ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
ที่เชิงเขา White Magnificent Peak Fu Shangqing ดูลำบากใจ
ก่อนที่เขาจะเริ่ม ผู้อาวุโสจากกลุ่มเมฆปุยก็หัวเราะเยาะ “คุณโจวไม่หุนหันพลันแล่นเกินไปหรือ?”
Fu Shangqin พยายามอธิบายว่า “Yinru ตรงไปตรงมาเกินไป…” อย่างไรก็ตาม เขาหยุดกลางคันเพราะเขาพบว่าการพยายามอธิบายอะไรก็ไม่มีความหมาย
ความจริงที่อัปลักษณ์เป็นเพียง... ปฏิเสธไม่ได้!
แม้ว่า Shao Zhengyang จะมา ผลลัพธ์ก็จะเป็นไปตามที่คาดไว้ Jie Wenhan คนเดียวนั้นไม่ง่ายเลย และเมื่อมี Ban Qin อยู่รอบๆ คู่ต่อสู้ก็สามารถถูกกำจัดได้อย่างง่ายดาย กล่าวอีกนัยหนึ่ง ตราบใดที่ Kuai Xin ไม่อยู่ ไม่ต้องสงสัยเลยว่าตระกูล Zhou จะชนะ
เมื่อ Shao Zhengyang มาถึง เขาพูดเป็นนัยว่าเขาได้กำจัด Weng Yufan แล้ว ซึ่งทำให้ Ban Qin โกรธตกลงที่จะท้าทายเขา นอกจากนี้เขายังให้ Jie Wenhan สัญญาว่าเธอจะไม่เข้าไปยุ่งเพื่อที่เขาจะได้จัดการ Ban Qin เพียงลำพัง
จากนั้น Yuan Ziyang ก็เข้ายึด Ban Qin ซึ่งทำให้ Ban Qin ตกอยู่ในสถานการณ์ที่ไม่พึงประสงค์ระหว่างการท้าทายกับ Shao Zhengyang นอกจากนี้ ด้วยตัวละครของ Zhou Yinru ทำให้เธอไม่สามารถทนต่อฉากนี้ได้
การแทรกแซงของ Zhou Yinru คือสิ่งที่ Shao Zhengyang ต้องการ เขาวางแผนที่จะลากเธอเข้าสู่ความสับสน ในทางกลับกัน สถานการณ์ของตระกูล Zhou กลับพลิกผันจากชัยชนะที่ยืนยันแล้วไปสู่ผลลัพธ์ที่คาดเดาไม่ได้
และตั้งแต่เริ่มต้น Shao Zhengyang ได้วางแผนต่อต้าน Zhou Yinru
เนื่องจาก Zhou Yinru จัดการกับสถานการณ์นี้อย่างไร Fu Shangqing จึงไม่สามารถพูดแทนเธอได้
สำหรับความจริงที่ว่าเธอไม่สามารถบอกได้ว่าเธอถูกเล่นงาน นั่นเป็นเพราะ Zhou Yinru โง่เกินไป ทำไม Jie Wenhan ถึงไม่ตอบสนองอย่างบุ่มบ่าม? นั่นเป็นเพราะแม้บ้านฉินจะแพ้ แต่ก็ยังมีเธอ!
Yu-Wen shi ยิ้มกว้างจนสุดหู ขณะที่ Fu Shangqing ซึ่งพูดไม่ออกรู้สึกหงุดหงิด
“ลุงอาวุโส Jie เราจะทำการเคลื่อนไหวก่อน” Shao Zhengyang กล่าวเพียงเพื่อความเคารพขั้นพื้นฐานในขณะที่เขาผ่านประตูล่างหายไปในหมอก
เมื่อมองไปที่ Shao Zhengyang และคนอื่นๆ ที่จากไป Zhou Yinru กระทืบหินตรงหน้าเธอ บดขยี้มันให้เป็นผง
Jie Wenhan กลอกตาของเธอ “ทำไมคุณถึงโกรธทั้งที่ฉันไม่ใช่ ไม่ใช่ว่าอยากจู้จี้ แต่อยู่เฉยๆ ถ้ายังงี่เง่า อย่าสร้างปัญหาโดยไม่จำเป็น!”
“จี้เหวินหาน!” Zhou Yinru ตะโกน
"โอ้? พลาดที่สองขว้างอารมณ์ฉุนเฉียว? คุณสามารถแสดงอารมณ์ฉุนเฉียวได้ทั้งหมดที่คุณต้องการ แต่มันไม่ได้เปลี่ยนความจริงที่ว่า Shao Zhengyang และกลุ่มของเขาได้เริ่มก่อนแล้วด้วยความคิดโง่ๆ ของคุณ” Jie Wenhan หัวเราะเยาะ
“หุบปากก่อนฉันจะไปหาเธอ!”
"มาแล้ว." Jie Wenhan กลอกตาขณะที่เธอไปท้าทายชายชราที่เฝ้าประตู
ชายชราปล่อยให้เธอผ่านไปอย่างง่ายดาย
Zhou Yinru โกรธและเกลียด แต่เธอรู้ว่าตอนนี้ไม่ใช่เวลาที่จะลุกเป็นไฟ ดังนั้นเธอจึงออกไปพร้อมกับบริวารทั้งสองของเธอ
หลังจากการท้าทาย เธอมอง Lu Mingshu เป็นครั้งสุดท้ายและหายไปในหมอก
ผู้คนจากสองเผ่าที่จมอยู่ในการต่อสู้ได้หายไปหมดแล้ว Lu Mingshu หันไปมอง Tan Yubing ซึ่งกำลังดูฉากอย่างเงียบ ๆ เช่นกัน ดวงตาของพวกเขาสบกัน “จูเนียร์ลู…” ตันหยูบิงเริ่ม
“ผู้อาวุโสตัน ได้โปรด” Lu Mingshu ยิ้ม
Tan Yubing เพียงพยักหน้าและไปข้างหน้าเพื่อท้าทายชายชรา
เมื่อมีคนเข้ามามากขึ้น Lu Mingshu ก็เริ่มกังวลมากขึ้นเรื่อย ๆ Gao Xiang อยู่ที่ไหน เขาอาจจะหลงทาง? Lu Mingshu เสียใจที่เธอเลิกกับเขา
ในไม่ช้า Tan Yubing ก็เสร็จสิ้นการท้าทายและผ่านประตูล่าง
ไม่เป็นไร ฉันจะรับคำท้าก่อน Lu Mingshu ถอนหายใจ
“ผู้อาวุโส!”—เหลียงซงผิงตะเกียกตะกายไปหาหลู่หมิงชู—”ฉันไปด้วยได้ไหม”
Lu Mingshu ไม่ตอบสนอง
Liang Zongping บีบรอยยิ้มและดำเนินการต่อ “คุณสามารถท้าทายเป็นคู่ได้ และฉันต้องการผ่านประตูล่างเท่านั้น…”
Lu Mingshu ยังคงเงียบขณะที่เธอมองไปที่ชายชรา “ผู้อาวุโส โปรดแนะนำข้าด้วย!”
โดยไม่รอให้ชายชรายอมรับเธอ เธอพุ่งไปข้างหน้าพร้อมกับดาบที่ถอดฝักออก
“เสียงดังกราว —-” ชายชรายกดาบขึ้นเพื่อหยุดหลู่หมิงชู
หลังจากความท้าทายมากมาย มันเป็นครั้งแรกที่เขาส่งเสียงในการท้าทาย ในขณะที่ต่อสู้กับผู้เข้าแข่งขันคนก่อน เขาก็ยุติการท้าทายอย่างเงียบ ๆ และปล่อยให้พวกเขาผ่านไป
แม้ว่าการโจมตีครั้งแรกของ Lu Mingshu จะถูกสกัดกั้น แต่เธอก็จู่โจมเขาอีกครั้งอย่างรวดเร็ว
อย่างไรก็ตาม การโจมตีครั้งนี้แตกต่างออกไปเล็กน้อย เมื่อผ่านไปได้ครึ่งทาง มันก็หยุดและเปลี่ยนทิศทางกะทันหัน
ดวงตาของชายชราเป็นประกายและเปลี่ยนตำแหน่งของดาบเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี อย่างไรก็ตาม การป้องกันของเขากลับกลายเป็นการโจมตีที่แฝงตัวมา! ภายในเวลาไม่นาน ดาบก็ชี้ไปทางขวาที่หลู่หมิงชู
แทนที่จะหลีกเลี่ยง Lu Mingshu เอียงดาบของเธอเพื่อรวบรวมพลังงานและตีดาบของชายชรา
สามารถได้ยินเสียงการปะทะกัน และแสงของดาบที่มาจากด้านหลัง Lu Mingshu ก็หยุดลง
แม้ว่าเธอจะโจมตีได้สำเร็จ แต่หลู่หมิงชูก็เริ่มรู้สึกวิงเวียน และหัวใจของเธอก็เริ่มเต้นเร็วขึ้น เธอเริ่มสูญเสียการควบคุมพลังลึกลับของเธอเช่นกัน
ชายชราผู้นี้ทรงพลัง! แต่เขาพยายามที่จะหยุดฉันไม่ให้ผ่านไป? การหยุดโดยสาวกคนอื่น ๆ นั้นน่าอายน้อยกว่าเมื่อเทียบกับการหยุดโดยผู้คุม
ชายชราหยุดการต่อสู้โดยไม่คาดคิดในนาทีถัดไป
เขาวางดาบลงและถอนหายใจ "คุณผ่าน."
Lu Mingshu ตกตะลึง แม้แต่บ้านฉินก็ไม่ปล่อยเธอไปง่ายๆ!
"ทำไม? ไม่อยากผ่านเหรอ?”
ประโยคนี้เรียก Lu Mingshu กลับสู่พื้นโลก "ขอบคุณมาก."
ในขณะนี้ บนเวทีเต็มไปด้วยเสียงปรบมือ
“การเคลื่อนไหวที่ดี! นั่นคือสิ่งที่นักเรียนของ Liu Jizhen ควรจะเป็น!”
“ใช่ สายของปรมาจารย์เซียงสอนทักษะที่ค่อนข้างพิเศษ!”
“เป็นแค่ฉันหรือลุงอาวุโสจางยังพบวิธีที่เธอใช้คล้ายกับวิธีที่สายของคุณ?”
ผู้อาวุโสลุกขึ้นจากที่นั่งของเขา เธอตอบช้าๆ “ใช่ มันถูกใช้โดยกลุ่มของฉัน แนวของอาทิตย์อุทัย อย่างไรก็ตาม วิธีของเราแตกต่างจากวิธีของเธออย่างเห็นได้ชัด มันอาจจะถูกดัดแปลงโดย Liu Jizhen!”
“การเคลื่อนไหวที่ยอดเยี่ยม! ช่างน่าเสียดาย...”
ไม่มีใครกล้าอธิบายว่าทำไมมันน่าเสียดาย
…
“หมิงชู!”
Lu Mingshu หันกลับมาและเห็น Gao Xiang เดินไปที่ประตู เธอถอนหายใจด้วยความโล่งอก แต่เดินต่อไปทางประตูล่าง
เธอได้ยินเสียง Gao Xiang ตะโกนว่า “รอฉันด้วย ย่า!”
เริ่มมืดครึ้มก็แยกย้ายกันกลับ
เมฆบน White Magnificent Peak หนาทึบขึ้นเมื่อเธอผ่านประตูล่าง
Lu Mingshu เดินต่อไปอีกครึ่งชั่วโมงก่อนที่เธอจะหยุดพักผ่อนในที่สุด
เธอเอนกายพิงต้นไม้เพื่อพักผ่อน
แม้ว่าความท้าทายจะไม่ได้ยากเย็นนัก แต่มันก็ทำให้พลังของเธอหมดไปในขณะที่เธอใช้กำลังภายในของเธอเพื่อป้องกัน
เธอใช้วิธีการจินตนาการเพื่อให้พลังเวทย์มนตร์ของเธอไหลผ่านเส้นเลือดและเข้าถึงรูรับแสงที่ปิดเพื่อกู้คืนพลังงานภายในของเธอ
หลังจากนั้นสักครู่ Lu Mingshu ก็ลืมตาขึ้น
"อาวุโส!" Liang Zongping เดินออกมาจากท่ามกลางต้นไม้ "คุณสบายดีไหม? ”
Lu Mingshu ตกตะลึงเมื่อเห็นเขา "ทำไมคุณถึงมาที่นี่"
เหลียงจงผิงยิ้ม “จูเนียร์เป็นห่วงคุณ นั่นเป็นเหตุผลที่ฉันยังอยู่ที่นี่”
“ฉันหมายความว่ายังไง คุณหาฉันเจอได้ยังไง” ที่นี่หมอกหนามาก เราควรจะแยกจากกันเมื่อเข้าไปแล้ว!
เหลียงซงผิงยิ้มอย่างเขินอาย “เอ่อ… มีการโกงเล็กน้อยของลิลอยู่ที่นี่… นั่นคือวิธีที่ฉันได้พบกับผู้อาวุโสบนเส้นทางสู่ประตูล่างด้วย”
"ตกลงตกลง. เก็บคำอธิบายของคุณไว้กับตัวเอง” Lu Mingshu ยืนขึ้นเพื่อหาทิศทางและเลือกตรอกซอกซอยแห่งใดแห่งหนึ่ง
เมื่อพวกเขาผ่านประตูล่างไปแล้ว กับดักก็ยิ่งยากขึ้น เข็มทิศช่วยอะไรไม่ได้เพราะหมอกบดบังการมองเห็น
Lu Mingshu เดินหมกมุ่นอยู่กับความคิดของเธอ
เท่านั้น
ทันใดนั้น Lian Zongping ตะโกนว่า “ระวัง ผู้อาวุโส!”
เธอหันไปด้านข้างเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี แต่เห็นเพียงแสงลึกลับพุ่งผ่านตัวเธอและกระแทกพื้นอย่างแรง
ไม่รอ! มันไม่ใช่แสงลึกลับ มันคือลูกศรสีทอง!
"นั่นใครน่ะ!" เธอหันขวับ
“ไม่เลวนะ ไอ้สารเลว!” Zhou Yinru เย้ยหยันขณะที่เธอปรากฏตัวขึ้นจากหมอก
Lu Mingshu กำดาบของเธอแน่นและกัดฟัน “โจว หยินหลู่!”
ไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอปล่อยเธอไปก่อนหน้านี้ ทั้งหมดเป็นเพราะเธอรอที่จะกำจัดเธอที่นี่!