ผู้แปล: xiiannie
บรรณาธิการ: adeadaxe
ช้างงาบินมีร่างกายใหญ่โตหนักกว่าพันกิโลกรัม ใครจะจินตนาการได้ว่ามันสามารถฉีกสัตว์ดุร้ายอย่างเสือสิงโตเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อยในขณะที่ออกอาละวาดได้อย่างไร
เหงื่อเย็นเริ่มก่อตัวบนหน้าผากของ Gao Xiang เมื่อเขามองไปที่วัวที่เดินเข้ามาเรื่อยๆ
การเฝ้าดูเนินเขาเล็ก ๆ ที่พุ่งเข้ามาหาตัวเองไม่ใช่เรื่องตลก การกระตุ้นด้วยสายตาทำให้ดูเหมือนว่าคน ๆ หนึ่งจะถูกบดขยี้ในช่วงเวลาต่อไป
ลำคอของเขาแน่นขึ้นและเขาก็สามารถพูดออกมาได้หลังจากหยุดไปสองวินาที "วิ่ง!" ความกังวลใจของเขาทำให้เสียงของเขาแตก
เขาเพิ่งยกเท้าขึ้นเมื่อแขนเสื้อถูกดึง และเขาได้ยินหลู่หมิงชูพูดว่า "ทางนี้"
ฝ่ามือของ Gao Xiang เหงื่อออกมากเกินไปในขณะที่จิตใจของเขาว่างเปล่า โดยไม่ต้องคิด เขาเดินตามผู้นำของ Lu Mingshu สุ่มสี่สุ่มห้า
อย่างไรก็ตาม เขารู้สึกว่ามีบางอย่างผิดปกติหลังจากก้าวไปสองสามก้าว ทิศทางที่พวกเขาวิ่งไปนั้นเป็นทิศทางเดียวกับที่วัวอาละวาดไป แต่ความเร็วของพวกเขาจะเทียบเท่ากับวัวในสภาพคลุ้มคลั่งได้อย่างไร?
"ทางที่ผิด! ทางที่ผิด!" Gao Xiang รีบตะโกน พวกเขาควรจะมุ่งไปในทิศทางแนวนอน ท้ายที่สุด พวกมันจะไม่เป็นอาหารฟรีหากพวกมันวิ่งตรงต่อไป?
“ไม่ผิดหรอก แค่ตามฉันมา” Lu Mingshu ตอบอย่างเฉียบขาด
“เฮ้…” เมื่อมองดูเธอเดินต่อไปอย่างมั่นใจ Gao Xiang ได้แต่ยอมจำนนต่อชะตากรรมของเขา “ฉันจะถือว่าเป็นโชคร้ายของฉันที่ได้รู้จักคุณ…”
เนื่องจากตอนนี้มันสายเกินไปที่จะหันหลังกลับ และ Lu Mingshu ไม่เคยทิ้งฉันไว้ในอันตราย ฉันจะเสี่ยงโชคและคิดในภายหลัง …
“พวกนายสองคนจะหนีไปไหน!” เมื่อมองไปที่ทิศทางที่พวกเขากำลังวิ่งไป Yi Jiao ก็เริ่มวิตกกังวล
ในอีกด้านหนึ่ง Shao Zhengyang ซึ่งเป็นผู้อาวุโสที่สุดในบรรดาสามคนนั้นมีหน้าที่รับผิดชอบมากที่สุดเมื่อคนอื่นยุ่ง ตอนนี้ทั้งสองกำลังติดพันกับความตายเนื่องจากคำพูดของเขาที่ได้รับการอนุมัติจากคำขอของ Lu Mingshu ที่จะฝังกับดัก เขาก็มีส่วนในการรับผิดชอบ แต่เนื่องจากเขาถูกบังคับให้ต้องคิด ณ จุดนั้น เขาจึงได้แต่เดินตามพวกเขาออกมาจากที่ซ่อน: “เฮ้ วิ่งมาทางฉัน!” มันเป็นพื้นที่ว่างตรงนั้น พวกเขาตั้งใจจะอาศัยหินหักสองสามก้อนเพื่อขัดขวางช้างบินหรือไม่? หยุดฝัน! อย่างน้อยก็มีต้นไม้อยู่ที่นี่และเราซื้อเวลาเพื่อช่วยให้มาถึงได้ถ้าเราไปรอบ ๆ ต้นไม้
ช้างเหาะวิ่งไปตามขั้นบันไดอันเฟื่องฟู พื้นสั่นสะเทือนไปตามแต่ละย่างก้าว ในทางกลับกัน เว่ยเผิงกำลังดิ้นรนอย่างสุดความสามารถจากการถูกงวงช้างขดตัว
"มา." เมื่อเห็นเขาไล่ตามพวกเขา Lu Mingshu ก็เตือนว่า “ก้าวไหนก็ก้าวเท่านั้น เข้าใจไหม”
"ฉันเข้าใจ." Gao Xiang หันศีรษะไปรอบ ๆ อย่างกระวนกระวายเพื่อดู เป้าหมายเดิมของวัวไม่ใช่พวกเขา แต่พวกเขาได้ปลุกปั่นวัวให้วิ่งตามเพราะการวิ่งของมัน
"นี่มีไว้เพื่ออะไร?" Gao Xiang รู้สึกราวกับว่าเขากลายเป็นหุ่นเชิดที่ถูกควบคุมโดยเดินตามรอยเท้าของ Lu Mingshu ด้วยความเร็วดุจสายฟ้า เขาก้าวไปเมื่อเธอก้าว
เขากระวนกระวายมากเมื่อวัวร้อนที่หาง
"เร็ว! ตอนนี้อยู่ห่างออกไปเพียงสามสิบฟุตเท่านั้น” จากความเร็วปัจจุบันของวัว จะตามทันในพริบตาไม่ใช่หรือ? ทำไมเราเดินช้าจัง...
“อย่าหันหลังกลับถ้าคุณเชื่อฉัน!” น้ำเสียงของ Lu Mingshu สงบเหมือนปกติ
เราจะตายอย่างสวยงามกว่านี้ไหมถ้าเราไม่หันหลังกลับ? Gao Xiang สวมรอยเหี่ยวย่นและเปรี้ยวบนใบหน้าของเขา ตอนนี้พวกเขาได้เข้าสู่ขอบเขตของรูปแบบที่พวกเขาตั้งขึ้นในช่วงเวลาสั้น ๆ นี้แล้ว เขารู้คร่าวๆ ว่าตอนนี้ Lu Mingshu ต้องการจะทำอะไร แต่เพื่อใช้ช่วงเวลาแห่งความเป็นและความตายเพื่อทดสอบรูปแบบ… เขายอมทุ่มเททั้งหมดเพื่อติดตามอีกฝ่ายอย่างแท้จริง…
“อย่าฟุ้งซ่าน!” Gao Xiang กำลังสนุกสนานกับความสุดยอดของตัวเองเมื่อการตบหัวของเขาจาก Lu Mingshu พาเขากลับมายังโลก แต่ทั้งหมดที่เขาได้ยินคือเธอพูดอย่างรวดเร็ว “จากนี้ไป อย่าเหยียบผิด ถ้าก้าวผิด เรามักจะถูกช้างบินกระทืบเป็นตอตะโก ฉันถือว่าคุณไม่อยากตายใช่ไหม”
Gao Xiang คิดว่า "ทำไมเราถึงวิ่งไปทางนี้ ถ้าคุณรู้ว่าเราจะต้องตายอย่างสยดสยอง? ไม่ใช่ว่าเขาดูถูกรูปแบบนี้ แต่หินที่แตกไม่กี่ก้อนจะมีประโยชน์อะไร เขาไม่เคยได้ยินว่ามีใครดักศัตรูด้วยหินแตกสักสองสามก้อน
“สองคนนี้คิดจะทำอะไร” ในฐานะที่เป็นคนอารมณ์ร้อน Lin Chen ไม่เสียเวลาในการลุกเป็นไฟ “การคิดว่าพวกเขาไม่ฟังเราในช่วงเวลาเลวร้ายนี้ อย่าลากพวกเราลงไปด้วยแม้ว่าพวกเจ้าจะต้องตาย!”
Zhu Jingliang ขมวดคิ้วแน่นบนใบหน้าของเขา “หยุดพูดเรื่องไร้สาระ พูดหลังจากที่เราสกัดกั้นช้างบินได้แล้ว! ” เขาเดือดดาลด้วยความโกรธลึกลงไปเช่นกัน เขาแสดงความคิดเห็นว่าสองคนนี้ช่วยแก้ปัญหาได้อย่างไรโดยช่วยเหลือพวกเขามากมาย แต่เพียงวันเดียวเขาก็ได้รับการพิสูจน์ว่าคิดผิด มือใหม่สามคนถูกพาตัวไปด้วยในคราวเดียว คนหนึ่งถูกส่งกลับไปที่หน้าผาเนื่องจากได้รับบาดเจ็บสาหัส ในขณะที่อีกสองคนถูกช้างบินกระทืบตาย ทีมของพวกเขาต้องการที่จะรักษาหน้าอีกต่อไปหรือไม่? โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อ Gao Xiang เป็นศิษย์เพียงคนเดียวจากสาย Willow Woods … ด้วยความที่ผู้อาวุโส An เป็นคนอารมณ์ร้อน แค่คิดที่จะบอกเป็นนัยให้เขาเลือกศิษย์คนใหม่ก็ทำให้ Zhu Jingliang สั่นไปถึงสันหลัง
“เจ็ดก้าวไปทางซ้าย” Lu Mingshu เริ่มขยับเท้าของเธอ
Gao Xiang ทำตามอย่างไม่สนใจ
“เดินไปสองก้าวรอบๆ ตาของขบวน จากนั้นเลี้ยวซ้ายอีกครั้ง”
ตกลง ฉันจะกลับตามที่คุณบอก
เท่านั้น
“เดินหน้าแปดก้าว เลี้ยวขวา…”
ทั้งสองเดินด้วยความเร็ว ทำให้ช้างบินยิ่งวิ่งเร็วขึ้นไปอีก ในชั่วพริบตา พวกมันได้สูง 30 ฟุต และวัวก็อยู่ในระยะหิน
เมื่อพิจารณาสั้น ๆ แล้ว Lu Mingshu ยังคงแนะนำ Gao Xiang ต่อไป แม้ว่าพื้นจะสั่นสะเทือนอย่างมากเพราะช้างบิน แต่ฝีเท้าของเธอก็ไม่เคยสั่นคลอน
แล้วเหตุการณ์อัศจรรย์ก็เกิดขึ้น
วัวเพิ่งเข้ามาในบริเวณโขดหินและวิ่งไปสองก้าว เมื่อมันเปลี่ยนทิศทางไปในทางตรงกันข้ามอย่างกระทันหันและไม่เกี่ยวข้องกัน โดยไม่ก้าวเดินแม้แต่สี่ก้าว มันเปลี่ยนทิศทางอีกครั้ง — และอีกครั้ง …
"เดี๋ยวก่อน!" Zhu Jingliang สามารถหยุดฝีเท้าของเขาได้ทันเวลา และหยุดเพื่อนของเขาที่ตามทัน “ดูนั่นสิ!”
กลุ่มจับจ้องไปที่วัวที่กำลังวิ่งวนเป็นวงกลมระหว่างโขดหิน หันไปทางตรงกันข้ามหลังจากเดินสองถึงสามก้าวในแต่ละครั้ง มันดูใจร้อนอย่างมากราวกับว่ามันเมา
"เกิดอะไรขึ้น?" Yi Jiao มองฉากนี้ด้วยความตกใจ เมื่อกี้มีอะไรเกิดขึ้นเหรอ?