ผู้แปล: xiiannie บรรณาธิการ: adeadaxe
รุ่ยเซียงติดอยู่กับพื้น ผมของเธอยุ่งเหยิงอยู่แล้ว
มีความแตกต่างอย่างสิ้นเชิงระหว่างความสามารถของเธอกับของ Lu Mingshu ความน่าจะเป็นที่จะชนะของเธอเป็นศูนย์อย่างแน่นอน และเธอไม่มีแรงจูงใจเหลือที่จะต่อสู้ แม้แต่ตอนนี้ รุ่ยเซียงก็ยังสับสนกับสถานการณ์ หลายปีก่อน เธอได้แต่ติดตามมิสไปดงเยว่เพื่อสนุกสนาน เธอเคยเห็นสถานที่ที่ยอดเยี่ยมมากกว่านั้น และการเดินทางไปยัง Dong Yue ก็ถูกลืมเลือนไปนานแล้วโดยเธอ แต่ใครจะรู้ว่าการเดินทางครั้งนี้จะนำปัญหามาสู่เธอในวันนี้
เธอหันไปมอง Zhou Yinru ที่สับสนซึ่งไม่สามารถยอมรับสิ่งที่เกิดขึ้นได้
ทันใดนั้น Lu Mingshu ตัดสินใจที่จะไม่ให้ความบันเทิงกับ Rui Xiang อีกต่อไป และเดินไปหา Zhou Yinru “จ-อย่าเข้ามาใกล้ฉันนะ!” Zhou Yinru ตื่นตระหนกและกรีดร้อง
ผู้ดูแลสูญเสียความสามารถในการต่อสู้ไปแล้ว และรุ่ยเซียงก็ลุกขึ้นไม่ได้ สำหรับตัวเธอเองเธอไม่สามารถยกแขนขึ้นได้! สามต่อหนึ่ง การต่อสู้ควรเป็นชัยชนะที่ง่ายสำหรับ Zhou Yinru แต่มันมาถึงขั้นตอนที่น่าสมเพชนี้ได้อย่างไร?
Zhou Yinru เริ่มล่าถอยเมื่อ Lu Mingshu เข้าหาเธอ ไม่นานนัก หลังของเธอก็แตะต้นไม้ และเธอไม่มีที่ให้หนีไปอีกแล้ว
“กลัวเหรอ” Lu Mingshu หัวเราะออกมาดัง ๆ ในขณะที่มองไปที่ Zhou Yinru “ไม่เป็นไร ฉันก็รู้สึกกลัวเหมือนกันที่คุณกล่าวหาว่าแม่ฉันโกหก!”
ลมหายใจของ Zhou Yinru หนักขึ้น และเหงื่อก็เริ่มไหลลงมาที่หน้าผากของเธอ หลู ชิงอี้. สิ่งที่ Lu Mingshu พูดทำให้ Zhou Yinru นึกถึงเธอ
“แม่ของคุณสมควรได้รับมัน! เป็นทางเลือกของเธอที่จะลงมาที่วังเก้าหยกเพื่อสร้างความวุ่นวายแทนที่จะอยู่บ้านในหมู่บ้านที่ยากจนนั้น”
Lu Mingshu มองไปที่ Zhou Yinru อย่างเย็นชาและกระซิบว่า "จริง ๆ แล้วคุณไม่มีมนุษยธรรม สำหรับคุณ คนอ่อนแอควรถูกรังแก และพวกเขาไม่มีสิทธิ์ต่อต้าน ฉันใช่ไหม”
แม้ว่า Lu Mingshu จะกระซิบ แต่ Zhou Yinru ก็รู้สึกหนาวเหน็บไหลลงกระดูกสันหลังและเสียงของเธอก็แข็ง
“อย่างไรก็ตาม ตอนนี้คุณคือผู้อ่อนแอ”—Lu Mingshu ยิ้ม—”คุณไม่ควรทำตัวเหมือนคนอ่อนแอหรือ”
Zhou Yinru พยายามหลบหนี แต่ถูกระงับโดยออร่าของ Lu Mingshu เธอไม่สามารถขยับได้แม้แต่นิ้วเดียว ตัวสั่น Zhou Yinru ขึ้นเสียงของเธอ “คุณต้องการอะไร? อย่าบังอาจมาใกล้ข้า! พี่สาวของฉัน…และพี่เขยของฉันจะตามล่าคุณถ้าคุณทำอะไรกับฉัน!”
"ฮ่า ๆ ๆ ๆ!" Lu Mingshu หัวเราะออกมาดัง ๆ จนเธอแทบหยุดหายใจ จากนั้นเธอมองไปที่ Zhou Yinru ด้วยความสงสาร “Zhou Yinru คุณช่างน่าสมเพช สุดท้ายก็ต้องพึ่งพี่เขยอยู่ดี อย่างไรก็ตาม คุณไม่ได้แสดงปฏิกิริยาเกินจริงไปใช่ไหม Zhou Miaoru ยังไม่ได้ก้าวออกไปเมื่อฉันเอาชนะ Fu Mingtang แล้วทำไมเธอถึงทำเพื่อคุณ คุณอาจคิดว่าคุณเป็นภรรยาของผู้นำนิกายหรือไม่? ฉันได้ยินมาว่าตระกูลโจวชอบให้ลูกสาวตั้งหลักแหล่ง อย่างไรก็ตาม แม้จะผ่านไปนาน คุณก็ยังโสด แม้ว่า Zhou Miaoru จะเป็นภรรยาคนที่สองของพ่อของฉัน แต่เขาก็เป็นผู้เชี่ยวชาญทั้งปากกาและดาบและเป็นผู้นำนิกายในขณะนี้ คุณอิจฉาไหมที่น้องสาวของคุณได้พบกับสามีที่น่าทึ่ง แต่คุณไม่ใช่”
Zhou Yinru หรี่ตาของเธอและจับแน่นบนต้นไม้ ทันใดนั้นสิ่งนี้ทำให้ Lu Mingshu ตระหนักถึงบางสิ่ง และเธอก็หัวเราะเยาะว่า "เดาว่าฉันพูดถูก ตระกูล Zhou ไม่พบพันธมิตรที่ดีกับคุณ อย่างไรก็ตาม มันยังไม่น่าเชื่อว่าคุณจะอิจฉาน้องสาวของคุณ เพราะพ่อของฉันเป็นคนงี่เง่า”
“ง-นายเพิ่งเรียกพ่อว่าไอ้งั่งงั้นเหรอ?”
Lu Mingshu ตอบด้วยความดูถูกเหยียดหยามว่า "แล้วฉันจะคิดถึงเขาได้อย่างไร? ด้วยความชื่นชมหรือเทิดทูน? หรือฉันควรจะหวังว่าเขาจะสังเกตเห็นฉันในวันหนึ่ง? หยุดเพ้อเจ้อ มีเพียงตระกูล Zhou เท่านั้นที่จะรักษาคนโง่ที่ขายวิญญาณเพื่อผลประโยชน์และกัดมือที่เลี้ยงเขา”
Lu Mingshu ระเบิดเสียงหัวเราะอีกครั้ง “ทำไมฉันถึงบอกคุณเรื่องนี้? คุณค่าทางศีลธรรมของ Second Miss ไม่มีความหมายอะไรเลยใช่ไหม? คุณสามารถรังแกใครก็ได้ด้วยสถานะของคุณใช่ไหม? แต่ไม่ต้องกังวล ถึงตาคุณแล้วที่จะถูกรังแก!”
จากนั้นเธอก็ก้าวไปข้างหน้า
“คุณพยายามจะทำอะไร” Zhou Yinru กรีดร้อง
“เธออย่ากรีดร้องราวกับว่าฉันกำลังจะข่มขืนเธอได้ไหม? โอ้ แต่ฉันไม่คิดว่าจะมีใครอยากทำเช่นนั้นอยู่ดี คุณแก่มากแล้ว!”—จากนั้น Lu Mingshu ก็โน้มตัวไปข้างหน้า—”ไม่เป็นไร ฉันแค่อยากให้คุณสัมผัสประสบการณ์การถูกรังแกแต่ไม่สามารถต้านทานได้”
ทันทีที่ Lu Mingshu พูดจบประโยค เธอก็ตบ Zhou Yinru
Zhou Yinru พยายามตอบโต้การโจมตี แต่เมื่อเธอยื่นมือที่ไม่ได้รับบาดเจ็บออก ดาบของ Lu Mingshu ขวางไว้ แสงลึกลับที่ควบแน่นโดยดาบทำให้บริเวณโดยรอบเต็มไป
เปี๊ยก! การตบที่รุนแรงลงบนแก้มของ Zhou Yinru
“ฉันไม่ให้...”
เปี๊ยก! ตบแก้มเธออีกครั้งก่อนที่เธอจะขู่ Lu Mingshu เสร็จ
“การตบสองครั้งนี้มีไว้เพื่อทำให้แม่และปู่ของฉันอับอาย!” Lu Mingshu คำราม
แก้มของ Zhou Yinru กำลังไหม้ เธอมองไปที่ Lu Mingshu ด้วยความเกลียดชังและตะโกน “ฉันจะแก้แค้นแก! คุณจะรอและ…”
“หืม!” Lu Mingshu หัวเราะเยาะขณะที่เธอบิดแขนของ Zhou Yinru
เอี๊ยด! เสียงกระดูกแตกดังก้อง
“อุ๊ย——” Zhou Yinru คร่ำครวญ ก้มหน้าด้วยความกลัว “คุณรู้ไหมว่าการฆ่าฉันคุณกำลังก่ออาชญากรรม? คุณอาจถูกฆ่า…”
“ใครบอกว่าฉันจะฆ่าคุณ” Lu Mingshu หัวเราะในขณะที่ถอนมือออก “ทำไมฉันต้องฆ่าเธอก่อนที่จะได้แก้แค้นเต็มที่”
Lu Mingshu วางดาบของเธอกลับและจัดเสื้อผ้าให้ตรง “มันยากที่จะหลีกเลี่ยงการบาดเจ็บในการแข่งขัน Heavenly Door ที่มีการต่อสู้มากมาย ใช่ไหม? รักษาตัวและพักผ่อนให้ดี คุณหนูรอง ไม่ต้องกังวลกับการได้รับตำแหน่งศิษย์ผู้สืบทอดที่แท้จริง ฉันจะหามาให้!”
“อย่าออกไป ถ้าคุณ…. กล้า!" Zhou Yinru เป็น Zhou Yinru ตะโกนออกมาดัง ๆ
และแน่นอนว่า Lu Mingshu หยุดอยู่ในเส้นทางของเธอ สิ่งนี้ทำให้ Zhou Yinru กลัวนรก เมื่อเห็น Zhou Yinru ตัวสั่นด้วยความกลัว Lu Mingshu ก็หัวเราะออกมา “ตอนนี้ อย่าพูดอะไรที่คุณไม่ได้ตั้งใจ ไม่งั้นฉันจะอยู่ต่อจริงๆ”
Zhou Yinru ปิดปากของเธอในขณะที่เธอเฝ้าดู Lu Mingshu ละสายตาจากเธอและหายไปในหมอก ในที่สุดเมื่อเธอจากไป Zhou Yinru นั่งลงบนพื้นและเริ่มร้องไห้ แขนของเธอ แขนที่รักของเธอ มันเจ็บมาก...
หลังจากที่ Lu Mingshu แน่ใจว่าเธออยู่ห่างจากทั้งสามคนแล้ว เธอก็หยุดและพิงต้นไม้เพื่อพักผ่อน เธอกุมหน้าอกด้วยความเจ็บปวด
“อั๊ว!” Lu Mingshu ไอเป็นเลือดออกมาเต็มปาก และใบหน้าของเธอก็ซีดราวกับผี
ผู้ดูแลคนใดก็ตามที่มีสิทธิ์คุ้มกัน Zhou Yinru ไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะเอาชนะ เพื่อชัยชนะเธอได้รับบาดเจ็บสาหัสไม่น้อยไปกว่าเขา คนงี่เง่าสองคน Zhou Yinru และ Rui Xiang ไม่สามารถบอกได้ว่าเธอได้รับบาดเจ็บสาหัส อย่างไรก็ตาม Lu Mingshu ชัดเจนว่าในสถานะนี้ แม้ว่าเธอจะไปถึงประตูกลางได้ แต่เธอก็ไม่สามารถผ่านเข้าไปได้
เวลาเร่งรีบและ Lu Mingshu จำเป็นต้องฟื้นตัวโดยเร็วที่สุด ถ้าไม่เช่นนั้นก็เป็นไปไม่ได้ที่จะกลายเป็นศิษย์ผู้สืบทอดอย่างแท้จริง แม้ว่า Zhou Yinru จะพ่ายแพ้แล้วก็ตาม
“ผู้อาวุโส ผู้อาวุโส!” มีคนเรียกเธอจากด้านหลัง
Lu Mingshu ลืมตาขึ้นเพื่อดูว่าใครกำลังมา
Liang Zongping ปรากฏตัวขึ้นจากหมอก วิ่งไปหาเธอ “ในที่สุดฉันก็พบคุณแล้ว! คุณสบายดีไหม?"
Lu Mingshu จ้องมองที่เขาในความเงียบ
เท่านั้น
Liang Zongping ยังคงพูดต่อไป “คุณดูซีดมาก! อาการบาดเจ็บของคุณต้องรุนแรงแน่ๆ ฉันมียาทาและยาเม็ดอยู่ที่นี่ ฉันเอาไปแลกกับใครบางคน คุณต้องการมีบ้างหรือไม่”
“ไม่เป็นไร ฉันมีของฉัน”
“Haish, ผู้อาวุโส, ถือว่าเป็นคำขอบคุณที่ข้ามีต่อท่าน ถ้าไม่ใช่เพราะคุณ ฉันคงไม่ได้เข้าไปทางประตูล่าง
"ไม่จำเป็น."
"อาวุโส…"
ทันทีที่ Liang Zongping พูดจบประโยค มีคนผลักเขาอย่างแรง
Liang Zongping กรีดร้องขณะที่หัวของเขากระแทกเข้ากับต้นไม้ เมื่อเขาเงยหน้าขึ้นและรู้ว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น Lu Mingshu กำลังต่อสู้กับสัตว์ร้ายแล้ว