ขณะนี้อาเดลกำลังหลับลึก หากเธอตื่นขึ้นมาอีก เธอก็จะเลือดออกและตายต่อไป และนี่คือสิ่งที่ฉันจะไม่ยอมให้เกิดขึ้น Adel อยู่กับฉันมาหลายปีแล้ว และอยู่เคียงข้างฉัน ช่วยเหลือฉัน ดูแลฉัน และรักฉันด้วยชีวิตทั้งหมดของเธอ เมื่อมองดูใบหน้าที่หลับใหลอย่างสงบของเธอในปัจจุบัน มันทำให้ฉันใจสลายเมื่อรู้ว่าเธอไม่สามารถตื่นขึ้นมาได้จนกว่าฉันจะพบวิธีที่จะช่วยเธอได้
“Atollie ไม่มีทางที่จะทำลายความสัมพันธ์ระหว่างโลกนี้กับโลกนั้นสำหรับ Adel ได้เลยเหรอ? มีวิธีใดบ้างที่ฉันจะสามารถนำ Adel ที่ฉันรักมากกลับมาได้?” น้ำตาของฉันไหลอาบแก้มขณะที่ฉันมองดูอาทอลลี่อย่างอ้อนวอน หากฉันสามารถทำอะไรก็ตามที่จะแก้ไขสถานะปัจจุบันของ Adel ได้ ฉันจะทำมันทันที อาเดลคือสิ่งที่ใครๆ ก็สามารถเรียกได้ว่าเป็นเพื่อนแท้ คนที่ยอมสละชีวิตเพื่อคนที่เธอรัก และฉันจะตอบแทนเธออย่างใจดี “อะไร….จะเป็นอย่างไรถ้าฉันมอบพลังชีวิตให้กับเธอ?”
“ไม่! อาจารย์!” อะทอลลี่ตะโกนออกมาและตบหน้าฉันอย่างตกใจ! “อย่าพูดเรื่องการสละพลังชีวิตของคุณ” ดวงตาของ Atollie ลุกโชนด้วยความโกรธ ฉันก้มหัวลง ฉันรู้ว่านี่ไม่ใช่วิธีแก้ปัญหาที่จะทำให้ใครๆ มีความสุข แต่ถ้ามันหมายถึงการทำให้ Adel มีชีวิตอยู่ ฉัน….
“มีวิธี แต่มันอันตราย ถ้าทำผิดพลาดแม้แต่ก้าวเดียวก็สามารถทำลายโลกนี้ให้แตกสลายได้ หากคุณต้องการหยุดการชนกันของโลกไม่ให้เกิดขึ้นคุณจะต้องคิดให้ได้ว่าอะไรเป็นสาเหตุที่เริ่มต้นจาก . อะไรทำให้ไทม์ไลน์นี้อยู่ในไทม์ไลน์เดียวกับโลกอื่น ๆ หากคุณสามารถหาจุดที่โลกนี้มาบรรจบกับโลกของเราได้ก็หยุดไม่ให้สิ่งนี้เกิดขึ้นได้ แต่…. หากคุณเปลี่ยนสิ่งที่ผิดคุณสามารถ ทำให้เกิดสถานการณ์ที่เลวร้ายยิ่งขึ้น” Atollie กัดริมฝีปากของเธอขณะที่เธอเล่าเรื่องทั้งหมดนี้ให้ฉันฟัง ดูเหมือนเธอจะมีความขัดแย้งภายใน
“ฉันจะยังมีพลังเหมือนตอนนี้ไหมถ้าฉันกลับไป?” ฉันถามขณะเงยหน้าขึ้นมองที่อาตอลลี
“อาจารย์…. หากคุณต้องการที่จะรักษาพลังและความแข็งแกร่งไว้เหมือนเดิม คุณสามารถ…. แต่….มันอาจจะเปลี่ยนไทม์ไลน์เช่นกัน….” อตอลลีอธิบาย ฉันมองดูตัวเองแล้วมองดูหญิงสาวที่กำลังนอนหลับอย่างสงบอยู่บนเตียงและหลับตาลง ฉันรู้สึกเหมือนฉันเคยทำสิ่งนี้มาก่อน “แอตอลลี ฉันเรียกคุณมากี่ครั้งแล้ว?”
แอตอลลีมองมาที่ฉันด้วยสีหน้าซับซ้อน “ฉันแพ้การนับ….”
“ถ้าอย่างนั้น… ฉันอยากจะเก็บความทรงจำและพลังทั้งหมดของฉันไว้ ถ้าฉันต้องรีเซ็ตเวลา ฉันก็แค่ต้องทำสิ่งต่าง ๆ ในลักษณะที่ไม่เบี่ยงเบนไปมากเกินไปใช่ไหม?” ฉันถามขณะมองดูอทอลลี่ซึ่งดูเหมือนจะกำลังดิ้นรน
“ใช่ แต่…. นี่จะกลายเป็นไทม์ไลน์อื่นเหมือนกับที่เหลือ ทุกสิ่งที่คุณสร้างที่นี่จะหายไป ทุกสิ่งทุกอย่าง แม้ว่าคุณจะกลายเป็นผู้ที่แข็งแกร่งที่สุดในสวรรค์ทั้งหมด ไทม์ไลน์นี้ก็จะยังคงอยู่ต่อไป อาเดลของสิ่งนี้ ไทม์ไลน์จะยังคงติดอยู่กับการนอนหลับ เธอจะเชื่อมต่อกับอาเดลจากอีกโลกหนึ่งเสมอ มันจะไม่เปลี่ยนแปลงอะไรในไทม์ไลน์นี้….” ฉันรู้ว่าแอตอลลีพูดอะไร แต่ฉันควรทำอย่างไรดี?
“ศรัทธา ลงมือทำ….” ฉันหันไปเห็นโซฟียืนอยู่ตรงนั้น ดวงตาของเธอแดงก่ำราวกับว่าเธอกำลังร้องไห้ “พยายามช่วยเธอ แม้ว่าจะเป็นไทม์ไลน์อื่นก็ตาม”
“แต่…. เรายังไม่ได้ลองทุกอย่างในอันนี้เลย อะทอลลี่ ไม่มีทางอื่นแล้วจริงๆ เหรอ?” ฉันถามอีกครั้ง ฉันต้องใช้ความเป็นไปได้ทั้งหมดให้หมดก่อนที่จะตัดสินใจครั้งสุดท้าย การย้อนเวลากลับไม่ใช่เรื่องดีเลย
อะทอลลีมองมาที่ฉันแล้วส่ายหัว “ไม่… ณ จุดนี้ด้วยพลังปัจจุบันของฉันและของคุณเอง มันจะเป็นไปไม่ได้ มีเพียงผู้ที่ยืนอยู่เหนือสิ่งอื่นใดเท่านั้นที่สามารถแก้ไขไทม์ไลน์ที่พวกเขาเห็นสมควรได้ หากคุณต้องการช่วยเธอ คุณจะต้องกลายเป็นใครสักคน ผู้ยืนอยู่เหนือสิ่งอื่นใด แต่ถึงแม้ในสถานะปัจจุบันของเธอ มันมีแต่จะทำให้กระบวนการช้าลง ฉันไม่สามารถหยุดมันได้ตลอดไป และฉันเกลียดที่จะพูดมัน แต่แม้ว่าคุณจะละทิ้งทุกสิ่งและไม่ทำอะไรเลยนอกจากระดับ โอกาสที่คุณจะได้รับเช่นนั้น พลังในเวลาเป็นศูนย์ เฉพาะการย้อนกลับไปเท่านั้นที่จะมีโอกาสเล็กน้อยในการปรับไทม์ไลน์ แต่มันก็ยังเป็นเกมที่ต้องเดา แม้ว่าฉันจะไม่รู้ว่าอะไรทำให้ไทม์ไลน์ของคุณแตกแยก”
โดยพื้นฐานแล้วเธอกำลังพูดอย่างนั้นไม่ว่าอะไรก็ตาม ถ้าฉันอยากจะช่วยอาเดล ฉันจะต้องย้อนเวลากลับไปในอดีต ฉันยังคงมีคำถามมากมาย แต่สำหรับตอนนี้คำถามที่สำคัญที่สุดคือ "หากฉันรักษาพลังและระบบปัจจุบันของฉันเอาไว้ ฉันจะสามารถนำคุณ, Iena, Diablo และสไลม์ติดตัวไปด้วยได้หรือไม่"
"ใช่…." อตอลลีพยักหน้า
“ฉันจะเก็บความทรงจำเกี่ยวกับไทม์ไลน์นี้ไว้ไหม?”
"ใช่…."
“ฉันขอพาโซฟีไปด้วยได้ไหม….?”
“ไม่….. เฉพาะผู้ที่เชื่อมต่อกับคุณเท่านั้นที่จะติดตามคุณได้ ซึ่งรวมถึงคุณเกรซด้วย”
“ฉันแค่ต้องทำมัน เพื่อให้ Sophie เชื่อมต่อกับฉันใช่ไหม” ฉันถาม ดวงตาเต็มไปด้วยความหวัง
“คุณทำได้ แต่…. จะ….”
“ฮิฮิ…. คุณลืมไปแล้วหรือว่าฉันเป็นคนเชื้อชาติไหน? ฉันไม่เคยอยากทำเลย และมันก็ขึ้นอยู่กับโซฟีว่าเธอเต็มใจหรือเปล่า แต่ฉันสามารถทำให้เธอเป็นดรากานีได้เช่นกัน….” ฉันหันกลับไปมองโซฟีที่ยืนอยู่ตรงนั้น น้ำตาไหลอาบแก้มเธอ เมื่อเธอได้ยินคำพูดของฉัน เธอก็ค่อยๆ เงยหน้าขึ้น จ้องมองมาที่ฉันด้วยความสับสน “โซฟี ปุยปุยตัวน้อยของฉัน….คุณจะมากับฉันไหม? เพื่อช่วยฉันช่วยอาเดล?”
โซฟีเดินไปข้างหน้าและกอดฉัน "อืม….ตราบเท่าที่ฉันสามารถอยู่กับคุณได้ตลอดเวลา"
“แน่นอน แต่ก่อนอื่น ฉันมีหลายสิ่งที่ต้องจัดการที่นี่ เนื่องจากโลกนี้จะยังคงดำเนินต่อไป อย่างน้อยฉันก็ต้องบอกลาในแบบของฉันเอง ฉันยังอยากเห็นเกเซลมีลูกของเธอ ตอนนี้ฉันคิดดูแล้ว ….อตอลลีจะเกิดอะไรขึ้นกับฉันถ้าฉันกลับไป?”
“คุณและทุกคนที่ติดตามคุณจะหายไปและจะถูกลืม สิ่งเดียวที่จะเหลือคือเศษของสิ่งที่คุณทำในโลกนี้ แต่เนื่องจากคุณเอาความทรงจำและความทรงจำของคนที่อยู่กับคุณ จะไม่มีคุณเหลืออยู่ในโลกนี้”