ่งนี้ และแม้แต่ข้าก็ยังใช้มันได้เพียงสามครั้งเท่านั้น”
Lu Mingshu จับป้ายแล้วพยักหน้า:“ โอเค”
Lu Mingshu ยิ้มเยาะ เธอจงใจที่จะขับไล่เจียงหยวนออกไป เพราะไม่มีใครยอมมอบของพวกนี้ให้ผู้อื่นครอบครองง่ายๆ และด้วยการทำเช่นนั้น เธอไม่ต้องเสียเวลาไปกับการโน้มน้าวใจเจียง หยวน
ราชาแห่งสัตว์ร้ายพุ่งเข้ามาหาพวกมันและสร้างคลื่นด้วยหางของมัน
“เข้ามา!” Jiang yan ตะโกนและต้องการที่จะโจมตี
Lu Mingshu มองไปที่เธอและเพิ่มระดับเสียงของเธอ “องค์ชายเจียง ข้าไม่คิดว่าข้าได้รับคำสั่งใดๆ”
"คุณ--"
ไม่ใช่สิ่งที่ Lu Mingshu พูดที่ทำให้ Jiang Yuan ไม่มีความสุข แต่มันเป็นน้ำเสียงของเธอที่บอกใบ้ว่าเธอดีกว่า Jiang Yuan ที่ทำให้เธอเดือด Jiang Yuan หายใจเข้าลึก ๆ และสงบสติอารมณ์ก่อนที่จะตอบ “แต่คุณจี เรานั่งเฉยๆ ไม่ทำอะไรไม่ได้ใช่ไหม”
ตอนนี้เรือลอยอยู่กลางอากาศแล้ว ถูกคลื่นซัดขึ้นฝั่ง และในไม่ช้ามันก็กำลังจะกลับลงไปในน้ำ ราชาแห่งสัตว์ร้ายจะมาหาพวกเขาอีกครั้ง คราวนี้ไม่ได้เล็งน้ำแต่เล็งเรือ
หัวใจของ Jiang Yuan อยู่ในลำคอของเธอแล้ว ~ หากการโจมตีครั้งนี้โจมตีเราสำเร็จ เรือจะกลายเป็นเถ้าถ่านอย่างแน่นอน ไม่มีเรือ? ความสามารถของเราจะลดลงอย่างน้อยสามสิบเปอร์เซ็นต์! ถ้า Lu Mingshu ไม่สามารถจัดการกับสิ่งนี้ได้ ฉันจะควบคุมมันคืน ไม่ว่ามันจะทำให้ฉันดูแย่แค่ไหนก็ตาม!~
ทันใดนั้นหางของราชาแห่งสัตว์ร้ายก็อยู่เหนือหัวของเธอ
ท้องฟ้ามืดลงทันทีเมื่อหางบังแสงของมัน
“อยู่นิ่งๆ!” ด้วยการสะท้อนกลับ Jiang Yuan กำลังจะโต้กลับ แต่คำสั่งของ Lu Mingshu หยุดเธอและเธอก็พยายามทำให้ตัวเองอยู่นิ่ง แต่หางที่อยู่เหนือหัวของเธอทำให้ความหนาวเย็นไหลลงกระดูกสันหลัง
เมื่อหางเข้าใกล้เธอ—-
มีแสงส่องผ่านมา และเรือก็พลิกกลับทันใด ทำให้หางพลาดไปสองสามเซนติเมตร พลังงานมหาศาลที่อยู่ใกล้เรือทำให้มันบินออกไป และเจียง หยวนรู้สึกเหมือนมันกำลังจะแยกเรือออกจากกัน
ในเมื่อฉันเลือกที่จะเชื่อในตัวเธอ อย่างน้อยฉันก็ควรจะรักษาสัญญาก่อนที่อะไรจะเกิดขึ้น
เรือพลิกกลับอีกครั้งและแล่นผ่านคลื่นลูกใหญ่ไปอย่างรวดเร็ว
ในเวลาไม่นาน ท้องฟ้าก็สว่างขึ้น และราชาแห่งสัตว์ร้ายก็ไม่ติดตามพวกเขาอีกต่อไป
ในขณะที่ Jiang Yuan กำลังจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก สัตว์ร้ายกลุ่มหนึ่งก็เข้ามาล้อมรอบเรือของพวกเขาอีกครั้ง
“อย่าขยับ!” Lu Mingsu สั่งการอีกครั้ง
สัตว์น้ำกระโจนเข้าหาพวกมันทีละตัว และแม้ว่าความแข็งแกร่งของพวกมันจะเทียบไม่ได้กับราชาแห่งสัตว์ร้าย แต่พวกมันกลุ่มหนึ่งก็ทำให้มันยาก
หลังจากการโกนขนอย่างใกล้ชิด Jiang Yuan ได้ลดการป้องกันของเธอลงและมองไปที่ Yan Wugui อย่างรวดเร็ว ทำให้เธอประหลาดใจ เขายืนอยู่ตรงนั้นอย่างสบายๆ เล่นซอกับอาวุธของเขาราวกับว่าเขากำลังล่องเรือ
บางทีผู้หญิงคนนี้อาจทรงพลังขนาดนั้น?
เมื่อเห็นว่า Yan Wugui สงบเพียงใด Jiang Yuan ก็รู้สึกมั่นใจและสบายใจมากขึ้น จากนั้นเธอก็มองกลับไปที่หลู่หมิงชู เพื่อดูว่าภายใต้การควบคุมของเธอ เรือกำลังพุ่งเข้าหาสัตว์น้ำทั้งสี่!
“อ่า!” เจียงหยานร้องไห้ เธอยกมือขึ้นโดยไม่รู้ตัวและเข้าสู่ท่าป้องกัน
อย่างไรก็ตาม ในชั่วพริบตา ราชาแห่งสัตว์ร้ายก็จู่โจมเข้าโจมตี ปล่อยคลื่นขนาดใหญ่ที่ส่งเรือเหาะขึ้นไปอีกครั้ง เพียงแค่ข้าวบาร์เลย์ขูดผ่านสัตว์ร้ายทั้งสี่
“หวือ!” เรือลำเล็กกลับลงไปในน้ำและแล่นไปข้างหน้าอย่างรวดเร็ว
สัตว์ทั้งสี่ที่พวกเขาเดินผ่านไปนั้นอยู่ข้างหลังพวกเขาแล้ว และมันก็ดีที่พวกเขาพบกับราชาแห่งสัตว์ร้ายและถูกบดขยี้ภายในไม่กี่วินาที
ขากรรไกรของ Jiang Yuan ลดลงในฉากนี้ พวกเขาถูกฝูงสัตว์ร้ายรุมล้อมและเกือบตาย! แต่เราหนีออกมาได้แบบนี้โดยที่เรายังไม่ได้ทำอะไรเลย! Miss Ji ไม่ได้เปิดใช้งานการป้องกันในเรือด้วยซ้ำ!
ห่า?!
แต่เจียงหยวนไม่ใช่คนเดียวที่ตกตะลึง
ผู้ฝึกฝนที่พยายามคว้าโอกาสนี้ผ่านรอบที่สองก็ตกตะลึงเช่นกัน
“วะ—อะไรกันเนี่ย เป็นไปได้ด้วยเหรอ?!” พวกเขาจ้องมองที่การต่อสู้ อ้าปากกว้าง คนสามคนบนเรือดูเหมือนจะไม่ได้ทำอะไรเลย แต่พวกเขาก็หนีไปได้ในพริบตาโดยไม่ทำอะไรเลย!
ทุกคนที่นี่เป็นผู้ฝึกฝน แต่นี่เป็นสิ่งที่ไม่มีใครเคยเห็นมาก่อน
บนเรือของครอบครัว Chu Chu Zhengyan ถูกขนนกล้มลง
“ห่า ตาฉันกำลังเล่นตลกกับฉันเหรอ? พวกเขาไม่ได้ทำอะไรเลยเพื่อควบคุมเรือ แต่ออกมาอย่างปลอดภัย?!”
“ใช่ ดวงตาของคุณสบายดี” น้องชายของเขาพยักหน้าและตอบด้วยเสียงเดียว
“นี่มัน…ไม่น่าเชื่อเลย…” ฉู่เจิ้งเอี้ยนจ้องมองที่พื้นที่ว่างเปล่าด้วยความตกตะลึง “บราเดอร์หยุน คุณเห็นด้วยไหม”
เมฆลอยผงกศีรษะ เสียงทุ้ม: “อืม….”
เมื่อเห็นปฏิกิริยาของเขา ชูเจิ้งเอี้ยนก็ยิ้มบางๆ “พี่ชายหยุนกังวลว่าการเปลี่ยนแปลงของผู้ฝึกฝนสองคนนี้อาจนำมาซึ่งการโต้วาทีหรือไม่?”
สุภาพบุรุษเมฆลอยพูดด้วยเสียงทุ้ม: “ด้วยความสามารถของพวกเขา การเข้าสู่รอบที่ 3 อาจจะ….”
"อย่างแท้จริง." ฉู่เจิ้งเอี้ยนคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วหัวเราะ “แต่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น ถ้ามีอะไรไม่ดี เราจะพาฉินจุนมา”
สุภาพบุรุษกลุ่มเมฆที่ลอยอยู่จ้องมองมาที่เขาและไม่ตอบ
~ เจ้าชายชูผู้นี้หรือที่เรียกว่าเจ้าชายผู้น่ารักดูเหมือนจะเป็นสุภาพบุรุษต่อหน้าคนอื่น แต่ในความเป็นจริงแล้วไม่ใช่ เจ้าชายสามองค์ต่อกรกับองค์หนึ่งไม่ใช่ภาพที่สวยงามนัก และฉันกับฉินจุนจะคิดทบทวนให้ดีก่อนที่จะทำเช่นนั้น แต่ดูเหมือนเขาจะไม่สนใจเรื่องนี้~
อ้อ และอีกอย่าง….
“โอ้ ใช่แล้ว ทั้งสองคนจากตระกูลจีดูเหมือนจะคล้ายกับพี่ชายหยุน!”
ประโยคนี้ทำให้หัวใจสุภาพบุรุษของเมฆลอยเต้นไม่เป็นจังหวะ เขามองข้ามไป แต่ดวงตาของ Chu Zhengyan ยังคงติดอยู่ที่การต่อสู้ “ผนึกของพวกเขาดูแผ่วเบาในตอนแรก ฉันคิดว่าเป็นเพราะเลือดของพวกเขาไม่บริสุทธิ์ นั่นเป็นเหตุผลว่าทำไม แต่เมื่อพวกเขาเปิดใช้พลังวิญญาณ มันก็ชัดเจนมาก!”
Jiang Yuan ช่วยให้พวกเขาปลอมมันขึ้นมา และ Yan Wugui ได้วาดใหม่อีกครั้งอย่างแผ่วเบา ถ้าตราประทับปรากฏขึ้นเมื่อพวกเขาเปิดใช้งานพลังวิญญาณเท่านั้น มันจะเตือนคนอื่นๆ ฮ่าๆ ถึงสุภาพบุรุษเมฆลอย ทำให้พวกเขาสงสัย ดังนั้น Jiang Yuan จึงพยายามอย่างเต็มที่และนี่คือสิ่งที่ดีที่สุดที่เธอสามารถทำได้
“อืม” สุภาพบุรุษเมฆลอยพึมพำ
เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้มีปฏิกิริยาอะไรมากนัก ชูเจิ้งหยานจึงพูดต่อ “ว่าแต่พี่หยุนมาจากไหน เจ้าบังเอิญมีสายเลือดเดียวกับจีสหรือเปล่า”
สุภาพบุรุษเมฆลอยมองมาที่เขาอย่างเย็นชา “ผู้ฝึกฝนทุกคนในโลกนี้มีบรรพบุรุษคนเดียวกันไม่ใช่หรือ พี่ชูคิดมากไปเอง”